- Konu Sahibi JASMINE_84
-
- #41
amin canım... çok büyük hata biliyorum, isyan etmemeye, hayırlı olan neyse onu yaşıyorum diye düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra mutsuzluğa teslim oluyorum tekrar...
amin canım... çok büyük hata biliyorum, isyan etmemeye, hayırlı olan neyse onu yaşıyorum diye düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra mutsuzluğa teslim oluyorum tekrar...Her hayatın zor dönemleri ve sınavları vardır, insanlar böyle yaratılmıştır. Erkek arkadaşından ayrılmana bağlama bunu, her olumsuzluk bir şeylerin cezası değil, insanın imtihanıdır. Dualar hiç geri dönmez, ancak bizler bir şey istediğimiz gibi olmayınca duamızın kabul olmadığı hissine kapılırız ki bu büyük bir hatadır. Allah bazı duaları ahiret için saklarmış.
İnancından hiç vazgeçme, her yokuşun bir düzlüğü var, bu ayrılık meselesini çok büyütmüşsün kafanda, alabiliyorsan doktor yardımı al. Şu hissettiklerin çok güçlü bir vicdana sahip olduğunu düşündürdü bana, eminim ki erkek arkadaşına kötülük yapmamışsındır. Hem bu işler kısmet, Rabbim izin verseydi elbet bir araya gelirdiniz, demek ki hayırlı değilmiş.
Üzme kendini artık, Allah yardımcın olsun.
canım dur ben sana arastırıyım bilgi vericem
ben ankarada yaşıyorum canım araştırıyorum numunede var sanırım başka bildiğin var mı acaba nerde yaşıyosun bilmiyorum ama..
ilgine çok teşekkür ederim canım
cnm internette ruh ve sinir hstlıkları diye cıkmıyo ama devletteki her hastanede online randevuda alabilrisin direkt internetten
eski sevgilinden ayrılmak doğru bir karar olmuş çünkü onu kandırmış, kendini de mutsuz bir evliliğe sürüklemiş olacaktın..
hayatta yaşanan kötülükler de güzellikler de domino taşları gibi birbirine çarparak ilerler... seninki de üst üste gelmiş sadece, ahının tuttuğunu düşünmüyorum.. bugün kendine yeni bir sayfa aç her şeye yeniden başla..ama güzel düşünerek..
evet ya gerçekten öyle ben kötü düşündükçe bütün olumsuzlukları iyice üzerime çekiyorum sanırım.. aslında bunun farkındayım kimseyi suçlayamam, mesela eskiden hemen hemen herkes beni çok severdi herkes benimle görüşmeye can atardı benden akıl isterdi vs. ama o zamanlar çok pozitiftim neşeliydim ve güleryüzlüydüm ve insanlar benimle mroal bulurlardı şimdi tam tersine negatif huysuz mutszu bi insan oldum biri nasılsın diye sormasın başlıyorum ağlaya ağlaya dert anlatmaya o yüzden etrafımda kimse kalmadı yalnız kaldım sevgilim bile iyice uzaklaştı dayanamıyo bu hallerime o yüzden de hayatımdaki herkes mutlu olduğu kişilerle görüşmeye beni yalnız bırakmaya başladı.. bunun suçlusunun ben olduğumun farkındayım ve dediğine yapacağım gerçekten mutlu olmak istiyosam bunu hakettiğime inanmam lazım ilk önce sonra gerisi gelir diye düşünüyorum...Eger sen eski sevgiline bilerek ve isteyerek bi kotuluk yapmis olsaydin basina gelenlerin onun ahindan oldugunu dusunebilirdik ama sonucta sen onu sevmedigin icin iliskine son vermissin bu da senin en dogal hakkin sonucta kimse istemedigi biriyle olmak zorunda degil. Ona iyilik olsun, ya da o mutlu olsun diye onunla evlenecek degildin sonucta. Kismet degilmis olmamis. Ama sen onu mutsuz ettim butun kotulukleri hakediyorum gibi bir yanilgiys dusmussun ve kendini de buna iyice inandirmissin. Eger bu sekilde dusunmeye ve inanmaya devam edersen olumsuzluklar hic bizaman pesini birakmaz. Cunku iyi dusunursek iyilikleri kotu dusunursek kotulukleri kendimize cekeriz. Sen de artik bi an once iyi seyleri hakettigine inanmaya basla bence.
canım annemin bir lafı vardır ''GÖKTE NİKAH KIYILMADIKÇA YERDE DÜĞÜN OLMAZMIŞ'' herşeyin hayırlısı diyoruz ya sizin için hayırlısı buymuş bence.
bende 3 sene birliktelikten sonra onu sevmediğimi,mutlu olamayacağımı anladım ve bıraktım.en büyük hatamız , bunu neden en başında farkedemiyoruz.yıllarımızı geçirdikten sonra onlara ümitler verdikten sonra çekip gidiyoruz.ben öyle bi gidiş gittim ki helallik bile alamadım.senin durumundayım.vicdanen çok rahatsızım beni hiç affetmeyecek
Merhaba tatlım Ankara da psikiyatri olan hastaneleri yazıyorum sana.
İl : ANKARA
Klinik: Ruh Sağlığı Ve Hastalıkları (Psikiyatri)
Hastane:
Ankara Atatürk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi
Ankara Beypazarı Devlet Hastanesi
Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim Ve Araştırma Hastanesi
Ankara Dr. Abdurrahman Yurtaslan Onkoloji Eğitim Ve Araştırma Hastanesi
Ankara Dr. Hulusi Alataş Elmadağ Devlet Hastanesi
Ankara Etlik Zübeyde Hanım Kadın Hastalıkları Eğitim Ve Araştırma Hastanesi
Ankara Gazi Mustafa Kemal Devlet Hastanesi
Ankara Gölbaşı Hasvak Devlet Hastanesi
Ankara Halil Şıvgın Çubuk Devlet Hastanesi
Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi
Ankara Numune Eğitim Ve Araştırma Hastanesi
Ankara Polatlı Duatepe Devlet Hastanesi
Ankara Prof. Dr.celal Ertuğ Etimesgut Devlet Hastanesi
Ankara Sincan Dr. Nafiz Körez Devlet Hastanesi
Ankara Ulus Devlet Hastanesi
Ankara Yenimahalle Devlet Hastanesi
söze nasıl başlayacağım hiç bilmiyorum, kendimi o kadar mutsuz, umutsuz, çaresiz hissediyorum ki anlatamam.. kelimenin tam anlamıyla dibe vurdum ama çıkamıyorum ne kadar çabalarsam çabalayım iyice gömülüyorum, inanın biraz cesaretim olsa hayatımdan vazgeçebilirim o noktaya geldim artık.. Allahım canımı al da kurtar beni diye dua etmek nedir yaa bu hale geldim.. belki bunlar da dert mi diyeceksin ve evet kabul ediyorum bazı şeyleri belki ben büyütüyorum ama inanın elimde değil.. hiç bişeden memnun değilim...
en başından başlayacağım kusuruma bakmayın uzun bi yazı olacak ama içimi dökmeye, dertleşmeye ihtiyacım var...
ben çocukluğumdan beri çok mutlu bi insandım herkes beni çok severdi, hep el üstünde tutulurdum bu da mutluluğumu arttırırdı daha çok sevilmek için hep daha iyi olmaya çalıştım... en ufak şeyler beni mutlu ederdi, sevgilimin yoldan koparıp verdiği minicik bi çiçek, babamın bana sarılıp beni öpmesi vs gibi şeyler bütün günümü aydınlatırdı.. taki 2 sene öncesine kadar... 2 sene öncesine kadar bi sevgilim vardı yaklaşık 6 sene çıktık beni çok seviyodu hayatını beni mutlu etmeye adamıştı ben de seviyodum tabi ama onun gibi değil o kadar değil... hatta zamanla bu sevginin tamamen arkadaşça bi sevgiye dönüştüğünü farkettim ve bu sıralarda o evlenmek istedi benimle ben de kabul ettim kaç yılın alışkanlığı sevgisi vs çok etkilemişti bu kararı vermemde ama kabul ettikten sonra kafam karışmaya başladı aslında onunla evlenmek istemediğimi farkettim ve zamanla daha da mutsuz olmaya başladım onun yanında ve dayanamayıp ayrıldım.. çok üzüldü çok yalvardı geri dönmem için ama ben istemedim yapamayacaktım daha fazla devam edemeyecektim... böylece bitti.. ama ben ayrıldığımdan beri yaklaşık 2 senedir vicdan azabından kurtulamadım ve her geçen gün biraz daha mutsuz bi insan haline dönüştüm.. hep onu üzdüğüm için Allahın bunu benden ayı şeklide çıkaracağını düşünüyodum, mutşlu olmayı haketmediğimi düşünmeye başladım ve şu anki noktaya geldim... ama işin enteresanı ondan ayrıldığımdan beri işlerim hep ters gitmeye başladı ilk önce çalıştığım şirket battı işten çıkmak zorunda kaldım iş aramaya başladım ama Allahtan babamın durumu iyi çok da ihtiyacım yok çalışmaya ne zaman bulursam diye düşünürken babam iflas etti elimizde ne varsa satmak zorunda kaldık bi sürü borcumuz çıktı, sonra karşıma hep abuk subuk tipler çıktı ya çapkın ya ahlaksızlardı ve hepsi bi yaralayıp gitti.. ve şimdi de 1 senedir birlikte olduğum biri var ama bi türlü mutlu olamıyoruz işlerimiz hep ters gidiyo çocuk benimle tanıştıktan sonra işini kaybetti, ve yaklaşık 8 aydır iş arıyo bulamıyo o da delirmek üzere ben ayrı çıldırıyorum çünkü bu arada annem bi an önce adını koymamızı istiyo ilişkimizin ama biz bi türlü adın atamıyoruz sürekli kavga ediyoruz.. işin kötüsü bu kavgaların çoğu benim kıskançlığım kendime güvensizliğim ve mutsuz olacağım korkusundan kaynaklanıyo sanki benim bi önceki sevgilime yaşattıklarımı o da bana yaşatacakmış gibi hissediyorum bu duygudan kurtulamıyorum acaba ne zaman terkedileceğim ne zaman beni aldatacak ne zaman benden bıkacak korkusuyla yaşıyorum... bunun yanısıra işimden hiç memnun değilim hergün ayaklarım geri geri gidiyo, haaa bence onlarda benden memnun değil bunu hissediyorum ama çalışmak zorundayım bi sürü borcum var.. babamın durumu içler acısı zaten evdeki durumlarda hep gergin benim yüzümden ilişkimden ve işlerimden dolayı üzülüyolar.. anlamıyorum acaba bi önceki sevgilimin ahı mı tuttu böyle oldum yoksa benim psikolojik bozukluğum mu olayları böyle etkiliyo...
kızlar yalvarırım bana bi akıl verin, yemin ederim çıldırmak üzereyim her gün her gece ağlamaktan yoruldum.. ne yapacağım nasıl kurtulacağım bilmiyorum... manevi destek bulmak istiyorum Allaha her gece yalvarıyorum ama yine herşey aynı ya ben çok mu kötü bi insanım ki bu kadar mutsuzum.. hocaya bile gitmeyi düşündüm üzerimde ah varsa çözülsün kısmetim açılsın diye ama bulamadığım için gitmedim... ne yapacağım,nasıl çıkacağım bu mutsuzluktan bana yardım edin...
inanamıyorum tatlımm yaa o kadar mutlu oldum ki anlatamam çok teşekkür ederim Allah da senin yüzünü güldürsün hep ama... :) ne diyeceğimi bilemiyorum bana öyle bi ışık oldunuz ki anlatamam...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?