Lohusa Depresyonu

berenikotoprak .!.:
Kendinize guvenin ben sezaryenle dogım yaptım.2 gun kv kaldı sonrada gitti işim var diyip.basta sizin gibi cok caresiz bi şekilde aglıyodum ama gecti eşimin destegiyle zor gunleri atlattım.simdi kızım 1 yasında o gunleri hatırlayıp guluyoruz.bence guvenin kendinize yalnız kalırsanız daha mutlu olursunuz.iyiki ilk gunden beri bebegimle yalnız kalmısız zordu ama daha cabuk oğrendim herseyi
Genişletmek için tıkla...
yaaa bnim kizimda 1 yasina gelicekmiii:olamaz: ben yazmisim gibi hissettim bende 2.gun yalniz kaldim. elim ayagima dolasirdi. simdi 5 bucuk aylik
 
Canım öncelikle hayırlı olsun, sağlıkla büyüsün inşallah.
Annelikte mükemmeliyet diye birşey yoktur bunu takıntı yapma.
Benim oğlumda sarılık oldu, sarılık çok uyku yapıyordu banyoda bile uyanmıyordu. Deli gibi korkuyordum.
Uyansın emsin diye ağlayarak topuğunu sıkıyordum, mecburdum.
Bende yalnızdım. Gece gündüz hep tek baktım.
Bunları sana anlatıyorum hepimiz benzer şeyler yaşadık sende yapabilirsin.
Bebeğime iyi bakabiliyor muyum ne demek.
Senden daha iyi hiç kimse bakamaz!!
Hepsi geçecek, sana bakıp gülecek ya bir kaç ay sonra.. Bambaşka bir boyuta geçeceksin güven bana :anne: :KK200:
 
Lohusayken esimden baskasini görmek istemedim. Bol bol esime sarilip dinlenmek istedim.
Birgün evde annem ve kv var yatililar zaten, bütün gece emziren uykusuz kalan benim. Bunlar car car odada konusuyorlar. Dinlenmek istedigim zamanlardi, kafam almadi artik sesleri attim kendimi subat sogugunda disari.
Cocugumu uyutup ciktim, esim de evdeydi. Kimse bana neden gittin demedi, esim demis sese sinirlenmis cikmistir demis, beni en iyi o anlar.
Yani delilik yaptim, dayanamadigimda attim kendimi disari, hamileyken yine böyle arabaya gidip yatmisligim var.
Kimseye katlanamiyor insan.
Size tavsiyem yürüyüslere cikin, bol bol oksijen alin. Tempolu yürümek sizi iyi hissettirecektir.
Evde birileri varken istedigin birsey yapma. Yapma diyorum bak söyle böyle yap demiyorum yap-ma.
Bebek ise güzelce büyür. Ilk lohusaligim sanki hic gecmedi benim, ikinci lohusalik ise cok kolaydi. Tecrubelendikce rahatliyor insan.
 
Biliyorum sorumluluklarımın farkındayım ama işte hastalığıma bağlıyorum artık ben de bu durumdan hiç memnun deilim ilaç kullandığımda iim etkisi geçince yine aynıyım çok zor bi durum
 
Eltinin ne isi varmis canim iki cocukla birlikte hem de sen zaten lohusa surecindesin senin bu donemi saglikli bir sekilde atlatman lazimken sana daha da cok psikolojik sorun yaratacaklar. Acik acik demelisin bence eltin gelmesin ayrica yeni dogan bebeklerin yanina baska cocuklarin cok fazla yaklastirilmasini hic uygun bulmuyorum hele de onlar onun oz kardesi degilken. Lutfen senin moralini bozacak her seyi ortadan kaldir ve bebisine odaklan
 
Merhaba,
İki ay oluyor doğum yapalı. Bebeğe bir türlü alışamadım. Bazen bu benim çocuğum benim çocuğum var diyorum ama korkuyorum içime sıkıntı basıyor. Be yapacağım ben bundan sonra kendime bile zaman ayıramayağım ne yaptım ben gibi saçma düşüncelerden kendimi alamıyorum. Herkes seviyor ben öyle imrenerek bakıyorum ben neden böyle değilim diye ağlıyorum. Sürekli kaygı ve korku içindeyim. İlk iki hafta böyle değildim çocuğu seviyordum ama birgün aşırı emzirmekten aniden sıkıldım ve bu hale geldim. Çocuğa bakınca içimde hiç bir kıpırtı olmuyor. Bunları böyle yazmaktan dolayı kendimden Utanıyorum. Güler yüzüm gitti yerine böyle sıkıntılı bambaşka bir insan geldi. Eşime karşı bile düşünemez ilgisiz gibi oldum. Sıkıntılı olunca insan diğer şeylerle galiba ilgilenemiyor. Anlayamıyorum ki bu halden çıkmayacak gibi geliyor nasıl düzenleyeceğim ben lütfen yardım edin. Eşimle eskisi gibi olmayacak gibi hissediyorum eskiden çok rahattık çok güzeldi şimdi sanki tamamen hayatım alt üst olmuş gibi hissediyorum
 
justready15 .!.:
Merhaba,
İki ay oluyor doğum yapalı. Bebeğe bir türlü alışamadım. Bazen bu benim çocuğum benim çocuğum var diyorum ama korkuyorum içime sıkıntı basıyor. Be yapacağım ben bundan sonra kendime bile zaman ayıramayağım ne yaptım ben gibi saçma düşüncelerden kendimi alamıyorum. Herkes seviyor ben öyle imrenerek bakıyorum ben neden böyle değilim diye ağlıyorum. Sürekli kaygı ve korku içindeyim. İlk iki hafta böyle değildim çocuğu seviyordum ama birgün aşırı emzirmekten aniden sıkıldım ve bu hale geldim. Çocuğa bakınca içimde hiç bir kıpırtı olmuyor. Bunları böyle yazmaktan dolayı kendimden Utanıyorum. Güler yüzüm gitti yerine böyle sıkıntılı bambaşka bir insan geldi. Eşime karşı bile düşünemez ilgisiz gibi oldum. Sıkıntılı olunca insan diğer şeylerle galiba ilgilenemiyor. Anlayamıyorum ki bu halden çıkmayacak gibi geliyor nasıl düzenleyeceğim ben lütfen yardım edin. Eşimle eskisi gibi olmayacak gibi hissediyorum eskiden çok rahattık çok güzeldi şimdi sanki tamamen hayatım alt üst olmuş gibi hissediyorum
Genişletmek için tıkla...
İnanın aynı şeyleri birebir ben de yaşadım. Tanıdığım bir çok kişi de öyleymiş. En güzel yanı ne biliyor musunuz, gerçekten geçiyor. Ben de asla dışarı çıkamayacağımı hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını zannediyorum ama yanılmışım. Dün oğlumla alışveriş merkezine gittik, ben gezdim o da uyudu. Lohusa depresyonuna en güzel gelen şey aile yanında olmak ve bebekle sosyalleşmek. Havalar güzel, bebekle çıkın çıkabildiğiniz kadar. O zaman hem vakit çabuk geçiyor, hem anne hem de Bebek rahat ediyor. Geçecek bu günler üzülmeyin.
 
Bu arada gelen mesajlara cevap verememişim şöyle bir özet geçeyim. Eltim geldi, ben sürekli çocuğu emzirdiğim için yanlarında oturamadım. Onlar da surat yaptı bayağı. Eşim de bana atarlandı, hala da atarlanıyor. Aman, çocuğum sağlıklı olsun yeter, artık kimseyi takmıyorum kafaya :KK53:
 
Bir elti eksikti, hemde yeni dogum yapmis birinin yanina kendi yetmiyor da coluk cocugunu ne diye getiriyor? Yazik size hicmi düsünmüyorlar ya
 
aurora3434 .!.:
Bir elti eksikti, hemde yeni dogum yapmis birinin yanina kendi yetmiyor da coluk cocugunu ne diye getiriyor? Yazik size hicmi düsünmüyorlar ya
Genişletmek için tıkla...
Benim eltim dünyanın en bencil insanıdır, tüm insanlar ona hizmet etsin ister. Kimseye zerre iyiliği dokunmaz ama herkesten her şeyi ister. Öyle bir insan..
 
justready15 .!.:
Merhaba,
İki ay oluyor doğum yapalı. Bebeğe bir türlü alışamadım. Bazen bu benim çocuğum benim çocuğum var diyorum ama korkuyorum içime sıkıntı basıyor. Be yapacağım ben bundan sonra kendime bile zaman ayıramayağım ne yaptım ben gibi saçma düşüncelerden kendimi alamıyorum. Herkes seviyor ben öyle imrenerek bakıyorum ben neden böyle değilim diye ağlıyorum. Sürekli kaygı ve korku içindeyim. İlk iki hafta böyle değildim çocuğu seviyordum ama birgün aşırı emzirmekten aniden sıkıldım ve bu hale geldim. Çocuğa bakınca içimde hiç bir kıpırtı olmuyor. Bunları böyle yazmaktan dolayı kendimden Utanıyorum. Güler yüzüm gitti yerine böyle sıkıntılı bambaşka bir insan geldi. Eşime karşı bile düşünemez ilgisiz gibi oldum. Sıkıntılı olunca insan diğer şeylerle galiba ilgilenemiyor. Anlayamıyorum ki bu halden çıkmayacak gibi geliyor nasıl düzenleyeceğim ben lütfen yardım edin. Eşimle eskisi gibi olmayacak gibi hissediyorum eskiden çok rahattık çok güzeldi şimdi sanki tamamen hayatım alt üst olmuş gibi hissediyorum
Genişletmek için tıkla...
Mrb mesajınızı okudumda aynı şekilde Bende o duyguları yaşıyorum bebeğime karşı yabancılaşma duygularım çok yoğunlaştı . Aslında onu çok seviyorum fakat bazen ona karşı çok donugum.sizin bu düşünceleriniz ne durumda geçtimi???
 
Korkmayın, ilk defa anne oluyoruz normal bunlar.yaşadıklarınız size özel değil hepimiz yaşadık hemde ben fazlasıyla ağır yaşadım, bebeğim erken doğdu karnımda enfeksiyon kapmış mosmor doğdu, 10 gün küvözde kaldı düşünün bebeğimi hiç göremedim sezaryanlı halimle hergün hastaneye gittim süt sağdım kapılarda sıra gelsin diye bekledim. Sonra sarılık derdi sonrasında emmedi vs vs. Halinize şükredin bebeğiniz sağlıklı , sizde öyle. Bebeğiniz için endişelenen iyi bir annesiniz siz , alışma sürecinizi atlatın herşey rayına oturur.
 
Hepsi geçecek zamana bırakın. Ben doğumdan sonra eve geldiğimizin ertesi günü evden kaçmayı düşündüm:)) ben bakamam buna kim bakacaksa baksın dedim içinden. Sonra niye çocuğumu bırakıp gidiyorum onu da alır giderim demeye başladım. En son aksaan ben niye gidiyorum millet gitsin dedim ve gönderdim:))) bebeğine 5.ayimiza girdik. 2 ay falan lohusa sınırı sürdü ama eş desteğiyle atlattım şükür. Şimdi eşim bunalimda:))) es desteği önemli. Milletin söyledikleri iyi de olsa ananız bile olsa batıyor ondan takılmayın. Sütünüze ve bebeğimi de odaklanın. Bebeğinizin sizden başka kimseye ihtiyacı yok. Ona sizden iyi kimse bakamaz. Ben kimseye hizmet etmek zorunda değilim dedim çekildim odama. Tek hizmet etmek gereken bebeğine ilgilendim. Böl su için beslenen. Kilolara takılmayın veriliyor.
 
Dogumdan 10gun sonra herkes psikiyatriste git dedi. Dogum yaptiran doktorum dahil. Lohusa depresyonu dediler. Her gün agliyor yemek yemiyordum. Benim psikiyatriste değil evdekilerin gitmesine ihtiyacım vardı. 17.gunde gittiler ben bebeğine de ilgilendim, eşimle birlikte yemek de yaptım gülüp eğlenmeye başladım ve sütüm arttı. Normal doğumun artıları. Olanınız varsa yalnız kalın.
 
Eltinize hizmet etmeyin. Gerekirse bir ara kayinvalidenizi kenara cekin ne zaman gidecek benim kendime bakacak halim yok deyin. Alttan almayin icinize atmayin. Lohusalik ayri bir piskoloji. Herkes size katlanacak siz lohusalık yapmazsaniz çevrenizdekiler sizin yerinize yapıyor.

Cocukla baginiz icin de her seyi birakin telefonu baska seyleri ona bakin tum gun. Kucaginiza alin emzirin onunla uyuyun dinlenin izleyin gozlerine yüzüne akliniza kazıyin. O sizin dunyada daha guzel ne var?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Lohusalık depresyonu
Yorumlar
8
Görüntüleme
521
Shmelodi
Shmelodi
D
Pospartum depresyonu
Yorumlar
2
Görüntüleme
542
g7ul
G
S
Doğum yapan ben triplere giren kaynanam.
11 12 13
Yorumlar
246
Görüntüleme
12K
Vavelya09
V
L
Lohusalık depresyona mı giriyorum sizce ?
Yorumlar
6
Görüntüleme
345
dunyamsn
dunyamsn
E
Lohusa depresyonu anneliğe alışamamak
Yorumlar
10
Görüntüleme
2K
eylulum3434
E
X