Ölenler unutuluyor mu gerçekten?

A

AfetiDevran34

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Ocak 2022
1.051
1
1
18
İyi gecelerr Ölüm korkum var daha doğrusu sevdiklerimi kaybetme korkusu var
Sizce ölenlerin çalbuk mu unutulur yoksa hiç unutulmazmı
Ölmekten korkuyorum
Unutulmak,silinmek canımı yakıyor
Sevdiklerimi kaybetme korkusu çok var daha onlar ölmeden acılarını yaşıyorum
 
Bir donem cok dusunuyordum arkamda kalanlar ne olur diye . Sonra acı gelmeden aciyi yasamak neden . Olursem unutulurmuyum derdim yok. Herkesin acisi hafifler . Lisede cok sevdigim arkadasim trafik kazasinda öldu. Inanin yuzunu hatirlamakta gucluk cektim gecen gun ama acisini hatirliyorum. Ahmet Kaya'yi her dinleyisimde mesela (ki gunluk bir doz dinlerim) . Hayatinizda guzel izler birakin zaten unutulmazsiniz. En onemlisi varsa cocuklarimizla sinanmayalim
 
Student0202 .!.:
Sizce ölenlerin çalbuk mu unutulur yoksa hiç unutulmazmı
Ölmekten korkuyorum
Unutulmak,silinmek canımı yakıyor
Genişletmek için tıkla...
Hicbir zaman unutmazsın.Acın özleme dönüsür.Bir hayatı sevdiklerin olmadan yasayabildigin kadar yasamaya calısırsın.Çunku yanında olan sevdiklerin buna değer.
Ve ölüm,inancıma göre bir baslangic ise, bedenim bu dunyada kıyafetim oluyor.Babamı da ablamı da öldüler diye unutmadım unutmayacağim.
 
Ben annemi kaybedicem diye çok korkuyorum
Gerçekten çokta iyi bir anne değil ama kötüde değil
Sanki yaşayamam gibi geliyor
 
Keşke unutsak
İnşaAllah hepimizin ömrü güzel olsun❤
 
Student0202 .!.:
Ben annemi kaybedicem diye çok korkuyorum
Gerçekten çokta iyi bir anne değil ama kötüde değil
Sanki yaşayamam gibi geliyor
.
Genişletmek için tıkla...
İnsan herşeye alışıyor.Kaybedecegim diye korkmak yerine varlarken kıymetlerini bilmek lazim.Korku hissi geldiginde gidip saril mesela:)
 
Korku vucutta kortizol hormonu üretir yani bu dusunceler sizi sadece hasta etmeye yarar. Kendiniz ve yakınlarınız için iyi dusunceler içinde olun.. Ben Kardesimi kaybettim.. Değil unutmak her günüm onunla geciyor.. Gezdigimiz gittigimiz her yerde o var.. Her gun ruyalarda bulusabilmek umuduyla gece yastıga basını koyuyorsun.. Bir sey yaptıgımda acaba o ne derdi diye dusunuyorum. Yani vefat eden sevdiklerimizi kalbimizde hergun anıyoruz. Acı hiç geçmiyor ozlem katmerlesiyor ama Allah bir sekilde sabrınıda veriyor. İmanımız olmasa buna nasıl dayanılırdı bilmiyorum. Ahiret inancı bir gun tekrar bulusacagımıza olan inancım beni ayakta tutuyor. Biliyorum ki er ya da gec hepimizin ugrayacagı durak orası.
 
Doğru ama elde değil başımı yastığa koyunca bile böyle düşünüyorum
Keşke unutsam tamamen
Başınız sağolsun allah sabırlar versin
 
Bu durum çoğumuzda dönem dönem hissedilir fakat sizin ki biraz daha fazlası gibi geldi bana. İsterseniz neden böyle düşündüğünüze odaklanın. Önce bu sorunu ortadan kaldırmaya çalışın. Örneğin; aileniz çok fazla mı ölümden bahsediyor? Ahiretten bahsedilen ortamlarda mı bulundunuz küçük yaşlarda? Bunu şundan dolayı soruyorum. Bir tanıdığım hoca ve kızlarını alışsınlar diye böyle okuma yerlerine çok götürüp getirdi ve sonuç ölüm korkusu oluştu çocuklarda. Çok manevi duygularla yetiştirilmek ayrıca öbür dünyada günah ve sevapların karşılığı uygunsuz zaman ve şekilde anlatmak da çocukları etkiliyor.

Yaşınız genç sanırım. Yaş ilerledikçe ölümü yeni bir başlangıç olarak kabulleniyorsunuz. O kadar korkutucu gelmiyor.
 
Unutulmak degilde arkamda birakacagim sorumlulugum olan evlatlarim bensiz napar diye dusunmekden o topragin altina nasil girip çürücem kabir azabını yaşamakdan börtü boceklere yem olmakdan korkuyorum

Son zamanlarda hanimin ciftligi dizisini izliyodum. Hamza karakterinin idami beni cok etkiledi, kendimi toparlayamiyorum bi türlu
 
Yaşarlarken bunu yaşarsan işin zor . Onlarla olan anları dolu dolu yaşayıp kıymet bilmek gerekir. Çabuk unutulmaz bizi tanıyan son kişi de öldüğünden bu hayatta tozumuz kalmayacak dert etmeyin hayatınızı yaşayın
 
Unutulmaz en ufak şeyde anılar gözümüzde canlanır. En azından bende öyle oluyor. İnsan başta yokluğuna nasıl alışırım diyor ama Allah sabrını veriyor gerçekten. Asla unutulmuyor ama kalbindeki acı diniyor yerini büyük bir özleme bırakıyor, hatıralarda, rüyalarda, hayallerde yaşamaya devam ediyorlar.
Tüm kaybettiğimiz güzel insanların mekanı cennet olsun.
 
Babama çok düşkündüm babamda yaşlıydı çocukluğum hep babamı kaybetme korkusuyla geçti onsuz yaşayamam diye düşünürdüm hatta bazen gündüz uyurken görsem nefes alıyor mu diye kontrol ederdim çocukluğumun en büyük korkusu babamı kaybetmekti ki oldu da babami ani bir şekilde kaybettik hadi görüşürüz diye ugurladigim babamı canlı göremedim
Günlerce aylarca ağlıyorsunuz sonra saçma birseylerden güldüğünüzde kendinize kiziyorsunuz ben en sevdiğimi kaybettim nasıl mutlu olurum buna hakkım yok diye sonra acı hafifliyor özlem yerini alıyor ama hayat aynı şekilde sadece bir kişi eksik devam ediyor..

Mutlu da oluyorsun,arkadaşlarınla kahkahalar da atıyorsun,yiyor içiyor tatiline gidiyorsun hatta çoğu zaman o kişinin varlığını unutuyorsun sonra aniden aklına geliyor için cız ediyor...
Ben geçen gün babalar gününü kutlamaya mezarına gittim gayet hayattaki babamı kutlar gibi günün kutlu olsun babacim dedim duamı okudum cicegimi bıraktım icim mutlu bir şekilde ayrıldım yanından..

Ölüm zor ama insanoğlu öyle bir varlık ki yapamam diyorsun yapıyorsun,dayanamam diyorsun bir bakmışsın alışıp gitmişsin..
 
Unutmak değil de acı şekil değiştiriyor. Yas bir ölçüde hep var ama yavaş yavaş onu kilit altına alıyorsun, onunla yaşayabilmeyi öğreniyorsun. İlk zamanlar olduğu kadar seni mahvetmiyor. Hayatına devam ediyorsun, eğleniyor ve mutlu oluyorsun. İlk yıl daha zor geçiyor çünkü onu hatırlatacak birçok özel gün var. Örneğin baban öldükten sonra babasız ilk babalar günü, ilk bayram gibi. Ama insan her şeye alışıyor işte.
 
Bu hayatını etkileyecek kadar yoğun bi duyguysa sabah akşam kafaya takıp yaşantını aksatıyosan psikolojik destek almalısın
 
Babam 2 sene önce öldü ama ne zaman ben öleceğim, o zaman benim için ölmüş olacak. Babam hep benimle kalbimde yaşıyor. O kadar güzel anılarımız var ki, hala dün gibi.
Ölümden korkmuyorum. Elbet hepimiz bir gün öleceğiz. Hayatı değerli kılan ölüm. Toprağın altına girmekten de korkmuyorum. Morgta gördüğüm babam değildi. Bedeniydi. Babam benim aklımın ermediği bir yerde. O yer kesinlikle mezar değil. Ve bir gün yeniden buluşacağız.
Hacca gittim ben. Manşeri bir kalabalık vardı. Hayatımda o kadar kalabalık içinde olmadım. Herkes kendi derdine düşüyor. Ama eğer ahirette öyleyse ben babamı bulacağım. Onu çok özlediğimi söyleyeceğim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Kürtaj oldum pişmanım
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
3K
DiDee
D
Arkadaşlar lütfen yardımcı olun beynim patlayacak sanki ?
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
Gocmenturna
G
D
Sağlıklı ve mantıklı bir akla ihtiyacım var..
Yorumlar
1
Görüntüleme
924
pinn87
P
5 - 11 Ağustos 2024 Haftalık Burç Yorumları
Yorumlar
10
Görüntüleme
1K
Nhessa
13 - 19 Kasım 2023 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…