- 8 Kasım 2015
- 4.203
- 8.979
-
- Konu Sahibi cosmicgirl
- #41
İnsanın kendini bulması gerek yani herkes aynı şekilde beslenince kilo veremiyor malesef. Ben alkali beslenme yapınca ilk ay gram ile veriyorum ikinci ayın başında gitmeye başlıyor. İlk defa yaptığım için kendimi gözlemledim. Sınavım olduğunda stress olursam yerim ben karantinada 12 kg aldım 40 beden olmamaya başladı sorun etmedim açıkcası birde ben yapısal olarak önce kendim diyen biriyim. Bana görün büyümüş falan bile denildi hiç çekinmem cevabı veririm. Bu sizin duruşunuzla alakalı biraz ben susan bir tip değilim.Merhabalar teşekkürler. Evet maalesef bana hep kiloya takanlar denk geldi sanırım tabi benim çekingenliğimin de etkisi vardır muhtemelen. Ve özgüven eksikliğimin. Önce kendimi sevmem gerektiğinin de farkındayım ama maalesef yapamıyorum bir türlü. Kendime kabul ettiremiyorum.
Alkali diyeti de denemiştim okumuştum kitabı. Karatay da denedim. Ama açıkçası en yüksek verimi if ile aldım. Düşük karbonhidrat diyeti eşliğinde. 6 ayda 24 kilo vermiştim birkaç sene önce. Ama babamı kaybettikten sonra iyice saldım kendimi. Stres vs hepsi beni dibe vurdu. Ama şu an yeniden deniyorum.
Meselenin özü incelik kalpte olmalı.... konusmandan kendini ifade edebilmenden zaten herşey gayet açık anlaşılıyor... söyledigim yanlış anlaşılmasın ama cok insan tanıyorum dış görüntü estetik hepsi 10 numara ama başka hiç bir şey yok.. atalarımız boşuna dememiş yüzü güzele doyulurda gönlü güzele doyulmaz diye.. onlar da biyerde tıkanıyor yani hatta o hic bisey... burda konu kendimizi memnun edebilmek. Kilo alınır da verilir de herkes zayif olmak zorunda da degil. Eğer bu yüzden zaten birseyler olmuyorsa emin ol olmaması daha hayırlı. Kimin aynı kalacağının bir garantisi var bu sadece kilo da degil herhangi bir uzvumuzu da kaybedebiliriz öyle bir durumda beni yanliz bırakacaklarsa baştan olmasınlar daha iyi. Önemli olan insanın kendine yetebilmesi gayet donanimli birisin sen kendine artarsin bileÖncelikle cevap yazan herkese teşekkür ederim.
Bazılarına katılsam da bazı mesajlarda yazanlara katılamayacağım. İşte hepimizin yaptığı bu. Birini yakından tanımadan kilolu diye, özgüven sorunu var diye kendini geliştirmemişsin sen diyerek etikitlemek. Ya da sen zaten isteksizsin, vermek istemiyorsun demek.
Ben çocukluk yıllarımdan beri endokrine gidiyorum yıllarca ilaçta kullandım. Endokrinde kilo verirken doktorum değişti, doktorum herkesin içinde, tek bir gün bile bana destek olmamış beni tanımamış bir doktor, beni yalancı konumuna düşürüp rezil edince bıraktım. Üniversite zamanı akupunktura gittim aylarca uğraştım 10 kilo verdim. Sonra şehir değiştirdim geldiğim şehirde bir doktora geçiş yaptım o doktor diğerinden tamamen farklıydı hem de maliyetini karlışayamadım bıraktım. Yine kilo aldım. Arada gittiğim doktorlar da oldu spor salonları da. Ama süreç hep aynıydı. Zor verme. Bırakma. Tekrar kilo alma.
En son kendi çabamla 24 kilodan fazla verdim kısa sürede, ama 5 yılda, 10 günde değil, geri aldım.
Kendini geliştirmekten kastınız ne acaba bilmiyorum ama, çocukluğumdan beri kitap okurum ev yüzlerce kitapla dolu, kişisel gelişim, tasavvuf, metafizik vs. Ayrıca fizik eğitimim de var maliye eğitimim de. Bazı kurslara gittim, gitar çalıyorum, resim yapıyorum, roman ve şiir yazıyorum. Ama bunlar değilse kastettiğiniz başka türlü insan nasıl kendini geliştirir bilmiyorum.
Benim tek sorunum katıldığım mesajlarda olduğu üzere önce benim kendimi beğenememem. Naz yapmamam, işveli olmayı bilmemem.
Yoksa güzel giyinirim elimden geldiğince, makyaj yaparım çok güzel, saçıma bakarım, takımı takarım... a bir tek topuklu giymem onu da giyecek bir ortamda değilim. Oldu mu giyerim. Güzel konuşurum, sohbetim iyidir, bilgime güvenirim. Sohbetimi sevmeyen yoktur. Hayvanları severim doğayı severim. Yürüyüşler yaparım. Bazen doğada bazen deniz kenarında. Hızlı yürürüm hatta çoğu kişiden. Bazen bisiklete de binerim. Evde koşu bandım da var. Arada onu da kullanırım. Her akşam neredeyse, dans ederim, çeşit çeşit dans. Hareket olsun.
Günde 2 öğün yerim. Eğer sağlıklı beslenme sürecindeysem ekmek yemem. İf yaparım. Beslenme konusunda cahil değilim. Neyin ne olduğunu bilirim. Ne yemem gerektiğini. Ketojenik diyet yapsam ben de veririm ama bütçe el vermiyor maalesef her gün yağlar, etler vs. Ayrıca devamlı yapılacak bir diyet değil sağlık açısından. Arada kullanılırsa daha iyi sonuç alınır.
Bazı insanlar çevresinden, kendi hayatından bakarak bu yorumu yapmışlar saygım sonsuz ama kendi gördükleriniz genel geçer demek değil. Siz şanslısınız ki sizin kilonuza takan biri çıkmamış karşınıza. Keşke ben de şanslı olsaydım. Ya da tanıdığım bazı arkadaşlarım gibi yesem yesem yan gelip yatsam ama yine incecik olsaydım.
Onlardan daha hareketliyim, daha sağlıklı beslenirim. Örneğin ünlü fast food markasına yıllar yıllar oldu gidip hamburger yemedim ben. Börek yemeyeli aylar oldu. Bilmeden yorum yaparken lütfen biraz düşünün.
Ben işte çevremdeki bu önyargılardan bıktım. Aa hamur işi yemeyin, aa sebze yiyin. İnanın çevremde benim kadar sebze alıp yiyen yok.
Neyse çok uzattım. Kimseyi kırmak değil amacım. Kırdıysam affola. Ama lütfen objektif empati biraz. Yargılamadan.
Saygılar.
Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.
Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.
Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.
Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.
Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).
Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.
Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.
Eğer kilolarınızdan rahatsızsanız bu kimse sizi sevmiyor diye olmasın. Kiloyu kendi sağlığınız için verin dışarıdaki insanlar için değil. Kendinizi sevin.Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.
Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.
Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.
Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.
Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).
Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.
Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.
ameliyat sürecinden biraz bahsedermisiniz. Bende düşünüuorum açıkcası ama çevremdekiler çok riskli falan diyor. Korkutuyorlar beni.Tup mide dusunmezmisin? Ben oldum ve cok mutluyum
O saçmasapan yiyecekler hayatınızın kaç senesine mal olmuş. Yazık değilmi gençliğinize, geçip giden ömrünüze.Merhabalar. Çok teşekkür ederim. Çok haklısınız ama 30 yıllık hayatımın 12 yıllık kısmını sayarsak hiç mi karaktere önem veren biri çıkmaz insanın karşısına. Çıkmadı işte ve ben de artık ümidimi kaybettim. İnancım kalmadı böyle insanlara. Sanırım şanssızım bu konuda. Sizin adınıza çok sevindim çok şanslısınız sizi her zaman seven her zaman destekleyen bir eşiniz var. Mutluluğunuz daim olsun inşallah.
Merhabalar.Düşündüğüm oldu ama risklerinden dolayı annem asla istemiyor. Kendi iradenle verebilirsin diyor. Aslında haklı da bir nokta da. Sonuçta ameliyat olsam da irademe hakim olmam gerekecek. Eskisi gibi yiyen geri alıyor kiloları ameliyat da boşa gidiyor.
Annenize kesinlikle katılmıyorum.Tüp mide ameliyatı mide değil aslına bakarsanız hormon ameliyatıdır.Sizin kilo vermemenizin sebebi çoğu zaman çok yemeniz değil hormonlarınızın dengesinizn bozulmuş olmasıdır.Eğer sizde karaciğer yağlanması ve insülin direnci var ise istediğiniz kadar kilo vermeye çalışın 2 adım ileri gider 3 adım geri gelirsiniz.Bence tüp mide ameliyatını kesinlikle olmanızı tavsiye ederim.Benim ablam 86 kilo ve obezite sınırına girmediği halde bu ameliyatı oldu iyiki de olmuş.Çünkü gitmediği diyetisyen uapmadığı diyet kalmadı hep en başa döndü.Sonradan anlaşıldı ki insülin direnci ve karaciğer yağlanması varmış.Doktor hormonların bu dengedeyken istediğin kadar diyet yap hiçbirşey elde edemezsin dedi.Yerinizde olsam maddi durumum el veriyorsa annem karşı çıksa bile bu ameliyatı olurum.ablam şuan 55 kiloya düştü kızı resmen özgüveni geldi yerine ve çok mutlu.Merhabalar. Çok teşekkür ederim. Çok haklısınız ama 30 yıllık hayatımın 12 yıllık kısmını sayarsak hiç mi karaktere önem veren biri çıkmaz insanın karşısına. Çıkmadı işte ve ben de artık ümidimi kaybettim. İnancım kalmadı böyle insanlara. Sanırım şanssızım bu konuda. Sizin adınıza çok sevindim çok şanslısınız sizi her zaman seven her zaman destekleyen bir eşiniz var. Mutluluğunuz daim olsun inşallah.
Merhabalar.Düşündüğüm oldu ama risklerinden dolayı annem asla istemiyor. Kendi iradenle verebilirsin diyor. Aslında haklı da bir nokta da. Sonuçta ameliyat olsam da irademe hakim olmam gerekecek. Eskisi gibi yiyen geri alıyor kiloları ameliyat da boşa gidiyor.
Kurallara uydugunda risklerde azaliyor. Eger istiyorsan hic durma derim. Hayatimda verdigim en dogru karar cunku. Kolaymi? Degil cunku yine calisiyorsun cabaliyorsun. Kendi kendine olmuyor.ameliyat sürecinden biraz bahsedermisiniz. Bende düşünüuorum açıkcası ama çevremdekiler çok riskli falan diyor. Korkutuyorlar beni.
Durumundan rahatsız olmasa buraya bu konuyu açmazdi heralde. Tabii bilmediğiniz hayatlar hakkında ahkam kesmek cok kolay. Bu yorumunuz kendine getirir eminim...O saçmasapan yiyecekler hayatınızın kaç senesine mal olmuş. Yazık değilmi gençliğinize, geçip giden ömrünüze.
Kendini kilolu haliyle seven insanlar illaki vardır ama belliki siz sevmiyorsunuz. Bahanelerin arkasına sığınmayın artık. Kilo vermenin zevkini hiçbir yiyecek veremez size.
Kararlı olun. Dramatize etmeyin durumunuzu. Zaten hepsi tadını bildiğiniz şeyler. Yememek size bir şey kaybettirmez.