Merhabalar k.k.
anne olmak istiyorum, daha yolun başındayım 1,5 yıldır deniyoruz ama olmuyor olmuyor olmuyor.. çünkü bende gitmek bilmeyen bir çikolata kisti var.. artık heyecanla beklemiyorum da adet dönemlerini sonunda salya sümük ağlayacağım belli duruyor çünkü.
neyse eşimin bir arkadaşı var evli, normal de eşiyle çok sorunlulardı aralarını düzeltmek için elimizden geleni yaptık maşallah şimdi çok iyiler ama bir çok şeyi bize inat yapıyorlar gibi mesela biz eşimle o an tartışıyorsak birden birbirlerine sarılıyorlar vs vs.. bunlar falan sorun edilecek şeyler değil eşimle gülüp geçiyorduk.
asıl sorun bu çift bizim çocuk istediğimizi benim tedaviye başladığımı biliyor. kız hamileymiş düşük tehlikesi varmış hemen yazdım canım çok sevindim falan bildiğiniz tebrik cümlelerini sıraladım (gerçekten sevindim orası ayrı) sonra biraz destek verdim düşük tehlikesi için yani elimden geldiğince yanında olmak istedim. kızın bana yazdığı şey "hamilelik çok güzel bir şey".. yani hanımlar bu arkadaş 5 haftalık hamile, geçenlerde burada birisi konu açmış 5-6 aylık hamileymiş ama heyecanlanmıyorum ben iyi bir anne olamayacak mıyım diye dertleniyordu yani nasıl 5 hafta da bu hamilelik bu kızın bana övdüğü gibi çok güzel oluyor? şimdi yazmış kalp atışlarını duyduk çok güzel diye. ya evet bu çok güzel bir şey ama sen niye çocuğu olmayan birine bunları ballandıra ballandıra anlatıyorsun?
kızla her konuştuğumda gözlerim doluyor, ben böyle kıskançlık yapmazdım ama anlamadım. aslında kıskançlık da değil de ne bileyim o böyle anlatınca benim enerjim düşüyor moralim bozuluyor gönlüm kırılıyor hanımlar, allah sağlıklı evlat versin, evlatlarında gözüm yok ama böyle anlatması gerekir mi illa? bilmiyorum çok mu kötü bir insanım sevinçlerine ortak olamadığım için?
şimdi bu çiftimizin bize gelmek istemeleri yakındır, ben ne yapayım? kabul edip tüm gücümle kızın hamilelik güzelliklerini dinleyip hayallerine destek mi olayım yoksa müsait değiliz deyip küsmeleri pahasına kesip atayım mı?