- 11 Ocak 2019
- 136
- 138
- 18
- 27
- Konu Sahibi Jasminium84
-
- #61
Allah yardimciniz olsun Allah yukunuzu hafifletsin hayirlica.
Gorumceniz mesela 1.2 saatligine bile olsa gelemezmi en azindan bi banyo icin
Allah yardimciniz olsun Allah yukunuzu hafifletsin hayirlica.var ama çok yaşlı
ve tek başına hiç bi yere gidip gelemiyor ne yazık ki
ama buna rağmen elinden geleni yapıyor
kendine bi çorba kaynatmaya üşenen kadın (artık çabuk yoruluyor çünkü) bana süt olsun diye içli köfte yapıp gönderdi
ne biliyim arada yemek yapıp eşimi arıyor gel al rosebud yapamamıştır iki çocukla diye
amiinnnn çok teşekkür ederimAllah yardimciniz olsun Allah yukunuzu hafifletsin hayirlica.
Gorumceniz mesela 1.2 saatligine bile olsa gelemezmi en azindan bi banyo icin
Haklisiniz anneniz cok yakinmis aslinda uzuldum yakin olsak tanissak yardim edebilirdim Allah kolaylik versin dua edebiliyorum ancakamiinnnn çok teşekkür ederim
rica etsem eminim koşa koşa gelir kaç kere dedi hatta bişeye ihtiyacın olursa ara gelirim diye ama evlerimiz arası mesafe çok fazla ve ulaşım anlamında da ters kalıyoruz
5 dk mesafedeki annemi çağıramazken görümcemi aramak da ne üzücü di mi
Allah razı olsun düşünmeniz yeter ve en çok ihtiyacım olan şey de dua, sağolunHaklisiniz anneniz cok yakinmis aslinda uzuldum yakin olsak tanissak yardim edebilirdim Allah kolaylik versin dua edebiliyorum ancak
Sizi cok iyi anliyorum.daha kirkiniz cikmamis.annenizin yaptigi gercekten cok acimasizca ama bosverin yardim istemeyin.soguk davranin sizde.bugunler gecer hic meraketmeyin.esinuzle guzelce konusun yardim isteyin.her gece mutlaka dusunuzu alin.ben ilk dogumda gunde uckere dus aldigimi bilirim.o kadar terliyordum ki hemde subat ayinda.bu donemde cirkin olun bosverin guzelligi.yenidogan bakmak kolay mi herkesin harcimi..varsa arkadasinuz samimi cagirin bebege baksin siz uyuyun dinlenin dusunuzu alin.onumuz yaz zaten yavas yavas duzelir hersey.herseyi tekbasina yuklenmeyin esinizle konusun.ikinizin cocugu sonucta size yardim etmek zorunda.iki cocuk bakmak birde yeni dogan sa biri o kadar zor ki..selam hanımlar,
fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum, çünkü konuyu uzatacak dermanım yok
kelimeleri umarım toparlayıp kendimi düzgün anlatabilirim
33 gün önce doğum yaptım, çok şükür sağlıkla 2. kızımı aldım kucağıma
ama hamileliğimi öğrendiğimden beri mutsuzluk peşimi bırakmadı ne yazık ki
çünkü sürpriz bi hamilelikti ilk kızım doğuştan işitme engelli olduğu için 2. çocuk hiç istemedim bi de 5 yaşına geldi neredeyse aynı yorucu süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyordu ama hamile kalınca da kürtajı asla düşünmedim
ama kendi ailemden özellikle de annemden çok ağır tepki gördüm
annem hamileliğimi öğrendiğinde ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni ve hamileliğim boyunca manevi olarak yalnız bıraktı
hastalıklar peşimi bırakmadı ağır grip geçirdim, bronşite çevrimesine ramak kalan sinüzit atlattım apar topar acile taşındım büyük kızımı ona bıraktım da eşimi beni sormak için değil de kız durmuyor nerde kaldınız diye aradı
doğurdum gece yanımda görümcem kaldı, annem el gibi 10 dk gördü gitti
evim gelmiş doğum yaptığımın ertesi günü ben de sandım ki bana hazırlık yapıyor bi geldim ki ev bi önceki gece evden apar topar çıktığımız gibi duruyor
yapmadığı gibi bana dedi ki görümcen geldiğinde söyle de yapılacak bi işin varsa yapsın
bi gün kızımı görmeye geldi, lafı geld, bi yerden senin neyin var ne oluyor suratın 5 karış dolanıyorsun etrafımda dedim bana dediği gönlüm kalmadı sana iyi davranmaya oldu
ondan sonra ben de koptu ipler zaten babamı aradım sordum ne yaptım ben size diye benim bildiğim maddi olarak size yük oluyorum sanırım (kira ödememize yardım ediyorlar) başka da bişe yapmadım size haaa bilmeden yaptıysam söyle de bileyim dedim
yok kızım dedi görümcesi istedi de hamile kaldı deyip duruyor ona bozuk heralde dedi
bi gün yine kızı görmeye geldi kıza bişe yapmadım yapmayacağım (altın vs.) çok harcamamız oldu bu ara vs vs dedi ki maddi olarak durumları iyidir annemlerin, sanki bana ceza verir gibi sanki bana güvenip de sakın hareket etme der gibiydi tavrı
annemden yana yalnız kalakaldım
başka da kapımı çalanım yok,
büyük kızım da kreşe gitmeyi bıraktı istemiyor bütün gün boyunca 2 çocukla yapayalnız kalakaldım
bi banyoya girmek için eşime yalvarır oldm nolur 2 dk bebeğin başında dur da girip çıkayım diyorum o da eşimin iş saatlerinden dolayı haftada 1 gün ancak oluyor, ve geceleri su gibi oluyorum terden o yüzden her gün duş almak istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yok işte pis pis dolanmak zorunda kalıyorum
bebeğime gelince kolay bi bebek değil ne yazık ki uykuları çok sıkıntılı zor uyuyor uyuyana kadar ağlıyor ve kucağımdan inmiyor ve bu süreç 2-3 saat sürüyor başladığında dolayısıyla başka bi iş yapamaz hale geliyorum o arada büyük kızım bişe isterse cinnet geliyor hangi birine yetişeceğim diye
büyük kızım bu stresimden gerginliğimden nasibini alıyor ne yazık ki çünkü o umuşak ılımlı annesi yok artık
gergin, asık suratlı hiç bi istediğini yapamayan bi kadın geldi onun yerine
çok mutsuzum kızlar, ne iki çocuğuma yetebiliyorum ne kendime
eşime bakıyorum adam giyiniyor süslwniyor işine gidiyor etrafında bi sürü kadın girişken ve konuşkan da bi adam herkes sohbet muhabbet kıskanıyor muyum evet kıskanıyorum çünkü ben lohusa pijamalarımla yağlı saçlarımla ter kokan bi vücutla gezerken ondan utanıyorum yanında durmak bile istemiyorum
çok yorgunum çok mutsuzum lohusa depresyonu mu yalnız kalmanın verdiği doğal bişey mi bilmiyorum inşallah lohusa depresyonudur diyorum arkadaşım var diyor ki 40ını uçuralım sabret hepsi geçecek diyor geçecek mi gerçekten bi anda bıçakla keser gibi kesilecek mi bu mutsuzluğum bilmiyorum
çok uzun yazdım biliyorum kızlar ama dertleşmeye ihtiyacım vardı hakkınızı helal edin
hemen cevap yazamayabilirim ufaklık uyanmak üzere uyanırsa bi 2-3 saat sürecimiz başlar
Geçecek canım hiç merak etmeselam hanımlar,
fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum, çünkü konuyu uzatacak dermanım yok
kelimeleri umarım toparlayıp kendimi düzgün anlatabilirim
33 gün önce doğum yaptım, çok şükür sağlıkla 2. kızımı aldım kucağıma
ama hamileliğimi öğrendiğimden beri mutsuzluk peşimi bırakmadı ne yazık ki
çünkü sürpriz bi hamilelikti ilk kızım doğuştan işitme engelli olduğu için 2. çocuk hiç istemedim bi de 5 yaşına geldi neredeyse aynı yorucu süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyordu ama hamile kalınca da kürtajı asla düşünmedim
ama kendi ailemden özellikle de annemden çok ağır tepki gördüm
annem hamileliğimi öğrendiğinde ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni ve hamileliğim boyunca manevi olarak yalnız bıraktı
hastalıklar peşimi bırakmadı ağır grip geçirdim, bronşite çevrimesine ramak kalan sinüzit atlattım apar topar acile taşındım büyük kızımı ona bıraktım da eşimi beni sormak için değil de kız durmuyor nerde kaldınız diye aradı
doğurdum gece yanımda görümcem kaldı, annem el gibi 10 dk gördü gitti
evim gelmiş doğum yaptığımın ertesi günü ben de sandım ki bana hazırlık yapıyor bi geldim ki ev bi önceki gece evden apar topar çıktığımız gibi duruyor
yapmadığı gibi bana dedi ki görümcen geldiğinde söyle de yapılacak bi işin varsa yapsın
bi gün kızımı görmeye geldi, lafı geld, bi yerden senin neyin var ne oluyor suratın 5 karış dolanıyorsun etrafımda dedim bana dediği gönlüm kalmadı sana iyi davranmaya oldu
ondan sonra ben de koptu ipler zaten babamı aradım sordum ne yaptım ben size diye benim bildiğim maddi olarak size yük oluyorum sanırım (kira ödememize yardım ediyorlar) başka da bişe yapmadım size haaa bilmeden yaptıysam söyle de bileyim dedim
yok kızım dedi görümcesi istedi de hamile kaldı deyip duruyor ona bozuk heralde dedi
bi gün yine kızı görmeye geldi kıza bişe yapmadım yapmayacağım (altın vs.) çok harcamamız oldu bu ara vs vs dedi ki maddi olarak durumları iyidir annemlerin, sanki bana ceza verir gibi sanki bana güvenip de sakın hareket etme der gibiydi tavrı
annemden yana yalnız kalakaldım
başka da kapımı çalanım yok,
büyük kızım da kreşe gitmeyi bıraktı istemiyor bütün gün boyunca 2 çocukla yapayalnız kalakaldım
bi banyoya girmek için eşime yalvarır oldm nolur 2 dk bebeğin başında dur da girip çıkayım diyorum o da eşimin iş saatlerinden dolayı haftada 1 gün ancak oluyor, ve geceleri su gibi oluyorum terden o yüzden her gün duş almak istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yok işte pis pis dolanmak zorunda kalıyorum
bebeğime gelince kolay bi bebek değil ne yazık ki uykuları çok sıkıntılı zor uyuyor uyuyana kadar ağlıyor ve kucağımdan inmiyor ve bu süreç 2-3 saat sürüyor başladığında dolayısıyla başka bi iş yapamaz hale geliyorum o arada büyük kızım bişe isterse cinnet geliyor hangi birine yetişeceğim diye
büyük kızım bu stresimden gerginliğimden nasibini alıyor ne yazık ki çünkü o umuşak ılımlı annesi yok artık
gergin, asık suratlı hiç bi istediğini yapamayan bi kadın geldi onun yerine
çok mutsuzum kızlar, ne iki çocuğuma yetebiliyorum ne kendime
eşime bakıyorum adam giyiniyor süslwniyor işine gidiyor etrafında bi sürü kadın girişken ve konuşkan da bi adam herkes sohbet muhabbet kıskanıyor muyum evet kıskanıyorum çünkü ben lohusa pijamalarımla yağlı saçlarımla ter kokan bi vücutla gezerken ondan utanıyorum yanında durmak bile istemiyorum
çok yorgunum çok mutsuzum lohusa depresyonu mu yalnız kalmanın verdiği doğal bişey mi bilmiyorum inşallah lohusa depresyonudur diyorum arkadaşım var diyor ki 40ını uçuralım sabret hepsi geçecek diyor geçecek mi gerçekten bi anda bıçakla keser gibi kesilecek mi bu mutsuzluğum bilmiyorum
çok uzun yazdım biliyorum kızlar ama dertleşmeye ihtiyacım vardı hakkınızı helal edin
hemen cevap yazamayabilirim ufaklık uyanmak üzere uyanırsa bi 2-3 saat sürecimiz başlar
ben de öyleyim şu soğuklarda atletle geziyorum evin içinde buna rağmen geceleri suya girmiş gibi sırılsıklaam oluyorum terdenSizi cok iyi anliyorum.daha kirkiniz cikmamis.annenizin yaptigi gercekten cok acimasizca ama bosverin yardim istemeyin.soguk davranin sizde.bugunler gecer hic meraketmeyin.esinuzle guzelce konusun yardim isteyin.her gece mutlaka dusunuzu alin.ben ilk dogumda gunde uckere dus aldigimi bilirim.o kadar terliyordum ki hemde subat ayinda.bu donemde cirkin olun bosverin guzelligi.yenidogan bakmak kolay mi herkesin harcimi..varsa arkadasinuz samimi cagirin bebege baksin siz uyuyun dinlenin dusunuzu alin.onumuz yaz zaten yavas yavas duzelir hersey.herseyi tekbasina yuklenmeyin esinizle konusun.ikinizin cocugu sonucta size yardim etmek zorunda.iki cocuk bakmak birde yeni dogan sa biri o kadar zor ki..
Unutmayin sizde insansiniz ve gucunuz biyere olmak zorunda deyilsiniz.her daim bakimli alimli olmak zorunda hissetmeyin.mumkunse ev isleri icin yardimci ayarlayin.
Inan bugunler geciyor Allah saglik versin kimseye muhtac etmesin.su an dipteymis gibi hissetsenizde gececek ve eski size doneceksiniz.kendinize izin verin size muhtac iki cocuk var artik.bende cok zorlanmistim ama simdi geldi gecti.iki kizim var dort yas ve 21 aylik olacak.aksama kadar yapmayin durun diyerek geciyor gunlerim.arkami donmem le kucuk kizim masaya tirmanmis buyugude cikmis bir yaen de ndan yemek yapmaya calisiyorum boyle geciyor bagira cagira.ama cok mutluyum herseye ragmen unutma ki yanliz degilsin...
inşallah canımGeçecek canım hiç merak etme
Kiranıza niye yardımcı oluyorlar geçinemiyormusunuz birde bu kadar tepki vermesi tuaf geldi yerinizde olsam kirayıda istemezdimevet aynen bu sebepten herşeyimizde söz hakkı olduğunu düşünüyor ama işte benim ailem olduğunu kabullenmesi de gerekmez mi kaç yaşında kadınım ben de
umarım çabuk geçer, çabuk atlatırım bu süreci
ilk evlendiğimizde kiraları daha düşük bir semtte ev tuttuk sonra hamile kalınca annem ben bakarım dedi kızım için bu tarafa taşının yakın olalım dedi ve ev aldı bize taşındık ettik 1,5-2 sene sonra annemler evi sattı ve bize dediler ki bu semtte kalmaya devam edin kiranızı biz karşılarız (annemlerin olduğu semtte kiralar bizim ilk evlendiğimizde oturduğumuzun 1,5-2 kaı neredeyse) öyl eolunca eşimin iş durumları sıkıntılı olunca hayır demedik açıkcası hata etmişiz şu an daha iyi anlıyorum keşke kızımı kreşe verdiğimizde yine ilk oturduğumuz semte dönseymişiz kendi yağımızda kavrulsaymışız da bu derece aramız bozulmasaymışKiranıza niye yardımcı oluyorlar geçinemiyormusunuz birde bu kadar tepki vermesi tuaf geldi yerinizde olsam kirayıda istemezdim
ahhh canım tanımadığım insanların bile bana yardım teklif ediyor olması ne güzel, Allah razı olsunCanım kayın validen yada kız kardesin komsun vs kimsen yokmu yahu kendini bu kadar bunaltmaaa eminim herşey çok güzel olacak :) esin eve gelince gece çocuklar onunla uyuşun sen dusunu al işlerini hallet biraz kendini motive et ve anneni bu kadar takma annenle olan konuyu çok büyütüp kendi hayatını kendine zindan etmişsin yazık etme kendine inan ben bursadayım bursada yaşıyorsan gelip bakim bebeklere
Bencede gelirinize uygun bi yerde oturmanız daha iyi gibi böyle tripler çekmek zorunda da kalmazsınızilk evlendiğimizde kiraları daha düşük bir semtte ev tuttuk sonra hamile kalınca annem ben bakarım dedi kızım için bu tarafa taşının yakın olalım dedi ve ev aldı bize taşındık ettik 1,5-2 sene sonra annemler evi sattı ve bize dediler ki bu semtte kalmaya devam edin kiranızı biz karşılarız (annemlerin olduğu semtte kiralar bizim ilk evlendiğimizde oturduğumuzun 1,5-2 kaı neredeyse) öyl eolunca eşimin iş durumları sıkıntılı olunca hayır demedik açıkcası hata etmişiz şu an daha iyi anlıyorum keşke kızımı kreşe verdiğimizde yine ilk oturduğumuz semte dönseymişiz kendi yağımızda kavrulsaymışız da bu derece aramız bozulmasaymış
son olanlardan sonra babamı aradım ve artık hiçbir yardımını kabul etmediğimi akşam daeşimle konuşup başka bir semte taşınacağımızı söyledim babam asla kabul etmedi etmiyor sen benim kızımsın maddi olarak yük de olabilirsin ki yük olarak görmüyorum ben seni sakın eşine de bişe söyleme düzenimiz bu şekilde devam edecek dedi
ama aklımın bi köşesinde hep var artık eşimin iş durumu biraz daha netleşsin ilk işim evi taşımak olacak
Amin sağolun Allah sağlıklı uzun ömürler versin kızlarımaBencede gelirinize uygun bi yerde oturmanız daha iyi gibi böyle tripler çekmek zorunda da kalmazsınız
biraz sabır 2 3 ayda sıkıntılarınız azalır yeni bir bebek yeni bir düzen büyük içinde şuan hayat değişti önceden tekti şuan bir kardeşi var iyi düşünün ferah olun yaşı uzun olsun
Merhaba, ben de 5 ay önce doğum yaptım..selam hanımlar,
fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum, çünkü konuyu uzatacak dermanım yok
kelimeleri umarım toparlayıp kendimi düzgün anlatabilirim
33 gün önce doğum yaptım, çok şükür sağlıkla 2. kızımı aldım kucağıma
ama hamileliğimi öğrendiğimden beri mutsuzluk peşimi bırakmadı ne yazık ki
çünkü sürpriz bi hamilelikti ilk kızım doğuştan işitme engelli olduğu için 2. çocuk hiç istemedim bi de 5 yaşına geldi neredeyse aynı yorucu süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyordu ama hamile kalınca da kürtajı asla düşünmedim
ama kendi ailemden özellikle de annemden çok ağır tepki gördüm
annem hamileliğimi öğrendiğinde ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni ve hamileliğim boyunca manevi olarak yalnız bıraktı
hastalıklar peşimi bırakmadı ağır grip geçirdim, bronşite çevrimesine ramak kalan sinüzit atlattım apar topar acile taşındım büyük kızımı ona bıraktım da eşimi beni sormak için değil de kız durmuyor nerde kaldınız diye aradı
doğurdum gece yanımda görümcem kaldı, annem el gibi 10 dk gördü gitti
evim gelmiş doğum yaptığımın ertesi günü ben de sandım ki bana hazırlık yapıyor bi geldim ki ev bi önceki gece evden apar topar çıktığımız gibi duruyor
yapmadığı gibi bana dedi ki görümcen geldiğinde söyle de yapılacak bi işin varsa yapsın
bi gün kızımı görmeye geldi, lafı geld, bi yerden senin neyin var ne oluyor suratın 5 karış dolanıyorsun etrafımda dedim bana dediği gönlüm kalmadı sana iyi davranmaya oldu
ondan sonra ben de koptu ipler zaten babamı aradım sordum ne yaptım ben size diye benim bildiğim maddi olarak size yük oluyorum sanırım (kira ödememize yardım ediyorlar) başka da bişe yapmadım size haaa bilmeden yaptıysam söyle de bileyim dedim
yok kızım dedi görümcesi istedi de hamile kaldı deyip duruyor ona bozuk heralde dedi
bi gün yine kızı görmeye geldi kıza bişe yapmadım yapmayacağım (altın vs.) çok harcamamız oldu bu ara vs vs dedi ki maddi olarak durumları iyidir annemlerin, sanki bana ceza verir gibi sanki bana güvenip de sakın hareket etme der gibiydi tavrı
annemden yana yalnız kalakaldım
başka da kapımı çalanım yok,
büyük kızım da kreşe gitmeyi bıraktı istemiyor bütün gün boyunca 2 çocukla yapayalnız kalakaldım
bi banyoya girmek için eşime yalvarır oldm nolur 2 dk bebeğin başında dur da girip çıkayım diyorum o da eşimin iş saatlerinden dolayı haftada 1 gün ancak oluyor, ve geceleri su gibi oluyorum terden o yüzden her gün duş almak istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yok işte pis pis dolanmak zorunda kalıyorum
bebeğime gelince kolay bi bebek değil ne yazık ki uykuları çok sıkıntılı zor uyuyor uyuyana kadar ağlıyor ve kucağımdan inmiyor ve bu süreç 2-3 saat sürüyor başladığında dolayısıyla başka bi iş yapamaz hale geliyorum o arada büyük kızım bişe isterse cinnet geliyor hangi birine yetişeceğim diye
büyük kızım bu stresimden gerginliğimden nasibini alıyor ne yazık ki çünkü o umuşak ılımlı annesi yok artık
gergin, asık suratlı hiç bi istediğini yapamayan bi kadın geldi onun yerine
çok mutsuzum kızlar, ne iki çocuğuma yetebiliyorum ne kendime
eşime bakıyorum adam giyiniyor süslwniyor işine gidiyor etrafında bi sürü kadın girişken ve konuşkan da bi adam herkes sohbet muhabbet kıskanıyor muyum evet kıskanıyorum çünkü ben lohusa pijamalarımla yağlı saçlarımla ter kokan bi vücutla gezerken ondan utanıyorum yanında durmak bile istemiyorum
çok yorgunum çok mutsuzum lohusa depresyonu mu yalnız kalmanın verdiği doğal bişey mi bilmiyorum inşallah lohusa depresyonudur diyorum arkadaşım var diyor ki 40ını uçuralım sabret hepsi geçecek diyor geçecek mi gerçekten bi anda bıçakla keser gibi kesilecek mi bu mutsuzluğum bilmiyorum
çok uzun yazdım biliyorum kızlar ama dertleşmeye ihtiyacım vardı hakkınızı helal edin
hemen cevap yazamayabilirim ufaklık uyanmak üzere uyanırsa bi 2-3 saat sürecimiz başlar
Evet aynen böyle düşünüyor daha kiralarını bile biz karşılıyorken 2. Çocuk neyine bunların diyeGüle güle buyutun bebeğinizi .Büyük kızınız içinde geçmiş olsun .Kiraniza yardım ettiği için madem bizden yardım alıyor ne diye ikinciyi doğuruyor diye düşünmüş olabilir gibi geldi bana .Yardım almama imkânınız varsa rest çekin istemiyorum diye .
Benim oğlumda aşırı hareketli ve oldum olası uykuyla arası olmayan bir çocuk .Bebekken de çok iştahlı YDÜ sürekli emzirirdim en son artık aç diye uyumuyor laflsrindan sınırım bozuldu mama takviyesi ne başladım ki yine uyumadı 3,5 yaşında hala öyledir . kafamı taşlara vuruyorum şimdi o yüzden lütfen lohusa depreatonuna girmeyin gorumceniz iyiymiş müsaitse o destek olsun size .Benim oğlum da sürprizle geldi ama benim rahatsızlığımdan dolayı doktorlar asla olmaz derken kötü tecrübeler sonucu oldu o yüzden uzun bir süre kabullenemedim kesin buna da birşey olacak diye diye bağlanmak istemedim tekrar yıkılmamak için ama hala o mesafeyi kapatamadim gibi geliyor bosverin ne şekilde olursa olsun sağlıkla soğumuş sizi üzen kım olursa olsun umursamayin lütfen çocuklarınıza verin tüm vaktinizi gelen gelsin gelmeyen gelmesin .
Halinizi anlamıyorum sanmsyjn annemle ilgili bı ton konum var ve doğum yapsam benimki asla gelmez bile
Ben de sırayla cevap vermek isterim :)Merhaba, ben de 5 ay önce doğum yaptım..
1) Hamile kalmak için kimseden izin almak zorunda değilisiniz, karar merci siz ve eşiniz
2) Anne kız ilişkisi geçmişten gelen sorunlar var gibi
3) kendinize güvenin. Kimseye muhtaç değilsiniz
4) Bebek bakmak evet çok zor kendimden biliyorum ama dünyanın en masumu ve size ihtiyacı olan 2 pırlantanız var
5) sakin olun. Şükür edin. Iyi bir anne olmak için iyi bir ruh sağlığına sahip olmak gerek..
6) Herşey olduğu kadar, temizlik, yemek ev işi kendinizi hırpalamayın..
7) Yavrularınızla mutlu olun.
8) depresyon kelimesini kullanmayın.. iyiyim ben diye telkin edin kendinizi
Kelimelerin esiri olmayin..depresyon lafini unutun...ben iyiyim, cocuklarim icin daha da iyi olmaliyim diyin..Sizi üzen yoran insanlarla mesafeli olun. Kendinizi ve ailenizi koruma adina..Uzak durma hakkınızı kullanın.. zarar görmemek adına..Ben de sırayla cevap vermek isterim :)
1) evet bence de ama annem benim de bir ailem olduğunu hiç bir zaman kabullenmedi evle ilgili kendimle eşimle veya çocuğumla ilgili durumlarda onun kararlarını uygulamamı istedi hep uygulamayınca kocasını aklına uyuyor oldum
2) benim bildiğim Yoktu ama ufaktan benden bıktığını hissetmeye başlamıştım, ve mevzular hep maddi olurdu, bilmem kimin çocuğu annesini TATile götürmüş, bilmem kim ev almış annesi babası orada oturacakmış falan ve ben bunların hiçbirini yapamadığım için galiba ağır geldim ona
3) aslında hayrım boyunca hep ve tek kendime güvenerek hareket ettim ederdim de ama bu sefer sert kayaya çarptım sanırım altından kalkamadığımı hissediyorum
4) allah onlara sağlıklı uzun ömürler versin, yokluklarıyla sınamasın beni
5) buna cevabım yok zira nasıl ruh sağlığımı koruyacağım bilmiyorum
6) valla onları saldım zaten kim ne derse desin artık
7) keşke, en çok istediğim de bu ama olamıyorum işte aksine kendim gibi onları da mutsuz ediyorum
8) bunu deneyeceğim
Teşekkürler fikirleriniz için
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?