Neden Böyleyim...

tiroit lerine baktır bir cnm...

aynı şeyi söyleyecektim.bir doktora gidip sebebini öğren önce.troit bezlerinin çalışmasındaki düzensizlik buna sebep olabilir.birde hamile olabilirsin : )

minikiz; hamile değilim canım eminim. Seneye düşünüyorum hamileliği teşekkürler..

Filo; bilmiyorum olabilir mi acaba. Birkaç ay önce kadın doktoruna gitmiştim testlerde guatrıma da baktırmam gerektiğini çok ufak bir sorun olduğunu hatta sorun bile sayılmadığını ama gidebileceğimi söylemişti gitmedim gitsemmi acaba.. Kontrolüm var yeni testlere göre sorar giderim olmazsa teşekkürler tavsiyen için..

bianco; evet her insanın her günü güzel olacak diye bir kaide yok ama ben hiç böyle şeyler yaşamadığım için en sıkıntılı dönemlerimde bile şimdi böyle olunca garipsiyorum. Farklı bir şehre geleli 2 sene olacak ilk geldiğim zaman bile böyle olmadım ayrıca alıştım da. Kendimi çok iyi telkin edebiliyorum karşımdaki insanlara da fikirler veren biriyimdir bu yönümü çok severler ama terzi kendş söküğünü dikemiyor galiba.. Söylemek kadar kolay olmuyor işte uygulamak ama başarmaya çalışıyorum ve başaracağımda sanırım çok teşekkürler..

dejavu_one .!.:

Son bir kaç aydır kendimi tanıyamıyorum. Neşeli, herşeyden bir kahkaha yaratan insan gitti. Sürekli sinirliyim çatacak yer arıyorum. Herşeyden moralim bozuluyor. Küçük şeylerden bile parlıyorum. Misal şofben bozulmuş vay neden bozulmuş yıkıp döküyorum. Tek bir sözü yanlış anlıyorum. İçim daralıyor boğulacak gibi oluyorum. Sürekli baş ağrısı çekiyorum. O kadar sinirliyim ki herşeyi tersindne anlıyorum. Hiçbirşeyden zevk almıyorum. İşyerinde öğle yemeğine gitmeye bişe üşeniyorum gitmiyorum. Bu nedenle kilo verdim. Eve gidince biraz rahatlıyorum sanki ama ordada küçük birşeyde hemen parlıyorum. Oysa ki hiçbir sorunum yok. Eşim çok iyi biri gözümün içine bakıyor. Nereye istesem götürür canım ne istese yedirir. Sinemaya gideriz sık sık evde de film izleriz. Esprilidir. Hayat şartlarımda gayet iyi borcumuz yok. Ama iletişimim yok kimseyle. Evlenip başka bir şehre geldim. Arkadaşım yok hala. 2 seneye yakındır evliyim ama bu birkaç ayır böyleyim. İşyerinde bir odada yalnızım. kimseyle diyolog kuramıyorum. Belki de arkadaş çevrem olsa böyle olmayacak. Sanırım kendimi dışlanmış hissediyorum. Çok meşgul biri de değilim. Açıköğretim sınavları, kurslar beni yıpratmış olabilir bu sene ve bütünlemeye 4 dersim kaldı gözümde büyüyor çalışmak. Böyle olmak hoşuma gitmiyor. Eşimi çok üzüyorum. İyiliğim için bile birşey dese kızıyorum kiyine yüzüne teli kapattım bugün. Canımn çok sıkılıyor ne yapmam gerektiğini şaşırdım ama sanırım kendim için birşeyler yapma zamanı geldi. Belki ders çalışarak başlayabilirim kafam dağılır. İşyerindeki arkadaşlarımla diyolog kurabilirim. Yemek yiyebilmek için sevdiğim yemekleri yapabilirm. Kitap okuyabilirim balkonumda akşamları. Eşimle işten gelip gezebilirim. Müzik dinleyebilirim. Kendime hakim olabilirim sanırım. Tek aklıma gelen bunlar. Ama ben gerçekten kendimden memnun değilim. İntiharı bile düşündüm ve çok güçlü biriydim çok zorluklar atlattıp bekarken acaba onların birikmesi mi diyorum. O kadar güçlüyken ve şimdi rahata kavuşmuşken şimdi neden böyleyim anlamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Eşime açılmakla ve ondan yardım istemekle başlayacağım herşeye. Hiçbir şey yapmadan durursan ilerlemekten korkuyorum. Sizde bana yardımcı olur, kafamı dağıtmam ve neşeli olmam için önerilerde bulnursanız sevinirim...

Genişletmek için tıkla...

kardeş aslında insan hayattan en çok yara aldığı zaman saldırganlaşır,bende öyleydim,çok şükür haca gittimde melek oldum,hiç kızmıyorum,dua et naamz kıl,ama şunu bilki birikmiş duygular patlıyor,sen aslında şu an problem yok diyosun ama sınırlısın,benım bı rahatsızlığım var proflar pskolojik diyor,ben çok muyluyum oysaki,ama ya geçmişimiz,geçmişimzde mutlumu?hanı peşimizden getiridğimiz geçmişte yaşadıklarımız,üstünü örte örte artık örtemıyoruz böle patlıyor,allah yardımcımız olsun..