Ben de sizin gibiyim inanılmaz korkarım. Yolumu değiştiririm, yolda tanımadığım insanlardan yardım isterim köpekten korkuyorum yanınızda yürüyebilir miyim diye vs... Ve ben sizin gibi süs köpeği sevmeye falan da cesaret edemem. İsterse ağzında diş olmasın, isterse kendi avcum kadar olsun ama yok ben her türlü çok korkarım. Ha ama uzaktan çok severim. Zarar görmelerine de içim acır. Dokunmayı arkadaş olmayı da çok çok isterim fakat dediğim gibi elimde değil çok korkuyorum.
Sözüm meclisten dışarı ama köpek besleyenlerin de tavrından rahatsızım ben. Köpek bağlı bile olsa yanından geçemiyorum ben örneğin, bu kadar korkuyorum elimde değil. Yada kaldırımda görüyorsam karşı kaldırıma geçiyorum. Ben köpekten rahatsız olduğumu falan belirtmiyorum yada ona zarar vermeye çalışmıyorum ama sahipleri genelde sinirleniyorlar bu gibi durumlarda. Köpek senden daha akıllı diyenine bile rastladım. Zarar vermemek, korumak, saygı duymak zorundayım ama sevmek zorunda değilim mesela. (ki belirttiğim üzre, korkuyorum ama uzaktan uzağa aslında çok seviyorum)
Bir de bence asla zarar vermez durduk yerde ısırmak genellemesi de yanlış bence. Hayvan sonuçta o kadar ince düşünememesi çok normal. Bizim işyerinde köpekleri çok seven her gün sokak köpeklerini besleyen bir ablaya geçen kış her gün beslediği köpeklerden 8 tanesi saldırmış mesela. Köpekten korkan bir insan olsam parçalarlardı, ben soğukkanlı olduğum için nasıl davranmam gerektiğini bilip kurtuldum diyor kendisi.