Preeklamsi geçirip tekrar bebek düşünenler

beygu35 .!.:

yanlış anlamadıysm 3 çocukta da mı preklamsi yaşadı tedavi olarak ne uygulandı daha detaylı anlatır mısın?

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Beygücüm biraz sonra yola çıkıcam, gitmeden sana bir nasihat vermek istiyorum. Şu an kafan çok karışık, zihnini bir sürü şeyle meşgul etmek yerine biraz boşaltmalısın. Eğer sende pıhtılaşma çıkarsa gittiğin bütün iyi doktorlar iğne, coraspini ne kadar kullanma ve kan akımını takip etme konusunda hem fikir olacaklardır. Çünkü ben 3 doktor takibi altındayım hepsi aynı şeyi yapıyor. sadece verecekleri magnezyum v.s gibi diğer ilaçlar değişebilir. Daha önce de dediğim gibi bir kaç doktoru değerlendirirsin, karar verirsin. Tekrarlamayacak diye bir kaide yok, ama tekrar olacak diye bir kural da yok. Birincisinde hiçbirşey bilmiyorduk, ama şu an hepimiz ne ile savaşacağımızı biliyoruz. Doğru zamanda tekrar bir bebeğin olacak ama öncelikle gülen gözlerle hayata bak canım. Hoşçakal şimdilik.

Genişletmek için tıkla...

graceslick .!.:

Beygucum durumunu bilmiyorum,okuyamadım da.işyerinde vaktim olmuyor.
Ablamın durumunu anlatırken seni korkutmak istememiştim.İnan korkma da.

Bak, ilkinde erken teşhisle herşey yolunda gitti.İkinci hamileliğinde de arkadaşın dediği gibi hastalığı artık biliyorduk,kontrol altında ve dikkatli olunarak atlatılan bilen bir süreç.

Ve en önemlisi moral.Sakın sakın kötü düşüncelerin etkisinde kalma.
Durumunu bilmiyorum ama Allah sağlık sıhhat versin canım.

-Gerçekten pişman oldum anlattığıma.


Ve canım ayrıca dediğim gibi ablam tansiyon hastası ve genç kızlığından beri ruhsal problemlerle uğraşan biri.bunların -bence- çok büyük etkisi var.

Genişletmek için tıkla...

nehirinannesi2011 .!.:

canım başın sağolsun , çok çok geçmiş olsun. henüz acın çok yeni , şimdi sen ne yapacağını şaşırmış bir vaziyette dolanıyorsun , kafan,duyguların karmakarışık , acın bir yandan nasıl sıkıntılı günler geçirdiğini , nasıl umut aradığını çok iyi biliyorum.. biz hep burda deriz damdan düşenin halinden bir tek damdan düşen anlar...zaman herşeyin ilacı , zamanla geçer dedikleri sadece senin yaşadıklarına alışmandan başka birşey değil acın hiç bir zaman geçmiyor sadece onunla yaşamayı öğreniyorsun hepsi bu ve daha güçlü bir şekilde yeniden mücadeleye başlayacaksın inan bana.. şu an için tek yapman gereken ilk önce sağlığına kavuşman , gerekli tahlilleri yaptırman ... biz burada iyi bir kontrolle bu işin üstesinden gelineceğine inandık ve başaran , umut olan arkadaşlarımız da oldu .. sayfaların gerisini okuduysan şayet nasıl süreçlerden geçtiğimizi sayfa sayfa aktarmaya çalıştık.
Ben bu illeti ilk yaşadığım zamanlarda bu topiği açmadan evvel yaşadığıma benzer hikayeri yaşayan arkadaşları bulmakta zorlanmıştım çünkü gerçekten preeklampsi geçirip ikincisinde sorun yaşamadan bebeğini kucağına alan birileri varmı diye didik didik aranır dururdum ve maalesef hiç bir yerde soruma cevap bulamazdım.şimdi çok şükür ki biz topiğimiz de bunun olabileceğini ispatladık.ve bizim gibi bu illeti yaşayan çaresiz annelere birer umut olduk ve umarım olmaya da devam ederiz.

Genişletmek için tıkla...

betumutlu .!.:

canım benim seni o kadar iyi anlıyorum ki.bende 2008 yılının eylül ayında 27 haftalık oğlumu kaybettim.3 gün yoğun bakımda yattım ve bebeğimi ölü olarak normal doğum yaptım.ve kabus ondan sonra başladı benim için.güçlü bir karaktere sahip değilim malesef.kendimi kaybettim bu olaydan sonra günlerce aylarca kendime gelemedim.hastanede yaşadıklarım hiç aklımdan çıkmıyodu.gözüm bi noktaya takılıp saatlerce oraya bakıyomuşum ailem artık benden korkmaya başlamıştı.kimselerle görüşmedim günlerce.eve giremedim uzun bi süre.ve daha bir sürü şey.ama ruhumda bunları yaşarken aklımda tek bişey vardı.tekrar hamile kalmak ama bu psikolojiylemi.kendimi toparlamalıydım.bebeğim için daha sağlıklı bir hamilelik için.öncelikle tavsiye ve araştırma üzerine perinatolog bulduk.ve benim 40 ım çıktıktan sonra bütün hastane raporlarıyla ona gittik.bundan sonra nasıl bir yol izlememiz gerek diye.tabi ben ağlıyorum.bana doktor dedi ki sen şu an yaşadığına şükret biz bu şekilde o kadar anneyi kaybediyoruz ki dedi.benden bi takım genetik tahlileriydi sanırım testler istedi.ve gebe kal gel dedi bana.avantajım normal doğum yapmamdı sezeryan olsam belki hemen hamile kalmamı istemezdi.bundan sonra ben kendimi toparlamaya başladım.diet yaptım fazla kilolarımı vermeye çalıştım.spor yaptım ve kendimi oyalamaya kurslara gitmeye başladım.ama aklımda tek bişey vardı bebek.onunla yatıyor onunla kalkıyodum.tansiyonum yükseliyodu ara ara.hep stresten.ben tam 6 ay sonra hamile kaldım.ve biliyomusun ilk bebeğime hamile kaldığım tarihin 1 sene sonrasında.kader işte.ve hemen daha önce gittiğim doktoru aradım.ve hemen gittik.ben sanıyorum ilaçlar verecek önlem alacak olmasın bir daha preaklampsi diye.ama bana hiç bişey vermedi.folik asit bile kullanmamı istemedi.oysa ilk hamileliğimde bile bir sürü demir ilacıydı yok kalsiyumdu folik asitti kullanmıştım.ben bu hamileliğimde hiç bir ilaç kullanmadım.başlarda ayda 1 sonradan 2 haftada 1 gelmemi istedi.tabi ben daha sık gittim.her gitmemde kan akımıma bakıldı.bebeğe giden kan akımı iyimi diye.çünkü preaklampsi bundan anlaşılıyomuş.ve sorunsuz sıkıntısız ilaçsız ama korkularla dolu 9 ayın sonunda kızımı sağlıklı bir şekilde kucağıma aldım.şimdi 3 yaşında.yaşadıklarımı unutummu oğlumu unuttumu asla.hala mezarına bile gidecek cesareti bulamıyorum kendimde.ama yaşanılması gerekiyomuş.buda benim imtihanımmış diyorum.biraz uzun oldu ama siz yine şanslı bir grubsunuz benim bebeğimi kaybettiğim zamanda kadınlar kulubunde ve ya internetin herhangi başka bir sitesinde böyle paylaşımlar yoktu.ben çok araştırdım intenetten ama sadece şunları okudum ilk gebeliklerinde yaşayanlar daha sonraki gebeliklerindede preaklampsi yaşama riskleri artıyor diye.okudum okudum ağladım.okudum okudum korktum.keşke benim zamanımdada bu şekilde sağlıklı bebeklerini kucaklarına alanları görseydimde ümidim artsaydı.ama bak ben sana umut oluyorum.soracağın bişey olursa ben burdayım.sende artık bu saatten sonra silkelen ve yeni bebek için güçlü olmaya başla canım.

Genişletmek için tıkla...

gullyy .!.:

tüm melek annelerine merhaba,
Aylardır burda yazılanları gözyaşları içinde okuyorum. Bende sizinle benzer şeyleri yaşadım allahım bidaha hiçbirimize yaşatmasın.Hamileleğim çok güzel başlamıştı oğlum hiç sorun çıkarmamıştı bulantım bile hiç olmadı ,günlük hayatıma devam ettim çok mutluyduk , kontrollere düzenli gidiyordum ve tansiyonum sürekli 12-8di. 22.haftadan sonra 13-9 olmaya başlayınca doktor korktu sürekli ölç ve 14-9 olursa mutlaka haberim olsun dedi ve oldu aradım hemen idrarda protein bakıldı bişey çıkmadı. biraz rahatladık ama 26.haftadan sonra gelişimi yavaşlamaya başladı buarada tansiyon ilacı başlandı günde 6tane ilaç içtiğim zamanlar oluyordu ama hiç fayda etmedi. böyle böyle derken 32.haftaya kadar geldik ama o hafta hareketleri okadar azalmıştı ki sürekli sağlık ocağına kalp atışı dinlemeye gidiyordum ve sorun yok korkma diyordu hemşire ama sorun varmış suyum neredeyse bitmiş o yüzden hareket edemiyormuş bebeğim kontrolde doktor söyleyince başımızdan kaynar su döküldü. böyle çok idare edemez ölebilir karnında dedi hemen bir üniv. hastanesine git dedi. o gece gittik acilden girdik doktorlar seçim senin bebek sıkıntıda dediler karnında ölürse geri dönüşü yok dışarda bir şansı olabilir 32.haftada bebeğim 29 haftalık gelişiminde 1200gr doğdu 2gün yaşadı küvezde ve kaybettik. hiç göremedim oğlumu böylesi daha mı iyi oldu bilmiyorum ama acım bazen ilk günkü gibi bazense bunların hiçbirini sanki ben yaşamadım gibi. hastaneden eli boş çıkmanın nedemek olduğunu bizden başka kimse anlayamaz. herkese sabırlar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

nigar50 .!.:

canım başın sağolsun rabbim sabır varsın burdaki arkadaşlarımızın hepsi maalesef bu illeti yaşadık kimi şanslı oldu bebeğini kucağına aldı kimide kaybetti ağlaman çok normal ağla içini boşalt ben sana güzel örnek olayım canım benim hikayemde 2006 yılında şiddetli preeklemsi nedeniyle 26 haftalık ama 24 haftayla uyumlu 780 gr ağırlığında doğum yaptım kızım 75 gün küvözde kaldı çok şükür sağlıklı bir şekilde büyüttüm bu sene 1. sınıfa başladı kızıma hep kardeş istedim iyi bir perinataolji uzmanına gittim yapılan genetik tahlillerimde kanımda pıhtılaşma çıktı bende hep korktum ya ben ölürsem kızımda annesiz kalacaktı am ben buna hiç inanmak istemedim rabbime hep dua ettim sonra kendiem iyi bir doktor buldum bana %90 sağlıklı doğum yaptırırım dedi bize çok büyük moral verdi ve ben 23 gün önce hiç sorun yaşamadan bebeğimi kucağıma aldım rabbime şükürler olsun
buraya yaz elimizden geldiğince yardımcı oluruz ben pek giremiyorum artık yinede elimden geldiğince destek olurum fuat akercanı bende duydum istersen bir git bütün genetik tahlillerini yaptır ona göre hereket edersin


çok teşekkür ederim nigar.özellikle sayfada seni aradım doğumu yaptı mı yapmadı mı diye.neler yaşadı diye.Ama şükürler olsun korkulacak bi haber görmedim ve sağlıkla kavuşmuşsun evladına.Umut bunlar bizim için.Allahım bizede nasip etsin dularınızı eksik etmeyin nolur

Genişletmek için tıkla...

nehirinannesi2011 .!.:

Canım benim kurban olurum ben sana nasıl da güzel moral veriyorsun. seni böyle görünce daha bir mutlu oluyorum..bütün güzellikleri yaşayacağız inşallah hep birlikte..

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Adım Gökçe, ismimle kaydedersin beni :) O arkadaşa ben de çok üzüldüm, kafası çok karışmış durumda, ilk zamanlar insan öyle bocalıyor malesef. Sen gerçekten çok metanetlisin, güçlüsün, bebeğine kavuşacağından şüphem yok o yüzden.Kendine çok dikkat et, öpüyorum çok çok :))))

Genişletmek için tıkla...

beygu35 .!.:

çok teşekkür ederim canım inan o kadar çok destek oldunuz ki bana kendimi daha iyi hissetmeye başladım sen haberdar et hep kendinden.hem destek hem de umut ışığı oldun dularını da eksik etme lütfen .ALLAHIM DA SANA SONUNA KADAR SORUNSUZ GEÇİRTSİN SAĞLIKLI OLARAK BEBEİŞİNİ KUCAĞINA AL.İYİ HABERLERİNİ BEKLİYORUM

Genişletmek için tıkla...

zeynepberay .!.:

merhaba canım nasılsın.umarım bugün biraz daha iyisindir.sana bir tavsiyede bulunmak istiyorum.gebelik takvimini profilinden kaldırırsan onu her gördüğünde canın yanmaz.hadi bir adım at ve o takvimi kaldır lütfen..

Genişletmek için tıkla...

gullyy .!.:

tüm melek annelerine merhaba,
Aylardır burda yazılanları gözyaşları içinde okuyorum. Bende sizinle benzer şeyleri yaşadım allahım bidaha hiçbirimize yaşatmasın.Hamileleğim çok güzel başlamıştı oğlum hiç sorun çıkarmamıştı bulantım bile hiç olmadı ,günlük hayatıma devam ettim çok mutluyduk , kontrollere düzenli gidiyordum ve tansiyonum sürekli 12-8di. 22.haftadan sonra 13-9 olmaya başlayınca doktor korktu sürekli ölç ve 14-9 olursa mutlaka haberim olsun dedi ve oldu aradım hemen idrarda protein bakıldı bişey çıkmadı. biraz rahatladık ama 26.haftadan sonra gelişimi yavaşlamaya başladı buarada tansiyon ilacı başlandı günde 6tane ilaç içtiğim zamanlar oluyordu ama hiç fayda etmedi. böyle böyle derken 32.haftaya kadar geldik ama o hafta hareketleri okadar azalmıştı ki sürekli sağlık ocağına kalp atışı dinlemeye gidiyordum ve sorun yok korkma diyordu hemşire ama sorun varmış suyum neredeyse bitmiş o yüzden hareket edemiyormuş bebeğim kontrolde doktor söyleyince başımızdan kaynar su döküldü. böyle çok idare edemez ölebilir karnında dedi hemen bir üniv. hastanesine git dedi. o gece gittik acilden girdik doktorlar seçim senin bebek sıkıntıda dediler karnında ölürse geri dönüşü yok dışarda bir şansı olabilir 32.haftada bebeğim 29 haftalık gelişiminde 1200gr doğdu 2gün yaşadı küvezde ve kaybettik. hiç göremedim oğlumu böylesi daha mı iyi oldu bilmiyorum ama acım bazen ilk günkü gibi bazense bunların hiçbirini sanki ben yaşamadım gibi. hastaneden eli boş çıkmanın nedemek olduğunu bizden başka kimse anlayamaz. herkese sabırlar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

ylmznrmn .!.:

arkadaşlar başınız sağ olsun geçmiş olsun, damdan düşen biri daha, bende ilk gebeliğimde 25 haftalıkken preeklemsiden dolayı hastaneye yattım 700 gr 27 haftalık doğurdum oğlumu sadece 30 saat yaşadı 11 ay sonra süpriz şekilde hamile kaldım yine 25 haftalıkken hastaneye yattım 26+6 günlük iken 650 gr diğer oğlumu doğurdum, çok şükür o yaşıyor şuan doğalı 11 aylık oldu, ben preeklemsinin ilerlemiş hali hellp sendromuna giriyorum, karaciğer enzimlerim yükselip trombositlerim düşüyor 2. doğumda direkten döndüm 1 gece yoğun bakımda kaldım, bende de kan pıhtılaşması var, genetik testlerinizi yaptırmadan hamile kalmayın, rabbim kucağınızı boş bırakmasın, doğum yapıpta hastaneden eli boş çıkmak ne kadar acı bir durum rabbim kimseye yaşatmasın, fakat preeklemsi geçiripte 2. hamileliğini 36 haftada doğuranlarda var , rabbim yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

esraa35 .!.:

zeynepberay
sana geçmiş olsun diyemedim ama takip ettiğim kadarıyla şimdi daha iyisin sanırım. Allah sabır versin inş. bende 11. haftadayım ve birşey olacak diye çok korkuyorum. sende bizde biran önce bebeklerimize kavuşuruz inş...

Genişletmek için tıkla...

beygu35 .!.:

sağol canım daha iyi olmaya çalışıyorum başım ağrıyor sadece.bugün ilk defa yalnız yürüyüş yaptım ama kızımla konuşa konuşa ağlayarak tamamladım yürüyüşümü.üzülmeden ağlıyorum onunla konuşuyorum dertleşiyorum Allahıma dua ediyorum vedalaşmaya çalışıyorum böyle böyle azalacak ağlamalarım.ağlamak acıtmıyo canımı daha da rahatlıyorum özlüyorum kızımı işte.hamile görünce bebek görünce canım yanıyo bunlara da alışmak zorundayım.karnımdayken zaman geçmiyordu 1 gün 1 gün sayıyordum şimdi o gideli 25 gün oldu seninde acılarını tazeliyorum belki böyle ama kusura bakma.geçecek Rabbim hüzünlü kalplerimize mutluluk da verecek inşallah.hamilelik takvimini ilk görünce çok ağladım sonra kaldı orda geriye saymaya başladım bugün 79 mesela.canım ya sende bu acılı halinle beni düşünorsun teşekkür ederim takvimi nasıl kaldırcağımı da unuttum caıkcası öpüyorum desteklerin için çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

zeynepberay .!.:

merak etme azalacak içindeki yara.kabuk bağlayıp öylece kalacak hepimizde böyle oldu.hergün yoğun bakıma gidiyordum bebeğimi görmeye .ziyaret saati gelmek bilmiyordu sadece 10 dakika görebilmek içindi tüm bekleyiş.dokunmaya kıyamıyordum o kadar miniktiki.parmağımı eline uzatınca sımsıkı tutuyodu.hiç sesini duyamadım biliyomusun hep solunum cihazına bağlıydı ağlıyodu ama sesi çıkmadan o kadar çok canım yanıyoduki.allahım kızımın acısını bana ver diye yalvarıyordum.sonra kızım bizi bırakıp gitti.o kadar çok özledimki onu hala da özlüyorum.ve bu özlem hiç bitmeyecek.mezarına gidiyorum hergün ama artık ağlamıyorum.ben ağladıkça o üzülüyor.yoğun bakımda kaldığı sürede yanına girdiğimde kendimi tutamayıp ağlıyordum.o sırada profesör yanıma geldi bebeğinin yanında ağlama dedi.ben odadan çıkınca o ağlamaya başlıyomuş ve solunum ihtiyacı artıyormuş.hissediyormuş ağladığımı.o günden sonra kızımın yanında hiç ağlamadım o ağlamasın diye.sende ağlama artık meleğinde ağlar.onu özle çok sev ama onu üzme üzülerek...üzülme acılarımı tazelemiyosun sende alışacaksın bu duyguya hatırladıkça canın yanacak ama yaran artık kanamayacak.sadece özlemin artacak.korkma olurmu kendine zaman tanı eşinle zaman geçir.erkekler bizim gibi değil duygularını açıkça yaşayamıyorlar.sen üzüldükçe onun acısı artıyor.hem bebeğine hem sevdiği kadına üzülüyor.sana destek olabildiysem ne mutlu bana..çok öpüyorum..

Genişletmek için tıkla...