Durumun ayrıntısını bilmiyorum ama kayınvalidenizi anne gibi kabullenmeniz, ev dekorasyonu gibi bir konuda onun müdahalesini kabullenmenizi gerektirmez ki. Hatanız var bence burada. Zevklerinizin ve fikirlerinizin uyuşmadığı ilk an bunun daha büyük bir soruna yol açacağının farkında olarak, kendi istediğinizi kabul ettirmeniz gerekirdi. Bunu ben daha çok biliyorum, burası benim evim tavrıyla söylemek zorunda da değildiniz. Binbir türlü yolla açıklanabilirdi. Kötü senaryoda iş uzardı, sinirler gerilirdi belki ama haklı olanın başından beri siz olduğu bir durumda, olaylar bu şekilde sonuçlanmazdı. İstemediğiniz halde evet demeniz sizi daha iyi yapmaz kimsenin gözünde. Alanınızdaki en iyi iç mimar olsanız dahi beğenmeyecek ve fikrinize katılmayacak insanlar olacaktır ama önce izni verip iş işten geçtikten sonra neden böyle oldu diye düşünmek yersiz.
Ufaktan başlayın, sadece siz ve eşinizin olduğu aile sınırlarınızın etrafına bir çember çizip durumla alakasız, eleştirel her lafına verecek saygılı ve tatmin edici bir cevabınız olsun ve her turda bir hamleyle doğal sınırlara kadar ilerleyin. Sakin ve kendinden emin olan kazanır. Her hamlenizi yumuşatacak bir kalıba da sokabilirsiniz, her minik zaferinizden sonra onun kendini daha iyi hissetmesini de sağlayabilirsiniz, kendi istediğinizi yaptırdığınız bir şeyin sonrası eşinizin yanında onu dolu dolu övmek gibi. El öpmekle dudak aşınmaz sonuçta :) Kolay gelsin.