-
- Konu Sahibi zeynepguven1986
- #2.001
abisini aradım ancak haftasonu gelebilirim dedi ablası var oda başka şehirde hafta sonu gelecek burda öyle samimi fazla bi akrabaları yok kime deyim bilemiyorum
eşimden mesaj geldi şimdi. bana attığı mesajı aynen paylaşıyorum sizlerle ne yapacağımı şaşırdım kalbim sıkışıyor nefes alamıyorum. artık öyle yoruldumki kaç aydır çocuklarımda perişan siz söyleyin ne yazayım ben bu adama ne deyim.
mesaj.
zeynep babamın ölümünü atlatamadan annemin ölümü yıktı beni. ben o eve her girdiğimde sana her baktığımda annemi görüyorum annemin bana oğlum korkuyorum yalnız kalamıyorum deyişini görüyorum sesi kulaklarımdan gitmiyor. senin istemiyorum deyişin annemin oğlum beni yalnız bırakma deyişi ikinizin sesi beynimde yankılanıyo. dayanamıyorum zeynep. ben annemi tek başına mezara koydum. dün gece ordaydım. sanki çağırdı beni oğlum beni yalnız bırakma dedi.zeynep bu saatten sonra ne sana iyi bir koca ne çocuklarıma iyi bir baba olabilirim. ister kal benimle ister git sana engel olamam.
Sizin yakınınıza taşınsın eşiniz sık sık gıder sonuçta annesi.siz onla kalmak zorunda değilsiniz ama eşiniz onla olmak zorunda annesı ve yalnız bır ınsanslm arkadaşlar,
kk yı sık takip ederdim şuan büyük bir derdim var o nedenle kayıt oldum. 2 ay önce kayınbabamı kaybettik kv yalnız kaldı eşinden maaşda kaldı evi de gayet nezih bir yerde ama ben yalnız yaşayamam diyo başka bişey demiyo bizim yanımıza yerleşmek istiyo. eşimin abisi var ama onlar başka bir şehirde olduğundan onalrın yanına gitmek istemiyo kv 65 yaşında. zamanında çok çektirdi bana çok dominant dediğim dedik bir insan kv ile aramız hiç birzaman tam manasıyla iyi olmadı. 15 yıllık evliyim 3 çocuğum var. eşime bunu kabul edemeyeceğimi söyledim. ama oda ne yapayım o benm annem mecbur kabul edicez diyo. aslında kv nin evi bize çok yakın ama illaki yanımıza yerleşmek istiyo. şuan eşimle çatışma halindeyiz evde huzur kalmadı. ben daha kabul etmeden kv eşyalarını dağıtmaya başlamış bile. benim bi düzenim var 35 yaşından sonra kv ile nasıl yaşarım.
Sizin yakınınıza taşınsın eşiniz sık sık gıder sonuçta annesi.siz onla kalmak zorunda değilsiniz ama eşiniz onla olmak zorunda annesı ve yalnız bır ınsan
Z zeynepguven1986 cim. canım bizim bi akrabamız abisini kaybetti 20 yıl önce.kaynımı aradım az önce abi mustafa iyi değil dedim. biliyorum haberim var dedi bugün eşim onuda aramış kendimi iyi hissetmiyorum demiş. annem beni çağırıyo heryerde onu görüyorum demiş. kaynım bana hafta sonuna kadar idare et yalnız bırakma sesi de iyi gelmiyo dedi hafta sonu ben gelicem izin alıcam biraz kalıcam orda dedi olmazsa bi doktora gösteririz dedi. eve gelmiyo dedim ben tekrar konuşurum onunla dedi
Cocuklarinizi da kocanizi dusundugunuz kadar dusunseydiniz keske
canım aklını başına al .babalardayım. babam eşimi buldu getirdi eve ama nerde buldu ne konuştular lmbilmiyorum babama soruyorum konuştuk diyo abisi gelene kadar burda kalacaksın göndermem diyo oda biraz yalnız kalsın diyo. biz evden çıkarken eşim hiç bi şey demedi öylece baktı arkamız dan mustafa istersen çocuklar girsin ben kalayım dedim git dedi sadece başka bi şey demedi. aklım hep evde kendine bi şey yapmaz değil mi. çocuklarda perişan oldu. bi oradalar bi burda okullarına düzenli gidemiyorlar. çocuklarda saflaştı ne oluyo ne bıtiyo anlamıyorlar.düne kadar kendilerini sırtında gezdiren babaları şimdi üvey baba gibi davranıyor. iki ay öncesine kadar ne kadar mutluyduk huzurluyduk. insanın ne olacağı ne yaşayacağı belli olmuyor. ben ne yapacağımı şaşırdım. unutkanlık başladı. bi şey yapmaya karar veriyorum bir dakika sonra ne yapacağımı hatırlayamıyorum. büyük kızım okuldan öğretmeni beni çağırmış annen bi yanıma gelsin demiş gitsem ne diycem öğretmene ne anlatacam evimiz yangın yeri yuvamız yıkıldı harap olduk idare edin mi diyecem. aklımı yitirmekten korkuyorum. hep eşime üzülüyorum ama benim durumum ondan daha kötü.
babalardayım. babam eşimi buldu getirdi eve ama nerde buldu ne konuştular lmbilmiyorum babama soruyorum konuştuk diyo abisi gelene kadar burda kalacaksın göndermem diyo oda biraz yalnız kalsın diyo. biz evden çıkarken eşim hiç bi şey demedi öylece baktı arkamız dan mustafa istersen çocuklar girsin ben kalayım dedim git dedi sadece başka bi şey demedi. aklım hep evde kendine bi şey yapmaz değil mi. çocuklarda perişan oldu. bi oradalar bi burda okullarına düzenli gidemiyorlar. çocuklarda saflaştı ne oluyo ne bıtiyo anlamıyorlar.düne kadar kendilerini sırtında gezdiren babaları şimdi üvey baba gibi davranıyor. iki ay öncesine kadar ne kadar mutluyduk huzurluyduk. insanın ne olacağı ne yaşayacağı belli olmuyor. ben ne yapacağımı şaşırdım. unutkanlık başladı. bi şey yapmaya karar veriyorum bir dakika sonra ne yapacağımı hatırlayamıyorum. büyük kızım okuldan öğretmeni beni çağırmış annen bi yanıma gelsin demiş gitsem ne diycem öğretmene ne anlatacam evimiz yangın yeri yuvamız yıkıldı harap olduk idare edin mi diyecem. aklımı yitirmekten korkuyorum. hep eşime üzülüyorum ama benim durumum ondan daha kötü.
Katılıyorum, hem çocuklar perişan diyor, hem hala çocuklara üveyiymiş gibi davranan bir eşin peşinden gidiyor. Ne olursa olsun çocukları için bu adamdan belli bir süre uzak kalması lazım ama klasik kocasına kul köle olmuş eş görüyorum karşımda.
zeynep kendi de iyi değil. onun da destek alması lazım. kocam kocam diye aklını yitirecek neredeyse.
stockholm sendromu falan mı acaba?
dul kalmaktan korkuyor olabilir.Ben bu noktada biraz gercekligini sorgulamaya basladim olaylarin bir anne cocuklarina karsi bu kadar duyarsiz olmamali cocuklar gitsin ben kalayim diyor biri daha 1.5 yasinda umurunda degiller gibi yani sacma geliyor
Stockholm sendromu baska bisey kisiyi kaciran esir tutan birine asik olmasi baglanmasi demekzeynep kendi de iyi değil. onun da destek alması lazım. kocam kocam diye aklını yitirecek neredeyse.
stockholm sendromu falan mı acaba?