- Konu Sahibi LilithThetis
-
- #1
Merhaba ben 22 yaşında üniversite son sınıf öğrencisiyim. Yaklaşık 1 yıldır beraber olduğum canımdan çok sevdiğim bir erkek arkadaşım vardı. İnanılmaz iyi başlamıştık benden ayrı kalamazdı sürekli görüştük neredeyse 24 saat. Hatta korkuyordum sevgisinden. Hep sevgimi sorgulardı ilk zamanlar. Deli gibi üstüme titrerdi. 1 sene boyunca bardağımı bile benim kaldırmama müsaade etmemişti. Yorulurum hasta olurum diye içim giderdi. Ama ben çok muhabbetin tez ayrılık getireceğini biliyordum onunla da konuşmaya çalışıyordum bana hep biz farklıyız, evlenmeyi düşünüyoruz evlenince de mi sıkılıp az görüşelim diyeceksin diyordu. Anlatamamıştım derdimi. Çok kıskançtı, ben rahat bir insandım aslında ama o beni kısıtlıyor diye aynı kısıtlamaları getirdim. Ömrümde öyle bir erkek tanımadım, bütün kızları hayatından çıkarabilen açık olabilen bu derece güvenebilir, "ben erkeğim yaparım" demeyen. Hayatımda ondan başka kimseyi bırakmamak gibi bir hataya düştüm 1-2 kız arkadaşım dışında. Hep birlikteydik, ihtiyacımız yoktu ki başkasına. Ah benim eşek kafam hiç de öyle değilmiş işte. Onun hayatının merkezinde olduğum dönemler geçmişti hep böyle kalırız demişti ama kalmamıştık arkadaşlarıyla görüşmeye başlamıştı beni ikinci plana atmıştı çok tartıştık birkaç ay. Ama sonra oturttuk ve bu kez daha sağlıklı ve normaldi ilişkimiz. Kendimizi dış dünyaya kapamamaya karar vermiştik uçuyorduk mutluluktan. Ve sözlendik. 1 hafta sonra bana kilolu olduğumu söyledi bir gün öncesinden düğün yerlerine bakıyorduk ben de üzüldüm 1 gün boyunca ağladım, ağlarken yanıma geldi ve beni kovdu. Bir anda. Beni artık sevmediğini söyledi. Olanları anlamaya çalışırken gözümü şişirecek kadar dayak yemişim. O benim hayatımda tanıdığım en iyi insandı. Olayın üstünden haftalar geçti ama şoku yeni yeni atlatıyorum. Dertleşmek istedim.