Merhaba ben bir iki şey sormak istiyorum, o kadar kararsızlığa ragmen bi kızın olmus, hiç pişmanlık yaşadın mı? İlk mesajda eşinin iyi bir baba olacağını yamıssın, öyle mi oldu gerçekten, yoksa hep sen mi ilgilendin kızınla?
Öncelikle günaydınlar herkese...
Tam diyordumki yine kendim çalıp kendim söyleyeceğim bi de ne göreyim tamda aradığım soruları soran biri uğramış topiciğe.
Anladığım kadarıyla az çok okumuşsunuz yazılanları en azından benim başlangıcımı ve gidişatımı biliyorsunuz. Aslında ben buraya bu başlığı açtığımda kafamda bebek işi tama yakın netleşmişti ama biraz ara gaza ihtiyacım vardı ve o ilgiyi o zamanın yabancıları şimdidnin canım yoldaşları arkadaşlarım öyle bir güzel gösterdilerki kafamdaki soru işaretlerini yavaş yavaş çözmeme yardımcı oldular, tabi biz bu arada çalışmalara başlamıştık bile ve onca karmaşalı acabalı sorularımın arasında birden ben hamileyim diye çıkınca ortalık yıkıldı
Ama inanın o andan itibaren yaşadığım -acaba ne olacak?, yaw ben neettimmm!!!- düşüncesi ilk başlarda daha sık olmakla birlikte hep yanıbaşımda. Pişmanlık değil elbet demeye çalıştığım bambaşka bi his, çünkü gerçekten hiç bişey eskisi gibi olamıyor, uykusuzluk, sosyal yaşantının bitmesi vs. bunları saymıyorum bile yemek yemek, yıkanmak gibi en başat gereksinimleriniz için bile çok planlı olmalı ya da mutlaka bir yardımcınız olmalı. Aslında çocuk konusunda ahkam kesmek bana düşer mi emin değilim çünkü bu her aşaması yeni bilinmeyenlerle dolu bir denklem ve ben henüz sadece 7 aylık kutumu açabildim ve diyebilirimki denilenler doğruymuş her aşama biraz daha meşakkat istiyor. O yüzden ben yeni hamişlere hep diyorumki öncelikle hamileliği çok iyi değerlendirin, keyfini çıkarın bol bol gezin, uyuyun, evet gözün gönlün torbası yok ama yinede bir doygunluk olur bence
sonra yeni mi doğum yaptınız bebişiniz henüz çoğunlukla uyuyor bunu değerlendirin, eşinizle vakit geçirin, alın pusetinizi elinize bebeğinizle gezin, zira yanınıza bezler vs. dışında başka şeyler almanıza gerek yok tek gıdası sizde nasıl olsa, ki bu büyük bir nimet doyasıya tadını çıkarın. Mesela bizim şimdi dışarı çıkışlarımıuz çok komik oluyor, resmen bavul hazırlıyorum, yok çorbası yok acıkırsa meyvası, yok termosa sıcak suyu, yok ılık içme suyu, yok çeşit çeşit oyuncağı... say say bitmez, bi de bu listeyi genelde hep unuta unuta oluşturuyorsun, nedense hep en lazım şeyi atlamış olursun, ben artık tamamladım gibi pek eksiğimiz olmuyor
ayy meydanı boş buldum uzattıkça uzattım, aslında kısacası arada hatta son zmaanlarda çok daha sık epey bunaldığım ve yahu evleneli 8 yıl yapmamışsın şimdi nerden çıktı bu demişliğim olooor ve sonrasında çok da vicdan azabı duyuyorum ama her defasında kızım öyle bir yenilikle bana gülümsüyorkiii herşeyi unutturiyor bana, onu kabullenmeyi ve sevmeyi bana kendisi öğretti ve öğretmekte. Öyle çoğunun dediği gibi doğum yapar yapmaz bende şimşekler çakmadı, ahhh aşık oldum falan filann cıkkk bende olmadı, tam tersine neeee şimdi bu benim mi sersemliğiyle dolanıyordum. Ama şu da varki benim kuzum doğum sonrası kusma sıkıntısıyla beş gün yoğun bakımda kaldı ve nasıl bir güçse ben ameliyatlı halimle hiiiçç yatmadan hep ona koştum ve beş saat gördüğüm kızımı çok uzaktan bir görüşte hemen orada işte o kuvözde diye tanıyarak herbikeşi çok şaşırtmıştım. Yani ne diim nasıl doğadaki gelgit sonsuzsa bu duygusal dalgalanma da bitecek gibi değil, asla yaptıklarımdan pişmam olmam gibi bir düsturum vardı, buna bebek sahibi olmak da dahil, sonuçta silah zoruyla olmad, sadece arada yanlış karar veriyorum ama kuzucum kesinlikle öyle bir karar değil.
Dip not: eşim benim düşümdüğüm kadar olmasada epey iştirak ediyor bize ama sonuçta bazen kızım sadece beni istiyor. ama eşimde benim gibi babalığı her geçen gün daha profesyonelce yapmakta, kızımla onu bir arada izlemek gerçekten çok keyifli...