O saçmasapan yiyecekler hayatınızın kaç senesine mal olmuş. Yazık değilmi gençliğinize, geçip giden ömrünüze.
Kendini kilolu haliyle seven insanlar illaki vardır ama belliki siz sevmiyorsunuz. Bahanelerin arkasına sığınmayın artık. Kilo vermenin zevkini hiçbir yiyecek veremez size.
Kararlı olun. Dramatize etmeyin durumunuzu. Zaten hepsi tadını bildiğiniz şeyler. Yememek size bir şey kaybettirmez.
Merhaba öncelikle şartlarınızı düzeltip psikolojik destek almanızı tavsiye ederim. Evlilik illa olacak diye bir şey yok ama sosyal çevreniz olmalı ki buna kilo engel olmamalı. Ablam bekarken 100 kg ya yakındı eniştem 58 kg idi tanıştıklarında. Ama eniştem çok aşık oldu ablama karakterine vb ve babam vermese neredeyse kaçıracaktı. (Amcam verince babam da He demek zorunda kaldı orası ayrı). Çocuktan sonra şeker çıktığı için şimdi daha zayıf ama yine 90-92 arası gidip geliyor. Çok iyi bir sosyal çevresi var ama bunun dışında da yeni ortamlara girer. Çalıştığı halde belediyenin akşam tiyatro kursuna filan gidiyor kaç senedir (Ferhan şensoyla bile yakındı türbanlı olmasına rağmen) fikir ayrılıkları ideolojik farklılıkları olanla bile iyidir aranan sevilen biridir. Şu ana kadar bir kere bile kiloyu problem yapmadı arkadaşlıklarda. Evlenirken eniştemin ailesinden çekindi biraz kilolu diye laf ederler diye eniştem demek ağırlığını koymuş kimse laf etmedi. Çok okuyun bilginiz ve kültürünüzle saygı duyulan biri olun sonra sizi seven kişilerle arkadaşlık kurarsınız.Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.
Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.
Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.
Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.
Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).
Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.
Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.
Kesinlikle psikolojik destek almalısınız.Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.
Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.
Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.
Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.
Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).
Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.
Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.
Ne olduğunu kesinlikle anlamadım. Neye sinirlendiniz bu kadar?Merhabalar. Sanırım bu konuyu açmakla hata ettim. Sanki yalnızlıktan ölüyorum, hiç kimse beni sevmemiş gibi bir algı oluştu sanırım. Seven de oldu ama bana uygun değildi. Tip olarak değil. Yaş olarak, kültürel olarak..
Ama bazı kurnazlar (erkek) hesap açıyor, mesaj atıyor, yok tanışalım uzun süreli ilişkimiz olur diyor, kibarca istemiyorum teşekkürler diyorum, hemen senin derdin ne oluyor?
Asıl sizlerin derdi ne ya. Bir kız bir sorununu paylaştı diye sevgili ilanı mı verdi oluyor. Aptal mı yazıyor profilimde. Tanımadan etmeden görmeden birine böyle mesaj atılır mı, salak mıyım ben.
Sevgili arasam burada işim ne. Giderim adkadaşlık sitesine.
Yok Behlül mü arıyormuşum yok daha çok ağlarmışım. Vay be. Pes gerçekten. Ego maşallah, bana da lazım böyle bir ego.
Neyse. Bence konu uzadı. Sadece dertleşmek istemiştim, konuşamadığım için başkasıyla.
En iyisi yetkili biri konuyu kilitlesin rica ederim.
Saygılar.
Merhabalar. Sanırım bu konuyu açmakla hata ettim. Sanki yalnızlıktan ölüyorum, hiç kimse beni sevmemiş gibi bir algı oluştu sanırım. Seven de oldu ama bana uygun değildi. Tip olarak değil. Yaş olarak, kültürel olarak..
Ama bazı kurnazlar (erkek) hesap açıyor, mesaj atıyor, yok tanışalım uzun süreli ilişkimiz olur diyor, kibarca istemiyorum teşekkürler diyorum, hemen senin derdin ne oluyor?
Asıl sizlerin derdi ne ya. Bir kız bir sorununu paylaştı diye sevgili ilanı mı verdi oluyor. Aptal mı yazıyor profilimde. Tanımadan etmeden görmeden birine böyle mesaj atılır mı, salak mıyım ben.
Sevgili arasam burada işim ne. Giderim adkadaşlık sitesine.
Yok Behlül mü arıyormuşum yok daha çok ağlarmışım. Vay be. Pes gerçekten. Ego maşallah, bana da lazım böyle bir ego.
Neyse. Bence konu uzadı. Sadece dertleşmek istemiştim, konuşamadığım için başkasıyla.
En iyisi yetkili biri konuyu kilitlesin rica ederim.
Saygılar.
Merhabalar.Düşündüğüm oldu ama risklerinden dolayı annem asla istemiyor. Kendi iradenle verebilirsin diyor. Aslında haklı da bir nokta da. Sonuçta ameliyat olsam da irademe hakim olmam gerekecek. Eskisi gibi yiyen geri alıyor kiloları ameliyat da boşa gidiyor.