Nişanlandıktan sonra iş konusunu sana danışmalıydı. Seni adam yerine koymayıp " mecburdum" diyerek askerliğe başlamış. O bu mesleğe mecbur olabilir ama sen sana saygı duymayan bir adamı çekmek mecburiyetinde değilsin.Ben 24 o 25 yaşında,özel sektörde çalışıyordu benim gibi. Eğer onu asker olarak tanısaydım onunla gidip gitmemek benim problemim olurdu ama nişanlandıktan sonra ben istemediğim halde böyle birşeyi tercih etmesi benim mi onun mu bencilliği olur emin olamadım
Nişanlına benden 10 üzerinden 2, kv ye ise 10 üzerinden 0. Yakında nişanlın da 10 üzerinden 0 lık olur.Aynı şeyi kendime tekrarlamaktan yoruldum,dediği şey sende memur ol sende kpss çalış ikimizinde işi garanti olur yarın bir gün çocuğumuz olursa ben sana bakıcam da falan da filan.. evlilik hayali kuramıyorum kursam kaynanam daha ne zaman evleneceğin nerde yaşayacağın belli değil ne bu tavırlar diye üstüme geliyor
Buna ek olarak adam meslegi secerken nisanlisina sormadigi gibi konu sahibinin hayatini da adam annesiyle planlayarak cizmek istiyorYalnız hanımefendinin asıl kızdığı konu bu meslek seçiminin kendisiyle hiç konuşulmadan yapılması diye anladım ben.
Nişanlandığında ortada bu durum yokken nişanlandıktan sonra bu karar alınmış ve ikisini de etkileyecek bir durum olmasına rağmen konu sahibinin fikri alınmamış.
Gündemde hiç böyle bir durum yokken iş bırakmak ve şehir değiştirmek gibi zorunluluklar ortaya çıkaran bir karar alınıyorsa bundan etkilenen kişiye de sormak gerekmez miydi sizce?
Herkes bu hayatı seçmek zorunda değil ve kendisine dayatılması durumunda tepki göstermek de gayet normal ve insani bir durum.
Sorry ama tam bir m.l karıymış.Aynı şeyi kendime tekrarlamaktan yoruldum,dediği şey sende memur ol sende kpss çalış ikimizinde işi garanti olur yarın bir gün çocuğumuz olursa ben sana bakıcam da falan da filan.. evlilik hayali kuramıyorum kursam kaynanam daha ne zaman evleneceğin nerde yaşayacağın belli değil ne bu tavırlar diye üstüme geliyor
Bencillikse bencil oluverin, salın şu adamın ipini, evde oturtup çatır çatır doğurtacak birini daha bulur nasılsa o, ama siz bu gençliği bu zamanı geri getiremezsiniz. Adam size hiçbir şey sormayıp ikinizin hayatı hakkında sadece kendi işine gelecek kararları verirken hiç kendine bencil demiyor. Bu ucuz manipülasyonu da yemeyiverin.Nişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum
Yani evlenecekseniz bu durumu kabul edip evlenin. Benimde babam askerdi. Biz sürekli o şehirden o şehire gezdik. Düzenli bir hayatımız olmadı. Bir sürü okul değiştirdim. İyi tarafı da var bir sürü kültür tanıdım bir sürü şehir gördüm. Ama eğer sizde memursanız eş durumundan tayininiz çıkar çalışmaya devam edersiniz veya özel sektördeyseniz büyük bir firmaysa gittiğiniz şehirde ki şubelere tayininizi isteyebilirsiniz ama onun harici şekilde çalışıyorsanız eşinizin tayini çıktığında mecbur işi bırakmabız gerekir. Bunları iyi düşünün ona göre evlenin bence. Sonradan sorun yaşamayınNişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum
Aile baskınsa, nişanlınız da pasif kalıp sizi savunmuyorsa en fenası. Sizin işiniz memuriyet olmadığından mı önemsemiyorlar? Hala var o kafa yani. Alışıksanız çalışıp kazandığınızı yemeye, asla aynı olmuyor eş parasıyla ki asker diyorsunuz. Biraz daha düşünün. Sizi savunmazsa hep saldırır dururlar. Anacı koca almayın. Çok zorNişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum
Diğer açıklamamda konunun bir kısmını yanlış anladığımı belirten bir yorum mevcut tepkim o sebeple öyle özellikle buna sıçramayınHiçbir alakası yok, kendi mesleğini sevmek başka, karşı tarafa hiçbir saygı duymadan bırakırsın yeaaa işini demek, böyle varsayımllarda bulunmak bambaşka. Konu sahibesi hiç yerine konuluyor, sen işini yapmak isteiyor musun, evde oturmaya razı mısın fikri sorulmuyor bile. Evlilik 2 kişinin hayatı ama konu sahibesinden ne bir ses ne bir nefes varsa yoksa adamın biçtiği hayat. Var mı böyle evlilik yahuu??? Oturur etraflıca konuşursun taşınırsak ne ollacak, uzaktan çalışabilir misin, iş bulabilir misin... bunu yapmayan erkek de kaıdn da eşşektir kardeşim evlenmeyin böyle tiplerle
İşinize sıkı sıkı sarılın,işi bırakmak sizin için bir tercih olmamalı.Pasif ve ana lafına bakan bir erkekse bir lokma ekmek için yalvarır hâle gelirsiniz.Hayatinizi asla ama asla bir erkeğin avuclarina bırakmayın alır çöpe atar ........Nişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum
Ay 5 senedir beraberiz deyince ben de ne sandım. 24 yaşında ne nişanlanması evlenmesi evde çocuk bakması zaten. Bırak önüne bak uyumsuzsunuz belli. Asla ama asla işini bırakma, böyle bir aile ve seni savunmayan adamla da uğraşma.Ben 24 o 25 yaşında,özel sektörde çalışıyordu benim gibi. Eğer onu asker olarak tanısaydım onunla gidip gitmemek benim problemim olurdu ama nişanlandıktan sonra ben istemediğim halde böyle birşeyi tercih etmesi benim mi onun mu bencilliği olur emin olamadım
Bu kadar yanlış bir bakış açısı olmaz olmamalıBeni yanlış anlayın veya anlamayın bilemiyorum olaya şu yönden bakacağım siz nasıl ki çalışmayı çok istiyorsunuz karşı tarafın annesinden böyle tepki alınca sinirleniyorsunuz , nişanlınız da hayalini kurduğu belki çok istediği meslek askerlik, bunu istiyor diye ona kızıyorsanız sizin çalışmanıza tepki gösterenlerle aynı kefe içerisindesiniz , bencillikse sizinki de bencillik …
Nişanlım asker ve asker eşi olabilmek çok zor herkesin başarabileceği bir şey değil , ikiniz de birbirinizin hayallerine isteklerine saygı duyamıyorsanız bitirin . Kimse kimseye senin yüzünden oldu demek zorunda değil . Ayrıca bana siz askerle yapamazmışsınız gibi geldi .
Herkese tek tek açıklama mı yapayım ya ? Yorumları tek tek okuyun ya da hiç okumayın işinize geleni okumayın sadece KONUNUN BİR BÖLÜMÜNÜ YANLIŞ ANLAMIŞIM DÜZELTME SÜRESİ DOLDU AÇIKLAMASINI AŞŞAĞIDA YAPTIM … vallahi bazen insanı çileden çıkarıyorsunuzBu kadar yanlış bir bakış açısı olmaz olmamalı
Bu kadar kolay çileden çıkmayın sağlığa zarar !!!!!ben sizin her yazınızı tek tek bulup okuyamam yazınıza dek geldim okudum beğenmedim yorum yaptım hepsi bu ...........Herkese tek tek açıklama mı yapayım ya ? Yorumları tek tek okuyun ya da hiç okumayın işinize geleni okumayın sadece KONUNUN BİR BÖLÜMÜNÜ YANLIŞ ANLAMIŞIM DÜZELTME SÜRESİ DOLDU AÇIKLAMASINI AŞŞAĞIDA YAPTIM … vallahi bazen insanı çileden çıkarıyorsunuz
Hayır siz bazılarınız sadece işinize geleni okuyorsunuz verdiğiniz yanıtta bunun göstergesi … yani boş yere sinirlenmedim size iyi akşamlarBu kadar kolay çileden çıkmayın sağlığa zarar !!!!!ben sizin her yazınızı tek tek bulup okuyamam yazınıza dek geldim okudum beğenmedim yorum yaptım hepsi bu ...........
İnsanları ne kolay kategorize ediyorsunuz,yanıtımda bu iddianızı kanıtlayan hiç bir şey yok, olaylara ve durumlara bakış açınız buysa hayatta bol şanslar..........Hayır siz bazılarınız sadece işinize geleni okuyorsunuz verdiğiniz yanıtta bunun göstergesi … yani boş yere sinirlenmedim size iyi akşamlar
Aslında konu içerisinde kendi cevabını kendin vermişsin.Nişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum
Konudan bağımsız annemden babamdan ayrılamam üzülüyorum diyen kadın da erkek de evlenmemeli.Nişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum