Önyargiya gel ya
Ben demedim ki öleceksiniz biteceksiniz dış di bezdi sendromdu mahfolacaksiniz..
Hepimiz tecrübeli insanlarız...şuan konu sahibinin ah vah edecek lüksü yok toparlanması lazım ,hayatın gerçeğiyle karşı karşıya ,silkelenmeli ve bu depresyondan çıkmalı ,ortada ona tüm benliğiyle muhtaç birsey var...yok öyle agladi diye kaçmak ...altı sene sonrada ona muhtaç 10 sene sonrada ona muhtaç o çocuk...bez bırakma dönemleri istemsizce ağlamıyor diye rahatlamadik hiçbirimiz köküne kadar stresini çektik ama bezi bıraktı diye nasıl mutlu olduk ,ek gıdaya geçerken zorlandı ,zorlandık ama nihayetinde alıştı yedi niye nasıl mutlu olduk ...ilk adımı atarken düşecek diye omrumuzden ömür gitti şimdi tamamen yürüyor diye mutluluktan ağladık...demem o ki zorluk çekmeden feraha kavusulmuyor , boşuna analık diye kavram yok ,konu sahibi işte tam da bu günlerde güçlenip toplanip analigini yapmali
Bir de insanlara mutluluk aşıladığını düşünenler var. Hemde enfes önerileriyle
Bana hamileligin tadını çıkar diyenler. Birgun bitanesine kötü denk gelecem de bakalim
Kusmaktan içi dışına cıkmış,4 ay boyunca,cocugunu aldırmayı bile düşünmüş (abartmiyorum kendisi söyledi bunu) biri kalkipta hamileliginn tadini cikar diye bana tavsiye veriyor ki ben 1 kez bile kusmadim. Hatta bir problem var zannedip doktora sordum ben kusmuyorum diye herseyi yedim hala yiyorumona ragmen kasik ağrısı karin sertlesmesi sürekli uyku hali baş ağrısı,aşırı öfke hali ben bunun nesinin tadını çıkarayım?
Demek Ki bazıları kocalarindan sadece hamileyken ilgi görüyor
Ya da;
Cocuklarindan pisman. Zaten bana söyleyen kisinin de çocuğu uyumuyor falan onla uğraşıyordu baya. Allah sahtekarlardan uzak tutsun bizi ya . Valla.
Bu günlerini cok arayacaksin demeye getiriyor da olabilir aklı sıra. 100 tane igneyi gobegimden vura vura kavuscam insallah evladima bazi seylerin kıymetini bilmek gerek bence. Hamileligimi hicte aramam sanmıyorum. Tadi çıkacak bisey de degil.
Ben de hamileliğimde çok zor zamanlar geçirdim. 7 ay mide bulantıları ve kusmaktan bir hal olmuştum. Mide yanmaları beni öldürüyordu. Karnım büyüdükçe sağa sola dönmekte zorlanıyordum, uykular haram olmuştu.Bence de, ben de en zorunun hamilelik olduğunu düşünüyorum.
Bir arkadaş daha yazmıştı. İlaç var çok şükür ve hemen içeceğim. Sağol canım benim Allah razı olsun.51 günlük anneyiö yazacaklarımın çoğunu arkadaşlar yazmış 10.günü çok iyi anlıyorum aynısıydı hala da öyle ama tahammül sınırlarım genişledi değiştim onunla bende büyüdüm.
Asıl şunu söylemeye geldşm d vitamini ve doktorun yazdığı vitamin desteği -misal benimki decavit- günü çok etkiliyor ben baya dikkat ettim içmdiğim günler depresyona meyilli oluyorum ilaçları içelim mutlaka
Allah razı olsun. Elbette büyüdükçe de zorluğu olacaktır ama sürekli ooo bunlar ne ki daha dur sen diyenler beni deli ediyor ve soğutuyor. Çok sağol canım benim. İnşallah atlatacağım.Bunlar daha iyi gunlerin diyenlere inanma. Bunlar en zor gunlerin. Buyudukce kolaylasacak insallah
Yazdıklarınız aynı ben. Allah sizden razı olsun. Beni rahatlattınız. İlaçlarımı ihmal etmeden içeceğim. İnşallah geçecek ben de buraya rahatladım o günler geçti yazacağımGeçmiş olsun canım. Allah tez zamanda şifanı versin. Doğumdan bir gün önce sabırsızlıkla beklediğim bebeğim doğduğu anda kabusum olmuştu. İlk zaman sütüm gelmedi gelince bebeğim emmedi. O minicik parmağıyla itiyordu resmenOnun olduğu odaya giresim gelmiyordu ağlama sesini duymak istemiyordum hatta kendiliğinden ölüverse rahatlarım diye düşünüyordum ve nadıl böyle bir anneyim diye kahrolup ağlıyordum. 5. Gün topuk kanı için sağlık ocağına gittik. Doktor oğlumdan çok benle ilgilendi. Hamileliğim boyunca göbekten kan cıvıltıcı kullanmıştım o da sezaryen doğumda çok kan kaybetmeme sebep olmuş. Doktor demir ilacını düzelene kafar bırakmamamı söyledi ve hakkaten içtikçe gün be gün normale döndüm. O günler buralarda başka bloglarda başkalarının da neler yaşadıklarını okuyup durmuştum. Oğlum 3.5 yaşında şimdi ve çok mutluyuz şükür. Vitaminlerini lütfen ihmal etme olmadı psikiyatrik destek al ve şundan emin ol GEÇEÇEK
Çok sağolun içeceğim inşallah. Hiç aklıma gelmemişti.Bu konuda ihlamur un faydasını gördüm bu hisler gelip geçici çok ağlayan sınırlı bebeklerin annelerinin biraz daha zahmetli geçiyor sanki
İnşallah çok sağolun.Herkes bunları yaşıyor çok normal şeyler. Zamanla büyüdükce her şey yoluna girecektir. Ama başa çıkamıyorsanız doktora gidin bence.
Ben ilkini 5 sene önce yaşadım hayatım altüsttü olmuştu doğumdan dolayı vertigo olmuşum ve gitmediğim doktor kalmadı 3 ayda anca teşhis kondu, 3 ay her gece gündüz annem kv baktı, sürekli ağlıyodum şimdi ikinci doğumum ilk 15 gün çok iyiydim meğerse iç kulak tansiyonum varmış ve normal doğum yasakmış , bi güzel yataktan kalkamadım bunalımda diye düşündü herkes ama ben kendimi biliyodum en son telhisim yeni konuldu tedaviye başladık yeni yeni bakabiliyorum çocuklarıma, ikincidede yaşanıyo aynı duygular şükür ki sen sağlıklısın annene ver sağ sütünü 2 saat sonra onu içirir o acıkana kadar 4 saat uyumuş olursunBir arkadaş daha yazmıştı. İlaç var çok şükür ve hemen içeceğim. Sağol canım benim Allah razı olsun.
Bebeğiniz hayırlı olsun .. Ben 6 sene sonra tüp bebek yaptırdım ve çok şükür bir kızım oldu benim yaşadığım neydi bilmiyorum 1 seneyide aştı zor atlattım kimse gelmesin çocuğuma ellemesin yaklaşmasın benden almasınlar istedim kimsede anlayış göstermedi hergün her saat tepemden inmediler öyle yap böyle yap şöyle yap kucağımda görseler aman alışmasın vs vs emziriyorum on kişi tepemde biri çocuğu ayağından tutmuş biri kafasını bastıryor biri şöylr tut falan diyor ay şimdi gülüyorum size yazarken ama o zaman delirme noktasındaydım onca sene beklemişim bırakmadılar çocuğuma doyayım sarayım koklayayım en son bir cinnet geçirip patladım.. sürekli üstüme üstüme gelmelerinden durum uzadı tabi şimdi iyiyim şükür .. Demem o ki herkes bir şey yaşıyor ve geçiyor Allahın izniyle çabuk atlatırsınız inşallah ..10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimdenHem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.
Siz de bunları yaşadınız mı?
Emin ol yazacaksın canım bundan hiç şüphen olmasın. Şu anki durum senin elinde değil kendini de suçlama. 5 günlükken topuk kanı için sağlık ocağına gittiğimizde doktor daha 5 günlük nasıl emmezmiş hemşire hanım emzirme odasına gidin bebeği emzirin dedi. Bizim oğlan ağlamasıyla sağlık ocağını resmen inletti hemşire ben böyle bebek görmedim demişti. Hatta o günün dönüşünde ben eşim ve ortada bebişimiz ikimizin moralsizlikten suratı beş karış fotomuz bile var. Şimdi gülerek bakıp anlatıyoruz. Tez zamanda normal haline dönmen dileğiyleYazdıklarınız aynı ben. Allah sizden razı olsun. Beni rahatlattınız. İlaçlarımı ihmal etmeden içeceğim. İnşallah geçecek ben de buraya rahatladım o günler geçti yazacağım
Sağsam da sütüm çıkmıyorBen ilkini 5 sene önce yaşadım hayatım altüsttü olmuştu doğumdan dolayı vertigo olmuşum ve gitmediğim doktor kalmadı 3 ayda anca teşhis kondu, 3 ay her gece gündüz annem kv baktı, sürekli ağlıyodum şimdi ikinci doğumum ilk 15 gün çok iyiydim meğerse iç kulak tansiyonum varmış ve normal doğum yasakmış , bi güzel yataktan kalkamadım bunalımda diye düşündü herkes ama ben kendimi biliyodum en son telhisim yeni konuldu tedaviye başladık yeni yeni bakabiliyorum çocuklarıma, ikincidede yaşanıyo aynı duygular şükür ki sen sağlıklısın annene ver sağ sütünü 2 saat sonra onu içirir o acıkana kadar 4 saat uyumuş olursun
Büyüdükçe sana arkadaş yoldaş olacak bu duygular alışma dönemi içini ferah tut bende ikinci bebeğimi beklememe rağmen bi taraftan da korkmuyor değilim ama ilk bebeğimde aynı sen gibiydim şimdi anın tadını çıkarmak istiyorum onun o minik hallerini doya doya yaşamak istiyorumHepinizden Allah razı olsun.
Sürekli ağlıyorum. Dayanılmaz bir acı var sanki üstümde. Oğlumu çok seviyorum ama bu zamanlar çok zor.
Sanki o hiç büyümeyecek, hep böyle küçük kalacak, hep ağlayacak, hiç 40 günlük olmayacak, hiç 3 aylık olmayacak ve ben hep ağlayacağım gibime geliyor
Annemde kalıyorum sağolsun bama bakıhorlar bebeğime bakmamda yardımcı oluyorlar. Peki sonrası diyorum? Oğlumla başbaşa kalınca ona bakabilecek miyim