- 1 Ekim 2013
- 6.124
- 10.939
- 34
-
- Konu Sahibi papatya12a
- #101
Kesinlikle olayın akışına bırakıp düğünü falan belirleme. İki kişilik ortak hayatta bir kişinin bu kadarlık fedakarlık yapması adil değil.
Kesinlikle olayın akışına bırakıp düğünü falan belirleme. İki kişilik ortak hayatta bir kişinin bu kadarlık fedakarlık yapması adil değil.evet herkes düğün ne zaman diye soruyor ama ben bile ne zaman olacağını yada düğünümün olacağını bilmiyorum ki
yalan değil aynı şeyi dalga geçer gibi söyledim,otur evde çocuğumuz olursa bak ben sana bakarım dedimCanım sen de senin işinde can tehlikesi sözkonusu sen bırak işi evde otur ben bakarım sana demelisin bence
Kız insanlar 30 yıllık kocasını sonra boşayıp ikinci bahar yaşıyorlar. Ne olacakmış.çocukça gelebilir belki ama gerçekten sevgi ve alışkanlık, birbirimizi çok iyi tanıyoruz ve acaba ben başka biriyle yapabilir miyim bilmiyorum
sorunda bu zaten 3-4 sene sonra mesleği bırakbilme ihtimali var,dediğim şey şu en azından birikim/para kazanana kadar yapıp daha sonra mesleği bırakacağının garantisini ver ki ikimizde bazı şeyler için fedakarlık yapalım dedim. dediği şey ben neden mesleğimi bırakayım? ben neden bırakayım pardon diyip vurdum yemin ederimKesinlikle olayın akışına bırakıp düğünü falan belirleme. İki kişilik ortak hayatta bir kişinin bu kadarlık fedakarlık yapması adil değil.
Annesine gelince dut yemiş bülbül seninle plan yaparken aslan mübarek hey yavrumsorunda bu zaten 3-4 sene sonra mesleği bırakbilme ihtimali var,dediğim şey şu en azından birikim/para kazanana kadar yapıp daha sonra mesleği bırakacağının garantisini ver ki ikimizde bazı şeyler için fedakarlık yapalım dedim. dediği şey ben neden mesleğimi bırakayım? ben neden bırakayım pardon diyip vurdum yemin ederim
Bir şey yapmadık ki bacım beğenmedim attık sadece en azından ben öyle yaptım yaniHayır ama en azından yanlış anlayan insanlara öyle yaklaşmayınmesaj düzenlenebilse düzenlerdim
Canımın benim hiç bir erkek için imkanlarından taviz vermeyeceksin ben bunu çok geç anladım ve çok pişmanım3 senedir aynı şirketteyim,kendisinin kazandığından daha fazla kazanıyorum yukarıda söylemek istemedim paragöz vs demeleri için ama ekonomik özgürlüğümün olması beni ben yapan şeylerden biri.
Ben de bu yüzden yıllarca devam ettim. Erkek arkadaşım da atanamayınca asker oldu. Kendisi fikrimi sordu. İstekli değildim ama engel olmak istemedim. Çok severek ve isteyerek seçti. Seçtiği günden beri kavgalarımız eksik olmadı. Ben tayini uzakta yaşamayı dert etmedim. İlk görev yeri aile götürülmeyen bir yerdi. Güya sonradan batı olacak dedi ama bunun garantisi yoktu. Veee en son dedi ki ailemle birlikte yaşayalım :)) o günden sonra devam edemedim. Tam nişan arefesindeydik. Hâlen unutamadım ama ben onunla evlenmek istedim ailesiyle değil. Ailesi melek dahi olsa yapamazdım. O günden sonra asker kelimesini duyduğumda hüzünleniyorum. Ne zor bir meslek. 10 yıl sonra ancak rahat eder. Olan benim gençliğime oldu. Aileme, çevreme mahcup olduğumla kaldım.çocukça gelebilir belki ama gerçekten sevgi ve alışkanlık, birbirimizi çok iyi tanıyoruz ve acaba ben başka biriyle yapabilir miyim bilmiyorum
Çalışmayı bırakma ama nişanlından da ayrılma orta yol illa ki vardırNişanlım asker, benimde burada düzenli bi işim var ( o memur olsa bile ikimizde aynı maaşı alıyoruz) nerde yaşayacağımız belli değil kendisi onu bırakmam gerektiğini ve seviyorsak her koşulda beraber olmamız gerektiğini söylüyor. Hele annesi oturup evde çocuklarına bakarsın gibi bi söylemde bulunuyor, nişanlım çok pasif bu konularda ben hep kendimi savunmak zorunda kalıyorum.
Çok hareketli neşeli ve enerjik bi kızım çalışmayı ve para yemeyide seviyorum. Kendi çalıştığım parayı rahatça harcayabiliyorum ama evlenince çalışmazsam onun kazandığı parayla aldığım donun bile hesabını vericekmiş gibi hissediyorum. Öte yandan aileme ve kardeşlerime çok bağlıyım sürekli tayin dolayısıyla farklı şehirlerde olmak aile bağlarımdan ve arkadaş çevremden uzaklaşmak istemiyorum.
Ben bu şekilde düşündüğüm için bencil olarak gözüküyormuşum, beni düşünen kimse yok. Sırf onun mesleği için ben ailemi, yaşantımı işimi bırakmalıyım çünkü o erkek ve erkekler eve ekmek götürür olarak bakıyor ailesi. Ben onu askerken tanımadım nişanlandıktan sonra oldu, eğer askerken tanısaydım bir şey demeye hakkım yoktu ancak şimdi kendi hayatıyla ilgili kararları benide ilgilendireceği için bu kararı alırken bana danışması gerekirdi ben istemediğim halde bu mesleği seçti ve mecburum diyebildi sadece
Onu seviyorum bırakmak istemiyorum ama bu tarz konular benim kafamı karıştırıyor ve aynı zamanda annesi bana laf sokarken orta yolu bulup sakinleştirmesi gerekirken hiçbir şey demiyor ben kendimi savunmak zorunda kalıyorum
Aklım çok karışık kendi ailem allah razı olsun yanımdalar ama ben kendimi çok kolay açabilen birisi değilim benim kararım değişir nişanlımla aram iyi olur ama annemle babamın aklında soru işareti kalmaması için onlarlada çok paylaşamıyorum
okuyup bana fikir verebilecek herkese açığım kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum