Nasıl gitsin birtanem bu aralar çalışma var desem yalan olur , çünkü eşim halen vermem gereken kilolarım olduğunu düşünüyor bir daha risk alamayız diyor .. yürüyüşe başladım deli gibi zaten diyet halindeyim sürekli offf offf ne siz sorun ne ben söyliimm.. adam da haklı şimdi diyecek bir lafım yok ama şuan önceki hamile kaldığım kilodan 8 kilo gerideyim , o bir 10 kilo daha vermem gerektiği kanaatinde ..haziranda böyle geçsin bakalım hayırlısı ile 5 olur , 10 olur artık ne kadar verirsem daha fazla bekleyemeyeceğim.
Bu aralar malum morallerim yerlerde , her uyandığım gün kızım geçen yıl bugün yaşıyordu diyorum , ne mutluymuş bana diyorum hep bakalım 5 hazirana kadar bu hallerim devam eder. 5 haziran kaybımızın 1.yıldönümü..
ama akşam movimax festivalde çok ilginç bir film vardı anneler ve kızları diye , biraz ona baktım sonlarına denk gelmişim .. bebekler , anneler, kızları .. hastahene, doğum üzerine.önce çok ağladım izlerken ama o film herşeye rağmen yeniden ayağa kaldırdı beni , anne olmanın verdiği o müthiş hissi yüreğimde , taa derinlerde çok şiddetli hissettim ve dedim ki yeniden anne olmalısın , herşeye rağmen dünyadaki şüphesiz en güzel duygu, en büyük mucize..