Hormonlar ve bağ size böyle düşündürüyor. Ama düşünmeyenler de var elbet. Herkes aynı düşünecek, hissedecek diye bir kaide yok. Bana göre büyük zorluk, karnında taşıması, doğumu, acısı vs. Özgür ruhlu birisiyim, farklı bakıyorum çoğu şeye. Mesela şuan pazar günümü saatlerce yatakta sakin geçirmeyi seviyorum, hareketle koşturmaca ile güne başlamak bana göre değil. Sürekli çocuğa odaklanmak zorunda olmak inanılmaz yıpratıcı, beyin dingin ve dengede kalamıyor.Kedici bir insanım. Senelerce kedi besledim. Yapmayın Allah aşkına diyorum. Evladımla beslediğim kedinin verdiği his aynı değil, olamaz.
Birini karnımda taşıdım, tekmelerini hissettim. Kendi vücut salgılarımla emzirdim. O emzirirken gözlerine baktığı anları hala özlerim, düşünürken bile içim ısınır.
Şimdi de 7 yaşında okul dönüşü anne özledim diyip sarılıp öpüyor. Tüm gün stresim gidiyor.
Özlemi başka sevgisi başka. Çok başka hisler.
Zor evet ama paylaştıkların yaşadıkların bambaşka.
Evet ergenlikte pabuç gibi dil olacak. Çatışacağız ama öyle kalmayacak.
Büyüyecek benle kahve içmeye gelecek, sen seversin diye aldım diye bana sevdiğim şeyleri alacak, doğumgünümde arayıp kutlayacak kimbilir daha neler yapacağız beraber.
Bazı şeyleri abartmamak lazım. Elbette kedi de evin bir Ferdi oluyor, çok çok seviyorsun ama kendi evladınla aynı hisler olamaz
Kadın çocuktan sonra çöküyor malesef kim ne derse desin. Arkadaşlarım benden +10 yaş büyük gözüküyor gerçekten. Çoğunun gözünün feri gitti. Kendilerinden geçtiler, uykusuzluk, okul problemleri, hastalıkları, geleceğe hazırlama derken uğraşıp duruyorlar. Yaşım 33 ama önümdeki örnekleri görünce çok korkuyorum. Bizde kedili bir aileyiz çok iyiyiz böyle. Bebek için ara ara acaba mi diyoruz ama kararsısız hala.En iyisi kedi. Bzm de 5 var eşimle sevgililik dahil 12. yılımız. Çoluk çocuğa karışanların hepsinin aşkı söndü, evlilikleri karman çorman kocaları eşlerinden kopuk, benimki dizimden ayrılmaz hala sevgili gibiyiz. Çocuk herşeyi bitiriyor. Kadının görüntüsü bile 10 yaş ileri gidiyor.
İstisnalar elbet oluyor. Ben de 34 yaşımdayım, öyle çizgim bile yok yani 25 diyorum kimse sorgulamıyor. Bir de ailemin biricik tek çocuk evladı olarak yetiştiğim için sanırım bunca rahatı seviyor oluşum. Kediler çok kolay hem sevgi ponçikleri hem de sürekli gittiğimiz yerlere götürmek zorunda değiliz. Millet bilinçsiz olarak; elalem ne der baskısı, herkes yapıyor ben de yapayım, yaşlanınca yalnızlık korkusu, ölüm korkusu ve bundan dolayı bu dünyaya kök bırakma gibi anektodlarla çocuk sahibi oluyor. Toplumun geneline bakarsak sonuçlar fiyasko olmuş. Eşimle gelirimiz gayet iyi, mesleklerimiz var. Akademik olarak eğitimime devam ediyorum. Genel izlemimim şu kendini donanımlı hale getirmeyenler genelde bu işin çok erbabı iniş gbi ve kolay bir şey ha deyince olur büyür gibi konuşuyor, bence uzun uzadıya sorgulanması gereken bir konu ve tamamen tercih meselesi.Kadın çocuktan sonra çöküyor malesef kim ne derse desin. Arkadaşlarım benden +10 yaş büyük gözüküyor gerçekten. Çoğunun gözünün feri gitti. Kendilerinden geçtiler, uykusuzluk, okul problemleri, hastalıkları, geleceğe hazırlama derken uğraşıp duruyorlar. Yaşım 33 ama önümdeki örnekleri görünce çok korkuyorum. Bizde kedili bir aileyiz çok iyiyiz böyle. Bebek için ara ara acaba mi diyoruz ama kararsısız hala.
Çocuk çok büyük bir sorumluluk. Hazır olmadan yapılacak birsey değil. Gece gün uzaktan akrabanın (eşi işsiz, kendisi zaten çalışmıyor) ikinci çocuk haberini aldım. Çok şaşıyorum böyle plansız insanlara.
Tabii ki herkese göre değil. Gerçekten istemeyen altından kalkamayacak olan yapmasın.Hormonlar ve bağ size böyle düşündürüyor. Ama düşünmeyenler de var elbet. Herkes aynı düşünecek, hissedecek diye bir kaide yok. Bana göre büyük zorluk, karnında taşıması, doğumu, acısı vs. Özgür ruhlu birisiyim, farklı bakıyorum çoğu şeye. Mesela şuan pazar günümü saatlerce yatakta sakin geçirmeyi seviyorum, hareketle koşturmaca ile güne başlamak bana göre değil. Sürekli çocuğa odaklanmak zorunda olmak inanılmaz yıpratıcı, beyin dingin ve dengede kalamıyor.
Size keşke iki arkadaşımın fotoğrafını atabilsem. Birisi taş gibi fit çok bakımlı yüzü gözü parlıyor. Diğeri bekar ama kilo sorunları var uyku sorunları var cilt sorunları var. Hangisi anne desem eminim diğerini seçersinizKadın çocuktan sonra çöküyor malesef kim ne derse desin. Arkadaşlarım benden +10 yaş büyük gözüküyor gerçekten. Çoğunun gözünün feri gitti. Kendilerinden geçtiler, uykusuzluk, okul problemleri, hastalıkları, geleceğe hazırlama derken uğraşıp duruyorlar. Yaşım 33 ama önümdeki örnekleri görünce çok korkuyorum. Bizde kedili bir aileyiz çok iyiyiz böyle. Bebek için ara ara acaba mi diyoruz ama kararsısız hala.
Çocuk çok büyük bir sorumluluk. Hazır olmadan yapılacak birsey değil. Gece gün uzaktan akrabanın (eşi işsiz, kendisi zaten çalışmıyor) ikinci çocuk haberini aldım. Çok şaşıyorum böyle plansız insanlara.
Mesleğiniz ne?Tüp bebek yapmayın sakın. Artık turbo-kanserler var ve tüp bebek ilaçları bunlara büyük sebep.
44 yaşındayım. Bebeğim de var , 30 lukların yanında daha fit ve bakımlı duruyorum.Kadın çocuktan sonra çöküyor malesef kim ne derse desin. Arkadaşlarım benden +10 yaş büyük gözüküyor gerçekten. Çoğunun gözünün feri gitti. Kendilerinden geçtiler, uykusuzluk, okul problemleri, hastalıkları, geleceğe hazırlama derken uğraşıp duruyorlar. Yaşım 33 ama önümdeki örnekleri görünce çok korkuyorum. Bizde kedili bir aileyiz çok iyiyiz böyle. Bebek için ara ara acaba mi diyoruz ama kararsısız hala.
Çocuk çok büyük bir sorumluluk. Hazır olmadan yapılacak birsey değil. Gece gün uzaktan akrabanın (eşi işsiz, kendisi zaten çalışmıyor) ikinci çocuk haberini aldım. Çok şaşıyorum böyle plansız insanlara.
Yüksek matematikçiyim. Akademik çalışmam tümör hücrelerinin matematiksel modellemesi üzerine. Çalışmalarımı yaparken bu konuya çok denk geldim, genel olarak meme değil ama kronik lösemi tarzı bir oluşum ortaya çıkabiliyor ha net mi hiçbir şey net değildir bilimde aslında değişebilir ama karşılaştığım kişiler de olunca yabana atılmayacak bir olay olduğunu düşündüm. Bilimin şöyle de bir acımasız yönü var sizi tedavi etmeye pek çalışmıyorlar açıkcası bir yerden düzeltirken diğer yerden yıkıyor.Mesleğiniz ne?
Akademik çalışmaları olan birinden bunu duyduğuma gerçekten sevindim. Bu düşüncede olan herkes cahilmiş,gericiymiş,tıbba karşıymış gibi söylemlerden çok sıkıldım zira.Bilimin şöyle de bir acımasız yönü var sizi tedavi etmeye pek çalışmıyorlar açıkcası bir yerden düzeltirken diğer yerden yıkıyor.
Eyvallah açıklama için teşekkürler. Üremenin türün devamını sağlamanın daha mühim olduğunu düşünüyorum her zaman. Malesef biz artık fazla bilinçlendik üreyesimiz gelmiyor.Yüksek matematikçiyim. Akademik çalışmam tümör hücrelerinin matematiksel modellemesi üzerine. Çalışmalarımı yaparken bu konuya çok denk geldim, genel olarak meme değil ama kronik lösemi tarzı bir oluşum ortaya çıkabiliyor ha net mi hiçbir şey net değildir bilimde aslında değişebilir ama karşılaştığım kişiler de olunca yabana atılmayacak bir olay olduğunu düşündüm. Bilimin şöyle de bir acımasız yönü var sizi tedavi etmeye pek çalışmıyorlar açıkcası bir yerden düzeltirken diğer yerden yıkıyor.
Mesela neden devam etmeli? Dışarıdan bakınca geldiğimiz noktada, insanlık çok iyi bir yere gelmiş gibi duyuyor mu?Eyvallah açıklama için teşekkürler. Üremenin türün devamını sağlamanın daha mühim olduğunu düşünüyorum her zaman. Malesef biz artık fazla bilinçlendik üreyesimiz gelmiyor.
Muhtemelen daha da kötüleşecek elbette. Ama bir iki aydınlık sima da var olsun. Çıkabiliyorsa bizim çocuklarımızdan çıksın. Ümitli olmaktan vazgeçemiyorum.Mesela neden devam etmeli? Dışarıdan bakınca geldiğimiz noktada, insanlık çok iyi bir yere gelmiş gibi duyuyor mu?
Keşke SADECE İSTEMESEAma herkes için sorumluluk farklı tanımlar içeriyor. Bakamayacaksanız doğurmayın diyoruz mesela. Bu şekilde düşünüp kendinde çocuk bakma sorumluluğu göremeyen kişilerin de bu kararına saygı duymamız gerekir. Bu minvalde yargılamalar da toplum baskısı oluşturuyor sonuçta. Ben kendi adıma çocuğa hakkıyla bakabilir miyim diye endişe duyan bir kadının gerçekten iyi bir anne olacağına inanıyorum. Ama istemiyorsa da en doğal hakkıdır. Çocuk oldu mu insanın hayatı kökten değişiyor ve geri dönüşü yok.
Doğru o konuda da haklısın. Ben bunun kendini rahatlatmak için bir yöntem olduğunu düşünüyorum. Çocuk yapmamak canlı olarak ters bir şey. Doğayı düşününce canlıların birkaç temel hedefi var en baştaki de çoğalma. Toplum baskısını bir kenara bırakalım yani. Varoluşumuza aykırı her hareketimizde kendimizi ikna yolları seçmemiz çok doğal. Ben çocuk yapanı da yargılamam yapmayanı da. He yiyecek ekmeği yokken patır kütür 4-5 çocuk yapana söylenebilirim o da doğal benceKeşke SADECE İSTEMESE
Cocuk yapan kadının hayatına eşiyle ılıskısıne ona buna şuna yani oralara Cok girip b.klamış.
Adabıyla 'dusunmuyoruz bız bn hazır degılım, ay ben yapamam' dese zaten anlarım
AA eski ben gibi konusuyor derdim, benım cocuk surpriz cocuktu
Kesinlikle bakın azonce de ben yüzme den geldim kızımla kocam kahvaltı hazırlamış nasıl iyi geldi anlatamam şu içtiğim çay. Oğlan da aynıdır fakat insanın bir kızı olmalıTabii ki herkese göre değil. Gerçekten istemeyen altından kalkamayacak olan yapmasın.
Ama genellemeyelim de
Her kadın anne olunca perişan olmuyor, kendinden geçmiyor. Ben kendinden feda eden bir anne değilim mesela. Bu tip genellemeleri de yanlış buluyorum
Tabii ki herkese göre değil. Gerçekten istemeyen altından kalkamayacak olan yapmasın.
Ama genellemeyelim de
Her kadın anne olunca perişan olmuyor, kendinden geçmiyor. Ben kendinden feda eden bir anne değilim mesela. Bu tip genellemeleri de yanlış buluyorum
Bu konuda böyle en az bir yorum göreceğimi biliyordum, şaşırmadımEn iyisi kedi. Bzm de 5 var eşimle sevgililik dahil 12. yılımız. Çoluk çocuğa karışanların hepsinin aşkı söndü, evlilikleri karman çorman kocaları eşlerinden kopuk, benimki dizimden ayrılmaz hala sevgili gibiyiz. Çocuk herşeyi bitiriyor. Kadının görüntüsü bile 10 yaş ileri gidiyor.