Başlığı açanı göz ardı yaparsan açtığı konuyu da görmezsin.Konu engelleme diye bir şey var mı?
ben bu konuyu üstte görmek istemiyorum bilen bana yazsın lütfen
Görmek istemiyorsan engelle sorumu mahvetme.Konu engelleme diye bir şey var mı?
ben bu konuyu üstte görmek istemiyorum bilen bana yazsın lütfen
Başınız sağolsunAnneciğim 8ay önce vefat etti... Asla unutulmuyor.. Acım çaresizliğim çok koyu bir özleme dönüştü... Çook özlüyorum o kadar çok ki
Mutsuz bir ortamda büyüdüm ve Annemi hiç mutlu görmedim ölüncede hep böyle mutsuz hatırlayacağımBu durum çoğumuzda dönem dönem hissedilir fakat sizin ki biraz daha fazlası gibi geldi bana. İsterseniz neden böyle düşündüğünüze odaklanın. Önce bu sorunu ortadan kaldırmaya çalışın. Örneğin; aileniz çok fazla mı ölümden bahsediyor? Ahiretten bahsedilen ortamlarda mı bulundunuz küçük yaşlarda? Bunu şundan dolayı soruyorum. Bir tanıdığım hoca ve kızlarını alışsınlar diye böyle okuma yerlerine çok götürüp getirdi ve sonuç ölüm korkusu oluştu çocuklarda. Çok manevi duygularla yetiştirilmek ayrıca öbür dünyada günah ve sevapların karşılığı uygunsuz zaman ve şekilde anlatmak da çocukları etkiliyor.
Yaşınız genç sanırım. Yaş ilerledikçe ölümü yeni bir başlangıç olarak kabulleniyorsunuz. O kadar korkutucu gelmiyor.
AminUnutulmaz en ufak şeyde anılar gözümüzde canlanır. En azından bende öyle oluyor. İnsan başta yokluğuna nasıl alışırım diyor ama Allah sabrını veriyor gerçekten. Asla unutulmuyor ama kalbindeki acı diniyor yerini büyük bir özleme bırakıyor, hatıralarda, rüyalarda, hayallerde yaşamaya devam ediyorlar.
Tüm kaybettiğimiz güzel insanların mekanı cennet olsun.
Amin üzmüyorum artıkKuzum benim Rabbim sabır versin. Üzme kendini hiçbir şey için hayat kısa
Bilmem kaç sene evvel saksımda ölmeye yatan kelebeği, elimde son nefesini veren her sokak hayvanını, ilkokulda ölen sınıf arkadaşımı, en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum ne unutması. Annemi, babamı hergün mutlaka anıyorum hiç bir iz silikleşmedi bile ikisini de kaybedeli 10 yılı geçti. Ölen kedimi kalbimin en derin yerinde saklıyorum onun sızısını bile seviyorum velhasıl unutmanın imkanı yok. Ama ne yazık ki ölümlüyüz bununla ilgili yas terapisi aldım, insan herşeye alışıyor. Irvin Yalom ' un Ölüm Kalım Meselesi kitabını okumanızı tavsiye ederimİyi gecelerr Ölüm korkum var daha doğrusu sevdiklerimi kaybetme korkusu var
Sizce ölenlerin çalbuk mu unutulur yoksa hiç unutulmazmı
Ölmekten korkuyorum
Unutulmak,silinmek canımı yakıyor
Sevdiklerimi kaybetme korkusu çok var daha onlar ölmeden acılarını yaşıyorum
Annemi kaybedeli 4 yıl oldu , hatırlamadığım bir gün bile yok gibi...İyi gecelerr Ölüm korkum var daha doğrusu sevdiklerimi kaybetme korkusu var
Sizce ölenlerin çalbuk mu unutulur yoksa hiç unutulmazmı
Ölmekten korkuyorum
Unutulmak,silinmek canımı yakıyor
Sevdiklerimi kaybetme korkusu çok var daha onlar ölmeden acılarını yaşıyorum
Kimse unutulmuyor ama hayat devam ediyor , acılar kalıcı olmuyor öyle olsa kimse yaşama devam edemezdi, bazen anlık bir görüntü-bir koku vs size ölen kişileri hatırlatıyor ama anlık duygu durum değişikliğinden sonra kaldığınız yerden hayata devam ediyorsunuz hem unutulmaktan korkmayın bu hayatı güzel yaşarsanız-çevrenizdeki insanlara karşı iyi niyetli olursanız ve insanların üzerinde bir iz bırakabildiniz ise ölseniz de sizi hep anarlar.İyi gecelerr Ölüm korkum var daha doğrusu sevdiklerimi kaybetme korkusu var
Sizce ölenlerin çalbuk mu unutulur yoksa hiç unutulmazmı
Ölmekten korkuyorum
Unutulmak,silinmek canımı yakıyor
Sevdiklerimi kaybetme korkusu çok var daha onlar ölmeden acılarını yaşıyorum
Bu yorumu yazanın sizin sorunuzu/konunuzu mahvetme amacında olduğunu neden düşündünüz? Ben ölüm kelimesini görünce bile anksiyete yaşıyor olduğunu düşündüm mesela.Bu konu herkeste farklı reaksiyon yaratıyor.Ben hiç tanımadığım bir kişinin ölüm haberini duyduğumda bile gözümden yaş aktığını farkettim..kaç yaşındaymış,çocuğu var mıymış filan didiklediğimi..Sonra o yaşta öldüğümü ,çocuklarımın bensiz kaldıklarını filan düşündüğümü ...Yani ağladığımız üzüldüğümüz aslında bazen ölen kişi olmadan yaşayacak olmanın üzüntüsü değil ..kendi ölümlülüğümüzü keşfetmenin kederi de olabiliyorGörmek istemiyorsan engelle sorumu mahvetme.
İnşaAllah okuyacağım çok teşekkür ederimBilmem kaç sene evvel saksımda ölmeye yatan kelebeği, elimde son nefesini veren her sokak hayvanını, ilkokulda ölen sınıf arkadaşımı, en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum ne unutması. Annemi, babamı hergün mutlaka anıyorum hiç bir iz silikleşmedi bile ikisini de kaybedeli 10 yılı geçti. Ölen kedimi kalbimin en derin yerinde saklıyorum onun sızısını bile seviyorum velhasıl unutmanın imkanı yok. Ama ne yazık ki ölümlüyüz bununla ilgili yas terapisi aldım, insan herşeye alışıyor. Irvin Yalom ' un Ölüm Kalım Meselesi kitabını okumanızı tavsiye ederim
Neyseki sorumluluklarım çocuklarım yok galiba çokta üzülen olmayacakUnutulmak degilde arkamda birakacagim sorumlulugum olan evlatlarim bensiz napar diye dusunmekden o topragin altina nasil girip çürücem kabir azabını yaşamakdan börtü boceklere yem olmakdan korkuyorum
Son zamanlarda hanimin ciftligi dizisini izliyodum. Hamza karakterinin idami beni cok etkiledi, kendimi toparlayamiyorum bi türlu
Görmek istemiyorsan engelle sorumu mahvetme.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?