Mutlu olabilen arkadaşlar sorum sizlere? Nasıl yapıyorsunuz bunu?

Bence mutluluk insanoğlunun talep edeceği en düşük şeydir . Mutluluk geçicidir ve kimse her zaman mutlu olamaz. Işın içinde acı da olur sabır gerektirecek şeyler de. Bence önemli olan huzurlu olmak tatmin olmak . Eşiniz başka biri olsaydı o zaman da başka sıkıntılar olacaktı. Anlık süren mutluluklarimizi fotografladigimizda o sonsuz hale dönüşüyor diye birsey yok beş dk öncesi veya sonrasını bilemeyiz bile o kişilerin .
El hasıl güzel yanlarına bakmak zorundayız hayatin bence hedef mutluluk değil daha ulvi bir şey olmalı ne için yasadigimizi gozden gecirmeliyiz. Eşiniz dışında Nasılsıniz peki mutlu musunuz is hayatınızda vs ?
 
Cundag ben seni bir konundan hatırlıyorum. Bu forumda sevdiğim üyelerden birisin. Yaşadıklarımız değil ama huylarımız biraz benziyor. Sen ataerkilliği kabul eden bir kadın değilsin. Bir sürü şey yaşamışsın hepsinin üstesinden gelmişsin e şimdi bir erkeğin boyunduruğuna girmek zor geliyor. Ex'in karısına gelince. Herkesin mutlu olma yolu farklı. Belki aldatılıyor ama boşanmak onun için bazı sebeplerden zor. Aile faktörü olur; eşine duygusal olarak bağımlıdır...bu liste böyle uzayıp gider. Bir de bence sen pek evlilik insanı değilsin. Başka bir insana kendi kendine yeterken bağımlı olmak zor geliyor sanırım. Eşinle belki birbirinize daha fazla alan yaratmalısınız. Birbirinize müdahalede bulunmayın. O sizi zorlamasın sizde onu zorlamayın. Taviz vermeyin ama savaşmayın. Kendinizi mecbur hissetmeyin. Aklıma bunlar geldi.
 
Ayrı yaşamıyoruz kısa süreli bir iş için şehir dışındayım. Aslında birçok hobim var. Ya da aslında benim için hobi değil hiçbiri kafsmı boşaltma yolu ama genel olarak hobi dendiği için ben de öyle diyorum. Mücadele etmemiz gereken çok şey yaşadık. Ben savaşçı doğmuşum hep mücadele etmem gerekti.
 
Teşekkür ederim. Yani çocukluğumdan beri evleneyim düğünüm şöyle olsun falan gibi hayallerim yoktu. Evlilik cazip gelmiyordu ama çocuk sahibi olmak istiyordum. Birde yeni insanlar tanımak her seferinde duygusal iniş çıkışlar yaşamak zor geliyordu. O dönemde şimdiki eşim uygun bir insandı gözümde. Öyle evlendim. Biraz durulmak dinlenmek ve çocuk sahibi olabilmek için...
 
Çok şanslısınız. Mutluluk kahvaltıda sıkılan potakal suyu ve simit? Keşke benim içinde böyle olabilseydi. Bu cünleyi söyleyebilmek tüm amacım.
 
Sevmek zor bir kavram. Yani ne biliyim çikolatayıda çok seviyorım ama onsuz yaşayabiliriö arada canım çeker özlerim ama ölmem yani. Yani tabiki eşimi seviyorum. O benim iyi bir dostum. Yakın bir arkadaşım. Onunla sevişirken tutkuluyum. Yani eşime çok aşığım diyen bir kadının o aşkı tanımla dediğinde söyleyebileceği şeyleri bende söyleyebilirim. Ama işte aşk sevgi bir ölçü birimiyle ölçülebilen bir şey değilki nasıl evet çok seviyorum diyeyim? Sevdiğim aşık olduğum biriyle evlendim ve şu anda da seviyorum. Hani birini çok sevdim diyorsunya ben hayatım boyunca bir çok kişiyi çok sevdim ama hep başkaları çıktı onlarıda çok sevdim. Ben sevmeyi seven biriyim.
 
Sanırım sizde doyumsuzluk, tatmin olamama gibi sorun var. Bu da hayattan artık zevk almanizi engellemiş gibi geldi. Ama hic yok da degil haniii hemen atlayip eşinizin yanina gitme istegi dogduguna goree.. fakat gene ego, belki de gecmisin etkisi engelledi..
Internette gordugumuz sadece millete "beeeenn mutluyuummm " u gozlere sokmak. Ki boyle olmadıkları halde oyleymis rolü yapanlarin olduguna hem cevremizden tanik oluyoruz hem arastirma sonuclari bu yönde oldugunu.gosteriyor..
kendimizdeki eksiklikleri farkedip duzeltmeden mutlu olmak zor bence. Kisisel gelisim dedikleri olay onemli.
Beenn boyleyimm atarr gideriim var benim ayaklari hem karsidakine hemde kendimize farkinda olmadan zarar veriyor...
 

Sorularımız aynu olmasada asil baslik ortak sorunumuz ne yazik ki bende mutlu olamiyorum bazen sukursuzlukten kaynaklandigini dusunuyorum bazen degistiremeyecegim hayat sartlarindan


Ama acikcasi artik gerçekte hic kimsenin mutlu olmadigini düşünüyorum (gervi en azindan onlarin sahtede olsa mutlu anlarinin fotograflari var bizde oda yok )

Artik vazgectim herseyden hayati oldugu gubi kabullenmeye karar verdim artik ne kadar olursa

Ama suda var ki her neye karar verirsem vereyim kalbimin derinliklerinde hic bir zaman sahip olamadigim sevme sevilme duygusu olacak ve icim hep bu yuzden yanacak
 
Bu tarz sorgulamaları çok kıymetli buluyorum ben. Siz bir yeniden doğuş evresi yaşıyorsunuz bence.
Önce yeniden başlamak gerek... Bunca yıllık tecrübemle öğrendiğim şu, mutlu olmak , mutlu edebildiğimiz insanlarla paralel gelişiyor. Siz eşinizi mutlu etmeye başladıkça, onun enerjisinin size geçtiğini göreceksiniz
Ya da etrafınızdaki her hangi birini mutlu ettiğinizde.
Hiç bir şey için geç değil... Bolca okuyun derim bu süreçte, aslında siz de tüm bunları yaşarken içinizdeki bir boşluğu doldurmaya çalışıyordunuz. Sizin ki inkarla gelişmiş olabilir. Ama şimdi o boşluğu farkında olarak doldurabilirsiniz. İşte o zaman sahici bir huzura sahip olacaksınız inş
 
Ben küçükken cumhurbaşkanı olmayı hayal ederdim. Bazen ünlü bir oyuncu yada şarkıcı olmayı hayal ederdim. Küçükken derken doğduğumdan yirmilerimin ortalarına kadar olan süreyi kast ediyorum. Hala boğazda yalı newyorkta ev fiyatı bakan bir insanım. Hala hayallerim var şu an anlatamayacağım:)o hayalleri gerçekleştirincede eminim yenileriyle mutsuz ederim ben kendimi:)
 
Acaba sorun burada mı? Senin hayalin çocukmuş; evlilik falan değil. Şimdi böyle olunca evlilik seni boğuyor da ondan mı mutsuzsun? Çocuk olunca evlilikte anlamını mı yitirdi? Çünkü ben senin yazılarında kocasına çok aşık, çok seven birini görmüyorum. Yani eşini seviyorsun ama o kadar. Seviyorsun yani. Çok aşık olsan, gözün bir şeyi görmese onunla birlikte olduğun için mutlu olursun da sende öyle bir durum yok.
 

Daha onceden sizin gibi dusunuyordum ama ne yazik ki artik oyle dusunmuyorum hep cevremdekileri mutlu etmek icin ugrastim didindim cunku onlarin mutluluklarinin kendi mutluluğum oldugunu dusunurdum maddi manevi elimden ne gelirse cevremdekilerin mutlulugu icin harcardim (zamanim param duygularim vs vs)

Ama artik oyle gormuyotum ne yazık sanki bunlari yaptikca ınsanlarin gozunde deger kaybediyirmusum gibi hissediyorum

Çevreme bakiyorumda nerde kibirli kendini baskalaribdan ustun giren karsisindaki insani birakin sevmeyi saygi dahi gostermeyen insanlar el ustunde tutulup sayilip sevildi

Sonuc olarak hep o insanlar mutlu oldu
 
Aslında bu son bir kaç senedir oldu. Öneceden onunla aramız bozuklen daralır nefes alamazdım. Belki kaybetsem yine alamam sadece kaybetmeyeceğime emin olduğumdandır. Ama ben çokta aşık olsam gözüm giçbir şey görmeyecek gibi olmadım hiç.
 
Ben kendimi şu anda ıssız kadın gibi hissediyorum mesela. Bunu hisseden var mı benden başka?
Edit: cundagg azıcık kaynak yaptım ama kusura bakma
 
Zeki kadınsın o yüzden gaza gelmeyeceğini bildiğim için açık açık yazıyorum. Çocuğunu, işini çok seviyorsun ama evlilik sana göre değil ve en önemlisi kocan sana yetersiz geliyor. Hayallerin var; çocuğun buna engel değil ama kocan engel. Kısacası; siz ayrı dünyaların insanısınız.
 
İş hayatında mutluyum. Yapmak istediğim işi yapıyorum. Arkadaşlarımlada öutluyum. Mutsuzluğu eşime odaklamış gibiyim.
 
İş hayatında mutluyum. Yapmak istediğim işi yapıyorum. Arkadaşlarımlada öutluyum. Mutsuzluğu eşime odaklamış gibiyim.
Ben de tam bunu düşünüyordum,bu mutsuzluğunun tüm kaynağı değil ama, büyük bir kısmı eşin bence.Yazdıklarını okurken çoğu şeyi benim de hissettiğimi farkettim.
 
Ben tahmin ettim zaten, benziyoruz. Benim mutsuzluklarim da hep aynı. Kendime yetemiyorum, cevremdekilerden değil de kendimden yana dertliyim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…