Kötü bir anne miyim?

Hayir o saydiklariniz da kotu anne degil. Kimsenin baskalarinin annelik, egitm yontemlerini boyle elestirmeye hakki yok. Cocugu sadece haftasonu goren anne iyi anne ama cocuga tabletle yemek yedirem kotu anne??? Bu nasil kistas ya. Bir takim olgulari dusman edinip cevresel tum kosullardan bagimsiz olarak o şeyi yapan yapmayani iyi kötü diye siniflandiriyor herkes. Ekran gostermeyip organik besledin oooooo super annesin bravoooooo, günümüz super anneliginin anahtari
 
Neden asla anne kadar değil, açıklayayım.
Anneler yeri geldiğinde her türlü role girmenin sorumluluğunu alabildiğinden bu, babalar yapamayacağından değil ‘yapmadığından’.
Evladına anne gibi olan babalar da var, lütfen artık şu algıları yıkalım ve anne gibi baba olan adamlar, baba özgürlüğündeki anneler, dengeli ebeveyn olacak nesiller yetiştirelim.
 
Çalışma işini sabah işe gitmeden önce erken kalkıp yapabilirsiniz. Akşam 10da uyuyup 6 da kalksanız 2 saat çalışma yapsanız bu akşam çalışacağınız 3 saatten daha verimli olur diye düşünüyorum. Akşam kreş çıkışıda bütün vaktiniz çocuğunuza kalır.
 
Genelde kardes konularinda cocugun hakki yeniyor yeterince ilgi gosterilmiyir deniyor burda ama sizdede durum daha kotuymus. Bence kotu anne degilsindir yani yabanci biriyle birakmiyorsun sonucta babasi bakiyormus ama sen dayanabikecek
Misin daha bir kac yil bu tempoya
 
Ben karşılıklı olan bağdan bahsettim. Bu bilimsel bir şey uydurduğum bir şey değil ki benim. Ben sorumluluktan bahsetmiyorum. Baba da bir annenin yaptığı her şeyi yapabilir elbette konum o değil. Konum anne ile bebek arasında kurulan bağ ve çocuğun bu sebeple doğduğu andan itibaren anneyi başka bir algılama şekline sahip olması. Emzirmek bile başlı başına inanılmaz bir bağ kurma sebebi. Bebek doğuştan kokusundan tanır mesela annesini babasıyla ancak zaman içinde bağ kurar. Doğal olarak çocuğun anneden alacağı tatmin duygusuydu burada bahsetmek istediğim şey.
 

Şehirden taşınmak istemenizin küçümseniyor? Buna dair tek cümle okumadım. Evet hiç öyle bir yerde yaşamadım ne benim ne eşimin ne ailemin mesleği buna uygun değildi. Velev ki mecbur kaldım yaşadım kreş olmayan yerde çocuk sahibi olmayı düşünmezdim. Sizin komple planlama sıkıntınız var.

Hafta içi günde 1-2 saat vakit geçirdiğinizi yazan sizsiniz yalnız. Siz zaten bu koşullar altında çocuğunuza bir şey vermiyorsunuz, veremeseniz. Günde bir saatle ne katabilirsiniz ki? Çocuğunuzun karakteri sizden aldığı eğitimle şekillenmeyecek en basiti. Daha 3 sene bu şekilde diyorsunuz. 3 sene sonra oğlunuz ilkokul çağına geldiğinde pat diye hadi ben geldim mi yapacaksınız? O çocuk sizi güle oynaya kabul mü edecek? Size hiç kızgın olmayacak mı? Herkesin annesi yanında sen neden yoksun demeyecek mi? Çocuğunuzun en güzel zamanından çalıyorsunuz. Hayır benim anlamadığım madem bu kadar zorunluluk olarak görüyorsunuz doktorayı, o kadar yoruma da katılmıyorsunuz. Siz bu konuyu neden açtınız?
 
Oğlum bir yasindayken kpss ye hazirlanmistim.iki yaşına kadar haftada 6 günü bakıcıya gitti,bakicimiz Allah razı olsun çok iyiydi ama yine de o günler için çok üzülüyorum,atandım mi?evet,istediğimi elde ettim mi? Evet ama oğlumun o günleri geri gelmeyecek ben bundan dolayı çok ama çok üzgünüm....çünkü bu benim hatam.Eğer çocuğum olmadan önce atanma işini halletseydim bu durumu yasamazdim
 
Ben çocuğu bırakıp ikişer saat bakıma gittiğimde ki haftada bı kez yani ne olacak...çocuğumdan çalmış hissediyorum
Sizdeki farklı bir rahatlıkmis
Rahatsızlık olsaydı ya bu düzeni bozardiniz ya çocuğu sonra yapardınız ya doktorayi
 
Hocalarımdan biri de post doc için çocuğunu boşlamış. Kaç yıl geçmesine rağmen araları iyi değildi oğluyla. Bazıları bir şey olmaz demiş ama çocukta illa bir eksiklik oluşur. Çalıştığı için çocuğuna vakit ayıramayan annelere yetişkin olduklarında bile unutmayan çocuklar var. Anneliğini kötüleyeni bizzat duydum. Sebep ise çocukken yeterince ilgilenilmemesi. Duyunca bayağı şaşırmıştım, hiç beklemiyordum. Bundan çıkardığım sonuç çocukluk çağı gerçekten önemliymiş. Bazı şeyler o zaman eksik kalmışsa ileri vakitlerde de onun eksikliği unutulmuyor.
 
İstisnayım o zaman, ne diyeyim…
Ne emzirdim, ne doğurdum diye bağ kurdum ne de karnımdayken ayrı duygulara kapıldım ve daha birçok şey..
Bence yüklenen anlamlar farklı, bunları sanki içten geliyormuşcasına belki de şartlanarak yaşanıldığını düşünüyorum çünkü ilk bebeğimde ne nasıl yapılır, eşimden öğrendim.
Alt değişiminden tutmasına, gaz çıkarmasından banyosuna vs, bizde ona yüklendi herhalde hormonlar, başka açıklama kalmıyor geriye..
 
Şimdi let the linch begin olmasın lütfen ama şunu yazmadan geçemeyeceğim: benim için en mühim mesele annenin var olması. Bir işe yaradığını hissediyorsan, kendini gerçekleştirdiğine inanıyorsan bence sorun yok. Ne ev hanımları biliyorum çocukları tv ve bilgisayar başında büyüdü. Zamanın niteliği önemli, kaç saat evde oturduğun değil. Ha ön sayfalarda yazmışlar bir zaman düzenlemesi yapmalısın muhakkak. Günde bir saat yeterli değil, hele de üç yıl sürecek demişsin ki bu çocuğa ağır gelir. Ben olsam başlamazdım mesela doktoraya falan ki 9 senelik anneliğimde minimum çalışıyorum halen. Ama artık başlamışsın, süreci doğru yönetmeye mecbursun
 
Şu an yeterlilik süreci olduğu için biraz ağırlaşmış olabilir bu durum geçicidir; ancak teze geçince hep bu şekilde olmazsınız anca tik dönemi yaklaşınca bir de savunma döneminde yine biraz yoğun olabilir. Önemli olan çocukla geçirilen kaliteli zaman diye düşünüyorum.
 
Doktoranin size faydasi olacak mi ilerde? Calistiginiz isten aldiginiz para size yetiyorsa cocugunuzun vaktinden calmayin bence. Annesini gorsun cocukcagiz.
 
Evet cocuklarini tv basinda buyutmek dogru degil ama evde bir annenin varligi cocuga guven verir. Konu sahibi evde degil, kotu gercekten.
 
V3RA .!.:
Ona daha iyi bir gelecek sağlamak için çabalıyorsunuz.
Şimdi anlamıyordur belki ama ileri de size hak vereceğini düşünüyorum.
Zira ekonomi olarak battıkça batıyoruz.
Genişletmek için tıkla...
Hiçbir çocuk daha çok parası var diye mutlu olmaz evet maddi olarak hiçbir eksik hissetmeye bilir ama dönüp baktığı zaman ailesi ile geçirdiği zamanlar yeterli mi olacak. kadın bu kadar sorumluluk sonrası çocukla ilgilendiği saatler kesin perişan halde olur o yorgunluk ile çocuga yeterli enerji kalır mı ben varlıklı Bi dedigi iki olmayan Bi ailede yetiştim ama dönüp baktığımda yaşam şartlarımdan daha çok ailemin sevgisine onlarla zaman geçirmeye açlık duyduğumu görüyorum cebimdeki para hiç mutlu etmedi beni ama en ufak güzel anı hafızamda hazine gibi saklı duruyor. Düşünceniz yanlış değil çocuga iyi bir hayat vermek gerekir iyi şartlarda büyümesi önemli kadın onun için çabalıyor elinden geleni yapıyor ama böyle durumlarda ya bu egitim olayı ertelemesi gerekir ya çocuk sahibi olma zamanı buna göre düşünülmeli anne baba ile bağlarının oluştuğu en önemli dönem çocuk için ileride açıgı kapatılamaz temeli saglam olmayan bir binanın kalan kısmı istedigi kadar gösterişli olsun en ufak şeyde yerle bir olur bu çocuk için de bu durum geçerli hayatı çok güzel olabilir ama içindeki eksik olan şeyler ne olacak 1 2 saat anne görmek bir çocuk için çok çok az
 
Belki de istisnalardan birisi olabilirsiniz evet. Karnındaki bir canlıyla bağ kurmak şartlanarak yapılan bir şey değildir muhtemelen. Hamilelikte salgılanan bambaşka hormonlarla ilgilidir. Bilimin ortaya koyduğu şeyler gerçek dışıysa bilemeyeceğim tabi.

Aşağıda yazdıklarınız ise yine söylediklerimden bağımsız, yapılan işler. Bilmediğiniz bir şeyi yapmakta zorlanabilirsiniz. Ne alt değiştirmek, ne banyo yaptırmak ne de gaz çıkarmak benim bahsettiğim şey zaten. Alt değiştirme hormonu yüklenmez zaten kimseye :)
 
3 yıl çok uzun bir süre bu süre zarfında günde 2 saat çocukla ilgilenmek çok az çocuğun annesiyle bağ kurduğu zamanlar birde iyi düşünmelisiniz
 
Bahsettiğiniz şeyde o hormonlar sayesinde kadınlar bunları içgüdüsel olarak yapıyor ya, ben yapamadım, anlatmak istediğim buydu.
Ne yükleniyorsa bana yüklenemedi yani
Olabilir, kendimden yola çıkıp herkesi bir tutmam abes olsa bile ‘anne’ ve ‘baba’ kavramlarının çok fazla öğretilmiş hatta dayatılmış sorumluluklarla şekillendiğini gözlemlediğim bir dünyada yaşıyorum ve bu düzenin de ancak çekirdekten başlanarak değiştirilebileceğine inanıyorum.

Kısaca konuya dönersek, evet annenin zaman planlaması uygun değil, çocuğun zamanından yiyor ve değişmesi, uyarlanması gerekir sonuna kadar bunun ardındayım lakin bu baba olursa da ‘aynı’ gerçeklik söz konusu benim için.
 
Çok doğru yazmışsınız. Bende de var öyle bir durum. Çalışan anne çocuğuyum, 2 yaşında kreşe başladım. Babam iflas etmese o dönem annem işe daha geç başlayabilirdi ama mecbur kalmış. Çocuk aklıyla o mecburiyeti anlamıyorsun. Üstelik yoğun mesaili çalışıyordu. Küçükken hep annem beni sevse yanımda olur bak herkesin annesi yanında diye düşünürdüm. Koşullar öyle gerektiriyordu anlıyorum hakta veriyorum bir yerde ama bu durum benim küçükken bunları hissetmiş olduğum gerçeğini değiştirmiyor. Daha geçen sene çocukluğa dair bir konu oldu ben dedim hiç mutlu bir çocuk değildim, hep annemi özlerdim, mümkün olsa keşke çocukluğumu silebilsem. Çocuğa ilgi vermek o yaş grubu için çok çok önemli
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
arkadaşım mı ben mi?
Yorumlar
10
Görüntüleme
503
bengokyuzunututamam
B
P
Lütfen fikirlerinize ihtiyacım var. Çok yoruldum.
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
cherry cherry lady
M
  • Kilitli
Loğusalık ve yaşadıklarım
Yorumlar
3
Görüntüleme
929
Peeves
M
Kariyer mi çocuk mu ? Fikrinize ihtiyacım var
Yorumlar
15
Görüntüleme
371
acemiqueen
A
Y
Öğretmenin yaptığı normal mi?
3 4 5
Yorumlar
93
Görüntüleme
3K
Bir Eylul Aksami
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…