- 18 Nisan 2015
- 2.245
- 6.063
Selam, bende de köpek fobisi vardı. Çocukken lojmanın ana giriş kapısına Alman kurdu bağlarlardı, karanlık odaya falan kapatırlardı vahşileşsin diye. Kulakları düşmesin diye sevmezlerdi bile. O köpeklerin korkusuyla büyüdüm ve tüm köpeklere karşı korkum oluştu.
Köpeklerden çok korktuğum için yolumu değiştirirdim, sabah ve akşam saatlerinde ortalık tenhayken sokağa çıkamazdım. Dedektör gibi olmuştum, köpeği pati sesinden bile tanıyordum. Korktuğumu anlayan köpekler "napıyo bu salak" der gibi peşime takılıyordu. Çünkü millet yanından normal normal geçerken ben sanki hayalet görmüş gibi davranarak geçiyordum, hatta geri dönüyordum filan.
Çok çabaladım, yavru köpek sevebiliyordum ama beceremedim yenmeyi. Eşimle o zaman sevgiliydik, o çok sever köpekleri. Yolda sevmek istedikçe benden çekiniyordu. Dedim bir gün adam belki köpek beslemek isteyecek, benim yüzümden geri kalacak. Böyle hayat da yaşanmaz, yenmem lazım. Bir uzmana gittim. Terapi aldım. Cidden çok uzun süren bir şey değil ve etkili sonuçlar doğuruyor.
Ben yalnızsam ve köpek görmüşsem baş dönmesi, nefes darlığı, kalp çarpıntısı gibi sorunlar yaşıyordum, dizlerimin bağı çözülüyordu. Şu an bunları yaşamıyorum. Çok vahşi görünmeyen, uysal, sakin köpekleri rahatlıkla sevebiliyorum, besleyebiliyorum.
İnanılmaz bir şekilde hayat kalitem arttı. Sabah yedide yürüyüşe çıkmak hayaldi benim için, artık yanımda bana eşlik eden bir köpekle yürüyebiliyorum.
Yardım alın, çok rahatlayacaksınız.
Köpeklerden çok korktuğum için yolumu değiştirirdim, sabah ve akşam saatlerinde ortalık tenhayken sokağa çıkamazdım. Dedektör gibi olmuştum, köpeği pati sesinden bile tanıyordum. Korktuğumu anlayan köpekler "napıyo bu salak" der gibi peşime takılıyordu. Çünkü millet yanından normal normal geçerken ben sanki hayalet görmüş gibi davranarak geçiyordum, hatta geri dönüyordum filan.
Çok çabaladım, yavru köpek sevebiliyordum ama beceremedim yenmeyi. Eşimle o zaman sevgiliydik, o çok sever köpekleri. Yolda sevmek istedikçe benden çekiniyordu. Dedim bir gün adam belki köpek beslemek isteyecek, benim yüzümden geri kalacak. Böyle hayat da yaşanmaz, yenmem lazım. Bir uzmana gittim. Terapi aldım. Cidden çok uzun süren bir şey değil ve etkili sonuçlar doğuruyor.
Ben yalnızsam ve köpek görmüşsem baş dönmesi, nefes darlığı, kalp çarpıntısı gibi sorunlar yaşıyordum, dizlerimin bağı çözülüyordu. Şu an bunları yaşamıyorum. Çok vahşi görünmeyen, uysal, sakin köpekleri rahatlıkla sevebiliyorum, besleyebiliyorum.
İnanılmaz bir şekilde hayat kalitem arttı. Sabah yedide yürüyüşe çıkmak hayaldi benim için, artık yanımda bana eşlik eden bir köpekle yürüyebiliyorum.
Yardım alın, çok rahatlayacaksınız.