- 3 Nisan 2011
- 1.848
- 1.530
-
- Konu Sahibi permanganat
- #1
Merhaba arkadaşlar,
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana
İki hafta önce normal doğumla bir erkek evlat sahibi oldum. Ancak takıntılarım mutlu olmamı engelliyor. Bekarken anksiyete rahatsızlığım vardı ve tedavi olmuştum.Evlenince de çok nüksetmedi. Ancak doğum yaptıktan sonra resmen kabus gibi günler yaşıyorum. Doğumdan sonra sütüm gelmedi, bir süre onun stresini yaşadım. Ben sütüm gelsin diye uğraşırken bebeğim sarılık oldu. Şükür hastahaneye yatacak kadar hastalanmadı ama yüzünde hala sarılık var.
Her gün tartıya çıkıp kilosunu ölçmeye çalışıyorum. Sarılığını kafaya çok takıyorum. En kötüsü de ona iyi bakamadığını düşünüyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor.
Annem doğumumda geldi ve bugün gitti. Ailemle aramda 800 km var ve annem anneanneme, abimin oğluna bakıyor. Evde ablam ve oğlu da var. Yani annemin başı çok kalabalık. Yanımda sadece onbeş gün kalabildi ve o gittiğinden beri ben ağlama krizlerine giriyorum.
Şimdi kayınvalidem ve eltim iki çocuğuyla geliyorlar. Eltim iki küçük çocukla geliyor, ona ayrıca sinir oluyorum. Zaten malum lohusalıkta insan kimseyi görmek istemiyor, onun kendini ağırlatması çok canımı sıkıyor.
Her neyse, psikolojim çok kötü. Ben bu çocuğuma yetememe psikolojisinden nasıl kurtulurum? Tecrübeli anneler lütfen yardım edin bana