Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu
Rabbim onu bize iyi ki verdi.
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.