lohusa depresyonu???

elaelif123 .!.:

Kelimelerin esiri olmayin..depresyon lafini unutun...ben iyiyim, cocuklarim icin daha da iyi olmaliyim diyin..Sizi üzen yoran insanlarla mesafeli olun. Kendinizi ve ailenizi koruma adina..Uzak durma hakkınızı kullanın.. zarar görmemek adına..
Lohusalık bir süreç, uykusuzluk banyo yapmak vs vs ama dünya güzeli mis gibi evladıniz var. Bu günleri kötü hatırlamayın..Şu an disardaki sorunları zihninizden atın. Onları sonra düşünürsünüz.. ben de pijama saç baş darmaduman geziyorum. Olsun. Kilomu yavaş yavaş verdim. Olsun. Biliyorum ki bu bir süreç. bunlara enerji vermeyin.. masum kuzuların en güzel anlarına tanıklık ediyorsunuz.. gulumseyin yavrulariniza, mutlu olun..

Genişletmek için tıkla...

Reyman .!.:

Ben çok sevindim kızınızın bir kardeşi olmasına. Ablasına arkadaş olur. Siz de şükredin bence. Annenizi de takmayın. Hangimizin annesi sürekli yardım ediyor. Kardeşiniz var mı peki

Genişletmek için tıkla...

_Rosebud_ .!.:

İşin kötüsü ben biliyor musunuz ben uzak durmak istiyorum evet mümkünse uzunca bir süre görüşmemek ama annem hiçbiri olmamış gibi ufak kzıımı görmeye geliyor ama suratı beş karış benimle konuşmadan konuşması gerekse de yüzüme bile bakmadan bu da beni iyice dibe çekiyor
Madem istemiyor sevmiyorsun artık ben evdeyken gelme de ben de yoksayayım seni en azından bi tık daha iyi hissedebilirim ama yok sanki inadıma inadıma üstüne geliyor anlamıyorum hamileliğimi istemeyen bi ton laf eden sen neden geliyorsun torun görmeye şimdi
Haklısın varlıklarına şükredip onlarla mutlu olmam ve onları mutlu etmem gerek
Allah bana sabır ve kuvvet versin en çok da çocuklarım için istiyorum bunu kötü bi anne olmak istemiyorum onlara

Genişletmek için tıkla...

elaelif123 .!.:

Nasıl bir anne olunmamasini biliyorsunuz.. takmayın..davranışların, size duygusal düşus yaşamanıza neden olmasına izin vermeyin.. başkasının davranışına etki edemezsiniz ama kendinizin nasıl hissedeceginize siz karar verirsiniz..

Genişletmek için tıkla...

_Rosebud_ .!.:

selam hanımlar,
fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum, çünkü konuyu uzatacak dermanım yok
kelimeleri umarım toparlayıp kendimi düzgün anlatabilirim
33 gün önce doğum yaptım, çok şükür sağlıkla 2. kızımı aldım kucağıma
ama hamileliğimi öğrendiğimden beri mutsuzluk peşimi bırakmadı ne yazık ki
çünkü sürpriz bi hamilelikti ilk kızım doğuştan işitme engelli olduğu için 2. çocuk hiç istemedim bi de 5 yaşına geldi neredeyse aynı yorucu süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyordu ama hamile kalınca da kürtajı asla düşünmedim
ama kendi ailemden özellikle de annemden çok ağır tepki gördüm
annem hamileliğimi öğrendiğinde ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni ve hamileliğim boyunca manevi olarak yalnız bıraktı
hastalıklar peşimi bırakmadı ağır grip geçirdim, bronşite çevrimesine ramak kalan sinüzit atlattım apar topar acile taşındım büyük kızımı ona bıraktım da eşimi beni sormak için değil de kız durmuyor nerde kaldınız diye aradı
doğurdum gece yanımda görümcem kaldı, annem el gibi 10 dk gördü gitti
evim gelmiş doğum yaptığımın ertesi günü ben de sandım ki bana hazırlık yapıyor bi geldim ki ev bi önceki gece evden apar topar çıktığımız gibi duruyor
yapmadığı gibi bana dedi ki görümcen geldiğinde söyle de yapılacak bi işin varsa yapsın
bi gün kızımı görmeye geldi, lafı geld, bi yerden senin neyin var ne oluyor suratın 5 karış dolanıyorsun etrafımda dedim bana dediği gönlüm kalmadı sana iyi davranmaya oldu
ondan sonra ben de koptu ipler zaten babamı aradım sordum ne yaptım ben size diye benim bildiğim maddi olarak size yük oluyorum sanırım (kira ödememize yardım ediyorlar) başka da bişe yapmadım size haaa bilmeden yaptıysam söyle de bileyim dedim
yok kızım dedi görümcesi istedi de hamile kaldı deyip duruyor ona bozuk heralde dedi
bi gün yine kızı görmeye geldi kıza bişe yapmadım yapmayacağım (altın vs.) çok harcamamız oldu bu ara vs vs dedi ki maddi olarak durumları iyidir annemlerin, sanki bana ceza verir gibi sanki bana güvenip de sakın hareket etme der gibiydi tavrı
annemden yana yalnız kalakaldım
başka da kapımı çalanım yok,
büyük kızım da kreşe gitmeyi bıraktı istemiyor bütün gün boyunca 2 çocukla yapayalnız kalakaldım
bi banyoya girmek için eşime yalvarır oldm nolur 2 dk bebeğin başında dur da girip çıkayım diyorum o da eşimin iş saatlerinden dolayı haftada 1 gün ancak oluyor, ve geceleri su gibi oluyorum terden o yüzden her gün duş almak istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yok işte pis pis dolanmak zorunda kalıyorum
bebeğime gelince kolay bi bebek değil ne yazık ki uykuları çok sıkıntılı zor uyuyor uyuyana kadar ağlıyor ve kucağımdan inmiyor ve bu süreç 2-3 saat sürüyor başladığında dolayısıyla başka bi iş yapamaz hale geliyorum o arada büyük kızım bişe isterse cinnet geliyor hangi birine yetişeceğim diye
büyük kızım bu stresimden gerginliğimden nasibini alıyor ne yazık ki çünkü o umuşak ılımlı annesi yok artık
gergin, asık suratlı hiç bi istediğini yapamayan bi kadın geldi onun yerine
çok mutsuzum kızlar, ne iki çocuğuma yetebiliyorum ne kendime
eşime bakıyorum adam giyiniyor süslwniyor işine gidiyor etrafında bi sürü kadın girişken ve konuşkan da bi adam herkes sohbet muhabbet kıskanıyor muyum evet kıskanıyorum çünkü ben lohusa pijamalarımla yağlı saçlarımla ter kokan bi vücutla gezerken ondan utanıyorum yanında durmak bile istemiyorum
çok yorgunum çok mutsuzum lohusa depresyonu mu yalnız kalmanın verdiği doğal bişey mi bilmiyorum inşallah lohusa depresyonudur diyorum arkadaşım var diyor ki 40ını uçuralım sabret hepsi geçecek diyor geçecek mi gerçekten bi anda bıçakla keser gibi kesilecek mi bu mutsuzluğum bilmiyorum
çok uzun yazdım biliyorum kızlar ama dertleşmeye ihtiyacım vardı hakkınızı helal edin


hemen cevap yazamayabilirim ufaklık uyanmak üzere uyanırsa bi 2-3 saat sürecimiz başlar

Genişletmek için tıkla...

_Rosebud_ .!.:

Şu anda konuyu bilen 3 kişi var 3de diyor ki annenin psikolojik desteğe ihtiyacı var bence normal değil düşünceleri paranoya var gibi
Annem de zor zamanlardan geçmiş sevgisiz büyümüş büyüdüğünde de yeterince sevgi görmemiş bi kadın aslında kalbimin bi yeri cızzz ediyor onun için çok üzülüyorum
Ve en büyük korkum da ya ben de aynı duruma düşüp evlatlarımı görmek istemezsem
Çünkü çok içime attım ben ne yaşadıysam içim kan ağlarken bile bi Allah’ın kulu anlamadı üzgün olduğumu o kadar belli etmezdim ama şimdi görüyorum ki bütün bu birikimler son yaşadıklarıyla Su yüzüne çıkıyor ve beni korkutuyor bundan bi tık sonrası annemin yaşadığı ruh hali

Genişletmek için tıkla...

_Rosebud_ .!.:

selam hanımlar,
fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum, çünkü konuyu uzatacak dermanım yok
kelimeleri umarım toparlayıp kendimi düzgün anlatabilirim
33 gün önce doğum yaptım, çok şükür sağlıkla 2. kızımı aldım kucağıma
ama hamileliğimi öğrendiğimden beri mutsuzluk peşimi bırakmadı ne yazık ki
çünkü sürpriz bi hamilelikti ilk kızım doğuştan işitme engelli olduğu için 2. çocuk hiç istemedim bi de 5 yaşına geldi neredeyse aynı yorucu süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyordu ama hamile kalınca da kürtajı asla düşünmedim
ama kendi ailemden özellikle de annemden çok ağır tepki gördüm
annem hamileliğimi öğrendiğinde ağzına geleni saydı ve bi nevi sildi beni ve hamileliğim boyunca manevi olarak yalnız bıraktı
hastalıklar peşimi bırakmadı ağır grip geçirdim, bronşite çevrimesine ramak kalan sinüzit atlattım apar topar acile taşındım büyük kızımı ona bıraktım da eşimi beni sormak için değil de kız durmuyor nerde kaldınız diye aradı
doğurdum gece yanımda görümcem kaldı, annem el gibi 10 dk gördü gitti
evim gelmiş doğum yaptığımın ertesi günü ben de sandım ki bana hazırlık yapıyor bi geldim ki ev bi önceki gece evden apar topar çıktığımız gibi duruyor
yapmadığı gibi bana dedi ki görümcen geldiğinde söyle de yapılacak bi işin varsa yapsın
bi gün kızımı görmeye geldi, lafı geld, bi yerden senin neyin var ne oluyor suratın 5 karış dolanıyorsun etrafımda dedim bana dediği gönlüm kalmadı sana iyi davranmaya oldu
ondan sonra ben de koptu ipler zaten babamı aradım sordum ne yaptım ben size diye benim bildiğim maddi olarak size yük oluyorum sanırım (kira ödememize yardım ediyorlar) başka da bişe yapmadım size haaa bilmeden yaptıysam söyle de bileyim dedim
yok kızım dedi görümcesi istedi de hamile kaldı deyip duruyor ona bozuk heralde dedi
bi gün yine kızı görmeye geldi kıza bişe yapmadım yapmayacağım (altın vs.) çok harcamamız oldu bu ara vs vs dedi ki maddi olarak durumları iyidir annemlerin, sanki bana ceza verir gibi sanki bana güvenip de sakın hareket etme der gibiydi tavrı
annemden yana yalnız kalakaldım
başka da kapımı çalanım yok,
büyük kızım da kreşe gitmeyi bıraktı istemiyor bütün gün boyunca 2 çocukla yapayalnız kalakaldım
bi banyoya girmek için eşime yalvarır oldm nolur 2 dk bebeğin başında dur da girip çıkayım diyorum o da eşimin iş saatlerinden dolayı haftada 1 gün ancak oluyor, ve geceleri su gibi oluyorum terden o yüzden her gün duş almak istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yok işte pis pis dolanmak zorunda kalıyorum
bebeğime gelince kolay bi bebek değil ne yazık ki uykuları çok sıkıntılı zor uyuyor uyuyana kadar ağlıyor ve kucağımdan inmiyor ve bu süreç 2-3 saat sürüyor başladığında dolayısıyla başka bi iş yapamaz hale geliyorum o arada büyük kızım bişe isterse cinnet geliyor hangi birine yetişeceğim diye
büyük kızım bu stresimden gerginliğimden nasibini alıyor ne yazık ki çünkü o umuşak ılımlı annesi yok artık
gergin, asık suratlı hiç bi istediğini yapamayan bi kadın geldi onun yerine
çok mutsuzum kızlar, ne iki çocuğuma yetebiliyorum ne kendime
eşime bakıyorum adam giyiniyor süslwniyor işine gidiyor etrafında bi sürü kadın girişken ve konuşkan da bi adam herkes sohbet muhabbet kıskanıyor muyum evet kıskanıyorum çünkü ben lohusa pijamalarımla yağlı saçlarımla ter kokan bi vücutla gezerken ondan utanıyorum yanında durmak bile istemiyorum
çok yorgunum çok mutsuzum lohusa depresyonu mu yalnız kalmanın verdiği doğal bişey mi bilmiyorum inşallah lohusa depresyonudur diyorum arkadaşım var diyor ki 40ını uçuralım sabret hepsi geçecek diyor geçecek mi gerçekten bi anda bıçakla keser gibi kesilecek mi bu mutsuzluğum bilmiyorum
çok uzun yazdım biliyorum kızlar ama dertleşmeye ihtiyacım vardı hakkınızı helal edin


hemen cevap yazamayabilirim ufaklık uyanmak üzere uyanırsa bi 2-3 saat sürecimiz başlar

Genişletmek için tıkla...

_Rosebud_ .!.:

Yok sürekli yardım değil benim derdim zaten ilk kızımda da pek bi yardımı olmadı ama arardı sorardı bi sıkıntım varsa dinler akıl verirdi şimdi en büyük sıkıntıyı kendi yarattı bana yardım etmediği gibi beni dibe dibe çekti
Abim var sadece kızkardeşim yok

Genişletmek için tıkla...

dgdln .!.:

Allah yardımcınız olsun öncelikle annenizi anlamak çok zor çünkü belliki bi derdi var ama size patlamış çünkü mantıklı bi tutar yani yok . Keşke eşiniz bi süre izin alabilse sizin için çok iyi olur . Huzurlu mutlu sağlıklı günler dilerim

Genişletmek için tıkla...

deliha86 .!.:

Buraya uzun uzun yazana kadar harcadığınız vakiti , kendinize ayırıp duş alıp hafif bakım yapabilirdiniz.

Elbette geçecek ,sadece azcık daha sabır...

Genişletmek için tıkla...

choccywhoccydoodah .!.:

Sağlıkla büyütün çocuklarınızı.
Anneniz konusunda teselli veremem ama şu an içinde olduğunuz ruh hali geçecek/geçiyor kendimden biliyorum.
Benimde kızım var ve bu yaz oğlum oldu ve inanın ağlamaya bile vaktim olmuyordu. Oğlum acıkır tam emzireceğim,kızım gelip birşey ister ve evdeki onca kişiyi(annem,babası vs)teğet gecer. Yapmazsam üzülür ağlar. Kardeş kıskançlığı malum. Bebekken hiç yapmadığı şeyleri yapar,en son banyo dolabının içine 1 kutu pudrayı boca etmişti ki bebekken böyle şeyler asla yapmazdı.
Saçını topuz ister,babası,annem evde kim varsa hepsine denetir,olmadı annem gibi yapamadınız der kriz çıkarır.
Hastaneden geldim doğum sonrası bana 3 çeşit yemek yaptırdı o halimle,bebek ağlıyor,annem ben yapayım diyor,annem gibi yapamazsın diyor falan,bebek ağlıyor öte yanda.
Daha neler neler yaşadım bu yaz anlatamam.
Ama şu an sular duruldu,herşey rutine oturdu. Birbirlerine bir bakıyorlar, bir gülüyorlar hepsi unutuluyor. Alıştık birbirimize,bir arada yaşamayı öğrendik. Herşey yoluna girdi.
Sizinde zamanla düzelecek emin olun. Günü kurtarmaya bakın şu an sadece,kendinizi üzmeyin ,herşey düzelecek,sadece biraz zaman.

Genişletmek için tıkla...

-Mavi .!.:

Biraz bencilce düşünün
Annenizle konuşun artık
Babanıza sormuştınuz oda görümcesi istedi diye çocuk yaptı diyor gibi saçma bir sebep söylemişti
Annene dümdüz açık açık deki
En zor zamanımda hayatımı dahada zorlaştırdın ve bunu yapmaya devam ediyorsun
Benim iyi olmaya çocuklarımın iyi bir anneye ihtiyacı var
Ya sende evladını düşün bana gerçekten destek ol surat asma
Yada hiç gelme
Senin kafandaki en büyük sorun bu ve bence bu durumdan ne zaman kurtulursan o zaman iyileşmeye başlayacaksın

Genişletmek için tıkla...

calisanbayan .!.:

Acana anneniz gorumcenizin baski yapmasindan ziyade..
Ben kendimden kisip bunlara kira yardimi yapiyorum onlar halen rahat rahar 2. Cocugu yapiyorlar. Cocuk basli basina masraf birde manevi ykumlulugu var. Ben bu kiza daha ne kadar para verecem belirsizlik ben kendimdwn kisiyorum bu yasimda halen . Herkes kendini dusunuyor. Vs gibi dusuncelerw girmis olabilir mi cok zengin degilse tabi. Oderken kendindwn kisiyorsa.

Genişletmek için tıkla...