Öyle yapacagm bu terapist aklıma bile gelmemişti hiç.. ama hafta içi ilk işim bu olacak önce deneyecegm yine aynı devam edersek o zaman denedik ama olmadı derim en azndan vicdanim rahat olur.Profesyonel destek alin. Baktiniz düzelir gibi degil yine bosanirsiniz. Sizi neyin yiprattigini bilmiyoruz burda. Bence ilk evliligin üzerinde calisilmaya denemeli..bosanma davasi her zaman acilir
Öyle yapacagm bu terapist aklıma bile gelmemişti hiç.. ama hafta içi ilk işim bu olacak önce deneyecegm yine aynı devam edersek o zaman denedik ama olmadı derim en azndan vicdanim rahat olur.
Öneriniz ve cevabınız için teşekkürler
Aynı durumdayım sanırım çocuk sahibi olmanın getirdiği bir agresiflik oluyor. Eşimle 2 yılı geçkin süredir evliyiz, 44 günlük bir bebeğim var çok şükürHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki olduRabbim onu bize iyi ki verdi.
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
cok guzelSon DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedipazartesi iyi bir terapist araştıracağız.
Konudan bağımsız olacak ama öncelikle sizi tebrik ederim. Bebek büyütmek kolay değil ve yavrusu için çaba sarfeden her anne övgüyü hak ediyor. Anne olduktan sonra hiç takdir edilmediğimi fark ettiğim için emek veren her yeni anneyi tebrik etmeye karar verdim.Tabi ki kızına çok düşkün bir baba gece kalkar mamasını yedirir gazını çıkarır alır ayağına şallar herseyimde yardımcı olur Allah'ım bin kez razı olsun lakin ne bileyim aynı evin içinde olduğu gibi olur mu, olmaz ki
Bence siz bu evliliği kurtarabilirsiniz.Son DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedipazartesi iyi bir terapist araştıracağız.
Çocuk için genelde kadınlar susuyor.Bagirmayiverin sizde, sakin kalın. Bağırınca sorunlar çözülüyor mu? O bağırsin dediğiniz kadar sizi seviyorsa zamanla o da bagirmayacaktir. Çocuk için bari susun.
Bu durum da bizler de yanlış yönlendirmiş olabiliriz çünkü şuan ne hissettiğin önemli yani sabrının sonunda mısın ya da biraz daha dayanayım düzeliriz belki diyor musun hatta doktora gitmeye karşı olur mu iyi bir doktor araştırırsanız belki oda yardımcı olabilir. Sevgi elbette önemli ama kendim için söylüyorum sevgiden önce saygı daha önemli benim için çünkü senin de az çok anlattığın gibi zamanla saygı azalıyor sevgi var diyorsun ama yanlış anlama lütfen genelde de bu olduğu için söylüyorum sevgi de bitiyor artık çünkü soğumaya başlıyorsun. Elbette tartışmalar olacak bunlar normal ama bu çok sık oluyorsa bir problem var demektir. Çocuklara gelince haksızlık olmaz onlara eğer düşüncen netse aksine onlar bu kavganın içinde büyümektense ayrılmanızla daha iyi olacaklardır tabi bunu ne kadar büyük bir kavganız var onu bilmeden söylüyorum çünkü ben anneme iyi ki ayrılmışsın aksi halde senin için durdum deseydin seni suçlardım dedimHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki olduRabbim onu bize iyi ki verdi.
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Kusura bakmayın ama koskoca 13 yıllık bir geçmiş, sevgililik, evlilik, üstüne bir de çocuk varken tüm bunları elinin tersiyle silip atmak kolay mı ya??? Çok üzülüyorum böyle şeyleri görünce. Kocaman iki yetişkin insansınız, aklımızı başımıza alalım, destek alalım, kendimizi düzeltelim demek zor geliyor tabi, hemen boşanalım, hiç o çocuğun geleceğini, psikolojisini düşünen yok. Ben kabullenemiyorum evliliklerin böyle kolay bitmesini. Bence oturun doğru düzgün karşılıklı konuşun, hem siz hem eşiniz gerekiyorsa psikolojik destek alın, kitaplar okuyun vs ama eften püften sebeplerle ailenizi bozmayınHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki olduRabbim onu bize iyi ki verdi.
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Konuyu kadın açtığı için tavsiyem kadına, erkek acsaydi erkeğe olurdu. İstediği kadar kendi kendine bağırsin dursun. Sen başka odaya git, aç müziği bağırsin dursun.Çocuk için genelde kadınlar susuyor.
Ben hiç bir erkeğin kolay kolay çocuk için susacagini sanmıyorum.
Ne güzel bir adım atmışsınız, devamı da güzel olacak eminimSon DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedipazartesi iyi bir terapist araştıracağız.