Kilo Sevilmeye Engel midir?

Nihal Shibuya .!.:

Ablam üniversite yıllarında Morbit obezdi. Hiç sevgilisi olmadı. Sonrasında sıkı diyete girdi. Spor salonlarında olan çok iyi bir koşu bandı aldı kendine. Günde 2 saatini koşu bandında geçirdi. 36 bedene düştü. Evlendi, şimdi çocuğu var. Ablam huy, karakter olarak aynı ama obezken hiç bir erkeğin dikkatini çekmedi. Tabii kendi özgüveni de düşüktü bunun da etkisi var.
Herşeyden önce sağlığınız ve hayat kalitenizi artırmak için kilo vermelisiniz. Kilo iyi bir şey değil.

Genişletmek için tıkla...

kedilinick .!.:

Elbette metabolizmik bir rahatsizliktan ötürü zayiflayamiyor olabilirsin
Ama biraz mücadele edersen basarirsin
Ablam ben kilo veremiyorum hastayım metabolizmam musaade etmiyor diye diye 20 yıl tombul gezdi
Geçen yıl kararlı oldu 100 den 66 ya düştü 6 ayda
Maşallah şuan gayet alımlı oldu

Genişletmek için tıkla...

Bilir kisi .!.:

Harikaaa o zaman 6 Ay sonraki halimize odaklanalim. Biz istersek olur bunu unutmayalım başka hiç bir engel yok. Zaman öyle de geçiyor böyle de. Kendimize bir iyilik yaparak geçirelim zamanı. Pes etmek yok. Yorulcaz yeri gelcek ama hayalimizdeki bene haksızlık etmeyelim ona odaklanalim eminim üstesinden geliriz bol sansss

Genişletmek için tıkla...

aycaa11 .!.:

20 yaşıma kadar balıketli biriydim boyuma göre kilom fazla idi mezuniyet e yakın 3 beyazdan kaçtım zayıfladım biraz evlenince hele çocuktan sonra aşırı kilo verdim anladım ki çcom zayıf olmak bana göre değil şimdi kilo almaya çalışıyorum .Benim çevrem de kilolu olup ta eşi zayıf olanlar çok bence sevmeye engel değil sizin karşısınıza düZgün biri çıkmamış

Genişletmek için tıkla...

cosmicgirl .!.:

Pozitif olumlama yapmaya başladım bile 6 ay sonraki beni hayal ediyorum. Her şey güzel olacak. Tabii ki istersek yaparız.
Ne demiş ünlü düşünür: Düşünüyorum öyleyse varım.

Düşündüğümüz her şeyi yapma gücüne sahibiz. Yeter ki yürekten isteyelim.

Genişletmek için tıkla...

Bilir kisi .!.:

Bende yürüyüşümu yaptım geldim bu süreçte birbirimize destek olabiliriz. Bu iş yanliz olmuyor ne yazikki. Motivasyonun düştüğü yerlerde birbirimizi motive edelim ne dersin C cosmicgirl

Genişletmek için tıkla...

cosmicgirl .!.:

Süper. tabi harika olur. Ben bugün pek spor yapmadım akşam yaparım belki. Annemin doğum günü azıcık kaçamaklı olacak olsun yarın devam.

Genişletmek için tıkla...

Bilir kisi .!.:

Mutlu yaşlar dilerim annene. Yarın telafi günü yaparsın Bende dün kaçamakli geçirmiştim bugün haşlanmış tavuklu salata yedim sadece

Genişletmek için tıkla...

cosmicgirl .!.:

Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.

Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.

Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.

Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.

Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).

Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.

Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.

Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

Dasmeer .!.:

Kilo bence çok feci birşey.
Çünkü herşeyden önce hareket alanını kısıtlıyor.
Bende doğumdan sonra aldım hala veremedim ve hiç koşmaya vs mecalim yok.
Bir şekilde motive edeceğim kendimi.
Siz de sağlık için motive edin.
Geçen bebeğime kucağıma aldım iki oda gezdirdim yoruldum.
Nefes almani bile engelliyor.
Sevmeyi sevilmeyi geçtim fizyolojimi bozdu.
Şu zamanda aşırı gorselci toplum olduk.
Dermatologlar bile artık daha çok estetik gorunumle ilgileniyor.
Çoğu dermatologa artık botox için gidiyor.
Kimse dışını begenmedigi birinin içini merak etmez.
Oturduğumuz yerden TV'ye bakarken bile oradaki mankenleri elestirmiyoz muyuz?
Şu güzel değil şu iyi.
Hem sağlık hem özgüven için vermeniz lazim.
Spor yapın azimli olun.

Genişletmek için tıkla...

cosmicgirl .!.:

Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.

Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.

Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.

Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.

Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).

Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.

Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.

Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

cosmicgirl .!.:

Merhabalar. Biraz uzun olabilir şimdiden özür diliyorum kusura bakmayın ama çok doluyum. Çok kötü durumdayım. Her gece ağlıyorum. Hayattan soğumuş haldeyim, insanlara da kendime de güvenim kalmadı. Mutsuzum.

Benim sorunum sevilmemek. 30 yaşındayım, kendimi bildim bileli kiloluyum(100 kilo üzeriyim yıllardır). Kilo vermek için çok uğraşıyorum hayatım diyetlerle doktorlarla geçti. Bazı sorunlarım var bu yüzden kilo vermem biraz daha zor. Ayrıca kendimi motive edemiyorum. Mutsuzluğum yalnızlığım bir noktada beni yoruyor, pes ettiriyor. Kilo veriyorum sonra yeniden alıyorum. Çekingenim, utangaç olduğum için sosyal ortamlara giremiyorum, spor salonuna gitmek istemiyorum. Evde de hareket ederim ama pek etkili olmuyor sanırım.

Üniversite de okudum, birkaç işte de çalıştım ama hiç sevgilim olmadı. Hiç beğenilmedim. Hiç aşık olunan kız olmadım. Utangacım, hemen herkesle samimi olamam, ancak tanıdıkça gerçek beni görebilirler ki yakın arkadaşım diyeceğim 2 kişi vardı artık onlar da yok biri taşındıktan sonra bizle bağını kesti diğer arkadaşım da evli ama her fırsatta bilerek ya da bilmeyerek beni eziyor, rencide ediyor. Bu yüzden şu sıralar ondan da uzaklaştım. Hiç arkadaşım yok, sevgilim yok, sevenim yok. Sosyalleşirim dedim işe girdim ama orada bile çevrem olmadı. Yaşım büyük olduğu halde benden küçükler bile bana lakap takıyor vs.

Bir iki defa çevreden tanıştırmak isteyenler oldu onda da kiloluyum diye birinde bir bahane ile ekildim, birinde de internetten tanıştık ortak arkadaşlar filan vardı yakın çevremdendi, ilk görüşmeden sonra arayıp sormadı ve takılmalık kız olarak görüldüm. Tabi ki istemedim böyle bir şeyi.

Sonrasında internetten biriyle tanıştım ruhsal olarak kendime çok uygun buldum, karakteri olsun, yaşadıkları olsun kendime çok yakın hissettim 2 yıldır arkadaşız sosyal medyadan ama ben yazmadıkça hiç yazmaz, arayıp sormaz, hislerimi belli de ettim aslında, direkt söylemesem de ama hiçbir şey söylemedi ne olumlu ne olumsuz. Ama belli ki o da ne sevgili ne de arkadaş olmak istiyor benimle. Ama konuştuğumuz zaman "ne kadar bilgilisin, ne kadar güzel" diyerek iltifat ediyor. Aynı şehirde değiliz ama bulunduğum şehirle de bağlantısı var. İstese arkadaşça bile görüşebilirdi ama ona da yanaşmadı. Herkeste telefonu var mesleği gereği ama bana vermedi, vermek istemedi. Ben vermiştim sosyal medyayı kapatırsam diye hiç mesaj atmadı, aramadı. Yani bir duygusu olmadığı çok net tabi. Evli değil, sevgilisi de yok(kendisi söylemişti, sosyal medyasından da belli zaten).

Benim bunları yaşama sebebim sadece kilolu olmam mı? Çok üzülüyorum çok kötü hissediyorum kendimi. Neden kimse tanımak bile istemiyor beni. Kilolu olunca insanlar neden karşısındaki insandan kaçıyor. Sadece sevgili meselesi değil arkadaşça bile tanımak istemiyor.

Ne yapmalıyım bilmiyorum. Psikoloğa gidemem çünkü durumum yok ama olsa bile gidebilir miydim bilmiyorum. Anlatamazdım herhalde. Burada beni tanımıyor kimse o yüzden rahatım ama normalde en yakınım dediğim kişi bile bilmiyor bu halimi.

Özgüvenim eksilerde. Sizlere anlatmak istedim derdimi. Uzun oldu. Kusura bakmayımin lütfen. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...