Verilmeliymiş işte. Sorumluluk bilinci taşımalıydı ebeveynler.
İnsanları ortada bırakmayı haklı kılmaz tabii ki. Konu sahibi konuyu o şekilde açsa herkes kv'ye yüklenirdi. Konu sahibi, "bu çocuğun tek ebeveyni ben değilim, biberler mi önemli çocuğum mu önemli" diyerek açıp antipati topladığı için ona yüklenildi
Allah anne ve babalarımizdsn razı olsun ya. Vallahi bizi yetiştirmek için didiniyorlar sonra okutuyorlar o da yetmiyor evlendiriyorlar. Tam kalmış surda ayakta geçirip bir kafa tatili yapacaklari belki on belki onbeş yıl . Zaten sonrası daha zor bu hayat hep koşturmayla geçiyor e bırakalım da onlar da tatlı tatlı gelsin torun sevsin bı tatil yapsınlar hayal kursunlar. Zaten zor şartlarda bizi buyutuyorlar benim annem o kadar verici bir kadın ki ben daha fazlasını istemeye cidden utanirim . Eşimin annesi de öyle beş çocuk büyütmüş kadın atmış yaşında kendi evini anca idare ediyor . Bizim de merhametli olmamız lazım .Allah sizin gibi evlatlardan razı olsun.
Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Yanlış anlamayın ama bu tarz detayları neden sonradan açıklama gereği duydunuz. Kadın ücret mukabilinde bile durmak istemiyor. Gercekten ilginç bir denklem.Gayet te zarfa koyup parasını da verdim ay. Ay sonu benim cebimde 5 kuruş para kalmadı ama onun parasından kesmedim. Zamanla tatmin etmez belki diye arttırdım da parasını .
Çok borcumuz var çalışmak zorundayım.
Yoksa bende ev hanımı olup bi güzel büyütürdüm çocuğumu.
Kayınvalideye yazık değil mi? Kendi kızım için diyorum, kayınvalidesi isteyerek gönüllü dahi torun baksa, başka bir yol bulun çocuğum, kimse bu yaştan sonra çocuk bakmak zorunda değil derim.korkma mune konuya yazan ve bakmak zorunda diyenler kv bakmak zorunda demiş zaten
kendi annelerinin mazeretleri var suçlusu erkek anaları sanki.
Torunu sevmeyi bile şarta bağlıyorlar. Gelip bakarsa sever yoksa göstermem. Senin tapulu malın değil o çocuk. Sevsen de sevmesen de ikinci derece akrabası. Mecbursun. Ama o bakmak zorunda değil.Allah anne ve babalarımizdsn razı olsun ya. Vallahi bizi yetiştirmek için didiniyorlar sonra okutuyorlar o da yetmiyor evlendiriyorlar. Tam kalmış surda ayakta geçirip bir kafa tatili yapacaklari belki on belki onbeş yıl . Zaten sonrası daha zor bu hayat hep koşturmayla geçiyor e bırakalım da onlar da tatlı tatlı gelsin torun sevsin bı tatil yapsınlar hayal kursunlar. Zaten zor şartlarda bizi buyutuyorlar benim annem o kadar verici bir kadın ki ben daha fazlasını istemeye cidden utanirim . Eşimin annesi de öyle beş çocuk büyütmüş kadın atmış yaşında kendi evini anca idare ediyor . Bizim de merhametli olmamız lazım .
Dominatlikta bir yere kadar insanları hem.kullan hemde nankörlük yap eee milletinde gözü açılmışAnladigim kadarıyla dominant bir karakter. İnsanlar hayır diyemiyorda olabilir
Demis ya birisi bende yazdım bu ne öfke kin düşmanlık diyeTorunu sevmeyi bile şarta bağlıyorlar. Gelip bakarsa sever yoksa göstermem. Senin tapulu malın değil o çocuk. Sevsen de sevmesen de ikinci derece akrabası. Mecbursun. Ama o bakmak zorunda değil.
Ben iki sene kendim baktım. Anneme bak desem kıyamazdı. Ama ilk ablamın kızına üç sene baktı. Sonra annesi boşanınca ilk görev yerine gönderildi fln annesiz bir süre bakmak zorunda kaldı. Bu arada ikinci ablamın kızı oldu. Aynıanda iki çocuk baktı. Şimdi gelmiş 65 yaşına baştan nasıl baksın derim. Kendisi evlat ayırmış gibi oldum diye huzursuz oldu ama alakası yoktu bence.
Ben kendim iki sene genç halimle zorlandım. Torun olsa bakamam. İyice yaşlanmış olacağım belki ağırlarım olacak. Nasıl bakayım? Alınıp tavır yapıp göstermeyecekse de napayım yani keyfi bilir.
Of of tüm çocuklari Allah korusun.ne kötü. ne haldedir şimdi annesiebeveyn çocuğuma asla zarar vermez bakıcıya vereceğime annem baksın içim daha rahat olur deniliyor ya akacak kan damarda durmuyor şöyle ki ; ben daha önce de yazdım bu acı konuyu
akrabam kadın çocuğunu annesine bırakıyor her gün işe gitmeden önce
kadında torunun huyuna suyuna alışık ... torun derin uyurmuş nasılsa uyuyor diye markete gideyim hemen apartmanın aşağısında hızlıca birşey alıp çıkacak
kapıyı kapatma sesinden olduğu tahmin ediliyor çocuk arkasından uyanmış annaneyi aramış bulamamış olacak ki pencereden bakıyor
kadın marketde kasadayken güm diye bir ses insanlar toplanıyor sokağa
bakıyor ki düşen kendi torunu... öldü çocuk
akrabam annesiyle hala konuşmuyor seneleeeeer geçti üstünden
Kimseyi kirmak degil niyetim kusura bakmayin. Ben de 2 zor hamilelik ve dogumdan sonra yillardir kendim icin bir seyler yapacak vakit bulamiyorum. Hepimiz, tüm anneler bu sürecleri zaten yasiyoruz. Dogurdugumuz cocuga bakmak onlara lütuf degil buna zaten mecburuz.34 aydır hayatım yok benim. 1 ay değil 2 ay değil 3 ay değil uzun dönem askerlik zamanını bile geçtik. Bunun öncesine saat başı kustuğum hamileliği de ekle. Ben ömrümden senelerimi vermişim. Torun bakmıyorum dedim diye benim evlat sevgim yok mu yani? Bunca yıllık ömrümde hiçbir şey kalbimi bu okuduğum yorum kadar kırmadı.
Ay saçmalamıyorsunuz boşuna kendinizi haklı çıkarmak için yazmayın daha beter batıyorsunuz... kadın kendi hayatını istediği gibi yönlendirir size ne... bugüne kadar hep bakmış iyilik mi bildiniz gökten zembille inmiş gelin laflara bak..... bakıvecekmiş....Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Çok doğru bir yere parmak bastıniz . Son cumleniz inanin banada dokundu. Demek bende torun bakmazsam kötü bir aile bireyi olacagim demek oluyor ne kadar acı degilmi hayatını ada bazı planlarını gönüllü olarak ertele sonra bakıp büyüttüğün çocuğun çocuğuna bakmadığın için tüm emekler çöp olsun34 aydır hayatım yok benim. 1 ay değil 2 ay değil 3 ay değil uzun dönem askerlik zamanını bile geçtik. Bunun öncesine saat başı kustuğum hamileliği de ekle. Ben ömrümden senelerimi vermişim. Torun bakmıyorum dedim diye benim evlat sevgim yok mu yani? Bunca yıllık ömrümde hiçbir şey kalbimi bu okuduğum yorum kadar kırmadı.
Kayınvalideye yazık değil mi? Kendi kızın için diyorum, kayınvalidesi isteyerek gönüllü dahi torun baksa, başka bir yol bulun çocuğum, kimse bu yaştan sonra çocuk bakmak zorunda değil derim.
Ya valla yalan yok Nooption tamam henüz çok şükür sağlıklıyım ama artık çocuk sesini bile kafam kaldırmıyor, sağımdaki solumdaki apartmanlarda bebeler var, bazen gazları oluyor ağlıyorlar, bazıları biraz büyüdü yaş sendromu yaşıyor ağlıyor, pencereleri kapatıyorum sesleri çok gelmesin diye.
Bizim burası emekliler yaşam bölgesiçocukları büyütüp torun torbaya karışmış insanların çoğunluk olduğu bir yer, eşimde bazen görüyor 60-70 yaşında emekli komşulara gelinler kızlar çocukları bırakmış, bana dönüp Mune aman diyeyim, kız evlenir çocuk yaparsa sakın haaa, hala sağlıklıyken ben artık karımla nerede sabah orada akşam gezip tozmak istiyorum herkes başının çaresine baksın diyor, adam bunca yıl evladım da evladım deyip attığı her adımı kızını düşünerek attı, biz öldükten sonrasını bile planladı, biz kalan ömrü ediyle büdü kumrular gibi geçirmek istiyoruz, kızım torun bakmıyoruz diye nasıl anne babasınız dese yüreğimiz paramparça olur valla.
Değil ,uydurmayın isterseler yaparlar o kadar..Anneanneler babaanneler gayet bakmak zorunda. Kadin calismayacak mi? Yoksa 3 aylik bebegi bakiciya mi verecek? Yahu bizim gelenegimiz bu. Ayrica artik avrupada bile aile büyüklerinin torunlarina baktiklarini okumustum. Cocuk sevgiyle büyür. Hicbir bakici, hicbir kres aile gibi sevgi veremez. 18 aylik bebegin sosyallesmeye ihtiyaci yok cünkü o bebek bireysel dönemdedir. Bence siz haklisiniz. Ama bunca zaman da baktigi icin birden gemileri yakmak dogru degil. Güzellikle orta yol bulmaya calisin.
Kötü olmuş ama bazen bakmamaları daha hayırlı çünkü her türlü yaranamiyorlarAyy aklıma geldi, oğlum ufak annemler abimin yanında yurtdışında. İşyerinden bir sorun oldu iki ay işe erken başlamam gerekti. Kayınvalidemi aradım, çocuğum 2 yaşında bırakacak kimsem yok ablamlar çalışıyor annem yok ben işteyim. Rica ettim telefonla. Bana 35 yaşındaki bekar oğlunun oruçlu işe gittiğini kalkıp sahur hazırlamayacağını ondan gelemeyeceğini söyledi. 35 yaşındaki adam kalkıp yatmadan bir dilim ekmek peynir yese ölürdü sanki. Sonra da evlat her yaşta evlat demişti. 70 yaşındaki teyzem bakmıştı kayınvalideden hayır gelmeyince
Başkasına güvenerek mi çocuk yaptınız? Kimse çocuk bakmak zorunda değil. Bi zahmet ya izne ayrılın ya bakıcı tutunMerhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Bunu yazan bir suru insan oldu ama konu sahibi cevap vermedi hic.Şimdi 24 sayfada illa ki birileri sormuştur ama hepsini okumadım anneanne gelip 2 ay bakamıyor mu