- 28 Kasım 2010
- 41.518
- 137.297
-
- Konu Sahibi permanganat
- #41
Musait olmadigimi soylerim. Dogum yapmisim yani rahatsiz edilmek istemiyorum gayet dogal bu sekilde soylemek. Ben dogum yapani hastanede 5 dakikayi gecmeyecek sekilde ziyaret ediyorum ve diyorum ki yardima ihtiyacin var mi? Beni ara, sana o zaman yardima gelirim diyorum. Kalkip da yeni anneyi rahatsiz edici seyler yapip da sacma sorular sormuyorum mesela. Sutun var mi bebek emiyor mu diye sormaktansa,caninin cektigi bir yemek var mi bana soyle de yarin sana yapip getireyim diyorum.Misafiri bende kabul etmek istemem, hangi sekilde soyliyebilirsin acaba o misafir seni aradiginda gelmek istedigini :)?
Merhaba arkadaşlar,
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana[/QUOTE
Benim de kv geldiğinde zorlanmıştı m ama çok da takma yani bebegin bakımını onlara verme kendin bak uyuyumca sen de uyu. Havalar da güzel arada bi dışarı cik. Yoklarmis gibi davran sakın kalkıp yemek vs yapma. Bu bir olur iki olur ya onlar sana bakarlar ya da giderler.
Ben o gün ne yemek yapılacaksa çıkardım malzemeleri masaya koydum . Gittim bebeğimle yattim. O yaptı biz yedik. Ama her ne olursa olsun kv kişisi neyse de kp de geldi lohusayim ayol senin ne isin varAy nekadar sacma birsey, en korktugum seyde bu zaten kv gelmesinden, sonra kalkmaya niyeti bile olmaz. 40 haftalik hamileyim evelsi gun geldi kv, yemek yapmami beklediler kalkip yaptim ayakta durucak halim bile yoktu. Cok sinirlendim.
Sihirli degnek olsada elimde soyle yok etsem o kadini bi sureligine
Musait olmadigimi soylerim. Dogum yapmisim yani rahatsiz edilmek istemiyorum gayet dogal bu sekilde soylemek. Ben dogum yapani hastanede 5 dakikayi gecmeyecek sekilde ziyaret ediyorum ve diyorum ki yardima ihtiyacin var mi? Beni ara, sana o zaman yardima gelirim diyorum. Kalkip da yeni anneyi rahatsiz edici seyler yapip da sacma sorular sormuyorum mesela. Sutun var mi bebek emiyor mu diye sormaktansa,caninin cektigi bir yemek var mi bana soyle de yarin sana yapip getireyim diyorum.
Ben o gün ne yemek yapılacaksa çıkardım malzemeleri masaya koydum . Gittim bebeğimle yattim. O yaptı biz yedik. Ama her ne olursa olsun kv kişisi neyse de kp de geldi lohusayim ayol senin ne isin var
Kadar açık ver net. Zaten halim de yoktu yani kalkmak istesem de kalkamiyordumInsanin ayagina nekadar cok dolaniyor ya su kv ve kp. Kendilerini zorla atiyorlar ortaya. Kendi annem gelicekti dediki son gunlerin dinlen dedi. Nekadar dusunceli iste. Ben istemem mutfagima kv girsin gitsinler kendi evinde yesinler degilmiay walaha oyle olursa sinir krizi geciririm ben, insallah olmaz oyle. Gidip bebeginle yatinca birsey demedilermi ki?
benden sana tavsiye canım gerekirse kv de de gelmesin eltin zten gelmesin ne.isi var 2 çocukla. Bak bir sure sonra herşey batmaya başlayacak. Ben hala psikologa gidiyorum bebeğim 9 aylık. Lohusalikta yasanilanlar kolay unutulmuyor bebeginle yalniz kal doya doya yasa onu. Bol ten teması ve sürekli emzir masaj yap sev kucakla karnına yatır.ben çok kotu bir lohusalık geçirdim o yüzden diyorum. Bunların çoğunu yapamadimMerhaba arkadaşlar,
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana
Diyorlarsa gelmesinler bu
Kadar açık ver net. Zaten halim de yoktu yani kalkmak istesem de kalkamiyordum
İnsanın bazen sabrı tükeniyor yoruluyor ama söz konusu evlat olunca üstesinden geliyor Anne denilen yüce varlık. Sen de bir annesin ve o minicik savunmasız yavru sana emanet. Topla kendini ve sev yavrunu.. Çocuk bakmak çok zor benim de bebeğim var ve inan başta psikolojik olarak çok zorlandım ben de.Merhaba kızlar ben doğum yapalı 11 ay oldu bebeğim prematüre doğdu iki ay küvezde kaldı çok sıkıntı yaşadım o dönemde bebeğim taburcu olduğu gün rahatsızlandım bayılma mide bulantısı tamamen psikolojik doktora gittim panik atak olduğumu söyledi o zamandan beri tedavi görüyorum ama benim asıl sorunum bebeğime bakamıyorum içimden gelmiyo gibi sanki çok zorlanıyorum annem yardımcı oluyo genelde olmadığı zamanlarda geceleri kalkmak filan aşırı zor geliyo bebeğimi çok seviyorum olmadan görmeden duramıyorum ama bu tür sıkıntılar yaşıyorum sizce bu durum hastalığımdan dolayı mıdır kimseye anlatamıyorum