- 21 Eylül 2021
- 3.629
- 10.587
- 158
- 30
Hayir o saydiklariniz da kotu anne degil. Kimsenin baskalarinin annelik, egitm yontemlerini boyle elestirmeye hakki yok. Cocugu sadece haftasonu goren anne iyi anne ama cocuga tabletle yemek yedirem kotu anne??? Bu nasil kistas ya. Bir takim olgulari dusman edinip cevresel tum kosullardan bagimsiz olarak o şeyi yapan yapmayani iyi kötü diye siniflandiriyor herkes. Ekran gostermeyip organik besledin oooooo super annesin bravoooooo, günümüz super anneliginin anahtarikesinlikle kötü anne değilsiniz ne anneler gördüm çocuğu başından sağmak için TV tablet telefonla gün geçiren yemeği bile tabletle yediyor anneler neymiş yemek yemiyormus bu simdi iyi anne oldu öyle mi yapmayın çocukla geçirilen kaliteli zaman çok önemli goz teması ten teması çok onemli sağlıkciyim çevremde cerrahlar var iki çocuklu sabah akşam hastanedeler gece araniyorlar doğum ameliyat cogu özel sektor CTs dahi calisiyor. Ee kötü anne mi oldular sadece pazar günü çocukla vakit geciriyor bol bol sarılın sevdiginizi söyleyin onu siz uyutun kitap okuyun yemeğini siz yedirin babasida oyun oynatır dışarı çıkarır mutlu anne mutlu çocuk bazı şeyler planladgnz gibi gitmiyor ama sevginiz gücü çok büyük
Neden asla anne kadar değil, açıklayayım.Hayır yazdığınız ilk cümle gibi bir şey demezdim babaya da ihtiyacı var çocuğun ama asla anne kadar değil. Anneyle babayı asla aynı kefeye koyamayız bu konuda. Bir kere bizim hamilelikle birlikte hormonlar sayesinde bizde aktif hale gelen bazı duygusal davranışlar var ve o çocukla zaten 9 ay karnımızda taşıdığımız için bambaşka bir bağımız var. Doğumda ve doğum sonrasında hormonsal değişiklikler nedeniyle özellikle aşk hormonu olarak da bilinen oksitosin hormonunu devreye girer. Annelerin çektikleri acılara rağmen bebeklerini gördüklerinde o acıyı unutup yeniden doğurmasını sağlayan hormondur bu. Eee bu kadar mucizeye baktığımızda sizce de anne ile baba aynı şey demek mi?
Ben karşılıklı olan bağdan bahsettim. Bu bilimsel bir şey uydurduğum bir şey değil ki benim. Ben sorumluluktan bahsetmiyorum. Baba da bir annenin yaptığı her şeyi yapabilir elbette konum o değil. Konum anne ile bebek arasında kurulan bağ ve çocuğun bu sebeple doğduğu andan itibaren anneyi başka bir algılama şekline sahip olması. Emzirmek bile başlı başına inanılmaz bir bağ kurma sebebi. Bebek doğuştan kokusundan tanır mesela annesini babasıyla ancak zaman içinde bağ kurar. Doğal olarak çocuğun anneden alacağı tatmin duygusuydu burada bahsetmek istediğim şey.Neden asla anne kadar değil, açıklayayım.
Anneler yeri geldiğinde her türlü role girmenin sorumluluğunu alabildiğinden bu, babalar yapamayacağından değil ‘yapmadığından’.
Evladına anne gibi olan babalar da var, lütfen artık şu algıları yıkalım ve anne gibi baba olan adamlar, baba özgürlüğündeki anneler, dengeli ebeveyn olacak nesiller yetiştirelim.
Şehirden taşınmak istemem; neden küçümseniyor anlayabiliyorum. Hiç kuş uçmaz kervan geçmez bir yerde kreşin bile zor bulunabildigi bir yerde yaşamamış bazı üyeler sanırım. Evet oğlumun bu yaşları kıymetli ama ilerleyen yaşında burada kalırsak hiçbir şey veremeyeceğim. Sadece çocuğum için boşanmıyorum diyen kadinlar gibi çocuğu bahane etmek de doğru değil tabiitiraf ediyorum ben de istiyorum ayrıca çocuğumla oynuyorum ben ya gıdıklıyorum ne bileyim resim falan yapıyoruz yani. Kaldı ki sabah da 8de kalksak 9a kadar orada da vakit geçiriyoruz yani
Oğlum bir yasindayken kpss ye hazirlanmistim.iki yaşına kadar haftada 6 günü bakıcıya gitti,bakicimiz Allah razı olsun çok iyiydi ama yine de o günler için çok üzülüyorum,atandım mi?evet,istediğimi elde ettim mi? Evet ama oğlumun o günleri geri gelmeyecek ben bundan dolayı çok ama çok üzgünüm....çünkü bu benim hatam.Eğer çocuğum olmadan önce atanma işini halletseydim bu durumu yasamazdimDört yaşında bir oğlum var ve ben de aktif bir işte çalışıyorum mesaisi 9.05 olan aynı zamanda doktora yapıyorum şu an yeterlilik aşamasındayım akşam 17’de çocuğu kreşten alıp eve bırakıp kütüphaneye gidip saat 20:00’ye kadar ders çalışıyorum eve gelip çocuğumla maksimum bir ya da 2 saat ilgilenip uyuruz haftasonu da kütüphaneye gidiyorum ve bu süreç doktora tez aşamam da dahil olmak üzere belki en az üç sene daha devam edecek acaba oğlundan çalıyor muyum diye düşünüyorum hafta sonu en azından tam bir gün verebildiğim zamanlar da oluyor ama tabi bu biraz nadir oluyor bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz vicdani olarak sorumlu hissediyorum? Ses kayıt uygulaması ile yazdığım için yazım hatalarını dikkate almayınız.
Ben çocuğu bırakıp ikişer saat bakıma gittiğimde ki haftada bı kez yani ne olacak...çocuğumdan çalmış hissediyorumDört yaşında bir oğlum var ve ben de aktif bir işte çalışıyorum mesaisi 9.05 olan aynı zamanda doktora yapıyorum şu an yeterlilik aşamasındayım akşam 17’de çocuğu kreşten alıp eve bırakıp kütüphaneye gidip saat 20:00’ye kadar ders çalışıyorum eve gelip çocuğumla maksimum bir ya da 2 saat ilgilenip uyuruz haftasonu da kütüphaneye gidiyorum ve bu süreç doktora tez aşamam da dahil olmak üzere belki en az üç sene daha devam edecek acaba oğlundan çalıyor muyum diye düşünüyorum hafta sonu en azından tam bir gün verebildiğim zamanlar da oluyor ama tabi bu biraz nadir oluyor bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz vicdani olarak sorumlu hissediyorum? Ses kayıt uygulaması ile yazdığım için yazım hatalarını dikkate almayınız.
Hocalarımdan biri de post doc için çocuğunu boşlamış. Kaç yıl geçmesine rağmen araları iyi değildi oğluyla. Bazıları bir şey olmaz demiş ama çocukta illa bir eksiklik oluşur. Çalıştığı için çocuğuna vakit ayıramayan annelere yetişkin olduklarında bile unutmayan çocuklar var. Anneliğini kötüleyeni bizzat duydum. Sebep ise çocukken yeterince ilgilenilmemesi. Duyunca bayağı şaşırmıştım, hiç beklemiyordum. Bundan çıkardığım sonuç çocukluk çağı gerçekten önemliymiş. Bazı şeyler o zaman eksik kalmışsa ileri vakitlerde de onun eksikliği unutulmuyor.Çok normal bir süreç yaşadığınız. Benim üniversitemden hocam kendi doktorası sırasında çocuğa yetemediğini düşündüğü için oğlu 5 yaşına kadar anneannenin evinde kaldı. Annesi-babası çalışan arkadaşlarımda da benzer şekilde aynısını yaşayanlar var. Hiçbirinden de kötü anne gibi şeyler duymadım.
İstisnayım o zaman, ne diyeyim…Ben karşılıklı olan bağdan bahsettim. Bu bilimsel bir şey uydurduğum bir şey değil ki benim. Ben sorumluluktan bahsetmiyorum. Baba da bir annenin yaptığı her şeyi yapabilir elbette konum o değil. Konum anne ile bebek arasında kurulan bağ ve çocuğun bu sebeple doğduğu andan itibaren anneyi başka bir algılama şekline sahip olması. Emzirmek bile başlı başına inanılmaz bir bağ kurma sebebi. Bebek doğuştan kokusundan tanır mesela annesini babasıyla ancak zaman içinde bağ kurar. Doğal olarak çocuğun anneden alacağı tatmin duygusuydu burada bahsetmek istediğim şey.
Evet cocuklarini tv basinda buyutmek dogru degil ama evde bir annenin varligi cocuga guven verir. Konu sahibi evde degil, kotu gercekten.Şimdi let the linch begin olmasın lütfen ama şunu yazmadan geçemeyeceğim: benim için en mühim mesele annenin var olması. Bir işe yaradığını hissediyorsan, kendini gerçekleştirdiğine inanıyorsan bence sorun yok. Ne ev hanımları biliyorum çocukları tv ve bilgisayar başında büyüdü. Zamanın niteliği önemli, kaç saat evde oturduğun değil. Ha ön sayfalarda yazmışlar bir zaman düzenlemesi yapmalısın muhakkak. Günde bir saat yeterli değil, hele de üç yıl sürecek demişsin ki bu çocuğa ağır gelir. Ben olsam başlamazdım mesela doktoraya falan ki 9 senelik anneliğimde minimum çalışıyorum halen. Ama artık başlamışsın, süreci doğru yönetmeye mecbursun
Hiçbir çocuk daha çok parası var diye mutlu olmaz evet maddi olarak hiçbir eksik hissetmeye bilir ama dönüp baktığı zaman ailesi ile geçirdiği zamanlar yeterli mi olacak. kadın bu kadar sorumluluk sonrası çocukla ilgilendiği saatler kesin perişan halde olur o yorgunluk ile çocuga yeterli enerji kalır mı ben varlıklı Bi dedigi iki olmayan Bi ailede yetiştim ama dönüp baktığımda yaşam şartlarımdan daha çok ailemin sevgisine onlarla zaman geçirmeye açlık duyduğumu görüyorum cebimdeki para hiç mutlu etmedi beni ama en ufak güzel anı hafızamda hazine gibi saklı duruyor. Düşünceniz yanlış değil çocuga iyi bir hayat vermek gerekir iyi şartlarda büyümesi önemli kadın onun için çabalıyor elinden geleni yapıyor ama böyle durumlarda ya bu egitim olayı ertelemesi gerekir ya çocuk sahibi olma zamanı buna göre düşünülmeli anne baba ile bağlarının oluştuğu en önemli dönem çocuk için ileride açıgı kapatılamaz temeli saglam olmayan bir binanın kalan kısmı istedigi kadar gösterişli olsun en ufak şeyde yerle bir olur bu çocuk için de bu durum geçerli hayatı çok güzel olabilir ama içindeki eksik olan şeyler ne olacak 1 2 saat anne görmek bir çocuk için çok çok azOna daha iyi bir gelecek sağlamak için çabalıyorsunuz.
Şimdi anlamıyordur belki ama ileri de size hak vereceğini düşünüyorum.
Zira ekonomi olarak battıkça batıyoruz.
Belki de istisnalardan birisi olabilirsiniz evet. Karnındaki bir canlıyla bağ kurmak şartlanarak yapılan bir şey değildir muhtemelen. Hamilelikte salgılanan bambaşka hormonlarla ilgilidir. Bilimin ortaya koyduğu şeyler gerçek dışıysa bilemeyeceğim tabi.İstisnayım o zaman, ne diyeyim…
Ne emzirdim, ne doğurdum diye bağ kurdum ne de karnımdayken ayrı duygulara kapıldım ve daha birçok şey..
Bence yüklenen anlamlar farklı, bunları sanki içten geliyormuşcasına belki de şartlanarak yaşanıldığını düşünüyorum çünkü ilk bebeğimde ne nasıl yapılır, eşimden öğrendim.
Alt değişiminden tutmasına, gaz çıkarmasından banyosuna vs, bizde ona yüklendi herhalde hormonlar, başka açıklama kalmıyor geriye..
Bahsettiğiniz şeyde o hormonlar sayesinde kadınlar bunları içgüdüsel olarak yapıyor ya, ben yapamadım, anlatmak istediğim buydu.Belki de istisnalardan birisi olabilirsiniz evet. Karnındaki bir canlıyla bağ kurmak şartlanarak yapılan bir şey değildir muhtemelen. Hamilelikte salgılanan bambaşka hormonlarla ilgilidir. Bilimin ortaya koyduğu şeyler gerçek dışıysa bilemeyeceğim tabi.
Aşağıda yazdıklarınız ise yine söylediklerimden bağımsız, yapılan işler. Bilmediğiniz bir şeyi yapmakta zorlanabilirsiniz. Ne alt değiştirmek, ne banyo yaptırmak ne de gaz çıkarmak benim bahsettiğim şey zaten. Alt değiştirme hormonu yüklenmez zaten kimseye :)
Çok doğru yazmışsınız. Bende de var öyle bir durum. Çalışan anne çocuğuyum, 2 yaşında kreşe başladım. Babam iflas etmese o dönem annem işe daha geç başlayabilirdi ama mecbur kalmış. Çocuk aklıyla o mecburiyeti anlamıyorsun. Üstelik yoğun mesaili çalışıyordu. Küçükken hep annem beni sevse yanımda olur bak herkesin annesi yanında diye düşünürdüm. Koşullar öyle gerektiriyordu anlıyorum hakta veriyorum bir yerde ama bu durum benim küçükken bunları hissetmiş olduğum gerçeğini değiştirmiyor. Daha geçen sene çocukluğa dair bir konu oldu ben dedim hiç mutlu bir çocuk değildim, hep annemi özlerdim, mümkün olsa keşke çocukluğumu silebilsem. Çocuğa ilgi vermek o yaş grubu için çok çok önemliHocalarımdan biri de post doc için çocuğunu boşlamış. Kaç yıl geçmesine rağmen araları iyi değildi oğluyla. Bazıları bir şey olmaz demiş ama çocukta illa bir eksiklik oluşur. Çalıştığı için çocuğuna vakit ayıramayan annelere yetişkin olduklarında bile unutmayan çocuklar var. Anneliğini kötüleyeni bizzat duydum. Sebep ise çocukken yeterince ilgilenilmemesi. Duyunca bayağı şaşırmıştım, hiç beklemiyordum. Bundan çıkardığım sonuç çocukluk çağı gerçekten önemliymiş. Bazı şeyler o zaman eksik kalmışsa ileri vakitlerde de onun eksikliği unutulmuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?