- 15 Şubat 2013
- 24.087
- 89.478
Ikizler olabilri
Ikizler olabilriEşin üşengeç mi kararsız mı başka bir şey mi anlayamadım.
Ahahah ben dicektim okurken adamda kendimi gördüm aggagagagIkizler olabilri
Hepsini okudum.nekadar sabirlisin.konu nasıl burgerden makarnaya geliyor.bnce bu ilişkide biriniz kararlı olmalı.cocugunds psikolojisi bozulur.ya gidin ya girmeyin bu ne dalga geçer gbi..esinde çok tuhaf sende iyi idare edin herseye evet diyorsun.Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Ya çok çok haklısın sinir bozucu bı eşin var. Herşeye başta tamam deyip sonradan vazgeçmek nedir . Tamam arada bir olabilirde bu durum çok sık yaşanmış. Al karşına konuş bu durum beni sıktı de.Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Size hak vermiştim ama ne bu tavır? Birbirinizi haketmişsiniz gariplikte.Okumayı bilmeyenler, yorum yazmazsa sevinirim. Ne de olsa okunmamış bir yazıya yazı yazmak saçmalıktan başka bir şey değil.
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
2 tarafta da evlilik sorumluluğu alınmadan evlenilmis gibi.Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Nuranka bebişim sen beni engelledinmş2 tarafta da evlilik sorumluluğu alınmadan evlenilmis gibi.