merhaba arkadaşlar,
öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim.
ben 1 buçuk senelik evliyim,
eşim ile aramda 9 yaş var ve eşimin ailesi karşı apartmanımızda oturuyor. herşeyi en başından anlatmaya çalışacağım.
evliliğiğmizin ertesi günü kv gile gittik ve bundan sonraki her günümüz akşamları orada gecti ilk aylar ben evde yemek yapmıyordum onlarda yemek yiyorduk cayımızı meyvemizi kahvemizi içip saat akşam 12 sularında kendi evimize geliyoduk eşimin cok uyukusu geldiği için konuşamadan uyuyorduk ayrıca uyukusu gelince sinirli oluyor ben konuşmaya çekiniyordum.
bende de hata var farkındayım gitmek istemiyorum diyebilirdim. ama eşim tek cocuk oldugu ıcın anlayış gosterdim.
birbirlerimizi tanıyalım diye sabah kalkıp işlerımı hızlıca halledip oglen arardım hal hatır sormak ıcın kvleri arardım sonra akşama dogru 5 gibi kvlere giderdim kahve içmeye sohbet etmeye.
tabi bu durum herkesin hoşuna gidiyordu herkes aaaa ne kadar da anlayışlı saygılı gelinimiz var diyordu. ben kvdem ve kp bizim herşeyimize karıştıgı ıcın cok bunalıyordum eşimin bizim evliliğimiz için bir kural koydugunu hiç görmedim bunu hep annesı ve babası yapar bişey demiyodum kalpleri kırılmasın diye bütün misafirliklere alışverişlere hep beraber gidiyorduk orada da oğlumda oğlum vay ben şöyle seviyorum vay ben böyle büyüttüm yaşlanınca bize bakacasınz demi oğlum bana bakar annesini bırakmaz ilk başta normal karsılıyordum cünkü tek evlat zamanla bu gecer sandım ama gecmedi hatta ben bir gün kendi annemlere kalmaya gelecektim bir gün kv eşimin yanında bana sen şimdi gideceksin bende oğlumla uyurum artık dedi cok sinirlendim ne demek beraber uyumak bi yaştan sonra evladında olsa bu sapıklığa giriyor diye düşünüyorum.
sonra ir gün eşimle konuştum hergün gitmemize gerek yok ben seni sen beni tanıyamıyosun hayatımızın senin ailenin dediklerine göre şekilleniyor diye ama beni hiç anlamadı cok tersledı konuşmadı ve ben hayatımda ilk defa sinir krizi gecirdim bu 1. ydi evde herşeyi yıkıp dökmüşüm ve kapıyı kapatıp kendimi sokağa atmışım caddeye inmişim orada hatırladıgım tek sey kendimi arabalrın altına atmaktı ve herkesi dövmek ıstemıştım bütün dünyayı yakacak güçteymişim gibi ama ben hepsini cok sonra hatırlamaya başladım beni almaya geldi eşim kv kp eve götürdüler kendi evlerine ağlama krizine girdim her yerim titiriyordu ve cok korkmustum ne yaptım ben diye ertesi gün eşim ailesinin baskısıyla beni pskologa götürdu tabi pskolok ilaç yazıp gönderdi uyuku ilacı
o gunden sonra bir gün gidip bir gun gitmememye başladık kvdem kendine ne kadar alışveriş yapıyorsa bana sormadan bize de aynılarını alıyor iyi niyetli olabilir ama bana sorulması gerektiğini düşünüyorum bu 2 ay oncesine kadar böyleydi 2. krizimi geçirdikten sonra durdu
eşim beni anlamıyordu vehala da aynı
kv memleketine gittti ben her sabah kahvaltısını kp mle beraber yaptım yemekleri beraber yedik 1 ay beni bu gücendirmiyr yaparım ama onun devamlı görüştükleri evine aldıgı kışılerın arkasından konusması benim ruhumu emdi resmen bir ay ve kvdem memlekette uyuz hastalıgına yakalanmıs banada sinek ısırdı kasınıyorum dedı herkes sonra esim bir aksam bana soyleyene kadar annesı benden ıcın esime ona soyleme yoksa bize gelmez belki demiş eşim soyledı bana cok sınırlendım ne demek soyleme gelmez ıster gelirim ister gelmem bu benım kendi kararım ve o kadar covid oldular gittim gelmeyin dedikleri halde bundamı gitmicem sevgim tamamen olmasada gitti ngüvenimde esşimede kızdım sen beni savunamadınmı diye ıster gelir ıster gelmez kendi kararıdır diyemedin mi dedim bana bir ton kızdı ve haklıymış gbi uste cıktı.
kv geldi caddeden onu almaya gittik geldiği gün beni emirlerine göre elinde oynatmasına başladı eşim aradı beni caddeye pazar arabasını alda gel diye yine başladık dedım ıcımden tamam dedım gittim neyse aldık bayıden ekmek alacaktım eşime soyledim al diye kaç tane dedi 5 tane dedim ordan kvdem 6 tane al dedi ve eşim yine benim sozümü ciğnedi
arkadaslar bu tek bu konu ıcın degıl ben eşime ne soylersem benım lafımın ustune laf eklenıyor ve esim benım dediğimi yapmıyor artık o evde benım yerımın olmadıgını hıssetmeye basladım...
eşimde azosperm hastalıgı cıktı sperm sayısı sıfır hıc yok bunu kvdeme soyledıgımde ben oglumla hastaneye giderım dedi ve onun beni teselli etmesi gerekirken yas tuttu resmen telefonda işte o an tamamen koptu içimdeki herşey üstüne üstlük ben teselli ettim onu
ve ben her bi sorunumu soylediğimd hasta oluyorlar gecen gun kvdeme sordum neyı bu kadar cok kafaya takıyosun dıye bana acık acık sizi dedi eşime ben ne yapıyrum size dedi inanın o kadar yalanını yakaldım kı eşiminde annesınınde annesı herkesın ıcınde ben sigara ıcmıyorum kocam ıstemedıgı ıcın ıcmıyorum sevgım agır bastı ıcmıyorum diyor ama ben yakaladım daha haberı bile yok eşim biliyor bildiğimi eşimin yalanı da telefondan bahis oyunları oynuyor 2 kere yakaldım birincisinde kurana el bastı ıkıncsınde ailesıne
söyledim
bu hafta annesi tekrardan basladı evime benim istemediğim gıdaları getirerek bişey demedim aldım koridora koydum aksam esim işten gelince bunlar ne dedi annen getirdi geri götür evde var zaten dedim normalde bunu yapmazdım ama kvdemle en son konustugumda sen bir iğne ıstemeden ben sana hic bişey vermeyecegim dedi bende zaten ihtiyacım olan seyi size söylüyorum anne ben evde fazlalık oldugunda bunalıyorum demiştim. eşim benimle konusmadı annen getirdi dediğimde ertesi gün benim aileme gitmiş beni şikayet etmeye ailem geldi konustuk ve kimse beni anlamadı ailem dahi olsa içimi niyetimi bir ALLAH biliyor bir ben hepsi bana al ne olacak sende al dedı esim beni savunamıyor bile ben yokmusum benım sınırlarım yokmus gıbı davranıyor en cok agrıma bu gidiyor halbuki beni anlasa artık ailesine bir dur dese eşimin karsımda degıl de yanımda oldugumu hissedicem ama o hep benim karsımda cok seviyorum onu ama anlayışsızlığı artık benim ruh saglığımı bozdu geceleri uyuyamıyorum bile sanki kafamın ıcınde birden cok insan var susmuyorlar bosanmak da ıstemiyorum ama boyle giderse sonumuzun olmadıgını biliyorum cok uzgunum dun annemlere geldim bi kac gun dusunelim dedik esimle sizce ne yapmam lazım kımseyle konusamıyorum