Öyle yapacagm bu terapist aklıma bile gelmemişti hiç.. ama hafta içi ilk işim bu olacak önce deneyecegm yine aynı devam edersek o zaman denedik ama olmadı derim en azndan vicdanim rahat olur.
Öyle yapacagm bu terapist aklıma bile gelmemişti hiç.. ama hafta içi ilk işim bu olacak önce deneyecegm yine aynı devam edersek o zaman denedik ama olmadı derim en azndan vicdanim rahat olur.
Öneriniz ve cevabınız için teşekkürler
Aynı durumdayım sanırım çocuk sahibi olmanın getirdiği bir agresiflik oluyor. Eşimle 2 yılı geçkin süredir evliyiz, 44 günlük bir bebeğim var çok şükürHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki olduRabbim onu bize iyi ki verdi.
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
. Fakat doğumdan bu yana sürekli kavga eden bir çifte dönüştük. Genel sebep çocuk, çocukla ilgili şeyler ve annem.. Şuan ailemle aynı şehirde yaşıyorum. Annem gündüz bizde eşim gelince evine dönüyor. Ama özellikle neden mama verdiniz çocuğa ben mama vermeyin demedim mi gibi basit nedenlerle tartışma yaşıyoruz. Hatta geçenlerde anneme saygısızlık yaptı kızınca anneme dolapları çarptı. Annem yine de ses etmedi ama ben çok kırıldığım için bunu ifade ettim. O da mahçup oldu. Yani eşimi seviyorum o da beni seviyor şüphem yok. Ama sırf bu tartışmalar yüzünden yıprandığımı hissediyorum. Sakin kalmaya çalışıyorum ne kadar mümkünse işte.. Yine de size de bunu tavsiye ederim, boşanmak en son ihtimal olmalı aldatma, şiddet vs olmadığı sürece.
pazartesi iyi bir terapist araştıracağız.cok guzelSon DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedi
sevındım sızın adınıza guzel bır adım attınız bırbırınıze
Konudan bağımsız olacak ama öncelikle sizi tebrik ederim. Bebek büyütmek kolay değil ve yavrusu için çaba sarfeden her anne övgüyü hak ediyor. Anne olduktan sonra hiç takdir edilmediğimi fark ettiğim için emek veren her yeni anneyi tebrik etmeye karar verdim.
Bence siz bu evliliği kurtarabilirsiniz.Son DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedi
Çocuk için genelde kadınlar susuyor.
Bu durum da bizler de yanlış yönlendirmiş olabiliriz çünkü şuan ne hissettiğin önemli yani sabrının sonunda mısın ya da biraz daha dayanayım düzeliriz belki diyor musun hatta doktora gitmeye karşı olur mu iyi bir doktor araştırırsanız belki oda yardımcı olabilir. Sevgi elbette önemli ama kendim için söylüyorum sevgiden önce saygı daha önemli benim için çünkü senin de az çok anlattığın gibi zamanla saygı azalıyor sevgi var diyorsun ama yanlış anlama lütfen genelde de bu olduğu için söylüyorum sevgi de bitiyor artık çünkü soğumaya başlıyorsun. Elbette tartışmalar olacak bunlar normal ama bu çok sık oluyorsa bir problem var demektir. Çocuklara gelince haksızlık olmaz onlara eğer düşüncen netse aksine onlar bu kavganın içinde büyümektense ayrılmanızla daha iyi olacaklardır tabi bunu ne kadar büyük bir kavganız var onu bilmeden söylüyorum çünkü ben anneme iyi ki ayrılmışsın aksi halde senin için durdum deseydin seni suçlardım dedimHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Çünkü bizim ciddi anlamda kötü kavgalar oluyordu bırak ders çalışmayı normal bir hayat bile yaşayamıyordum. Tabi onların ne düşündüğü de önemli ben ayrılmalarını istedim. Belki senin çocukların üzülür o da daha önemli şuan. Fikirler farklı olduğu için tavsiye verdim ama kendi aileni sen tanıyorsun otur konuş olmadı hepsiyle yaşları kaç bilmiyorum gerçi. Umarım mutlu ve hayırlı bir karar olur :)
Kusura bakmayın ama koskoca 13 yıllık bir geçmiş, sevgililik, evlilik, üstüne bir de çocuk varken tüm bunları elinin tersiyle silip atmak kolay mı ya??? Çok üzülüyorum böyle şeyleri görünce. Kocaman iki yetişkin insansınız, aklımızı başımıza alalım, destek alalım, kendimizi düzeltelim demek zor geliyor tabi, hemen boşanalım, hiç o çocuğun geleceğini, psikolojisini düşünen yok. Ben kabullenemiyorum evliliklerin böyle kolay bitmesini. Bence oturun doğru düzgün karşılıklı konuşun, hem siz hem eşiniz gerekiyorsa psikolojik destek alın, kitaplar okuyun vs ama eften püften sebeplerle ailenizi bozmayınHayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum
Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu
Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim
Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..
Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Konuyu kadın açtığı için tavsiyem kadına, erkek acsaydi erkeğe olurdu. İstediği kadar kendi kendine bağırsin dursun. Sen başka odaya git, aç müziği bağırsin dursun.
Nego nun dediği gibi aile terapisti de iyi olur bence Ne güzel bir adım atmışsınız, devamı da güzel olacak eminimSon DURUM : Esime terapiste gitmek istediğimi söyledim, beraber gidelim belki bizim için iyi olur eski sakin hallerimize donecegimize inanıyorum dedi
