Valla ne yalan söyleyeyim oluyor
evlendigimizde bizim de evimiz falan yoktu. Şimdi şükür evimizi aldık, lükse yakın bi ev. Araba aldik ama kaza yapınca sattık. Devre mülk bi daire aldı. Bi de arsa aldı orta halli bişey. Ama bu tek onun pintiligi sayesinde olmuyo. Hatta bazen itiraf da eder, başkası olsa senin yerinde ta nişanlıyken sömürmeye başlardı sen olgun davraniyosun diye ( nişanlıyken daha rahattı durumu, hiç bi şeye para harcamamis, dışarıda simit dışında yediği tek şey tavuk dönerdi. Hayatımda sinemaya ilk seninle gittim ilk defa pizza hamburger tarzı şeyleri ilk senle yedim derdi). Bende çok yardımcı oldum ama kızarak hep. Diyorum ki her seferinde yahu daha yaşımiz 25 olmadi. Millet emekli olduktan sonra aliyo evini. Bırak bizde hayatımızı yaşayalım merak etme ac, açıkta kalmayiz diyorum. Dinliyo ama bi kulağıyla.
Hani derlerya gözünü toprak doyursun diye. Bende öyle diyorum artık. En son örnegi bu akşam yasadim. Bu ikinci de oğlan doğacakya. Ilkten kalan bi sürü kıyafet var o yüzen yeni pek bişi almadim. Ama hastaneye giderken götürecegim kıyafetler içime sinmedi. Görümcem de doğum yapınca baktım ne güzel temiz temiz giydirmiş. Benimkiler de temiz ama giyildigi belli yani. Aksam alışveriş yaparken 15 liraya 5li bi hastane çıkışı buldum. Alayım dedim bi sürü laf etti. Canım sıkıldı almadım. Ben onu yine alırım tabi. Yarın kardeşim gidip benim yerime alacak. Vazgeçmiş değilim ama böyle yaparak yalan dolana sevk ediyo beni.