dertten sıkıntıda 46 kilo oldum. annemle diyetisyene gittik. sonra iş evliliğe geldi.
diyetisyen hiç evlenmemiş. bana bir abla gibi tavsiyede bulundu.
dengin biriyle evlen. duşuna yakışan dedi. sonra seneler geçiyor benim gibi bir başına kalıyorsun dedi.. ben çok pişmanım dedi
ailedeki rahatlığa şaştım kaldım. bende geçtim o kpss süreçlerinden. ama bölüm atamam yok genel kadro alıyor 89 90 la. baktım olacak iş değil başka bir yol buldum artık kendimi. bekle bekle nereye kadar. kaldı ki o erkek yani. bir insan 70 nasıl alamaz ya. çok ilginç. hani desenki 90 lazım yapamıyor anlıcaz. adam iki gün kurs verip akşamına ağlar mı ya adam demeye de bin şahit. evlenince işe kaldırıp göndermek için anandan emdiğin süt burnundan gelir. en sonunda hepten yatar kalır. üzgünüm bu adamdan çalışkan bir evlat olmamıski çalıskan bir koca olsun. böyleleri bi de karısının maaş kartını alıp evde yatıyor
gençliğin en güzel zamanları bu yaşlar,en güzel oldugun en verimli oldugun dönem..ha evlenmek zorunda değilsin yaşım geldi diye düşünerek..erkek arkadaşında senin yaşlarında ve hala çalışmaya teşebbüs etmediyse demek ki tembel..nasıl dürüstlük,iyi huy evlilikte bi kriterse çalışkanlık en en önemli kriter bir erkek için.zaten sana çok değer veriyo olsaydı ve evlenmek istiyo olsaydı biyerden çoktan başlardı.evlilik için daha erken deyip onu gazlayan birileri vardır mutlaka.konuşmana rağmen tembelliğinden vazgeçmiyorsa bitirip yeni bi hayata başlamak için tam vaktin bence.selam kızlar
Okadar doluyumki nereden başlayacağımı bilemiyorum.
28 yaşındayım bekar çalışan bir bayanım. Annemin manevi desteğini sonuna kadar alan, babamın ne maddi nede manevi desteğini görmeyen biriyim.. O yüzden lise yaz tatillerinden beri çalışıyorum. Kendimin kardeşlerimin bir ihtiyaçlarını karşılayabilmek için.
5 senelik süre gelen bir ilişkim var. Sürtüşmelerimiz olsada erkek arkadaşımı seviyorum. Onun bana sevgisinden ve sadakatinden zerre kadar şüphe etmedim. Ama bir ilişki için sevmek ve sevilmek yetermi bilemiyorum.
Köken olarak doğuluyum. Kuzenlerim küçük yaşta evlenirken ben 28 yaşına kadar bekar kaldım.(ekimde 29) Kimisi saygı duydu kimisi yeri geldi lafını koydu.. Artık küçük yaşta evlenenleri bırakın benden küçük olup 25 inde evlenenler bile var.. Erken evliliğe karşıyım. ama İşini eline aldıktan sonra çokta beklemeyi mantıklı görmüyorum.
İşe girdikten sonra 4senedir de bekliyorum. Haliyle bende artık bir adım atmak istiyorum. Evlenmek istiyorum. Çocuğum olsun istiyorum. Sonra dönüp erkek arkadaşıma bakıyorum :) Oda 29 yaşında. Bugüne kadar çalışmışlığı yoktur.. Öğrenciyken sağolsun yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarındaydı babaları sayesinde.. Okul biteli 3 Sene oluyor. 3 Senedir de kpss ye çalışıyor. Ama sıfıra sıfır elde var sıfır. Okuduğu bölüm itibariyle 70 puan alsa atanabilecek bir bölüm. Ama 3 Senedir bir gram bile ilerlemiyor..
Şuanda ellerim ayaklarım titriyor.. Ne yazacağını bilememek ama içinin dolu olması..
Hersene bu sene olacak ümidiyle beklemek sonra bir sınav için hayatının berbat olması sonra bir seneyi daha göze almak kadar berbat bişi yok..
Biri beni beklese yemeden içmeden köpek gibi çalışırdım ben ya. Ama onda bu hırsı isteği göremeyince , üzülüyorum yıpranıyorum.. Her insan farklıdır biliyorum. Kapasite işi diyorum. Olmuyorsa zorlama gir bir işte çalış diyorum. Ama biryerde çalışmadığı için kendine güveniyor sanıyorum. Gidip 1000 lirayada çalışabilecek bir insan değil.. Zaten bu 1000 liraya çalışsa bile ailesinin bitmek tükenmek bilmeyen borçlarına gider..
Ben napıcam bilmiyorum. Ayrılmak istemiyorum. Ama aile baskılarından bıktım usandım inanınki..
Mayısta kuzenin düğünü vardı. gittik kısmetim çıktı. Dönüp bakmadım bile, ben evliliği düşünmüyorum kız kardeşimi gösterin birilerine dedim
Eniştemin akraba tarafıda geçen gün haber göndermiş. Babam şuan ailesini bırakıp herseneki tatilinde olduğu için, amcam benimle ilgilenmek zorunda kaldı.
Yaşım geçiyormuş. Kötülüğümü istemiyormuş. Yaşıtlarımın çocukları varmış. Okumaksa okumuşum işimi elime almışım.. Daha ne bekliyormuşum. Kendimi düşünmüyorsam kız kardeşimi düşünmeliymişim.. Malesef ben abla olduğum için kız kardeşimnden önce benim evlenmem lazım. oda 26 yaşında.
Kız kardeşimde babamın yanında çalışıyor. Para vermez sağolsun babam. Hakaretleri vs cabası.. Sosyal hayatı sıfır.. İşten eve, evden işe... Biri olursa tanıyıp görüştükten sonra evlenmeyi düşünüyor.. Bana karşı kesinlikle bir saygısızlığı olmadı. Hatta ablam varken ben evlenip ona saygısızlık yapamamda demiş
Bunlar iki ayda olan kişiler.. Bana gelen görücülere bakıyorum hepsi evli mutlu çocuklu.. Acaba çokmu kaderimle oynadım diyorum..
Geçen ay buluştuğumuzda, atansanda atanamasanda ağustosta nişanı yapalı dedik. Güldük eğlendik.. Ama sanırım nişan da evlilikte zor geldi ona.. Empati kuruyorum. Babası okuttu, okuldan sonra 4 sene yine babasının eline baktı bu şartlar altında babasına nişan yapalım diyemez sanırım.
Ama ben ne olacam? 4 senedir çalışmayan eli ekmek tutmayan biriyle zaten evlilik düşünmek düşündürücü.. Ben napıcam bilmiyorum. Bir kaç kez bölümü gereği kurslar verdi. 1 2 aylık. haftada 2 3 kez.. akşamları eve gelince pertt... Ay şuram ağrıyor ay buram ağrıyor.. Belki ağrıyordur bilemem
Ya ben kız halimle okadar koli tanışıdımki beş kuruş para kazanmak için. ama gıkım çıkmadı..
Bilemiyorum napsam bilemiyorum..
Yapısı gereği çalışmayı sevmeyen insan evlendikten sonra evini nasıl geçindirecek? Bütün yük senin omuzlarında olacak...nişanın şakasını bile ederken inanmayan adam seninle zaten evlenmeyi düşünmüyordur... Yazık değil mi sana? Ne işin var böyle sorumsuz bir adamla? Hayatını boşuna heba etme, olmayacak duaya da amin deme...Senelerdir atanmazsa evlenmem dedim. çünkü yapısı gereği çalışmayı sevmeyen bir insan.. okadar bunaldımki artık biraz olsun bitsine getirdim.. Ağustosta nişan yapalım dedim. Oda içten inanmadı istemedi belki bende içten inanıp istemedim..Benim ailem demezsi sen kimlere yok dedin bu işsizemi kaldın diye
öğretmen adayımıydınız yoksa memurluk içinmi?
Aslında ne yapman gerektıgını sende cok ıyı bılıyorsun
Herseyden once karsına alıp konus tabı kı belkı bıreyler degısır.. olmuyorsa zorlamanın devam ettırmenın alemı yok bu yasına gelmıs calısmamıssa bundan sonrada evı gecındırmesı zor
Aynen öyle... İnan çok daha iyilerini bulursun... Emin ol...
öğretmen değilim ama kpss işinin epey içindeyim. gk ve gy den minimum 35-40 arası yaparsa yani 75-80 net yaparsa çok rahat 70i geçer. eğitimde bildiğim kadarıyla 80 soru oluyor ondanda 50 net falan getirse 75 ve 77 arası rahat alabilir.
Ben yerinde olsam zor olur ama bırakırdim.çünkü anlattigina bakilirsa hic cabalamiyo senin icin.ee yarin evlenince de böyle huyla canindan bezdirecek.bu sefer bosansan bi dert ceksen bi dert.ben hayatini sifirla görücü usulu tabi anlasarak iyi bir insanla evleeni tavsiye ederim.emin ol ama emin ol Allah in izniyle daha mutlu ve huzurlu bir hayatin olacak...dünya bir kisinin üzerine kurulu degil....selam kızlar
Okadar doluyumki nereden başlayacağımı bilemiyorum.
28 yaşındayım bekar çalışan bir bayanım. Annemin manevi desteğini sonuna kadar alan, babamın ne maddi nede manevi desteğini görmeyen biriyim.. O yüzden lise yaz tatillerinden beri çalışıyorum. Kendimin kardeşlerimin bir ihtiyaçlarını karşılayabilmek için.
5 senelik süre gelen bir ilişkim var. Sürtüşmelerimiz olsada erkek arkadaşımı seviyorum. Onun bana sevgisinden ve sadakatinden zerre kadar şüphe etmedim. Ama bir ilişki için sevmek ve sevilmek yetermi bilemiyorum.
Köken olarak doğuluyum. Kuzenlerim küçük yaşta evlenirken ben 28 yaşına kadar bekar kaldım.(ekimde 29) Kimisi saygı duydu kimisi yeri geldi lafını koydu.. Artık küçük yaşta evlenenleri bırakın benden küçük olup 25 inde evlenenler bile var.. Erken evliliğe karşıyım. ama İşini eline aldıktan sonra çokta beklemeyi mantıklı görmüyorum.
İşe girdikten sonra 4senedir de bekliyorum. Haliyle bende artık bir adım atmak istiyorum. Evlenmek istiyorum. Çocuğum olsun istiyorum. Sonra dönüp erkek arkadaşıma bakıyorum :) Oda 29 yaşında. Bugüne kadar çalışmışlığı yoktur.. Öğrenciyken sağolsun yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarındaydı babaları sayesinde.. Okul biteli 3 Sene oluyor. 3 Senedir de kpss ye çalışıyor. Ama sıfıra sıfır elde var sıfır. Okuduğu bölüm itibariyle 70 puan alsa atanabilecek bir bölüm. Ama 3 Senedir bir gram bile ilerlemiyor..
Şuanda ellerim ayaklarım titriyor.. Ne yazacağını bilememek ama içinin dolu olması..
Hersene bu sene olacak ümidiyle beklemek sonra bir sınav için hayatının berbat olması sonra bir seneyi daha göze almak kadar berbat bişi yok..
Biri beni beklese yemeden içmeden köpek gibi çalışırdım ben ya. Ama onda bu hırsı isteği göremeyince , üzülüyorum yıpranıyorum.. Her insan farklıdır biliyorum. Kapasite işi diyorum. Olmuyorsa zorlama gir bir işte çalış diyorum. Ama biryerde çalışmadığı için kendine güveniyor sanıyorum. Gidip 1000 lirayada çalışabilecek bir insan değil.. Zaten bu 1000 liraya çalışsa bile ailesinin bitmek tükenmek bilmeyen borçlarına gider..
Ben napıcam bilmiyorum. Ayrılmak istemiyorum. Ama aile baskılarından bıktım usandım inanınki..
Mayısta kuzenin düğünü vardı. gittik kısmetim çıktı. Dönüp bakmadım bile, ben evliliği düşünmüyorum kız kardeşimi gösterin birilerine dedim
Eniştemin akraba tarafıda geçen gün haber göndermiş. Babam şuan ailesini bırakıp herseneki tatilinde olduğu için, amcam benimle ilgilenmek zorunda kaldı.
Yaşım geçiyormuş. Kötülüğümü istemiyormuş. Yaşıtlarımın çocukları varmış. Okumaksa okumuşum işimi elime almışım.. Daha ne bekliyormuşum. Kendimi düşünmüyorsam kız kardeşimi düşünmeliymişim.. Malesef ben abla olduğum için kız kardeşimnden önce benim evlenmem lazım. oda 26 yaşında.
Kız kardeşimde babamın yanında çalışıyor. Para vermez sağolsun babam. Hakaretleri vs cabası.. Sosyal hayatı sıfır.. İşten eve, evden işe... Biri olursa tanıyıp görüştükten sonra evlenmeyi düşünüyor.. Bana karşı kesinlikle bir saygısızlığı olmadı. Hatta ablam varken ben evlenip ona saygısızlık yapamamda demiş
Bunlar iki ayda olan kişiler.. Bana gelen görücülere bakıyorum hepsi evli mutlu çocuklu.. Acaba çokmu kaderimle oynadım diyorum..
Geçen ay buluştuğumuzda, atansanda atanamasanda ağustosta nişanı yapalı dedik. Güldük eğlendik.. Ama sanırım nişan da evlilikte zor geldi ona.. Empati kuruyorum. Babası okuttu, okuldan sonra 4 sene yine babasının eline baktı bu şartlar altında babasına nişan yapalım diyemez sanırım.
Ama ben ne olacam? 4 senedir çalışmayan eli ekmek tutmayan biriyle zaten evlilik düşünmek düşündürücü.. Ben napıcam bilmiyorum. Bir kaç kez bölümü gereği kurslar verdi. 1 2 aylık. haftada 2 3 kez.. akşamları eve gelince pertt... Ay şuram ağrıyor ay buram ağrıyor.. Belki ağrıyordur bilemem
Ya ben kız halimle okadar koli tanışıdımki beş kuruş para kazanmak için. ama gıkım çıkmadı..
Bilemiyorum napsam bilemiyorum..
hayatın keşkelerle geçer tek kelime yeter sana bu adamdan ne koy nede kasaba olur AYRIL hayatına bakselam kızlar
Okadar doluyumki nereden başlayacağımı bilemiyorum.
28 yaşındayım bekar çalışan bir bayanım. Annemin manevi desteğini sonuna kadar alan, babamın ne maddi nede manevi desteğini görmeyen biriyim.. O yüzden lise yaz tatillerinden beri çalışıyorum. Kendimin kardeşlerimin bir ihtiyaçlarını karşılayabilmek için.
5 senelik süre gelen bir ilişkim var. Sürtüşmelerimiz olsada erkek arkadaşımı seviyorum. Onun bana sevgisinden ve sadakatinden zerre kadar şüphe etmedim. Ama bir ilişki için sevmek ve sevilmek yetermi bilemiyorum.
Köken olarak doğuluyum. Kuzenlerim küçük yaşta evlenirken ben 28 yaşına kadar bekar kaldım.(ekimde 29) Kimisi saygı duydu kimisi yeri geldi lafını koydu.. Artık küçük yaşta evlenenleri bırakın benden küçük olup 25 inde evlenenler bile var.. Erken evliliğe karşıyım. ama İşini eline aldıktan sonra çokta beklemeyi mantıklı görmüyorum.
İşe girdikten sonra 4senedir de bekliyorum. Haliyle bende artık bir adım atmak istiyorum. Evlenmek istiyorum. Çocuğum olsun istiyorum. Sonra dönüp erkek arkadaşıma bakıyorum :) Oda 29 yaşında. Bugüne kadar çalışmışlığı yoktur.. Öğrenciyken sağolsun yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarındaydı babaları sayesinde.. Okul biteli 3 Sene oluyor. 3 Senedir de kpss ye çalışıyor. Ama sıfıra sıfır elde var sıfır. Okuduğu bölüm itibariyle 70 puan alsa atanabilecek bir bölüm. Ama 3 Senedir bir gram bile ilerlemiyor..
Şuanda ellerim ayaklarım titriyor.. Ne yazacağını bilememek ama içinin dolu olması..
Hersene bu sene olacak ümidiyle beklemek sonra bir sınav için hayatının berbat olması sonra bir seneyi daha göze almak kadar berbat bişi yok..
Biri beni beklese yemeden içmeden köpek gibi çalışırdım ben ya. Ama onda bu hırsı isteği göremeyince , üzülüyorum yıpranıyorum.. Her insan farklıdır biliyorum. Kapasite işi diyorum. Olmuyorsa zorlama gir bir işte çalış diyorum. Ama biryerde çalışmadığı için kendine güveniyor sanıyorum. Gidip 1000 lirayada çalışabilecek bir insan değil.. Zaten bu 1000 liraya çalışsa bile ailesinin bitmek tükenmek bilmeyen borçlarına gider..
Ben napıcam bilmiyorum. Ayrılmak istemiyorum. Ama aile baskılarından bıktım usandım inanınki..
Mayısta kuzenin düğünü vardı. gittik kısmetim çıktı. Dönüp bakmadım bile, ben evliliği düşünmüyorum kız kardeşimi gösterin birilerine dedim
Eniştemin akraba tarafıda geçen gün haber göndermiş. Babam şuan ailesini bırakıp herseneki tatilinde olduğu için, amcam benimle ilgilenmek zorunda kaldı.
Yaşım geçiyormuş. Kötülüğümü istemiyormuş. Yaşıtlarımın çocukları varmış. Okumaksa okumuşum işimi elime almışım.. Daha ne bekliyormuşum. Kendimi düşünmüyorsam kız kardeşimi düşünmeliymişim.. Malesef ben abla olduğum için kız kardeşimnden önce benim evlenmem lazım. oda 26 yaşında.
Kız kardeşimde babamın yanında çalışıyor. Para vermez sağolsun babam. Hakaretleri vs cabası.. Sosyal hayatı sıfır.. İşten eve, evden işe... Biri olursa tanıyıp görüştükten sonra evlenmeyi düşünüyor.. Bana karşı kesinlikle bir saygısızlığı olmadı. Hatta ablam varken ben evlenip ona saygısızlık yapamamda demiş
Bunlar iki ayda olan kişiler.. Bana gelen görücülere bakıyorum hepsi evli mutlu çocuklu.. Acaba çokmu kaderimle oynadım diyorum..
Geçen ay buluştuğumuzda, atansanda atanamasanda ağustosta nişanı yapalı dedik. Güldük eğlendik.. Ama sanırım nişan da evlilikte zor geldi ona.. Empati kuruyorum. Babası okuttu, okuldan sonra 4 sene yine babasının eline baktı bu şartlar altında babasına nişan yapalım diyemez sanırım.
Ama ben ne olacam? 4 senedir çalışmayan eli ekmek tutmayan biriyle zaten evlilik düşünmek düşündürücü.. Ben napıcam bilmiyorum. Bir kaç kez bölümü gereği kurslar verdi. 1 2 aylık. haftada 2 3 kez.. akşamları eve gelince pertt... Ay şuram ağrıyor ay buram ağrıyor.. Belki ağrıyordur bilemem
Ya ben kız halimle okadar koli tanışıdımki beş kuruş para kazanmak için. ama gıkım çıkmadı..
Bilemiyorum napsam bilemiyorum..
