Merhabalar,
Biraz uzun olacak ama fikirlerinize ihtiyacim var vaktiniz varsa okuyup degerlendirirseniz gerçekten çok mutlu edersiniz beni...
Nişanlımla 3.5 yıllık bir birlikteligimiz var. 2 ay sonra da düğün var. Sorunuma gelecek olursam nişanlım her zaman kendi istedigini yaptirmaya dayatmaya çalışıyor. O istanbulda çalışıyor ben izmirde yaşıyorum. Calisiyordum ama bıraktım yeni bir iş kabulum olmuştu ama istanbulda yasayacagiz diye işi reddettim( her ne kadar istanbulu sevmesem de geçici bir sureligine İstanbul'da yasamaya ikna edildim ekonomik şartlardan ötürü). Şu zamana kadar her şeye bir şekilde tamam dedim kendisi agresif ve çabuk daralan bir insan olduğu için fedakarlik yapmak bana düştü. Neyse ev tutuldu kendi istediği sitede tuttuk deprem korkum olmasina rağmen 12 katlı binada 3. Katta anlaştık. Sıra beyaz esya almaya geldi. Kendisi biraz değil baya bir tutumlu birisi ona ne gerek var uygun olsun ucuz olsun markaya para vermeyelim kafasinda hep. Evimizde yatak odasiyla buzdolabı hariç beyaz esyalarin hepsini ailem alacak mutfak eşyaları her şey tamam zaten annem aldi hepsini. Nisanlimla ben sadece oturma grubu, buzdolabı tv ve halı grubuyla perdeleri alacağız. Tv olarak kendisi seçti awox diye bir marka ucuz diye. ben istemedim ama tamam dedim yine. Tv yi sen sectin buzdolabıni da ben seceyim o zaman dedim tamam dedi. Bosch seçtim 12 bin lira olandan ( suanki ekonomide bence orta halli olarak secebilecegim ideal aile dolabi) ama nisanlim ben ona o kadar para vermem bıktım marka takintindan diye kavga cikardi. Sen isteyici ben alıcı mi olucam diye gurur kırıcı bir laf etti ve bu agrima gitti artık. Perdeleri mobilyalari bile siradan uygun almaya razi geldim süpürge bile almayalim masraf olmasin benim süpürgemi getiririm dedim her şeye tamam dedim ama yetti artık ailemle sürekli tartisiyorum böyle gelin olmaz diyorlar bu kadar kendini ezdirme diyorlar ama ben sürekli orta yolu bulmaya çalışıyorum. Çok şükür kendi gelir kaynağım var calismasam bile su ana kadar nisanlimdan hiçbir şey istemedim onu al bunu al demedim aksine ogrenciyken ben yardimci olurdum hep her konuda ama buzdolabini bile çok görmesi sinirlerimi bozdu. Ailemle bu konuyu konuşamıyorum bak biz hakliyiz demelerini istemiyorum lütfen siz bana fikir verin ben abartiyor olamam değil mi surda düğüne iki ay kalmış heves kalmadi bende. Bundan bir hafta once de annesini arayıp yurtdisina gidicem evliligi erteleyelim diye bi laf etmiş annesinden ogrendim onu hallettiik aramizda şimdi de esyadan kavga etmeye başladık...
Fikirlerinizi dusuncelerinizi bekliyorum. Şimdiden teşekkürler
Sadece şunu yazmak için girdim. Bir komşumuz vardı. Kadının hem anne baba tarafı hem de koca tarafı varlıklı insanlardı. Kaç yerden kira geliri var, saymadım. Ama yaşam biçimi çok değişikti. Örnek veriyorum, abdest alacağı zaman suyu kıl gibi açıyordu, ipincecik. On saniye için de gram suyu eline yüzüne sürüp kapatıyordu. Dini bilgisi eksik biri de değildi. Kaç kez hatim indirmiştir, o bile bilmiyordur. Bu abdest sayılıyor mu, diye sormuştum bir defasında dayanamayarak. "Allah kabul etsin." demişti. Etsin de yani elin yüzün zar zor ıslanıyor nasıl etsin. Ya da pazara gidip bir tane şeftali alıp eve gelip sadece kendisi yiyordu. Kocamın parası var kendine almıyor ben neden alayım, falan diyordu. Ben beş yaşındayken de kadın aynıydı bugün de aynı. Sizin nişanlınız da hep böyle aynı olacak. Cimriliği asla düğüne hazırlık noktası ile sınırlı kalmayacak. Asıl mevzu, siz onu böyle kabul edecek misiniz?
