Severken boşanma kararı almak

LeyLey_ .!.:

Bir anne kendinide dusunmeli, kendi mental sagligini yoksa bir cocugun sorumlulugunu nasil tasiyacak??? Anne piskolojik iyi degilse cocuk nasil mutlu olsun boyle bir aile icinde. Once anne iyi olacakki cocugu iyi sartlarda buyusun. Size kesinlikle katilmiyorum, kadinlarin annelerin haklarida var

Genişletmek için tıkla...

LeyLey_ .!.:

Bir anne kendinide dusunmeli, kendi mental sagligini yoksa bir cocugun sorumlulugunu nasil tasiyacak??? Anne piskolojik iyi degilse cocuk nasil mutlu olsun boyle bir aile icinde. Once anne iyi olacakki cocugu iyi sartlarda buyusun. Size kesinlikle katilmiyorum, kadinlarin annelerin haklarida var

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Bence bir çocuk evliliği sarsmıyorsa ya orada anneyle eşit sorumluluk alan bir eş ( ki milyonda bir görülen bir olay ) ya da tek basiina çocuk bakmayı kabullenmiş kavga dövüş anneanne , babanne gezen bir çocuk vardır . Bir çocuğun tüm sorumluluğunu alan iki insanın evliliğinin sarsılmamasi bence imkansız

Genişletmek için tıkla...

LeyLey_ .!.:

Konuyu cok baska yerlere cekiyorsun. Kadinlar hep ezilsin demi, sirf yuvasi bozulmasin diye cocuk babasiz buyumesin diye bunlari goz ardi etsin. Halbuki kadinin okonomik ozgurlugu var kendi ayaklarinin uzerinde duracak bir durumda. Bu adamdan baba olmaz, ha keske olsa, evlilikleri bozulmasa, ama durum bu degil malesef.
Duzgun bir baba olmadikca bu cocuk zaten eksik buyuyecek, zaten baska saglikli ailere imrenecek.

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Valla ben çokça katılıyorum.
Üç sene sorunsuz sevgililikten sonra evlilikte 2. Senede hamile kaldım. Çocuktan sonraki evliliğimde de kavga dövüş yoktur. Gayet uyumluyuzdur. Seviyorum seviliyorum da. Ama çocuktan önceki evlilik değil yani. Birbirimizi de kandırmanın alemi yok.
Aynı kafa rahatlığı yok. Çocuğum 7 yaşında mesela evet uyku düzeni oturdu. Daha çok baş başa vakit geçiriyoruz. Ama gün içinde sorumluluklarımız, çocuğun dertleri, çocuğun işleri pek çok kafa yorgunluğu beden yorgunluğu var üzerimizde. Sadece iki sevgili değiliz artık aynı zamanda bir ebeveyniz nasıl aynı kalsın zaten.
Ha yatılı bakıcım olsa evet hiç sarsmaz tabii de çocuk bakımı insanı yıpratıyor ilişkiyi mi yıpratmayacak Allah aşkına

Genişletmek için tıkla...

Asyaseyit .!.:

Sukurler olsun esim cok yardimci bebek olmadan once de boyleydi oglum da artik 3 yasinda guzel atlattigimiza inaniyorum hatta bize cok iyi geldi

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Demek ki siz milyonda biri yasiyorsunuz . Çünkü ne arkadaşlarım ne de parkta gördüğüm anneler böyle aman da herşey harika oldu gibi göremiyor malesef . Gece uyumayan bir çocuk gün içinde de ilgi bekliyor . İki yol doğru düzgün uyumayan biri olarak çok dengeli olamıyorum . Sinir ve stres birikince bu eşler arasına da yansıyor . Çocuk oldu hep beraber kırlarda koşalım ve daha mutlu olalım ben görmedim .

Genişletmek için tıkla...

Dmlnrylvis .!.:

Merhaba kafamı allak bullak eden bir durumdayım. Eşimle 3 yıldır evliyiz onu seviyorum onunda beni sevdiğini düşünüyorum ama başından beri ne ailemiz nede kendimiz birbirimize uygun değildik. Ben batı tarafında çok rahat bir ailede hiçbir şeyine karisilmadan çok rahat büyüdüm ama o doğulu ve onlarda kadın kocasına asla cevap veremez erkeğin dediği olur kadın susar şeklinde bir düşünceleri var. Yine de evlenirken bunları atlatabiliriz uyum sağlayabiliriz dedik ama bu 3 yıldır neredeyse kavgasız bir ayımız olmadı. Ben evlenmeden önce çok rahat her istediğini her an kimseye sormadan yapabilen para yönünden de asla derdi olmayan bir insandim ve evlendigim için geçmiş yasantima aliskanlarima bir sünger çektim. Allah var oda o şekilde yapmaya çalıştı bana ayak uydurmaya çalıştı ama bir yerde illaki bir sorun çıkıyor. Kavgalarda tartışmalarda o kendince asla suçlu değil hep haklı ve ben hep suçluyum. Asla dinlemez onun söyledikleri hep doğru. Suçlu bile olsa darildigimi kizdigimi gördüğünde bile bir teşvik olmadan gelip özür dilemez. Birinin ona git karının gönlünü al demesi gerekir yoksa hep benden ilk adımı bekler. Bu beni artık çok yoruyor. Ailelerimiz de çok farklı. Benim ailem asla bize karışmaz kararınızı kendiniz verin der sadece arkamızda dururlar ama onun ailesi her noktada olmak ister. Çok rahat davranıp yanımıza geldiklerinde asla aramıza bir sınır cizmezler hep iç içe olmak istiyorlar ve bu beni artık yordugunda eşime bu durumu anlatmaya çalıştığım da bana annem senden daha değerli 3 5 eş bulurum ama bir anne daha bulamam diyip beni asla anlamak istemiyor. Ailesini benden önde görüyor ve bende sevdiğim için sesimi cikartamiyorum. Ama artık zoruma gidiyor. Annesi sürekli oğlunu kışkırtmaya çalışıyor ve olup olmadik şeyler söylüyor eşimde bunun gazına geliyor ve tekrar tekrar kavga ediyoruz. Annesiyle de konuştum bu konuyu dedim ki benden hoslanmamis olabilirsin bazı hareketlerim sana yanlış gelmiş olabilir ama bunları gelip bana anlatırsan karşılıkli konuşup yanlislarimiza bir çözüm bulabiliriz gidip oğluna anlatma bu aramızı bozuyor dedim ama yine aynı şeyi yapıyor. İstiyorki hep onun yanında olalım onun sözünü dinleyelim. E biz niye evlendik kendi yuvamizi kurmaya çalıştık o zaman. Oğlunu alsaydın dizinin dibinde oturtsaydin kendi ailesini kurmaya calismasaydi. Benim ailem hep işi duzeltmeye çalıştılar babam kiralarda oturmayalim diye bize evlerinden birini verdi altimiza yeni bir araba almamıza yardım etti ve aslada bunun lafını yapmadı çünkü kızı için yapıyor. Ama eşim her tartışmada sen kendinizi üstün görüyorsun diyor e diyorum o zaman gidelim burdan kendimiz kiraya çıkalım kendi paramızla ödeyelim benim için hiç önemli değil diyorum buna da kirayı ödemeye parası yetmiyor cikamiyoruz. 3 senenin ardindan artık çok isteyerek çocuk yapmak istedim oda sesini çıkartmadı ve hamile olduğumun haberini aldım bu ay. Ama bana kalktı tartışmada dediki ben çocukta istemiyordum. Şimdi ben bunu nasıl kabul edeyim kaldirayim? Çocuğun ilk muayenesinin olduğu gün annesininde diz ağrısı için muayenesi varmış ve annesini goturemeyecek diye beni randevuya götürmedi. Annesini götürdü. Şimdi ben bunu nasıl kabul edicem? Birde üstelik randevuyu benim o güne randevum olduğunu bilmesine rağmen almışlar. Kafam allak bullak seviyorum evet çok seviyorum ama bu şekilde bu evlilik nasıl sağlıkla yürüyecek psikolojim yerle bir oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kendisi asker ve buradaki iş süresi bittiğinde doğuya gidecek tabii bende gideceğim bunun asla lafını yapmadim çünkü onu seviyorum ama burada bile böyleyken doğuda ailesiyle nasıl yaşarız bilmiyorum. Boşanma kararı almak istiyorum ama onu sevmekten nasıl vazgecidwm onuda bilmiyorum. Ailem her şekilde arkamda asla ne maddi ne manevi bir sıkıntıya düşmem tek sıkıntı onu nasıl unutucam. Ama böyle bakınca da ortada sağlıkla sürecek bir evlilik yok onun için ailesi her zaman ön planda. Bana bir akıl verin lutfen

Genişletmek için tıkla...

birmuhendisanne .!.:

Aman sanki çocuk adamın çok umrunda...

Genişletmek için tıkla...

birmuhendisanne .!.:

Sizin çocuğunuz var mı?

Genişletmek için tıkla...

Asyaseyit .!.:

Mesela benim oglum 2 aylikken duzenli uykuya basladi aksam 7.30 8 sabah 7 bunlarinda etkisi var tabi

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Ne alaka boşanan cocuklarin babaları yok olmuyor. Bosaninca babalık yapmak isteyen yine yapıyor . Bu çocuk istenilmeyen bir çocuk . Adam kadını sevmiyor ki ondan olan çocuğu sevsin . Yuva bozulmasın değil burada zaten yuva yok . Çocuk insanları teselli edecek oyuncak değil. Dünyaya bir insan getirmeden önce yüz kere düşünmek lazım . Bu çocuk o evde doğmasın zaten . Keşke bu çocuk olmasaydı zaten . Çocuklar evlilik kurtarıcı ya da teselli verici oyuncaklar değiller .

Genişletmek için tıkla...

Dmlnrylvis .!.:

Merhaba kafamı allak bullak eden bir durumdayım. Eşimle 3 yıldır evliyiz onu seviyorum onunda beni sevdiğini düşünüyorum ama başından beri ne ailemiz nede kendimiz birbirimize uygun değildik. Ben batı tarafında çok rahat bir ailede hiçbir şeyine karisilmadan çok rahat büyüdüm ama o doğulu ve onlarda kadın kocasına asla cevap veremez erkeğin dediği olur kadın susar şeklinde bir düşünceleri var. Yine de evlenirken bunları atlatabiliriz uyum sağlayabiliriz dedik ama bu 3 yıldır neredeyse kavgasız bir ayımız olmadı. Ben evlenmeden önce çok rahat her istediğini her an kimseye sormadan yapabilen para yönünden de asla derdi olmayan bir insandim ve evlendigim için geçmiş yasantima aliskanlarima bir sünger çektim. Allah var oda o şekilde yapmaya çalıştı bana ayak uydurmaya çalıştı ama bir yerde illaki bir sorun çıkıyor. Kavgalarda tartışmalarda o kendince asla suçlu değil hep haklı ve ben hep suçluyum. Asla dinlemez onun söyledikleri hep doğru. Suçlu bile olsa darildigimi kizdigimi gördüğünde bile bir teşvik olmadan gelip özür dilemez. Birinin ona git karının gönlünü al demesi gerekir yoksa hep benden ilk adımı bekler. Bu beni artık çok yoruyor. Ailelerimiz de çok farklı. Benim ailem asla bize karışmaz kararınızı kendiniz verin der sadece arkamızda dururlar ama onun ailesi her noktada olmak ister. Çok rahat davranıp yanımıza geldiklerinde asla aramıza bir sınır cizmezler hep iç içe olmak istiyorlar ve bu beni artık yordugunda eşime bu durumu anlatmaya çalıştığım da bana annem senden daha değerli 3 5 eş bulurum ama bir anne daha bulamam diyip beni asla anlamak istemiyor. Ailesini benden önde görüyor ve bende sevdiğim için sesimi cikartamiyorum. Ama artık zoruma gidiyor. Annesi sürekli oğlunu kışkırtmaya çalışıyor ve olup olmadik şeyler söylüyor eşimde bunun gazına geliyor ve tekrar tekrar kavga ediyoruz. Annesiyle de konuştum bu konuyu dedim ki benden hoslanmamis olabilirsin bazı hareketlerim sana yanlış gelmiş olabilir ama bunları gelip bana anlatırsan karşılıkli konuşup yanlislarimiza bir çözüm bulabiliriz gidip oğluna anlatma bu aramızı bozuyor dedim ama yine aynı şeyi yapıyor. İstiyorki hep onun yanında olalım onun sözünü dinleyelim. E biz niye evlendik kendi yuvamizi kurmaya çalıştık o zaman. Oğlunu alsaydın dizinin dibinde oturtsaydin kendi ailesini kurmaya calismasaydi. Benim ailem hep işi duzeltmeye çalıştılar babam kiralarda oturmayalim diye bize evlerinden birini verdi altimiza yeni bir araba almamıza yardım etti ve aslada bunun lafını yapmadı çünkü kızı için yapıyor. Ama eşim her tartışmada sen kendinizi üstün görüyorsun diyor e diyorum o zaman gidelim burdan kendimiz kiraya çıkalım kendi paramızla ödeyelim benim için hiç önemli değil diyorum buna da kirayı ödemeye parası yetmiyor cikamiyoruz. 3 senenin ardindan artık çok isteyerek çocuk yapmak istedim oda sesini çıkartmadı ve hamile olduğumun haberini aldım bu ay. Ama bana kalktı tartışmada dediki ben çocukta istemiyordum. Şimdi ben bunu nasıl kabul edeyim kaldirayim? Çocuğun ilk muayenesinin olduğu gün annesininde diz ağrısı için muayenesi varmış ve annesini goturemeyecek diye beni randevuya götürmedi. Annesini götürdü. Şimdi ben bunu nasıl kabul edicem? Birde üstelik randevuyu benim o güne randevum olduğunu bilmesine rağmen almışlar. Kafam allak bullak seviyorum evet çok seviyorum ama bu şekilde bu evlilik nasıl sağlıkla yürüyecek psikolojim yerle bir oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kendisi asker ve buradaki iş süresi bittiğinde doğuya gidecek tabii bende gideceğim bunun asla lafını yapmadim çünkü onu seviyorum ama burada bile böyleyken doğuda ailesiyle nasıl yaşarız bilmiyorum. Boşanma kararı almak istiyorum ama onu sevmekten nasıl vazgecidwm onuda bilmiyorum. Ailem her şekilde arkamda asla ne maddi ne manevi bir sıkıntıya düşmem tek sıkıntı onu nasıl unutucam. Ama böyle bakınca da ortada sağlıkla sürecek bir evlilik yok onun için ailesi her zaman ön planda. Bana bir akıl verin lutfen

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Çocuk sahibi olmak için olmayacak insandan çocuk yapmak bir anne hakkı değildir.
Doğacak çocuğun menfaatini de düşünmeli insan.
Olmayacak kocaya olmayacak aileye çocuk yapınca anne mutlu diye her şey güllük gülistanlık olmuyor.
Ömür boyu denge sağlayamayan bir baba ve gergin bir aile ortamında büyümek de o çocuğun hakkı değil.
Sırf annelik duygusunu tadacağım diye düşünmeden çocuk yapmak bencillik

Genişletmek için tıkla...

LeyLey_ .!.:

Konu basliklarima bakipta bu yorumu yaptigina okadar eminimki :) Cocuklarim yok, ama cocuk egitimcisiyim. Ve okadar cok benzeri durumlar gordumki, kocalarindan hic bir sekilde saygi gormeyen kadinlar, sirf yuvam bozulmasin, cocuklarla tek kalmayim diye, herseyi kabullenen mutsuz annelerin mutsuz cocuklarina rastladim.

Genişletmek için tıkla...

LeyLey_ .!.:

Maddi durumunuz varsa, cocugu problem etmeyin, tabiki hic bir cocuk anne babanin ayrilmasini hak etmiyor, ama boyle bir aile icinde doguda yasamayi da haketmiyor, sana boyle davraniyorsa cocuguda istemedim diyorsa iyi bir baba olacagini dusunmuyorum. En azindan bir cocugun olur, onunla kendini teseli edersin bir nevi

Genişletmek için tıkla...

LeyLey_ .!.:

Sen yazdigimi birdaha oku istersen. Cocuklarin sorumlulugun alan bir baba, evli veya bosanmis olsa bile bunu tabiki yerine getiriyor. Ama evliyken bile cocuklarinin yuzune bakmayan baba, ayrilsada bakmayacak.
Ben konu sahibine tesseli olsun diye cocukmu yap dedim?? Kadin zaten hamile. Cocuklar sevgi kaynagidir, o anlamda yazdim, yani cocugum oldu ayrilamam diye dusunmemek lazim.

Genişletmek için tıkla...

birmuhendisanne .!.:

Konu basliklariniza hiç bakmadim, yorumlarınızdan anne olmadığınızı hissettiğim için teyitlemek istedim. Bakmış olsam bu soruyu sormazdim

Mesleğiniz çocuklarla ilgili ama baktığınız nokta benim baktığımla aynı değil.
Mesela benim eşimde doktor, bir sürü hasta görüyor kimisinin durumu belki çok ağır. Konuya çok hakim ama hasta yada hasta yakınının baktığı gibi bakamıyor sizinkide o hesap.
Ben bosanmasin demiyorum bu arada, bencede kesinlikle bosansin ama göz göre göre leş evliliklere çocuk getirilmesin.

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Bak sende yazdığını oku çocuğu problem etme diyorsun kendini çocukla teselli edersin diyorsun . Çocuğu problem etsin bir zahmet hatta şu an konuda tek problem edilecek kişi çocuk .

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Bak sende yazdığını oku çocuğu problem etme diyorsun kendini çocukla teselli edersin diyorsun . Çocuğu problem etsin bir zahmet hatta şu an konuda tek problem edilecek kişi çocuk .

Genişletmek için tıkla...