Nefret ettiğim bir şehirde yaşamak mı eşim mi?

sanmeleksan .!.:

Merhaba sevgili kk üyeleri. Uzun zamandır konuları dışardan izliyordum ama şimdi bana akıl vermenize ihtiyacım olduğunu hissedip üye oldum.
9 aylık evliyim, yeni gelin sayılırım yani... Hamile de değilim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik hala da çok seviyoruz. Eşim ankarada muhasebecilik yapıyor. Ben bekarken izmirde yaşıyordum. nişanlanmadan önce şehir konusu çok sorun olmuştu ben izmiri çok sevmeme rağmen onun için herşeyi kabul edip ankaraya yerleşmeyi kabul ettim.

Şimdi ankaradayız ama ailemi, izmiri, arkadaşlarımı çok özlüyorum. Burda bir düzen tutturamadım. Çalışmadığım için çevre de edinemiyorum hep eşimin arkadaşları vs. Yinede eşim var diye moralimi bozmuyordum... ki eşim ailesinin yaşadığı yere taşınmak isteyene kadar.

Nişanlıyken böyle birşeyi asla düşünmem demişti. Kandırılmış hissediyorum.Oraya 9 aydır çook sık gidip geldik zaten ve az çok nasıl bir yer olduğunu çözdüm. Doğuda küçük bir şehir. İnsanların başkalarının ne yediği ne giydiği nereye gittiğiyle ilgilenmekten başka işleri yok sanki. Dedikodu deseniz gırla, eşimin bütün ailesi orda ama benim hiç kimsem yok. Ayrıca ben izmirli bi ailenin kızıyım hepinizin az çok tahmin edebiliceği gibi kimse ne giydiğime ne yaptığıma nereye gittiğime karışmadı hiçbir zaman. Ankarada okadar özgür olamasamda en azından geceleri eşimle çıkıp bir iki bişeyler içebileceğimiz bi ortamdaydık. Orda böyle bi durum kesinlikle söz konusu değil.

Ben gitmek hiç istemiyorum ama eşim çok kararlı ağlamalarım onu üzmüyor bile artık. Gidicez alışsan iyi edersin diyor. Gitmek istemediğini biliyorum onunda ama ailesi sanki bana söz geçirememişte gelmemiş gibi davranıyor. Ailesi hergün arayıp tahrik ediyor annesi hasta rolleri bile yapıyor.

Biliyorum lafı çok uzattım ama konu okadar sorunluki kızlar nolur yardım edin sizce ne yapmalıyım nasıl vazgeçirebilirim eşimi? oraya gidersek birdaha asla dönemeyiz izin vermezler buna. Ben böyle bir hayat istemiyorum ama. Bi kafe bile olmayan biyerde yaşamak istemiyorum. Sizce eşimi nasıl ikna etmeye çalışmalıyım. Ve en son sorum da sizce kesin olarak taşınmaya karar verirse beni düşünmeden böyle bir karar veren biriyle evlilik yürürmü yoksa ayrılmalı mıyım?

Genişletmek için tıkla...

sanmeleksan .!.:

Merhaba sevgili kk üyeleri. Uzun zamandır konuları dışardan izliyordum ama şimdi bana akıl vermenize ihtiyacım olduğunu hissedip üye oldum.
9 aylık evliyim, yeni gelin sayılırım yani... Hamile de değilim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik hala da çok seviyoruz. Eşim ankarada muhasebecilik yapıyor. Ben bekarken izmirde yaşıyordum. nişanlanmadan önce şehir konusu çok sorun olmuştu ben izmiri çok sevmeme rağmen onun için herşeyi kabul edip ankaraya yerleşmeyi kabul ettim.

Şimdi ankaradayız ama ailemi, izmiri, arkadaşlarımı çok özlüyorum. Burda bir düzen tutturamadım. Çalışmadığım için çevre de edinemiyorum hep eşimin arkadaşları vs. Yinede eşim var diye moralimi bozmuyordum... ki eşim ailesinin yaşadığı yere taşınmak isteyene kadar.

Nişanlıyken böyle birşeyi asla düşünmem demişti. Kandırılmış hissediyorum.Oraya 9 aydır çook sık gidip geldik zaten ve az çok nasıl bir yer olduğunu çözdüm. Doğuda küçük bir şehir. İnsanların başkalarının ne yediği ne giydiği nereye gittiğiyle ilgilenmekten başka işleri yok sanki. Dedikodu deseniz gırla, eşimin bütün ailesi orda ama benim hiç kimsem yok. Ayrıca ben izmirli bi ailenin kızıyım hepinizin az çok tahmin edebiliceği gibi kimse ne giydiğime ne yaptığıma nereye gittiğime karışmadı hiçbir zaman. Ankarada okadar özgür olamasamda en azından geceleri eşimle çıkıp bir iki bişeyler içebileceğimiz bi ortamdaydık. Orda böyle bi durum kesinlikle söz konusu değil.

Ben gitmek hiç istemiyorum ama eşim çok kararlı ağlamalarım onu üzmüyor bile artık. Gidicez alışsan iyi edersin diyor. Gitmek istemediğini biliyorum onunda ama ailesi sanki bana söz geçirememişte gelmemiş gibi davranıyor. Ailesi hergün arayıp tahrik ediyor annesi hasta rolleri bile yapıyor.

Biliyorum lafı çok uzattım ama konu okadar sorunluki kızlar nolur yardım edin sizce ne yapmalıyım nasıl vazgeçirebilirim eşimi? oraya gidersek birdaha asla dönemeyiz izin vermezler buna. Ben böyle bir hayat istemiyorum ama. Bi kafe bile olmayan biyerde yaşamak istemiyorum. Sizce eşimi nasıl ikna etmeye çalışmalıyım. Ve en son sorum da sizce kesin olarak taşınmaya karar verirse beni düşünmeden böyle bir karar veren biriyle evlilik yürürmü yoksa ayrılmalı mıyım?

Genişletmek için tıkla...

sanmeleksan .!.:

zaten bana nişanlıyken işlerini düzene koyup izmire dönücez demişti. kendiside rahat bir hayata alışık ama şimdi söylediğimde şartlar değişti ailemin yanında olmam gerek diyor...

Genişletmek için tıkla...

ozlemim .!.:

Insanlar esleri sevgileri çocukları uğruna dünyanın öbür ucuna bile gidiyor . Bence siz eşinize ve kendinize guvenmiyorsunuz korkunuz bundan . Kaybedecek ne olabilir onları yazın bir kağıda öyle karar verin önce. Ben kendimden örnek vereyim. :
Doğma büyüme istanbulluyum. Son 8 sene taksim istiklalde caddesinde bir resmi kurumda çalıştım (önceki iş deneyimlerimi söylemiyorum , işyerimde çok darlansam dışarı çıkınca herşey değişirdi akşamları da haftasonlarida istiklalde geçirirdik, esimlede taksimde tanıştık. ) sehirdisi iş gezilerim olurdu .. rahattım yani. Evlendik . 2 sene sonra ben eşim için neredeyse 4 sene olacak Mardin kiziltepe'ye geldim. Işimi gücümü ailemi düzenimi herseyi bıraktım düşünmeden. Gelirken düşünmedim bile dünyanın öbür ucu olsa giderdim onun icin. Oda bu iyiniyetimi suistimal etmedi. Burası küçük yer başkasının yanında kurumsal firma bile olsa çalışamıyorsun maddi anlamda mecbur değilsen kızlarına eşlerine ksrdeerine izin vermiyor lar. Biz orada kendi sirketimizi kurduk oyalandim orada bende. neyse isyerinin hemen yan binasında olan pastacilik kursuna yazıldım. Çocuğunda benimle ya isyerine ya oyun sinifina yada kursuma geldi. Oda oyalandı gayet eğlendi..zamanla şahane arkadaşlar edindim .. komsularim var. Dedikodu ailem içinde mutlaka olabiliyor küçük yerde ben uzak duruyorum samimi olmuyorum fazla. Etraftan gelen Elestirilerede benim için uygun değilse işime gelmiyorsa kulak tıkıyorum .
Ailemin yanına sık sık geliyorum. Şuan doğum için istanbuldayim ve evimi çok özledim .
Yaşadığım yere az çok uyum sağladım orada markete bile girsem oralı olmadigim yabancı olduğum anlasiliyor. Öğretmen olduğumu düşünüp, hocam diye hitap ediyorlar genelde sokakta pazarda.
Küçük yerde yaşamak dezavantaj değil . Ben gürültülü bir yaşamdan sakin bir yaşama geçiş yaptığımı düşünüyorum. Uçakla heryer yakın. Bu sene hemen her ay İstanbul a ziyarete ve gebelik kontrolüne geldim . Velhasıl kelam uzattım senin korktuğun hayatı yaşıyorum. Hiç pişman değilim. Sevgiler,

Genişletmek için tıkla...

sanmeleksan .!.:

Merhaba sevgili kk üyeleri. Uzun zamandır konuları dışardan izliyordum ama şimdi bana akıl vermenize ihtiyacım olduğunu hissedip üye oldum.
9 aylık evliyim, yeni gelin sayılırım yani... Hamile de değilim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik hala da çok seviyoruz. Eşim ankarada muhasebecilik yapıyor. Ben bekarken izmirde yaşıyordum. nişanlanmadan önce şehir konusu çok sorun olmuştu ben izmiri çok sevmeme rağmen onun için herşeyi kabul edip ankaraya yerleşmeyi kabul ettim.

Şimdi ankaradayız ama ailemi, izmiri, arkadaşlarımı çok özlüyorum. Burda bir düzen tutturamadım. Çalışmadığım için çevre de edinemiyorum hep eşimin arkadaşları vs. Yinede eşim var diye moralimi bozmuyordum... ki eşim ailesinin yaşadığı yere taşınmak isteyene kadar.

Nişanlıyken böyle birşeyi asla düşünmem demişti. Kandırılmış hissediyorum.Oraya 9 aydır çook sık gidip geldik zaten ve az çok nasıl bir yer olduğunu çözdüm. Doğuda küçük bir şehir. İnsanların başkalarının ne yediği ne giydiği nereye gittiğiyle ilgilenmekten başka işleri yok sanki. Dedikodu deseniz gırla, eşimin bütün ailesi orda ama benim hiç kimsem yok. Ayrıca ben izmirli bi ailenin kızıyım hepinizin az çok tahmin edebiliceği gibi kimse ne giydiğime ne yaptığıma nereye gittiğime karışmadı hiçbir zaman. Ankarada okadar özgür olamasamda en azından geceleri eşimle çıkıp bir iki bişeyler içebileceğimiz bi ortamdaydık. Orda böyle bi durum kesinlikle söz konusu değil.

Ben gitmek hiç istemiyorum ama eşim çok kararlı ağlamalarım onu üzmüyor bile artık. Gidicez alışsan iyi edersin diyor. Gitmek istemediğini biliyorum onunda ama ailesi sanki bana söz geçirememişte gelmemiş gibi davranıyor. Ailesi hergün arayıp tahrik ediyor annesi hasta rolleri bile yapıyor.

Biliyorum lafı çok uzattım ama konu okadar sorunluki kızlar nolur yardım edin sizce ne yapmalıyım nasıl vazgeçirebilirim eşimi? oraya gidersek birdaha asla dönemeyiz izin vermezler buna. Ben böyle bir hayat istemiyorum ama. Bi kafe bile olmayan biyerde yaşamak istemiyorum. Sizce eşimi nasıl ikna etmeye çalışmalıyım. Ve en son sorum da sizce kesin olarak taşınmaya karar verirse beni düşünmeden böyle bir karar veren biriyle evlilik yürürmü yoksa ayrılmalı mıyım?

Genişletmek için tıkla...