- 12 Temmuz 2006
- 56.010
- 215.315
- 52
N e v a, geçmişte yaşadıklarınız için üzgünüm gerçekten ama konu sahibiyle aranızda fark var, siz aile baskısı gördüğünüzde çocukmuşsunuz itiraz hakkınız bile olamamıştır, her ne kadar çocukları ve kadınları koruyan kanunlarımız olsa da maalesef uygulamadaki sorunlar yüzünden hayatlarımızdan oluyoruz, o yüzden sizin zorunluluktan boyun eğmeniz daha anlaşılır, ki siz baskı yüzünden çok genç evlenmek zorunda kalmışsınız fakat konu sahibi Almanya’da yaşayan yetişkin ve evli bir birey, ailesi dahi gözün üzerinde kaşın var diyemez, ailesinin fikirlerini alır lakin karar hakkı kendisine ait.Ben sürekli aileden izin almak zorunda kalan ve baskı ile büyütülen bir çocuktum. İzin almıyorum haber veriyorum diyebileceğim bir babaya sahip değildim. Yani demem o ki her insan bunu yapamıyor, hele hele psikolojik rahatsızlığı olan bir ailesi varsa..
Ben de kız annesiyim, evet yetişkin olana kadar onu korumak için elimizden geleni yaptık belli kurallarımız vardı ama yetişkin olup da kendi kararlarını verecek duruma gelince yaptıklarından sadece haberdar olduk, ki nişanlandığı dönem nikah elbisesi için nişanlısıyla şehir dışına da gittiler, evlerini yerleştirmek için tüm gün aynı evde de durdular, kocaman kızın başında acaba bir şey mi yapacaklar diye nöbet tutmadım, zira o bir yetişkin kendiyle ilgili her kararı kendisi verebilir, buna nişanlısıyla birlikte olmak da dahil, ben eve bağlasam ne olacak birlikte olmak istediyse zincire vurmak da çözüm değil, nikaha yakın dönemde kızımı hemen hemen 2 ay sadece uyumaya geldiği zaman görebildim mesela çünkü evlilik süreci böyle bir şey, hayatının en özel ve heyecanlı dönemini ailesiyle çatışmadan dolu dolu yaşayıp evlendi kızım, bu sadece bizim anlayışımızla alakalı değil, çocuğunuz da sınırlarını çizebilen herkese net ve kararlı olduğunu gösterebilen biri olmalı.