Kendi klavyemde deniyorum. Var yazinca tahmin kelimelerde "varsa, vardı, vardır" çıkıyor. Yok çıkmıyor. Dilerim gerçekten klavye ile ilgilidir. Konu sahibi şiddet görüp susmuyordur.O cevabı bana yazmıştı ve yok yazdım aslında ama otomatik düzletme oldu var yazıldı demişti. Ben o günden beri düşünüyorum, yok kelimesi nasıl var olarak düzeltilir diye.
Ben daha cumartesi atmıştım zaten, kendileri kabul etmiyor annesi ve kendisi sürekli arayıp mesaj atıyorlar dönüş yapmıyorum 4 gündürA
a nişanı attığınızı kaçırmışım kusura bakmayın siz en son düşüncem demiştiniz oda hemen karar ver diye ısrarcı olmuştu orda kaldım ben. Hayırlısı olsun bakalım süreç ne gösterecek
teşekkür ederim yorumunuz içinBu adam ve ailesi çektirir size kendize uygun eş bulunuz , öfkesini dizginlemeyen adamlar tehlikeli ve kadını mutlu edemezler bunun bilincinde olunuz
Siz onu sürekli idare etmr alttan alma durumunda olacaksınız arada dayak,hakaret edecek size bunları yaşamak istiyorsanız evlenin bu kader değil seçimdir
Böyle bir insan karşına çıkmaz derken? Kendinizi ne seviyede görüyorsunuz da o bu kadar. yüksekte?Merhaba, 5 aylık bir nişan sürecim var, yazın nasipse düğün olacaktı ama bu süreç içerisinde kafamı karıştıran huzursuz olduğum birçok konu oldu.
Nişanlım ve ben de öğretmeniz. O başka yerde görev yapıyor. Evlilik durumundan sonra benim yaşadığım yere tayin alıp gelecek. İstanbul’da yaşıyor yıllardır ama aslen Doğulu muhafazakar 9 kardeş olan bir aile. Babasının durumu fena değil İstanbul’da kendilerine ait 9 daire var.
Sadakat, romantiklik/duygusal, cömert, kültür seviyesi, beraber vakit geçirme, netlik konusunda hiçbir sıkıntı yok ama nişanlım sinirlenince bambaşka bir insana dönüşüyor. Bağırmaz çok ama beni çok kırıyor kelimeleri ile, onunla konuşurken çoğu zaman bir duvara çarpıyorum. Mücadele ediyorum ama beni anlamıyor, sinirden ağlıyorum. Daha sonra senin üzerine çok geldim sen benim kıymetlisin özür dilerim seni seviyorum diyip bana hak veriyor.
Düğün süresinde onların geleneklere göre hareket ediyoruz. Düğün onların, kına nişan bizim. Mobilya, halı, perde, çamaşır makinesi, tv onların ; işte buzdolabı fırın bulaşık m, diğer küçük ev eşyaları, tabak çanak bizimdi. Bu süreçte biz üzerimize düşen çoğu şeyi aldık ve bitirdik. Ama nişanlım görev icabı uzakta olduğu için, gitmeden sadece mobilyayı ve çamaşır makinesinin peşinatını verdi, taksitleri ailesi ödüyor şu an. Altınlar ve tvyi ailesi sonradan alacaktı. Ama babası özellikle maalesef cimri bir insan olduğu için başından alırız dediği şeyleri şimdi oğlunun üzerine atmaya çalışıyor. Tv alacaktı ama almadı en son nişanlım gidip onu da kendisi almış. Altınları üzerine atmaya çalışmış nişanlımın, ama annesi araya girdiği için vazgeçmişler. Üstelik en başta yaparım diye söz verdiği halde. En başta bize dedikleri düğün salonu da pahalılaşınca nişanlım orası olmasın artık, çok pahalılandı, değmez, mahalle arasında bir yer var orası olabilir dedi. Benim de içime sinmedi gösterdiği yer, açıkçası bana eski yeri onlar söylemişti ve içime sinmişti orasının hiç mi olma ihtimali kalmadı dedim, süreç ilerlesin bakalım ama biraz zor gibi dedi. Ben de üzüldüm ama onun da gösterdiği yer inanın hiç içime sinmedi. Nişanlım kesin orası olur demedi ama belli ki olsun diye ısrar edecekti. En son konuştuğumuzda senin istemediğin yer olmaz zaten dedi bu konuyla ilgili.
Nişanlımın bu süreçte çok siniri bozuldu, hayal kırıklığı yaşadı, yıprandı. Onun yanında olmak istiyorum ama bana duvar örüyor, sinirli anında bana öyle şeyler söylüyor ki kalbimi paramparça ediyor inanılmaz bir öfke problemi var. En sonki tartışmamızda “Yok ya ben seninle konuşmak istemiyorum, akıl sağlığımı korumak istiyorsam seninle konuşmamam gerekiyor ve ben bana kötü gelen şeylere artık katlanmayacağım, yeter. Bi canım ve ruh sağlığım var hiçbir şey için bunlardan taviz vermeyeceğim” gibi bir laf etti yazdım aradım açmadı. Kalbim paramparça oldu ama 1 gün boyunca bana cevap vermedi. Dün buluşacaktık. Cuma günü de “yarın geliyor musun” diye yazdı o olaydan sonra sadece.
Ben annemle yaşıyorum, babam vefat etti. Annem de çok üzülüyor. Huzurumun kalmadığını benim de sinirli bir insan haline geldiğimi düşünüyor bu süreçte. Ve tavırlarından ötürü nişanlıma çok kızıyor. En son dün nişanlımın ailesine gidip her şeyi anlattı, nişanlıma kızdı, eleştirdi. Kızım nişanı atmak istiyor dedi ki gerçekten öyleydi. Nişanlım buna rağmen “annen bu kadar gelip esip gürledi, ama sen varsan ben varım” dedi “aklını başına al sen sevdiğim kadınsın ben sevdiğin adamım yanlış bir karar verme sakın” dedi.
Dün akşam da benden attık kesin bir karar bekliyordu. Süre istedim, ona bile hemen karar ver dedi. Zar zor birkaç gün süre aldım. İkiye bölünmüş durumdayım. Mantığım bu kişiyle uyumsuzsun, seni üzer, anlaşamazsın diyor. Annem ve yakın arkadaşım da bunu destekliyor. Kalbim ise zor anlarında yine de yanında ol seviyorsun. İlişkine bu kadar emek verdin, daha sonra böyle bir insan karşına çıkmaz diyor.
Tecrübelerinize dayanarak sizden bir değerlendirme rica ediyorum. Biraz uzun oldu farkındayım, teşekkür ederim.
Yarın yokmuş gibi kaçarak uzaklaş derim ben.Merhaba, 5 aylık bir nişan sürecim var, yazın nasipse düğün olacaktı ama bu süreç içerisinde kafamı karıştıran huzursuz olduğum birçok konu oldu.
Nişanlım ve ben de öğretmeniz. O başka yerde görev yapıyor. Evlilik durumundan sonra benim yaşadığım yere tayin alıp gelecek. İstanbul’da yaşıyor yıllardır ama aslen Doğulu muhafazakar 9 kardeş olan bir aile. Babasının durumu fena değil İstanbul’da kendilerine ait 9 daire var.
Sadakat, romantiklik/duygusal, cömert, kültür seviyesi, beraber vakit geçirme, netlik konusunda hiçbir sıkıntı yok ama nişanlım sinirlenince bambaşka bir insana dönüşüyor. Bağırmaz çok ama beni çok kırıyor kelimeleri ile, onunla konuşurken çoğu zaman bir duvara çarpıyorum. Mücadele ediyorum ama beni anlamıyor, sinirden ağlıyorum. Daha sonra senin üzerine çok geldim sen benim kıymetlisin özür dilerim seni seviyorum diyip bana hak veriyor.
Düğün süresinde onların geleneklere göre hareket ediyoruz. Düğün onların, kına nişan bizim. Mobilya, halı, perde, çamaşır makinesi, tv onların ; işte buzdolabı fırın bulaşık m, diğer küçük ev eşyaları, tabak çanak bizimdi. Bu süreçte biz üzerimize düşen çoğu şeyi aldık ve bitirdik. Ama nişanlım görev icabı uzakta olduğu için, gitmeden sadece mobilyayı ve çamaşır makinesinin peşinatını verdi, taksitleri ailesi ödüyor şu an. Altınlar ve tvyi ailesi sonradan alacaktı. Ama babası özellikle maalesef cimri bir insan olduğu için başından alırız dediği şeyleri şimdi oğlunun üzerine atmaya çalışıyor. Tv alacaktı ama almadı en son nişanlım gidip onu da kendisi almış. Altınları üzerine atmaya çalışmış nişanlımın, ama annesi araya girdiği için vazgeçmişler. Üstelik en başta yaparım diye söz verdiği halde. En başta bize dedikleri düğün salonu da pahalılaşınca nişanlım orası olmasın artık, çok pahalılandı, değmez, mahalle arasında bir yer var orası olabilir dedi. Benim de içime sinmedi gösterdiği yer, açıkçası bana eski yeri onlar söylemişti ve içime sinmişti orasının hiç mi olma ihtimali kalmadı dedim, süreç ilerlesin bakalım ama biraz zor gibi dedi. Ben de üzüldüm ama onun da gösterdiği yer inanın hiç içime sinmedi. Nişanlım kesin orası olur demedi ama belli ki olsun diye ısrar edecekti. En son konuştuğumuzda senin istemediğin yer olmaz zaten dedi bu konuyla ilgili.
Nişanlımın bu süreçte çok siniri bozuldu, hayal kırıklığı yaşadı, yıprandı. Onun yanında olmak istiyorum ama bana duvar örüyor, sinirli anında bana öyle şeyler söylüyor ki kalbimi paramparça ediyor inanılmaz bir öfke problemi var. En sonki tartışmamızda “Yok ya ben seninle konuşmak istemiyorum, akıl sağlığımı korumak istiyorsam seninle konuşmamam gerekiyor ve ben bana kötü gelen şeylere artık katlanmayacağım, yeter. Bi canım ve ruh sağlığım var hiçbir şey için bunlardan taviz vermeyeceğim” gibi bir laf etti yazdım aradım açmadı. Kalbim paramparça oldu ama 1 gün boyunca bana cevap vermedi. Dün buluşacaktık. Cuma günü de “yarın geliyor musun” diye yazdı o olaydan sonra sadece.
Ben annemle yaşıyorum, babam vefat etti. Annem de çok üzülüyor. Huzurumun kalmadığını benim de sinirli bir insan haline geldiğimi düşünüyor bu süreçte. Ve tavırlarından ötürü nişanlıma çok kızıyor. En son dün nişanlımın ailesine gidip her şeyi anlattı, nişanlıma kızdı, eleştirdi. Kızım nişanı atmak istiyor dedi ki gerçekten öyleydi. Nişanlım buna rağmen “annen bu kadar gelip esip gürledi, ama sen varsan ben varım” dedi “aklını başına al sen sevdiğim kadınsın ben sevdiğin adamım yanlış bir karar verme sakın” dedi.
Dün akşam da benden attık kesin bir karar bekliyordu. Süre istedim, ona bile hemen karar ver dedi. Zar zor birkaç gün süre aldım. İkiye bölünmüş durumdayım. Mantığım bu kişiyle uyumsuzsun, seni üzer, anlaşamazsın diyor. Annem ve yakın arkadaşım da bunu destekliyor. Kalbim ise zor anlarında yine de yanında ol seviyorsun. İlişkine bu kadar emek verdin, daha sonra böyle bir insan karşına çıkmaz diyor.
Tecrübelerinize dayanarak sizden bir değerlendirme rica ediyorum. Biraz uzun oldu farkındayım, teşekkür ederim.
Çok sevindim sizin adınıza, kurtarmışsınız kendinizi umarım musallat olmazlar.Ayrıyız nişanı attığımı söylemiştim, onlar kabul etmedi tekrar düşün dedi ben de 3 gündür konuşmuyorum. Bu süreçlerde yokluyor beni ama hatasını kabul eden bir üslup görmüyorum. Ona göre yok yere ben nişanı ve sözü bozmuşum
Maalesef annesi sürekli arıyor hafta sonu gelmek konuşmak istiyor, nişanlım da sürekli mesaj atıyor.Çok sevindim sizin adınıza, kurtarmışsınız kendinizi umarım musallat olmazlar.
Çok sevindim sizin adınıza, kurtarmışsınız kendinizi umarım musallat
Onu şu açıdan söyledim. Yaşım 28, düzgün bir insan bulamama korkusu oluyor ister istemezBöyle bir insan karşına çıkmaz derken? Kendinizi ne seviyede görüyorsunuz da o bu kadar. yüksekte?
6 . Yılım bitmek üzere evlilikte ve kesinlikle sadece sevmekle yürümüyor işler öyle sevmekle yuruseydi boşanmalar olmazdı. O işler mantığım bitir kalbim devam et diyor3mantigiyla olmuyor. Her ikisinin uyum içinde olması lazım.
Konu sahibi yaşınız çok genç,bu kafadan çıkın.Evlenip,mutsuz olup yıllar sonra çocukla ayrılmak mı zor,düzgün İnsan bulmak mı zor??!Onu şu açıdan söyledim. Yaşım 28, düzgün bir insan bulamama korkusu oluyor ister istemez
Çok haklısınız, çok teşekkür ederimKonu sahibi yaşınız çok genç,bu kafadan çıkın.Evlenip,mutsuz olup yıllar sonra çocukla ayrılmak mı zor,düzgün İnsan bulmak mı zor??!
Hayatınızı bir erkeğe endekslemeyin,ne istediğini bilen, sınırları olan ve herkesin saygı duyduğu insan olun, sırf evlenmek,aman koca bulamam diye evlenmek bu nesile hiç yakişmiyor.......
Bu konuda şüphe duyuyorsam zaten o yola girmem en başta :) anlaşması mı olur bununİlla evleneceğim diyorsanız yazılı antlaşma hazırlayın ,aşağılama yok ,duygusal şiddet olmayacak,öfke nöbetleri ve dayak olmayacak olduğu vakit affetme yok direk boşanma yoluna başvururum diye yazı yazıp imzalatın ,evlilik bu çocuk oyuncağı değil
Nişanlım deneyin artık o yaratığa.Maalesef annesi sürekli arıyor hafta sonu gelmek konuşmak istiyor, nişanlım da sürekli mesaj atıyor.
Aşık insanlar evleniyor nişanlıyken şiddet gördükleri halde evli ve çocuklu baba evine çok dönen varBu konuda şüphe duyuyorsam zaten o yola girmem en başta :) anlaşması mı olur bunun
Aynısını düşündüm...Geldi yine benim konularım. Valla bir tek bana mı nişanlı anormal gelmedi acaba. Bana sizin hareketleriniz ve alınganlıklarınız çok abartı geldi tam tersi. Birincisi ailesinin neyi alıp neyi almayacağı sizi alakadar etmez. Ellerinden gelirse ve isterlerse destek olurlar. Evlilik kararı alan sizsiniz bir şeyleri birilerinin sorumluluğu gibi görmek bana aşırı saçma geliyor. Çok altın da olmayıversin. Anlamıyorum kolay mı sanıyorsunuz altın almayı evleneceğiniz adamın durumu neyse ona razı geleceksiniz bu kadar. Altın uğruna huzursuzluk çıkarmaya değer mi anlam veremiyorum. Kavga et dövüş et gırtlağa kadar borca batır ama neymiş altınım olacak. Çok saçma. Ben erkek arkadaşıma diyorum, kendisi Şırnaklı ve gerçekten çok kalın gerdanlıklar, küpeler yüzükler ve bilezikler var adetlerinde. Bir yüzük bile en az10.000 tl aldıkları. Neden onu bu yükün altına sokayım. Durumu da gayet iyi ama ben buna rağmen diyorum ki benim için hiçbir şeyin önemi yok. Sülalende herkes onları alıyor diye sen de almak zorunda değilsin. Gücün neye yeterse, içinden ne gelirse o olsun benim için huzurun mutluluğun ve senin çalışkanlığının önemi var gerisi boş.
İkincisi nişanlınız bir mesaj yazmış hakaret yok, küfür yok belli ki çok üstüne gitmişsiniz ve artık dolmuş taşmış. Tam tersi onun psikolojisi bozuluyor ve size de çok net bu sinyalleri veriyor gibi geldi bana. Annenizin hemen gidip ailesiyle konuşması falan gereksiz hareketler. Ona rağmen yine de normal tepki vermiş ve sevgisine sahip çıkmış. Daha önceki konularınızı bilmiyorum ancak burada yazdığınız şeylerden ben sadece bu anlamı çıkarıyorum.
Evlilik bu ya bir alışveriş değil bu kadar olay çıkarmaya bu kadar dayatmalar yapıp bu stresleri yaşamaya değer mi.
Dibine kadar katılıyorum.Her çocuk, karı-koca ilişkisini kendi ailesinde görerek öğrenir. Ve kültür farkı gerçekten çok önemli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?