Konu eski ama görünce yazmak istedim. 8 yıldır aynı apartmanda oturuyorum. Normalde güleç yüzlüyümdür hani mizaç olarak sert olmamama rağmen apartmanda hala bir kaç kişiyi tanırım. Evde olduğum dönemde bir komşumla samimi olduk bir şekilde gelip gitmeye başladı. Gideceği başka biri yoksa bana geliyor eğer varsa bana gelecekken bahane uydurup ona gidiyor :)
Sürekli küsüyor, alınıyor çocuk gibi, kimsenin gönlünü eyleyemem ben dedim ve iletişimi tamamen kestim. Şimdi selamlaşmadan ötesi yok. Çünkü apartmanda kavga edip küsmediği insan kalmadı. Her akşam birinde yemekte olduğunu, hatta yatak odalarına kadar girip evin hanımı, beyiyle film izlediğini duydum. Kısacası apartman komşuluğunu çok tasvip etmiyorum. Kendini bilen insan çok az çünkü.