Kendimizi boğsak günaha girmiş olur muyuz?

mugehatun .!.:

Cidden bazen kendimi boğmak istiyorum. Çünkü zaten kendim kendimi itinayla boğuyorum.
O kadar sıkıcı bir iç dünyam var ki.
Kızlar ben depresyonumdan kurtulamıyorum. Pskologa gidiyorum, gayet iyiydim iyi geldiğini düşünüyordum bana, terapiye tatil şu bu derken ara verdim. Yine aynı konularla boğuşuyorum.
Depresyonum ağır değilmiş pskologuma göre, ilaçlık filan bir durumum yoktu. Toparlarsın sen dedi aslansın kaplansın. İyiydim ya iyiydim. Yine aynı yerde aynı şeylerle boğuşuyorum.

Devamlı şu sorular beynimde: Neden ben böyleyim? Nolurdu azıcık normal insan olsaydım? Nolurdu hayatımdaki her şey sırasıyla normal bir şekilde devam etseydi?

Yıllardır kilo vermeye çalışıyorum, veremiyorum. Olmuyor lanet olası, beceremiyorum. Şu boğazımı tutamıyorum ya, bir ay yemesem ikinci ay ipini koparmış it gibiyim. Kendimi kafesinde aynı yerde koşup duran hamster gibi hissediyorum.
Hiç bir başarım yok hayatımda. Geçen gün akraba toplantısı vardı babama "müge napıyor çalışıyor mu bir yerlerde diye soruyolar. Söylediği şey şu : "müge yiğiti kazandı evde çalışıyor işte hahahah. Durumum bundan ibaret.
Değiştiremiyorum kendimi. Hayatımı. Yapmam gerekenleri biliyorum ama yapamıyorum. Olmuyor.
Hırslansamda o hırs bitiyor, isteğim olsa da sönüveriyor. Hemen umutlarım bitiyor. Hiç bir şeyi başaramayacağım gibi geliyor. Hepsi anlamsızlaşıyor.Her şey bir zaman sonra anlamsızlaşıyor. Kendimi 80 yaşındaki teyze gibi hissediyorum çoğu zaman. "Amaaan yapsam da nolcak" kafasındayım. Hatta seksenlik teyzeler böyle değildir bence.

Depresyon genetik midir acaba? Annemin kuzeni depresyondaydı ve intihar etti. Bende annemin sülalesine benzerim. Bazen acaba genlerimde mi problem var acaba diyorum.

Kocam malumunuz zaten problemli, çocuk işini annemin tüm baskılarına rağmen erteledim. Diyorum ki bari bu adam adam olana kadar bende kendime iş bulayım, nolursa olsun bir işe gireyim. Biraz zayıflayayım, kendime bakayım. Üç gün bu kararlılıkla yaşıyorum, üçüncü gün diyeti bozuyorum. Tüm umutlarım da işe güce dair bitiyor. Yemin ediyorum emrahın annesi moduna bürünüyorum, sanki kötü yola düştüm de kurtulma şansım yok.

Yine tam şuanda öyleyim. Bir aydır öyle böyle diyet yapıyordum.Becersemde beceremesemde. Yok yine bozdum. Yarın artık eve dönücem, bu adamın düzelmeyeceğini de biliyorum. Boşuna konuşmalar yapacağım. Bir de gidip kayınvalidemlerin filan triplerini çekerim, ne zaman anneme gitsem gelsem illa surat asıp trip atarlar kayınailegiller. Sonra tek başıma kalırım. Kendi kendime sözler veririm yine. Diyete başlarım, iş ararım. Hayatımda yara açmış arkadaşlarımın başarı haberlerini duyar, bir ben mal gibi kaldığım için bir posta daha depresyona girerim. Böyle arkadaşlarım var hep. Vakti zamanında yediğimiz içtiğimiz bir olan, sonra aramız bozulan arkadaşlarım. Bu günkü çoğu başarısızlığımın yardımcı mimarları. Hepsi atandı evlendi çoluk çocuğa karıştı. Bir ben mal gibi kaldım. Bir ben.Hepsi güzel, hepsinin çocuğu oldu. Ben? Ben! Kaç yaşıma geldim. Kafam hala 16.Her şeyden korkuyorum, hepsinden nefret ediyorum. Neden hayatıma girdiler, b.k mu vardı!
Sinirden oturur yerim yerim yerim patlayana kadar yerim işte. Sanki ben yedikçe dünyadan insanlardan kendimden intikam alıyorum. Geçmişimden hatalarımdan değiştiremediğim şeylerden. İnsanlar laf etmesin diye, gizli gizli yerim. Akşam yerim sabah yerim. Boğazımın derdinden ölücem bir gün. Ne yazık!

Ne doğru dürüst bir bölüm kazandım, ne doğru dürüst bir iş bulabildim, evlendim. Ne adamı adam edebildim ne kendimi değiştirebildim. Çocuk bile yapmayı beceremedim ya...

Çok bunaldım. Ölsem gam yemem dediğim anlardan birtanesi daha.

Destan oldu kusura bakmayın, yazmam rahatlamaya çalışmam birilerine anlatmam gerekiyordu. Artık kimseye bir şey anlatamıyorum en son arkadaşıma böyle dert yanarken bana " müge sende hep depresyondasın zaten" dedi. Ne diyim, haklı. Hayatımdaki insanlarda benden bıktı.

Kk bıkana kadar yazarım :)

Sabırla okuyan, iki kelam yazan,beni bağrına basan herkesi öptüm, mıncırdım.

Genişletmek için tıkla...

rujj .!.:

kitap yazsana ciddiyim harika bir anlatımın var

Genişletmek için tıkla...

mugehatun .!.:

Maddi sıkıntım yok şükür, evde her türlü spor aletim var, fakat benim bbeynim problemli. Düzenli spor ve diyet yapamıyorum.
Açıköğretimmi aman aman, kalsın. Üçüncü üni olur ve benim tek bir işim yok. İşim olsaydı keşke ah.

Genişletmek için tıkla...

BayanHicKimse .!.:

Hangimiz normaliz canım ya
Öncelikle eğer eşinle ayrılmak istiyorsan, sana iyi gelmiyorsa ayrıl. Sorunu bilmiyorum ama senin ruh durumun daha önemli. Atanmak, iş bulmak, çocuk yapmak her zaman olur. Bunları bu kadar büyütme. Bir yıl gece gündüz ders çalışırsın kazanırsın, bir yıl diyet yaparsın verirsin kiloları. Önemli olan o gücü kendinde bulmak. Milletin dediğine bakarsak zaten ölmüşüz, kadının biri annemin yanında bana sen de bi ekmeğini eline alamadın be kızım dedi sanki o vermiş yıllardır ekmeğimi.

Genişletmek için tıkla...

mugehatun .!.:

Handee sende bendensin :) İşte aynen böyle,beni çok iyi anlıyorsun, dev üşengeçlik :) Ben kendimi böyle kabul edemiyorum ama. Çünkü mutsuzum, şişmanım, kendimi çirkin hissediyorum. Her ortamdan çekiyorum kendimi. Evde kaldıkça depresyona girdim, çocuk olmadıkça bu tavan yaptı. Ben böyleyim dersem tamamen depresyoncu olurum herhalde

Genişletmek için tıkla...

mugehatun .!.:

Cidden bazen kendimi boğmak istiyorum. Çünkü zaten kendim kendimi itinayla boğuyorum.
O kadar sıkıcı bir iç dünyam var ki.
Kızlar ben depresyonumdan kurtulamıyorum. Pskologa gidiyorum, gayet iyiydim iyi geldiğini düşünüyordum bana, terapiye tatil şu bu derken ara verdim. Yine aynı konularla boğuşuyorum.
Depresyonum ağır değilmiş pskologuma göre, ilaçlık filan bir durumum yoktu. Toparlarsın sen dedi aslansın kaplansın. İyiydim ya iyiydim. Yine aynı yerde aynı şeylerle boğuşuyorum.

Devamlı şu sorular beynimde: Neden ben böyleyim? Nolurdu azıcık normal insan olsaydım? Nolurdu hayatımdaki her şey sırasıyla normal bir şekilde devam etseydi?

Yıllardır kilo vermeye çalışıyorum, veremiyorum. Olmuyor lanet olası, beceremiyorum. Şu boğazımı tutamıyorum ya, bir ay yemesem ikinci ay ipini koparmış it gibiyim. Kendimi kafesinde aynı yerde koşup duran hamster gibi hissediyorum.
Hiç bir başarım yok hayatımda. Geçen gün akraba toplantısı vardı babama "müge napıyor çalışıyor mu bir yerlerde diye soruyolar. Söylediği şey şu : "müge yiğiti kazandı evde çalışıyor işte hahahah. Durumum bundan ibaret.
Değiştiremiyorum kendimi. Hayatımı. Yapmam gerekenleri biliyorum ama yapamıyorum. Olmuyor.
Hırslansamda o hırs bitiyor, isteğim olsa da sönüveriyor. Hemen umutlarım bitiyor. Hiç bir şeyi başaramayacağım gibi geliyor. Hepsi anlamsızlaşıyor.Her şey bir zaman sonra anlamsızlaşıyor. Kendimi 80 yaşındaki teyze gibi hissediyorum çoğu zaman. "Amaaan yapsam da nolcak" kafasındayım. Hatta seksenlik teyzeler böyle değildir bence.

Depresyon genetik midir acaba? Annemin kuzeni depresyondaydı ve intihar etti. Bende annemin sülalesine benzerim. Bazen acaba genlerimde mi problem var acaba diyorum.

Kocam malumunuz zaten problemli, çocuk işini annemin tüm baskılarına rağmen erteledim. Diyorum ki bari bu adam adam olana kadar bende kendime iş bulayım, nolursa olsun bir işe gireyim. Biraz zayıflayayım, kendime bakayım. Üç gün bu kararlılıkla yaşıyorum, üçüncü gün diyeti bozuyorum. Tüm umutlarım da işe güce dair bitiyor. Yemin ediyorum emrahın annesi moduna bürünüyorum, sanki kötü yola düştüm de kurtulma şansım yok.

Yine tam şuanda öyleyim. Bir aydır öyle böyle diyet yapıyordum.Becersemde beceremesemde. Yok yine bozdum. Yarın artık eve dönücem, bu adamın düzelmeyeceğini de biliyorum. Boşuna konuşmalar yapacağım. Bir de gidip kayınvalidemlerin filan triplerini çekerim, ne zaman anneme gitsem gelsem illa surat asıp trip atarlar kayınailegiller. Sonra tek başıma kalırım. Kendi kendime sözler veririm yine. Diyete başlarım, iş ararım. Hayatımda yara açmış arkadaşlarımın başarı haberlerini duyar, bir ben mal gibi kaldığım için bir posta daha depresyona girerim. Böyle arkadaşlarım var hep. Vakti zamanında yediğimiz içtiğimiz bir olan, sonra aramız bozulan arkadaşlarım. Bu günkü çoğu başarısızlığımın yardımcı mimarları. Hepsi atandı evlendi çoluk çocuğa karıştı. Bir ben mal gibi kaldım. Bir ben.Hepsi güzel, hepsinin çocuğu oldu. Ben? Ben! Kaç yaşıma geldim. Kafam hala 16.Her şeyden korkuyorum, hepsinden nefret ediyorum. Neden hayatıma girdiler, b.k mu vardı!
Sinirden oturur yerim yerim yerim patlayana kadar yerim işte. Sanki ben yedikçe dünyadan insanlardan kendimden intikam alıyorum. Geçmişimden hatalarımdan değiştiremediğim şeylerden. İnsanlar laf etmesin diye, gizli gizli yerim. Akşam yerim sabah yerim. Boğazımın derdinden ölücem bir gün. Ne yazık!

Ne doğru dürüst bir bölüm kazandım, ne doğru dürüst bir iş bulabildim, evlendim. Ne adamı adam edebildim ne kendimi değiştirebildim. Çocuk bile yapmayı beceremedim ya...

Çok bunaldım. Ölsem gam yemem dediğim anlardan birtanesi daha.

Destan oldu kusura bakmayın, yazmam rahatlamaya çalışmam birilerine anlatmam gerekiyordu. Artık kimseye bir şey anlatamıyorum en son arkadaşıma böyle dert yanarken bana " müge sende hep depresyondasın zaten" dedi. Ne diyim, haklı. Hayatımdaki insanlarda benden bıktı.

Kk bıkana kadar yazarım :)

Sabırla okuyan, iki kelam yazan,beni bağrına basan herkesi öptüm, mıncırdım.

Genişletmek için tıkla...

zehrem .!.:

Bişi diyim mi genel hatlarıyla bakarsak o kadar çok benziyoruz ki. Sıfır irade, 2 gün süren hatta bazen 1 saat bile sürmeyen hırslar, bu gibi hırs anlarında alınan ama asla ulaşılamayan hedefler...Gerçekten kendimden nefret ediyorum bazen. Ciddi anlamda yardım edebilcek biri var mı bize ya? Ya Rabbim o kadar çok kapılar açıyor ki sırf iradesizlikten azimsizlikten hiç birini değerlendiremiyorum. Bu beni çok üzüyor ama üzüldüğümle kalıyorum hep aynıyım. Değişemicem ben galiba

Genişletmek için tıkla...

Bana_masal_anlatma .!.:

Yaa cok güzel ifade etmissin kendini.. Aslında birçok insandan yeteneklisin bence..yazarlık yönün var..hiç bu konu da bir girişimin oldu mu?

Genişletmek için tıkla...

gelpisipisi84 .!.:

Kendimi kafesinde aynı yerde koşup duran hamster gibi hissediyorum, şuraya sesli güldüm Arkadaşım yazın o kadar akıcı ki nasıl bitti anlamadım Kendini sürekli insanlarla kıyaslamaktan vazgeç ilk hattan burada başlıyor. Kendi kendini manipüle ediyorsun. Beceriksizim , kiloluyum , bilmem neyim vs.vs. Özgüvenini yok etmişsin. Böyle iş bulamazsın.

İş bulmaya giderken ruh halin dışına yansıyordur eminim ama işverenlerin ilk dikkat ettiği nokta ; Kendinden emin donanımlı personel almak hatta özgüveni tavan yapmış bir insan, herkesi etkiler. Kiloya gelince birlikte diyet yapabiliriz , yarın başlicam sen bana destek ol ben sana . Eş konusuna gelirsek , sürekli kendini ezikleyen bir kadın, hangi erkeğe çekici gelir. Kendine güvenmiyorsun ki ! İnsanoğlu özel yaratılmıştır. Sen bu dünya gelme amacın var ama ne ?

Genişletmek için tıkla...

asianzade .!.:

Ne kadar guzel anlatmissin derdini.insan heves bile ediyor okurken dermisim arkadasim şaka bir yana ayni kaderi paylaşiyoruz sanki.dünyaya bir eksiyle gelmisiz.çabaliyoruz ama olmuyor.senden tek farkım duzgun bi isimin olmasi ama inan hic tatmin etmiyor beni.yani is bunda bitmiyor cnm emin ol.ise girdiginde de buna benzer ama baska turlü sorunlarla karsilasacaksin.yasin kac tanismak isterdim bakalim hangimiz daha fazla depresyonda,hangimiz daha fazla dibe vurmusuz

Genişletmek için tıkla...

SheZofren .!.:

Boğarsın eyvallah da ölürsen sıkıntı büyük

Genişletmek için tıkla...

marvelgirl .!.:

Ben de balıketliyim 40 bedenim.
Hayatımda iki kere diyet yaptım. Lisedeyken 55 kiloydum. Diyet yaptım iyice iştahım kesildi 42 oldum. Bu sefer bi boka benzemedim afedersin.
Geçen yaz da stresten aldığım kiloları verdim, 65 e dayanmıştım. 50 oldum. Sonra 8 kiloyu geri aldım ameliyat olunca. Herhalde bu yaz yine diyet ve spor yapacağım gibi görünüyor çok dengesizim. Uyku düzenim sıfır bir de.
Bence sen hormonlarına ve insülin direncine baktır, diyet yaparken kendini bitkin hissediyor musun ya da elin ayağın titriyor mu açlıktan? Bence bunlar önemli.

Genişletmek için tıkla...

meleklerim benim2 .!.:

kız sen beni görrr anlatsam haline binlerce kere şükredersin ama gercekten anlatış şeklin cok hoşuma gitti arkadaşın dediği gibi kitep yazsan süper olur bence

Genişletmek için tıkla...

asya sitare .!.:

Kaç yasındasın kız sen ? Cocuk olunca n'oluyor level mı atılıyoruz . Benımde kızım var ama sorunlarımız oluyor kocayla sorun bitmez ki

Genişletmek için tıkla...

birdenem .!.:

Ben de başak burcuyum. bu burcun ortak özelliği galiba üşengeçlik.
Bugün karar verip, 1 saate kalmadan fosss diye sönmek.
Gündüz şirkette çalışırken karar veriyorum. Bir gaz geliyor. Eve gidince şunu yapıcam, bunu bitiricem ..vs. v.s
Eve bir gidiyorum. Oğlanla oyna , onu uyut . Sonra amaaaannnn bugün geçsin yarın yaparım. Derken derken ....
Anladınız siz onu Müge cim kendini düzeltirken bize de bir el atıver lütfen

Genişletmek için tıkla...

Ayata .!.:

Mugecim şu kitap işini bir düşün derim;-) wattpad a takıl biraz. Bakalım neler çıkacak senden. Ben eminim çok eglenceli ve güzel olacak yazdığın şeyler. ;-)

Genişletmek için tıkla...