- 11 Mart 2013
- 1.305
- 371
-
- Konu Sahibi permanganat
- #21
Misafiri bende kabul etmek istemem, hangi sekilde soyliyebilirsin acaba o misafir seni aradiginda gelmek istedigini :)?
Misafir kabul etmeyin, eltinizi arayin ve gelmemesini soyleyin. Su psikolojideki bir insanin evine gelirse ona zarari dokunur faydasi olmaz. Gerekiyorsa kvniz de gelmesin. Siz bir sure sonra alisacaksiniz zaten bebeginize yalniz bakmaya. Kuru kalabaligin luzumu yok. Gule gule buyutun insallah
O yetememe ve surekli tartma duygularini cok iyi biliyorum. Sana onerimi lutfen dikkate al. Gerekeni yap ve cocuguna yetebildigini dusunmeye calis cunku ben gordum ki bu guzel yavrular Allah in izniyle merhametli annelerinin kucaginda az sut cok sut az mama cok mama... bla bla... bir sekilde büyüyorlar BUYUYORLAR... esinle acik bicimde konus seni strese sokan elti kaynana faktorlerinden kurtul. Anneni geekirse tekrar cagir ya da sevdigin birilerinden rica et yanina ugrasinlar. Evinde bebeginle basbasa kal. Endiselerini bir kenara birakip cok guzel bir mucizeyle kucaklas bol bol emzir. Sarkilar soyle... birkac ay sonra butun bu endiseler gri bir aniya donusecek bebegin buyuyecek guzel guzel...Merhaba arkadaşlar,
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana
Aslında ikisini de istemiyorum ama kendileri geliyorlar, öyle olunca da gelmeyin diyemiyor insan. Kayınvalidem sağolsun Doğumdan önce yanımdaydı ve bana çok faydası oldu. Annem gelince memlekete gitti. Şimdi tekrar geliyor onunla sıkıntım yok ama eltime sinir oluyorum. Kayınvalidem onun gelmesini istemez çünkü anca kendini ağırlatır o. Kendisi gelmeyi çok istemiş.
Annelerimiz gerçekten her anlamda güçlüler. Ben o gücü kendimde bulamıyorum
Eltim çoktan geldi. Bana sormuyorlar zaten gelirken. Eşime direk biz geliyoruz diyorlar.O zaman lohusalik depresyonuna sığınıp eltiyi arayın 2 küçük çocukla sen şu anda gelme ben iyi değilim. 40 ı çıktıktan sonra ben seni arayacağım o zaman gelirsin canım deyiverin.
o zaman kasma kendini.cevap yazan herkese teşekkür ederim. Tek tek cevaplayamayacağım kusura bakmayın. Kv ve eltim geldiler. Kv sütün mü yok demeye başladı. Birbirimizi yemezsek iyidir, şimdiden atışmaya başladık.
sen de ona göre davran.Eltim çoktan geldi. Bana sormuyorlar zaten gelirken. Eşime direk biz geliyoruz diyorlar.
bebekli yaşama adapte olma aşamasında her anne vicdan azabıyla karışık yetememe korkusu yaşıyor, merak etme.Merhaba arkadaşlar,
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana
siz lütfen ama lütfen herşeyi kenara bırakın bebeğinizin o güzel yüzüne bakınAslında ikisini de istemiyorum ama kendileri geliyorlar, öyle olunca da gelmeyin diyemiyor insan. Kayınvalidem sağolsun Doğumdan önce yanımdaydı ve bana çok faydası oldu. Annem gelince memlekete gitti. Şimdi tekrar geliyor onunla sıkıntım yok ama eltime sinir oluyorum. Kayınvalidem onun gelmesini istemez çünkü anca kendini ağırlatır o. Kendisi gelmeyi çok istemiş.
Annelerimiz gerçekten her anlamda güçlüler. Ben o gücü kendimde bulamıyorum