lütfen okuosan ne olduğunu nişan atıldıktan sonra aranıp aranmadığını vs yaz...sana yana yakıla geri döncek çıldırcak ama sen başka rüzgarlara yelken bile açmış olcaksın herşey gönlünce olsun.
Aradan aylar geçti ve neler olduğunu anlatmak istiyorum.
Ayrıldıktan sonra kopamadık. İnternet üzerinden bazı paylaşım sitelerinden birbirimize imalı laflarla sürekli dokundurmalar yaptık. Beni ne kadar çok özlediğini, düşündüğünü, ağladığını yazıyordu. Ben de ölüyordum özlemden ama gururumdan aramıyordum. Bir gün beni aradı. Heyecandan öldüm ama açamadım, elim gitmedi telefona. Sesini duymaya onunla yüzleşmeye eski konuları tekrar konuşmaya cesaretim yoktu. Sonunda 14 Şubat gecesi bana bir mail attı. Ayrıldıktan sonra kimsenin bilmediği gizli bir blog açarak oraya her gün duygularını yazmış. Blogu okuyunca ağlamaktan öldüm. Beni ne kadar çok sevdiğinden, özlediğinden, her gününü aramamı bekleyerek geçirdiğinden, belki ona sürpriz yapıp yanına gideceğimi umduğundan ve daha bir sürü şeyden bahsetmiş. Ona ancak 2 saat sonra cevap yazabildim. Hemen arasaydın diye düşünenler çıkabilir ama yapamadım. Hem gurur, hem korku, hem çok kırgındım. Ona uzun bir cevap yazdım. Böylelikle mailleşmeye başladık. Özlemden ölüyorduk ama hala tartışmadan da duramıyorduk. O beni suçluyor ben de onu.
Böylelikle devam ettik. Mart ayının sonunda İstanbul'a gelecekti. Sonra tamamen haksız ve yersiz bir kıskançlık çıkararak gelmiyorum biletimi iptal ettim diye mail attı. Üzerne aradı. Ben yine açamadım. Üzerine "son kez seni seviyorum demek için aramıştım" diye mail attı. Ben şimdi o zamanki halime bakıyorum da, nasıl bu kadar katı olabilmişim ona bilmiyorum. Sanırım çok ama çok kırgındım ve ondan böyle tavırlar değil yumuşaklık, geri kazanma çabası bekliyordum bu sebeple de inatçılığa devam ediyordum. Sonuçta bana kızdığı için gelmekten vazgeçtiğini söyledi ve hatta iptal edilen biletinin kopyasını mail bile attı. Bunun üzerine 2 gün sonra İstanbul'a geldiğini ben internetten öğrendim.
Mailleşmeye başladığımız tarihten bu yana internetteki sosyal paylaşım sitelerinde bazı kişilerle olan muhabbetleri dikkatimi çekiyordu. Bu kişilerin hemen hepsini tanıyordum ama aralarında ismini cismini daha önce hç duymadığım bir kız ve kızın yakın arkadaşları olduğunu tahmin ettiğim 2-3 kişi daha vardı. Kız eski nişanlıma yakınlık gösteriyordu. Şüphelenip her sorduğumda çok eskiden bir arkadaşı olduğunu vs. söyledi. Tabii ki inanmak gelmedi içimden. Çünkü yalandı. Nitekim Nisan ayında İstanbul'a geldiğinde geldiği günün gecesi bu kız ve arkadaşlarıyla buluştuğunu yine sağolsun internet mucizesi sayesinde öğrendim. Üstelik yine internet ve araştırmacılığım sayesinde bu kızın nerede oturduğunu, ne iş yaptığını vs her şeyini öğrenmiştim. Ertesi sabah sevgilim kızın evine çok yakın bir yerde kahvaltıda olduğunu internette duyurunca içimden bir şeyler koptu. Demek ki gece birlikte geçirilmişti. Bunun üzerine onun anlayabileceği şekilde internete imalı bir şey yazdım. Hemen cep telefonuma inkar mesajı geldi. Bu olaydan bir kaç gün sonra sonunda yüzyüze görüştük. 4 aylık ayrılıktan sonra...
O saatlerin nasıl geçtiğini bırakın anlatmayı şu an hatırladığımda bile yoğun bir ağırlık hissediyorum üstümde. Aşk, sevgi, özlem, kızgınlık, öfke, şüphe, gözyaşı... Ne ararsanız bolca vardı. Ayrılmamıza zemin hazırlayan olayın bana bu konuyu açtıran olay olduğunu unutmuşçasına "bana güvenmediğini, her seferinde söz verip tamam dediğim şeyleri hiç yapmadığımı, ayrılık süresince onu hiç aramadığım için onu gerçekten istediğime inanamadığını" söyledi. Ben de kendime göre sebeplerimi söyledim. Tabii hepsi bahaneydi ona göre, seven insan ne olursa olsun dayanamaz arardı. Şüphelendiğim kızla ilgili sorularıma kaçamak cevaplar verdi, yüzüme bakamadı. Ben iyice üstüne gittim, elde ettiğim bilgileri de kullanarak nokta atışı sorular sordum. O gece evinde kaldın değil mi dediğimde hayır kalmadım dedi. Kaldığını biliyorum, yattınız mı doğru söyle dediğimde hayır evde başkaları da vardı ama yakınlaşma oldu diyerek ağlamaya başladı. Ben o anlarda nasıl sakin kalabildim bilmiyorum ama sevgilim karşımda ağlayarak pişman olduğunu, büyük bir hata yaptığını söylüyordu. Sonrasında ben kendimi kaybettim ve aylardır sadece onu düşünerek, ağlayarak, kendimi yiyip bitirerek, gözüm başka göze değmemişken, beni çok sevdiğini söyleyen bu adam nasıl başka biriyle yakınlaşabiliyor diye hırsla ağlamaya ve burada ben yok muydum diyerek kalbinin olduğu yere, göğsüne vurmaya başladım. O gece "nasıl yapıcaz nasıl tekrar bir arada kalıcaz birbirimize nasıl güvenicez" diye sorarak geçti.
Sonrasında bir kaç kez daha görüştük. Bu arada gün içinde mailleşmeler konuşmalar tam gaz devam ediyordu. Önceden olduğu gibi kıskançlık yapıyor ama hala daha sana güvenemiyorum demeye devam ediyordu. Ben bu süreç içinde eridim, bittim, yeniden bir araya gelelim mutlu olalım diye çırpındım. Onun işiyle ilgili sorunları vardı ve bunları bahane ederek yanında olmadığımı, sürekli sorun çıkardığımı, tek istediğinin ses çıkarmadan yanında duran biri olduğunu söylemeye başladı.
Ben ses çıkarmadan yanında durmaya razıydım ama diğer kız internette benim sevgilim olduğunu sandığım adam için "ben bu adamı seviyorum" ve daha başka bir sürü şey yazma cesaretini gösterecek kadar ileri gitmeseydi...
Sevgilim dediğim adama bunu sorduğumda inkar etti, aralarında hiçbir şey olmadığını kafamda sürekli paranoya kurduğumu, böyle yaparak her şeyi zorlaştırdığımı ileri sürdü. Ben ikilemde kalmış vaziyette çırpınıyordum resmen. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Bazı gün aramıyor sormuyor kendi haline bırakayım diyordum. Bu sefer ilişki için hiçbir şey yapmamakla suçlanıyordum. Bazen de dayanamayıp rest çekiyor, bir ilişkisi varsa aramızda hiçbir şey olamayacağını söylüyordum. Bazen de ilgiyle sevgiyle arıyor soruyordum. Ama hiçbir şekilde yaranamıyordum.
Bütün bu hikaye Mayıs sonuna kadar devam etti. Mayıs başında ona son restimi çektim ve o kızın varlığını inkar etmesine daha fazla dayanamayıp o varsa ben yokum dedim. Bunun üzerine defalarca aradı, onlarca mesaj attı ve en sonunda konuştuğumuzda "tek sorunumuz bu mu bizim?" gibi pişkin bir cümle söyleyebildi. Sonunda da "peki madem aramıyorum seni" diyerek kapattı telefonu. Sonra hakikaten bir daha hiç aramadı. Ben dayanamayıp bir kaç gün sonra aradığımda çok soğuk ve kısa konuştu. İşi vardır diyerek kısa kestim. Sonraki günlerim onun aramasını bekleyerek geçti. Ama bir şekilde anladım ki o kızla birlikte. Ona uzun bir mail attım. Cevap vermedi. Deliye döndüm, defalarca aradım, mesajlar attım. Hiçbirine cevap vermedi. En sonunda şunu yazdı: "Konuşacak hiçbir şeyimiz yok. Her şey bitti." Aramaya, mesaj atmaya devam ettim. Sevgilisi varsa yüzüme söylemesi, öyle bitirmesi için, telefonu açması için yalvardım. Yapmadı. Sonunda pes edip ona uzun bir veda maili attım. Hiç cevap gelmedi. Kalbim tuzla buz öyle günlerce ölü gibi dolaştım. Bu olaydan tam 1 ay sonra internette ilk defa bu şüphelendiğim kızla birbirlerine "sevgilim" diye hitap ettiklerini görünce çılgına döndüm. Kalbim yerinden sökülüyordu sanki.
Biraz uzun yazdığımın farkındayım. Ama olaylar öyle inanılmaz ki...
Devam edeceğim.
