Neden çocuk sahibi olmalıyım ?

Oncelikle kendi cocugum ve ablamin cocuklari disinda hicbir cocuga sevgi gosterisinde bulunmadim..
Cocuk sahibi olmakta bana gore degildi acikcasi gezmek eglenmek suslenmek alisveris is hayati zaman yoktu yani..
Ama iste hormonlar sanirim etkiledi beni yasim 32 dedim bir kere de olsa bu duyguyu neden tatmayayim hem tek cocuk hic cocukmus ne olur ki dedim bir cesaret yaptim..
Inan hamileligim boyunca cok pisman oldum bir kez karnimi sevmedim bana o annelik duygusu gelmedi taaa ki dogdu hemsire annesi koklamak ister misin diyene kadar o an iste bana o zaman geldi sanirim cok tatliydi inan ve sonrasinda da pisman olacagin bir sey degil..
O banyoya dahi girememe filan ben yasamadim onlari yasarsanda gecici bir sure olur..
Ikincisi de kızım olmasini cok istedim annemin hastaligi daha da beni bir cocuk daha yapmaya itti hayatta en buyuk destekcim sirdasim arkadasim annem bizden ayrilmadan bir kızım olmasinı cok istedim..
Yanlis anlasilmasin bakilmak icin degil ama anneme bakinca ben hep yanindayim bakima ihtiyaci yok ama konusmaya ihtiyaci var hala karsilikli oturup benimle kahve icmeye sesimi duymaya ihtiyaci var..ve tek soyledigi iyi ki sizi yapmisim zamaninda..
Sanirim bir kizim olmasini istedim bende allahta bana nasip etti cok sukur simdi tuplerimi baglatip hayatima devam edicem insallah saglikla ve ailemle 🙏
 
Üç çocuğum var herşeye de Zaman yetiyo onların size verdiği hissi anlamanız için anne olmanız gerekir ben okudum çalıştım gezdim ama beni en çok annelik mutlu etti eşsiz bi duygu umarım nasip olur sizde
 
Ayni düşünüyorum ama ben evlenmeden önce de bu hissin vardı
Hani yaşamadan bilinmez olayı varya ben aksi düşünüyorum
Ben anne olmadan da o muhteşem hissin farkındaydım ve hep eksik hissediyordum evlenmedigim için değil çocuk sahibi olmadığım için.
Mesela sitede bir çok yorum da eşime benzesin eşimden bir parça vs diyorlar ya ben tam aksi kendimden bir parça istedim
Yani amip gibi çoğalmak mümkün olsa ben öyle de tercih ederdim😂
Anne çocuk bağını aşırı gözlemledim
O sevginin üzeri hicbirsey yok
Yegenimde bizim yanımızda büyüdü buda bende aşırı merak uyandirdi
Ama biyolojik yaş meselesi vs aşırı takmaya başladım bir ara yani evlenmesem değil ama çocuğum olmasa aşırı aşırı üzülürdüm

Ben kucağıma alınca bişeler hissetmeye başladım, hatta ikinciyi kucağıma aldığımda büyük çocuğum kadar sevmiyorum sanırım dedim, ben erkek gibiyim herhalde emek verdikçe seviyorum 😂
 
Hap kullanan birkaç arkadaşım hapı bıraktıktan hamile kalamadı.
Yaklaşık 1 senedir sorun var.
Doktora gittiler. Gerekli tetkik ve muayeneler yapıldı ancak sorun gözükmemesine rağmen hamile kalamadılar.
Anladım. Hapo bırakınca 2 3ay sonra kalınıyor dıye bılıyorum ben
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
İnsanların abarttığını düşünüyorum. Evet uykusuz geceler oluyor, beden, candan can geldiği için yorulmuş oluyor ama yok duş alacak vakit bulamadım, kendime bakamadım diyecek kadar değil. Yani eş destekçiyse (bakın yardımcı demiyorum, yardım o anki ruh haline bağlı olarak kişinin vereceği karardır), sizde mükemmeliyetçi değilseniz olur gider. Kaldı ki kedi- köpekleriniz varmış, ilaçlarını saati saatine veriyorum diyorsunuz, bu ilaç saat gece 2 ye denk geldiğinde kalkıp vermiyor musunuz? Veriyorsunuz ve şikayetçideğilsiniz. İnsanlara çok takılmayın, zorlukları elbette var, çünkü sadece kendinizi düşündüğünüz bir hayattan minik bir canlıyı düşündüğünüz bir hayata geçiş yapıyorsunuz, ama güzellikleri daha daha fazla.
 
Bende cocuk için çıldıran biri degilim eve bir neşe karşın bana yoldaş olsun diye doğurdum esimdende memnum şükür zaten hemen öyle annelik duygusu gelmiyor 9 ay niye var aha 2.cocugum hala alışamadım doguncada bir müddet devam eder sonra alışırım.


9 yasinda ki çocuğum için cildiriyorum😁😁😁😁
 
Anladım. Hapo bırakınca 2 3ay sonra kalınıyor dıye bılıyorum ben
Ben de öyle biliyordum. Hatta evlendiğim ilk ay hap kullanmıştım ama bunları duyunca bıraktım hapı.
Maalesef onlar da 1 senedir hamile kalamıyorlar.
1-2 kişi de değil 4ü de aynı.
 
Ben de öyle biliyordum. Hatta evlendiğim ilk ay hap kullanmıştım ama bunları duyunca bıraktım hapı.
Maalesef onlar da 1 senedir hamile kalamıyorlar.
1-2 kişi de değil 4ü de aynı.
Anladım. Ama ben şuan kesinlikle istemiyorum. Suan cocuk yaparsam hem evlılıgım oturmadı, bitme aşamasına bıle gelır hem maddı olarak sıkıntı cekeriz, hem de atanmam hayal olur
 
Anladım. Ama ben şuan kesinlikle istemiyorum. Suan cocuk yaparsam hem evlılıgım oturmadı, bitme aşamasına bıle gelır hem maddı olarak sıkıntı cekeriz, hem de atanmam hayal olur
Anladım.
Bende kpssye hazırlanıyorum.
Tabi çocuk bir tercih meselesi herkes hazır olduğunda yapmalı ya da yapmamalı.
Ama atanmakla çok bir alakası yok çalışan yüne atanıyor
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Çocuk için hayatım boyunca çıldırmadım kimsenin çocuğunu da öyle mıncırayım seveyim ölüp biteyim hissi olmadı ama şuan evladıma deliriyorum orası ayrı bir sevgi :KK45:30 yaşında anne oldum 4buçuk yıllık evliydik bize göre tam zamanıydı ev kredimiz hafifledi hormonlar harekete geçti güzel gezdik eğlendik falan hadi dedik Rabbimde nasip etti şükür :KK37:Açıkcası ilk aylar evet zor şimdi hafifletmeye çalışmayayım ama inanın aşkı sevgisi evladın öyle büyük ki göz görmüyor her gün mucizeye şahitlik ediyorsunuz ve her çocuğun mizacı da farklıdır kimisi yer uyur kimisi defalarca kalkar huysuzdur :rolleyes:Oğlum 17 aylık hala gece sık sık uyanır emmek için mesela yemek seçer 1 saniye durmaz hareketli ama zaman geçtikçe öyle güzelleşiyormuş ki ayrıca gezmek için illa o zaman gerekmiyormuş insan çocuğuyla daha da keyif alarak geziyor ona göstermek istiyormuş her yeri ve bize ayak uyduruyor her yere götürüyorum yani hayat bitmiyor 1 seneye kadar kilolar başlıyor gitmeye bakımlara falan bir kaç aya geçebiliyor insan bakın biz zoruz ona rağmen işe geliyorum bir kaç saat uyusam da makyajım saçım yapılıyor zaman ayırılıyor yani sadece gündüz de mesai akşamda mesai ama değer Rabbim herkesin evladına sağlık versin:KK68:
 
Ben de çocukları çok sevmeyen biriydim.Hani tatlı kelimeler bulayım da bıcır bıcır seveyim falan yapamazdım yani, sevmemek derken.

Neden çocuk sahibi olmak istedim, istedik?
Evliliğimiz oturmuştu, eşimle gayet iyiydik. Aileden veya toplumdan zerre baskı görmedim bu arada.
Sanırım biyolojik saat, hormonlar, yaradılış artık ne derseniz,o geldi çattı. Ayrıca sevdiğim insanla ortak bir insan yetiştirmek onu sevmek, çocuklu bir aile olmak istedik ve evliliğimizin 3. yıl sonunda ikizlerimizi kucağımıza aldım hamdolsun 🥰
Ve şöyle ki, onları sevmenin sözcükleri yok❤️
Biri bana biri babasına benzeyen iki küçük insan bence çok sevimli.
Her dileyene nasip olsun umarım.
Zorluklarını saymayacağım.Çünkü ne kadar zor olursa olsun zorlukları unutturan sevgileri var. Eğer öyle olmasa kimse 2. Çocuğu denemezdi bile.Herkes tek çocukta kalırdı.
Beni soracak olursanız, ikizlerden sonra bir bebeğim daha oldu😄
3 çocuklu bir anneyim. Onları ahlaklı bir şekilde yetiştirirsem bu dünyaya 3 çivi çakmış sayacağım kendimi.

Zorunda değilsiniz ama şartlarınız olgunlaştıysa bir bebek sizi umduğunuzdan da çok mutlu edecektir buna inanabilirsiniz bence.
Gönlünüzce olsun 🤗
 
25 yasinda evlendim.esimde bende cocuklari severiz diye hemen istedik.neyse cocuk oldu.hamilelik güzeldi.Doğum zordu,emzirmek cok ayri bir acıydı. Ama en beteri durmadan aglayan bir cocuktu(artik vazgectiniz😁). Hep sunu derdim bu cocuk aglamadan durmayacak. Bu muymus yani cocuk cocuk dediğimiz 🙄. Herkes ise gidiyor,hayatini devam.ettiriyor. Bu zamana kadar hic evde oturmayan ben evdeyim hemde nasil bakacagimi bilmedigim bir bebekle. Hic evde yalniz kalmak istemezdik bebekle ben bakamiyorum diye. Hatta hep derdim bugün bitti ama yarin bakamam herhalde. Bu arada da aglamasini gectim hic uyumuyor mubarek. Ancak ne zaman dayanamam bakamiyorum diye düşünsem(ki birde vicdan azabı var bu isin) o minik canli bana bir sey verdi. Ne verdi olmayan dişleriyle güldü, elimini tuttu kokusunu aldim. Hep derim annelik akil isi değil. Annelik bastan sona bir tedirginlik hali...AMA amasi katlandiriyor iste her seye. Senin yetistirdigin bir insanin doğru davranmasi,seninle bir seyler öğrenmesi ve yavas yavas birilerine örnek olmasi cok güzel. Bencilceolacak ama iste bu bizim eserimiz diyorsun. Hep en iyisi onun olsun istiyorsun. Hele de yavas yavas benliğini buldukca artik "Beyza ya göre "demeye baslamissan can yoldasi oluyor sana. Sanki onca sikintiyi baskasi yasatmis gibi bildigin halde,hatirladigin halde o olmadan oncen yok gibi.sanki o cocuk hep senle vardi. Bagimlilik gibi degilde bu guzel bir seyin gözünün onunde yasanmasi ve senin ona her an sahit olman gibi...

Cok uzattim kusura bakmayin hazir olmayan kimse anne olmamali.hazir olmak derken duygusal olarak istemekten bahsediyorum. Biz esimle gerek dogumdan gerek hamilelikten once cok kitap okuduk. Ama dogan bebek kendine özeldi. Hazir olamiyorsunuz o sebeple zaten hic bir zaman
Son olarak cesitli sebeplerle 2.yi istemem zaman aldi. Ama samimiyetle söylüyorum. O his icinize geliyor. Evet diyorsun her seyi bilmene ragmen😅buna değer. Baslasin yeni bir hikaye....
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Ilki istemeden oldu😂 ama iyiki olmuş. Nerdeyde boyum kadar oğlum var. Başkasının çocuğuna kendi çocuğunuz gibi davranmanız zaten beklenemez ama annelik gercekten baska bir duygu bunu da hamilelikten itibaren tadabilirsiniz. Hee ikinci tup bebek ve ikiz oldu. Ara ara neden yaptim rahat mı battı diye sormadan edemiyorum ama çoğunlukla iyi ki olmuşlar diyorum. Birbirlerine kardeş bağıyla bağlı destek olarak büyürler insallah.
 
Neden çocuk sahibi olmalıyım ya da neden çocuk sahibi oldum , bu soruya inanın mantıklı bir cevap bulamıyorum. Ben de 5.5 sene sonra falan hamile kaldım , eşimle anca şartlar el verdi, kimseden baskı da görmedim çocuk da çocuk diye ama sanırım biyolojik saat artık çocuk sahibi olmalıyım diye uyarı veriyor:KK66: Ki ben de çocukları sever ama öyle ayılıp bayılan mıncıran, tahammül eden bir tip değildim.

Çocuk bakmak zor evet, her adımınızı, her hareketinizi ona uyarak ayarlamanız gerekiyor, kendinize vaktiniz kalmıyor. Ama sizi karşılıksız sevip, güven duyan bir varlığa aşık oluyorsunuz sonrasında, her şey vız geliyor. EVet bazen sinirdne çıldırıp depresyon noktasına geliyorsunuz ama onun size bi anlık sarılması, bir öpücüğü , bir jesti , bir hareketi binbir enerji veriyor inanın.

şu anda durumum el verse ikinci çocuğu da yapardım eminim ki, çocuğumun bi hayat arkadaşı olsun birbirine destek olsnlar paylaşmayı öğrensin diye. e tabii bbunun için de sevişen bi koca lazım da, o da yok :confused::oops::KK53:
 
Bir cumlenin elli anlami varsa tutup en kotusunu anliyorsaniz suç benim değil!!! Sizin de haddinize değil beni bu gibi şeylerle itham etmek kimsiniz siz? Kim olarak bana mağara adami muamelesi yapiyorsunuz?! 5 sene annem, 3 sene ablam 20 ay da ben hep çocuğu olmayanlara ezik kusurlu bakan kadinlarin dillerinden çektik zaten hayatim boyuncada her konuda o tür insanlara başarilaria crvap verdim. Şimdi durmuş haddiniz olmayarak beni tanimayarak bana akil veriyorsumuz. Haddinizi bilin! Bu kadinlar klubunda gerçekten çok saygisiz insanlar var. Dinlemeyi bile bilmeyem acaba ne anlamda dedin diye sormaya medeniyeti çatmayan. Yukaridaki arkadaş çocuk olursa rahati bozulur diye korktu ve ben de rahat oturmak boş oturmak birşey değil dedim!!!! Onun neyle uğraşdiğini ben nerden bileyimki boş oturma da diyeyim???!!!! Nasil insanlarsiniz ya. Ben ne dusunetek yaziyorum beni kimlere benzetiyorlar. Bir keresinde bu sitede konu açilmjşdi. Kiz diyorduki otobusde tacize uğradim arkadaşlarima anlattim. Dinlemediler onemsemediler. Ben de yazdimki taciz durumunda en iyisi polise şikayet etmek, ailene soylemek onlarin gereken cezayi almalarini sağlamak. Bana ne yorumlar geldi?? Siz kadina tecavuzu kadinin suçu saniyorsunuz o yuzden toplumda bilinmesin istiyorsunuz. Okutren şok yaşamişdim. Bu da ikinci şok. Daha bu gozler neler okuycak kim bilir. Sirf cumleyi analiz etmeyi bile bilmeyen sizler yuzunuzden. Ben okumadan, çalişmadan evlenen hemen çocuk yapan kadinlari hayatim boyunca anlamiycam benim evlilikde de bir şüarim var eşin bile olsa baban bile olsa kimseye muhtaç olmadan once kendi ayaklarin uzerinde dur, onlara yaslan. Ama kesinlikle kendinden başka kimseye tamamile ait olma... şimdi yine sığ düşünceyle sen orda oyle yazdin dersen birşey diyemem cunki bazi insanlarda anlama kapasitesi bir yere kadar çalişiyor zorlamanin anlami yok . Burda canavara kesilmenin anlami yok. Karşinizda kadinlari kole gibi, doğum aparati gibj, eşin mezesi gibj goren biri değil okumuş, diplomasini alan. Alman ingilis dilini internet uzerinden oğrenen, her ay bir kitab bitirme alişkanliği olan, yüzme, şahmat kurslarindan faydalanan biri var. HADDINIZI BILIN. Beyninizin anlama kismini çalişdirin. Sadece okuma kismi açik kalmiş. iyi gunler. Muhattap olmak istemiyorum sizin gibi herseyi bildiğini, dunyayi kurtardigini sanan ama aslinda dinleme anlama analiz yetisi olmayan insanlarla
Hiiiç bos yere yazdiginiz sacmaligi guzellemeye calismayin, yazdiklariniz ortada, yazdiklariniza ve benim yazdiklarima gelen begeni ve onaylamalar da ortada.
Aleni niyetinizin, soyleme amacinizin, sonra da geri cekilisinizin herkes farkinda.
Utandim cocuk istemeyenlere karsi bakis acinizdan, burada cocuk yapmayi tercih etmeyen tum kadinlardan ozur dilemelisiniz!
Ama dilemeyeceginize eminim, cnku insanlarin hayatlarina burnunu sokmadan, tercihlerine gore insanlari yargilamaktan, hayatlari uzerinde ahkam kesmekten, cocugu olmayana boş yatan bos yaşaysn muamelesi yapmaktan hic cekinmiyor, hic utanmiyorsunuz.
Siz cocuk yaptiniz diye kutsal cefakar, baskalari da yapmiyor diye bos, sefakar oluyor . Ne guzel kafa, Tanrim basa verme (!)
 
Anladım.
Bende kpssye hazırlanıyorum.
Tabi çocuk bir tercih meselesi herkes hazır olduğunda yapmalı ya da yapmamalı.
Ama atanmakla çok bir alakası yok çalışan yüne atanıyor
Benim eşimin maaşı ile gecınemeyız.ayrıca aılesı rahat vermez. Rahatca ders calısmam. Hazır degılım zaten.
 
Evet aynı his mi hep merak ederım:) Çok özür dilerim böyle bir konuyla size hatırlatıp üzdüğüm için ama bu yorumunuzla ben ve eminim gören herkes sizin için gönülden dua ediyor olacağız:KK36::KK200:
Yok uzulme ozur dileme ben zaten unutmuyorum ♥️Allah razi olsun dualariniz icin
Ama ben katilamiyorum banyo yapmaya vaktin felan kalmayacagina esin yardim ederse cokta vaktin kalir cok insan taniyorum evliyken yaptiklari seyleri bebekleriyle de yapiyorlar o cok tatli bir duygu 😍
 
Dünyada bu kadar kötü, bu kadar sapık insa varken bu yavruyu nasıl koruyacağım?

Okul çıkışında bir arabaya atıp kacırlarsa?

Ekmek aldığı fırının sahibi ya taciz ederse?

Ya ona güzel bir gelecek veremezsem?

Ya o büyümeden ölürsem?

Gibi düşüncelerle nurtopu gibi bir anksiyete' ye sahip olmak için 😁
 
X