- 30 Mayıs 2015
- 13.665
- 13.105
Evet benim konumdu :)) şimdi bu konuyu okuycam :))
Evet benim konumdu :)) şimdi bu konuyu okuycam :))Geçen gün benzer bir konu daha vardıJameya nındı galiba :)
Oraya da uzun uzun yazdık benzer sorunları yaşayanlar olarak.
2 gün önce metroya bindik ve Kızılay'a gittik. Büyük kızım 5.5 yaşında,küçük kızım 3 yaşında.
Küçük kızım öylece oturdu çok tuhaftı. Yarım saatlik yolculuk şeker gibi geçti. Uzasaydı neler olurdu bilemiyorum tabi
Büyük kızım giderken sabah yediklerini,gelirken dışarıda yediklerini kustu. Günün tek kötü anısı bu oldu
Olsun yine de güzeldi bence
Bebekliğini anlattığınız yerlerde tıpatıp benim bebeğimi anlatıyorsunuz resmen. Benim kızım 7 aylıkken tabaktaki farklı yemekleri fark edip ağzını açmıyordu şimdi hiç açmıyor :))) her sesten uyanıyor. Bikere yaptığımız hiçbirşeyi unutmaz mesela babası pazar günü topa ayağıyla vurmayı öğretti,top görünce ayağa kalkıp elimden tutup yürüttüğümde topa ayağıyla vuruyorMerhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.
Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.
Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.
Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.
Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.
Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Bu arada bende örtemiyorum üstünü ve sifona basmaya korkuyorum. Yavaş yavaş basıp suyun az gitmesini sağlıyorum ki uyanmasınMerhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.
Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.
Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.
Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.
Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.
Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Kendini hiç suçlama lütfen. Tamamen karakteriyle alakalı. Benimde 2 oğlum var. İlki muhteşem uysal bir çocuktu kendi kendine büyüdü desem yeridir. 2. Si 7 yaşında şuanda 2 yaşına kadar herşey normaldi 5 senedir kan kusturuyor.lütfen gidin pedagoga. Ben 2,5 yaşında kreşe verdim uyumsuz ve hiçbir etkinliğe katılmıyordu. Destek alın yoksa okul zamanı zorluk çekersiniz dediler. Önemsemedim çocuktur değişir dedim. Şimdi 1. Sınıfa başladık 4 ay bitti imdat diyorum. 1 aydır pedagoga gidiyoruz ama çok zor. Ben geç kaldım siz kalmayın.
Dikkat eksikliği sadece. Ama dünya paralar verip her testi yaptırdım. Okul fobisi var benimkinde. 4 aydır tek bir gün bile derse katılmadı ama herkesle beraber okumaya geçti nasıl oldu anlamadım. Sadece şunu söyliyebilirim çocuklarınıza bebekten başlayıp kurallarla yetiştirin. Ağlasın istediği kadar. Ben yapmadım şimdi ceremesini çekiyorum siz yapın.Her hangi bir teşhis konuldu mu?
İnan’ın bazı çocuklar böyle oluyor sizin suçunuz eksikliğiniz becerwmeyişiniz vs vs değil olay aslaMerhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.
Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.
Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.
Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.
Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.
Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Dikkat eksikliği varsa nasıl okumaya geçebiliyor? Dikkatini veremediği için daha çok zorlanır diye düşünüyordum hep. Yanlış mı düşünüyormusum? Gerçekten zor böyle çocuklar. Ama kural konusunda haklısınız. Zor oluyor ama sürekli olunca alisiyorlar kurallara ve bu aslında daha çok kendi hayatlarını kolaylastiriyor.Dikkat eksikliği sadece. Ama dünya paralar verip her testi yaptırdım. Okul fobisi var benimkinde. 4 aydır tek bir gün bile derse katılmadı ama herkesle beraber okumaya geçti nasıl oldu anlamadım. Sadece şunu söyliyebilirim çocuklarınıza bebekten başlayıp kurallarla yetiştirin. Ağlasın istediği kadar. Ben yapmadım şimdi ceremesini çekiyorum siz yapın.
Su an hayretler icindeyim! Ohaa biri kizimi anlatmis dedim ve esime de link yolladim okusun diye. Aynisi! 2aylik bebeden korkar mi insan valla biz korkuyorduk. 2aylikken de arabasinda gezmiyordu hala gezmek istemiyor heryer burnumdan geliyor. Herseyimiz ona gore endeksli. Bizim iliskimiz de yiprandi. Tamam babalar yardimci olsalar da bi yere kadar. Cocuk bana bagimli resmen. Hala meme de emiyor. Hala ortamizda(cogunlukla) uyiyor. Uyku duzeni yok zaten..1 de 2 de uyur artik kac olursa. Oglen uykusu 12 de olabilir 18.00 da olabilir cidden hic rutinimiz yok. Uyuyunca yarim saatte kalktigi da olabilir 2saat uyudugu da oglen. Kestiremiyorum napcagini.
Gecengun avm.ye gidelim dedik otoparka zar zor parkettik bebek arabasni ckarttik kizimi oturttuk ama avm ye giris yapar yapmaz inmek istedi e tamam insin gezelim tamam olur. Ama yerlere yatip agliuor. Kipkirmizi suratla var gucuyle bagirarak.. elinden tutmamami istiyor ama insan dolu her yer. Merdiven dolu sus havuzlari var bilmem ne.. carpan eden olucak...Birakinca gittj bi kadinin arkasindan etegine dokundu kadin dondu halimize acidi kucagindaki cocuguna aaa bak kardes gelmis bizle yurumek istiyomus gelsinmi dedi.. cocuguna baktim, tipki bi koala gibi sarilmis anasina..hic giki cikmiyor. Ya otoparka hemen geri donduk 5dk bile duramadik orda..eve gelene kadar da agladi. Meme istedi verdim onu da istemedi falan. Kaza yaptiricakti artik sabrim kalmadi biraz da iteledim valla otur agla gelme kucagima falan dedim.
Oturmamiz yatmamiz batiyo kimse oturmamali herkes emrine amade olmali..
Bu arada ben de hiperaktiviteden supheleniyorum ama oyleyse de oyle napabilirim..
Simdi yorumlari okuycam bakalim.. akli olan birileri bize de akil verir umarim..
Aynen bende keske oyle alistirmasaydin diyenlere sinir oluyorum.alosmiyor iste cocuk ki boyle diyenlerin cogu benim gosterdigim ilginin 10 da birini bile gostermemistir.ben oglumla cocuk gibi parklarda onunla birlikte kayiyorum oyunla biseyleri ogretmeye calisiyorum ama olmuyor bazi seylerO zamanlar en büyük şikayetim ağlaması, her şeye uyanması ve uyumsuzluğuydu. Gün geçtikçe ayaklanmasıyla birlikte hareketliliği arttıkça sıkıntı katlandı. Yalnız bir şeyler azalmıyor çoğalıyor sanki, her şeye itiraz dinlememe uykudan, yemeğe kadar zor olması? Hani diyorum neyle avunayım ben? Sen yetiştiremedin, eğitemedin oluyor. Öğüt verenler, akıl verenler kendilerini anlatanlar onu yaptım, bunu yapıyorum kendimi aptal gibi hissediyorum ya da çocuğumu sorunlu..
O zamanlar en büyük şikayetim ağlaması, her şeye uyanması ve uyumsuzluğuydu. Gün geçtikçe ayaklanmasıyla birlikte hareketliliği arttıkça sıkıntı katlandı. Yalnız bir şeyler azalmıyor çoğalıyor sanki, her şeye itiraz dinlememe uykudan, yemeğe kadar zor olması? Hani diyorum neyle avunayım ben? Sen yetiştiremedin, eğitemedin oluyor. Öğüt verenler, akıl verenler kendilerini anlatanlar onu yaptım, bunu yapıyorum kendimi aptal gibi hissediyorum ya da çocuğumu sorunlu..