kendi hayatını kurmamak sizce bir eksiklik mi?

çıktığın kapıyı çok sert kapama diye bir söz vardı o hesap olmuş :) ne olursa olsun insan ailesiyle o derece ters düşmemeli, sırt dönmek sorun oluyor.
tam tatmin sağlayabilecek ne var ki şu hayatta? nankörüz, hep daha fazlasını ister, elde edince de bir şekilde yine memnuniyetsizlik yaşarız.
ani verilmiş bir karar mı? aslında karar değil de bir istek. çok eskiden gelen bir istek. kaç sene oldu bilmiyorum hep içimde yani tek yaşasam, tek başıma düzen kursam falan diye...
 
tatil iyi fikir aslında. tek başıma kaçsam bir yerlere, gerçekten o zaman daha iyi anlayabilirim belki bu isteklerim konusunda kendimi.
 
işte denemek konfor alanını terk etmek ya hani. ona cesaret edemiyor insan. ya hep ya hiç gibi. çok fazla masraf. ha yapar mıyım, yapabilirim, eğer beceremezsem de ailemin bana sırt dönmemesi için, ayrılırken iyi ayrılırım.
 
bilemedim.
mesela sen tek eve çıkmış olsaydın annen ayrılır mıydı yine de dayın ve anneannenin evinden?
düzenini sana güvenerek yada sen istediğin için mi bozdu?
hayır düzenini bana güvenerek ya da ben istedim diye bozmadı. düzen zaten bozuktu. bizim o düzende mutsuz olmamız etkilemiştir tabii kararını. maddi anlamda en çok annem sömürülüyordu. en çok onun iyi niyeti suistimal ediliyordu. boşandıktan sonra bizimle birlikte anneannemin yanına taşındı ama o evi -ki 10 seneden fazla zamandır birlikte oturduk- kendi evi gibi görmedi. şöyle söyleyeyim, biz anne ve kızları olarak sadece 3'ümüz mesela yemeğe çıkamazdık ya da kahvaltıya gidemezdik dışarı, sorun olurdu. son zamanlarda çok ciddi bir iki kavga oldu anneme de yeter dedirten.
 
onun kardeşi bir söz daha vardı,
limanlar gemiler sığınsın diye yapılır ama gemiler limanlar için yapılmaz diye :) bu da sizin söylediğiniz söz ile aynı anlama geliyor sanırım.
 
o tamir işi beni baydı zaten. pandemi zamanı, yasaklar da var diye evin mobilya ihtiyaçlarını internetten aldık tabii demonte şekilde geliyor siz kurmak zorundasınız kendiniz. kitaplık aldık, masa falan aldık. kurana kadar canımız çıktı üstelik elimizde şarjlı tornavida falan da olmasına rağmen. kardeşimin masası hala yarım mesela, benim kitaplık istediğim gibi olmadı. sırf kurulumla uğraşmamak için tv ünitesini mağazadan aldık adamlar gelip kursunlar diye, herhalde internettekinden 2-3 kat daha pahalıya patladı.

kendime baza almam lazım alamıyorum. yasaklardan sonra gezip dolaşıp bakacağım ve ben kurmayacağım, aldığım yerden teslim eden ekip kuracak. attım yatağı yere, yerde yatıyorum :)
 
Bu yoruma açık bişey değil gibi sanki
Siz eksikliğini hissediyorsanız pekala eksikliktir
doğru. ben sadece sizlerin düşüncesini merak ettim :) içimi döktüm, belki haklısın lafını duyup biraz destek almak istedim psikolojimi rahatlatmak için...
 
doğru. ben sadece sizlerin düşüncesini merak ettim :) içimi döktüm, belki haklısın lafını duyup biraz destek almak istedim psikolojimi rahatlatmak için...
İşte yoruma açık değil derken bunu demek istedim aslında, yani sen bi eksiklik olarak hissediyosan bunu hayatında haklısındır mutlaka. Hiç o sebeplere de, onaylanmana da gerek yok ki, canın yalnız yaşamak istiyordur bu bile başlı başına bir sebep
 
Bende boyle hıssedıyorum.Ama ayrı eve cıkmama aılem ızın vermıyor.
 
Ayni evdede özgür olabilirsiniz ailenize karşı sınırlarınızı korursanız ayrı ev külfet bence yeme içme temizlik kıra artı sıkıcı bence ailenizi herşeye karıştırmassanız gayet gül gibi geçinip gidersiniz
 
Yaşıtız. Uzun süredir takılmıyorum forumda ama eskiden de çok empati yaptığım konular açardın. Bu konu da öyle. Son bir kaç senedir doğum günlerimden nefret ettim. Eee ne değiştirdim hayatımda, güçlü ve özgür bir kadın oldum mu, bu ne geçen senenin aynısı vs vs. En sonunda ufak başarılarımı takdir etmeye başladım. Herkes kendi zamanını yaşar. Bir şeye erken başlamış ya da geç kalmış değiliz. Her zaman bu kadar "akışta" olamıyorum ama olmaya çalışıyorum. Tavsiye ederim. Tüm olay bakış açımızda...
 
Farklı bir eve çıkıp ‘kendiniz’ olacaksınız. Annenizin yanına gelince yine aynı cici kız mı olacaksınız ? Eğer öyleyse bu değişmek değil kaçmaktır. Değişmek, birşeyleri değiştirmek mi istiyorsunuz? Annenizin yanında değişin, gelişin. Ona bunu kabul ettirin. Ayrı bir eve çıkınca ne olacak ki? Sizi siz yapan ne olacak ? Yemekleri, temizliği yalnız sizin yapmanız, faturaları ödemeniz mi? En geç gece yarısı yine eve gelecek, yalnız uyuyacaksınız. Kendiniz olmanıza anneniz engel değil. Anne direnir kızar bağırır çağırır evlat deyip susar kabullenir. Yanlış çözüm yılları aradığınızı düşünüyorum.
 
Belirli bir yaşa kadar hissetmiyor olabilirsin ama ölüm diye bir gerçek var.
Ailemizden birilerini kaybedince yalnız başına kaldığında o zaman dank ediyor insana.
Dank ediyor ama geç kalmış oluyorsun.
Bu yüzden her şey zamanında güzel.
Evlenmek yada ayrı eve çıkmak aileni arka plana atmak değildir ama insan bu hayatta kendi için yatırım yapmalı.
Şöyle düşün ileri yaşlarda insanlar neden evlilik yapıyor mesela ?
Evde bir nefes olsun diye derler.
O hesap.
Benim yakın çevremde vardı öyle bir kadın.
Yıllarca annesiyle yaşadı.
Babasını erken kaybettiler abiler, ablalar evlendi.
Bu kadın da annesine yoldaş oldu.
Kadın da öldü geçen seneler de şuan herkesin bir hayatı var ama o kadının yok.
Evlense kimseyle evlenemiyor.
O yüzden çokta geç kalma hayallerini gerçekleştirmek için.
 
hani bilmiyorum aileyle yaşıyor olmak, tek başına olmamak sanki insana kendini hala çocukmuş gibi hissettiriyor.

buraya katıldım

25 yaşından beri aileden ayrı hayatım var (ben evliyim ama yani tek kişilik değil)

benden 3 yaş büyük görümcem var

43 yaşında şu an ve o hep daha küçük kız modunda

aile ile yaşıyor, aile ile yaşamasa da geri döneceği bir aile evi olduğu hissi hep var

yani gidiyor bir yıl takılıyor İstanbul da yaşıyor mesela, sonraki senen ben sıkıldım, yoruldum iş hayatından deyip istifa ediyor

hayatımda hiç böyle bir lüksüm olmadı zira koca kadın istifa edip aileme bana bak diyemem

ama o bu hisse hep sahip evin küçük kızı modu hep var
 
17 yaşından beri ailemle yaşamıyorum.
Ünv diye cıktım sonra donmedim zaten baska sehirdeydim.
Ayrı eve cık bence
 
düşünmemeye çalışıyorum ama takıyor işte insan. 2 kişi tanıyorum, rezidansta oturuyorlar,

şimdi buraya kadar okuduğumda bağımsızlık isteği diye düşünmüştüm

ama bunu okuyunca biraz bu modern dizi hayatlarına özenme mi var

yani benim aklıma gelen ayrı eve çıkma düşüncen rezidansta değildi

aksine işine yakın en ucuz yaşamı sunan olağan bir mahalledeki olağan bir daire idi

ya da bu şehirde öğrenci semti var mesela 1+1, 2+1 eşyalı evler var ama bildiğin apartmanlardan oluşuyor öyle lüks bir artısı yok

sen işten geleyim spora gideyim, oradan kafeye geçeyim vs diye düşünüyorsun galiba

ha bu da olur ama sanki biraz pandemi bunalmışlığının, o ışıltılı hayatlara özenmenin bir yansıması gibi

kulelere kapatılmış yaşamlar olarak da değerlendirmek lazım esasen, market online, her türlü tamirat vs zaten rezidanstan, spor, eğlence vs de orada

yani sana yaşamını burada konumlandır diyor

evet bir yerden bakınca çok konforlu, yolda zaman kaybı yok, her istediğin elini altında ama insan çevren daralıyor, hep aynı tarz insanlarla oluyorsun

(tamam, ben iyice yaşlandım, sen kayle alma beni, yolun açık olsun)
 
estağfurullah kaale almamak olur mu :) kaale almak için konu açtım zaten bakalım hangi farklı sesler çıkacak bu düşüncem hakkında diye.
şöyle ifade edeyim.
son 6-7 ay içinde tam 3 kez taşınmış olduk. önce mevcut düzenimizden ilk ayrı evimize. sonra orada bazı sorunlar yaşayıp, apartmandan memnun kalmayıp şu an oturduğumuz yere taşınmış olduk. toplam 3 taşınma. çok yorucu ve masraflı. bu zaten negatif bişey olarak cepte.
ben o rezidanslara baktığım zaman kafedir spor salonudur bunlardan ziyade güvenlik kısmını düşünüyorum. zira bizim bundan 2 ay önce oturduğumuz apartmanda daire 1+1'di, üstelik konumu fena değildi toplu taşımaya 2 dk falan, hastaneye vs yakın, etrafta yığınla fırın, market vs dükkan dolu. ama apartman kötüydü, giren çıkan belirsizdi ve güvensiz bir ortam vardı. taşındığımız ilk gece kapı önündeki ayakkabılarım çalındı zaten aileler değil öğrenciler ve tek başına yaşayan bekarlar oturuyordu. bizim için yanlış tercihti ama kirası uygundu. mesela şimdi baktığım zaman bir daha asla öyle bir yerde oturmak istemem. alt kat komşum madde bağımlısıydı çünkü. gecenin bir yarısı kafayı çekip sağı solu yumruklayıp resmen deprem etkisi yaratıyordu. sabaha kadar sürekli birileri birilerine gidiyor, birilerinin zili çalıyor, kapalı olması gereken apartman kapısı hep açık. şimdi insan böyle bir ortamda korkmaz mı? ben korktum. birkaç kez zilimize basıldı mesela, açmadık kargo vs kimseyi beklemediğimiz için. bir keresinde gecenin 2sinde birisi kapımıza geldi, bir kez zile bastı açmadık, kimdir nedir niçin geldi, niye açalım... o yüzden rezidans örneğini aslında güvenlik sebebiyle verdim. yoksa 1+0 afedersiniz k.ç kadar yer yani arkadaşlarımın kaldıkları :)

sanırım ben hep vasat semtlerde, mahallelerde oturmaktan bıktım. ya da vasat apartmanlarda. şu anki apartman iyi gibi şimdilik ama bimiyorum...
 
bence aile yaninda buyuyemiyorsun ya,
ben 19 yasindan beri ailemden ayri yasiyorum. tek de yasadim ev arkadaslarimla da.

suan evli 2 cocukluyum, ben bile anamin evine gidince bir saliyorum dogruya dogrusu.

bir de tabi anne babanin gozunde de her zaman cocuksun, tek tarafli degil bu salma karsiya guvenme durumu.
Burada da cok tartisiyoruz, ben o yasta yapilir mi diyorum, cikiyor bir anac anamiz o benim oglusum/kizim elbette yapacagim diyor mesela, belki ben de cocuklarim buyuyunce ayni seyi diyecegimdir bilemiyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…