- 6 Temmuz 2022
- 2.068
- 5.033
- 29
-
- Konu Sahibi kkelebeketkisi
- #341
Evet o günkü çaresizliğimi hiç unutamıyorum , Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Hastaneye gitmek için annemin gelmesini bekledim. 3 serum takıldı, 2 defa iğne yapıldı. O gün sütümün tadı değişti sanırım , oğlum bir daha emmedi.Bahsettiğin çaresizliği gerçekten içimde hissettimben de aynı durumu yaşasam ben de soğurdum
Çok borcumuz var çalışmak zorundayım.
Yoksa bende ev hanımı olup bi güzel büyütürdüm çocuğumu.
Sizin şu an hissettiğiniz "çocuğum kreşte ne yaşayacak" korkusunu anlayabiliyorum ..biz farklı versiyonlarını bakıcı sürecimizde yaşamıştık.Siz güvendiğiniz için kayınvalidenizin bakmasını istemişsiniz yoksa bakıcı gibi maaşına kadar almış.İnanın kreş sürecinin Ekim ayında değil yaz döneminde başlaması sizin çocuğunuzun da menfaatine.Şu an yaz döneminde geçen yıldan devam eden çocuklar vardır..kreşteki mevcut da oldukça azdır .Bu yüzden sizin çocuğunuzun uyum süreci için şartlar daha iyidir.Ekim döneminde bir sürü yeni başlayan çocuk ve ilk kez grup içinde olmalarından dolayı grip vb.hastalıklara açık olmaları sorun olur.Şimdi yaz dönemi az çocukla daha rahat uyum sağlar sonra artık sınıfın ev sahibi gibi olur.Gayet te zarfa koyup parasını da verdim ay. Ay sonu benim cebimde 5 kuruş para kalmadı ama onun parasından kesmedim. Zamanla tatmin etmez belki diye arttırdım da parasını .
Çok borcumuz var çalışmak zorundayım.
Yoksa bende ev hanımı olup bi güzel büyütürdüm çocuğumu.
iyi de bu çocuğu kime güvenerek doğurdunuz?Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Ben kaynana olsam 2 yıl çocuğuna baktığım gelin biber mi önemli çocuk mu dese biber derim , kaynana yine ar etmiş susmuş
Hepsini okumadım ama sebep ne olursa olsun kimse bakmak zorunda değil, çocuk yaparken eşinizin ve kendinizin imkanlarını göz önünde bulundurmanız gerekiyor.Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Ben kresten bu kadar korkmanızı anlayamadım açıkçası. Avrupa’da zaten çocuklar 2,5 yaşında kreşe başlıyor buraya gelen bir tanıdığımızın da 2,5 yaşında çocuğu vardı o da sizin gibi çocuğum ağlar benim çocuğum kendi yiyemez uyanınca ortalığı yıkar çişini söyleyemez diye endişeleniyordu ki belki endişelenmekte size göre çok haklıydı çünkü çocuk bu yaşına kadar sadece Türkçe duymuştu ve krestekiler Türkçe bilmiyordu çocuk kreşe başlayınca 1 haftadan sonra uyum sağladı. yani siz niye kreşteki herkes çocuğunuzu itip kakacak diye düşünüyorsunuz? Zaten her uyandığında yarım saat ağlıyorsa onun da bir düzene ihtiyacı var. Kayınvalide zaten ekim demiş arada 3 ay var. Kocanızın romatizması çocuk bakmaya mani olacak kadar değildir sanırım. Siz eşinizle çocuğa eşinizin bakmasına karar verdiyseniz kayınvalide buna karışamaz
Biz evi taşıdığımızda evi yerlestirip kreş ayarlayana kadar sadece 15 günlüğüne rica ettik kayinvalideden torununa bakmasini yine bakmadi sizin kadar tepki göstermedim hatta hiç tepki göstermedimsadece şaşırdım kesin bakar diyordum ama o da dedi ki evi bırakamam oğlum yalnız kalır oğlu da 23 yaşında o zaman bakmak zorunda değil deyip basimizin çaresine baktık kusmedim bile herkesin hayattaki önceliği, planları farklı kimse biz istiyoruz diye biseyleri yapmak zorunda değil.
Sizin kv zaten uzun zamandır bakmış 2.5 yaşına da az kalmış ki o zmaana kadar bakacakti zaten demişsiniz abartılacak kalp kurmanızı gerektirecek bir durum yok verin kreşe ya da komşularınızdan falan sorun güvenilir bir bakıcı ayarlayın.
Borç verip kötü olacağına vermeden kötü ol demişler sizinki o hesap olmuş kusura bakmayın ama. Kadın o kadar bakmış etmiş şimdi bakamam deyince kötü olmuş en baştan bakmasa ne yapacaktiniz?
34 aydır hayatım yok benim. 1 ay değil 2 ay değil 3 ay değil uzun dönem askerlik zamanını bile geçtik. Bunun öncesine saat başı kustuğum hamileliği de ekle. Ben ömrümden senelerimi vermişim. Torun bakmıyorum dedim diye benim evlat sevgim yok mu yani? Bunca yıllık ömrümde hiçbir şey kalbimi bu okuduğum yorum kadar kırmadı.Siz de vicdan ve merhametinizi minicik bebek yerine annenize ve kayinvalidenize yöneltebilirsiniz tabiki kendi tercihiniz. Zaten anneanneler ve babaannelerde evlat sevgisi ve merhamet olsa bunu tartismiyor olurduk.
Sizin şu an hissettiğiniz "çocuğum kreşte ne yaşayacak" korkusunu anlayabiliyorum ..biz farklı versiyonlarını bakıcı sürecimizde yaşamıştık.Siz güvendiğiniz için kayınvalidenizin bakmasını istemişsiniz yoksa bakıcı gibi maaşına kadar almış.İnanın kreş sürecinin Ekim ayında değil yaz döneminde başlaması sizin çocuğunuzun da menfaatine.Şu an yaz döneminde geçen yıldan devam eden çocuklar vardır..kreşteki mevcut da oldukça azdır .Bu yüzden sizin çocuğunuzun uyum süreci için şartlar daha iyidir.Ekim döneminde bir sürü yeni başlayan çocuk ve ilk kez grup içinde olmalarından dolayı grip vb.hastalıklara açık olmaları sorun olur.Şimdi yaz dönemi az çocukla daha rahat uyum sağlar sonra artık sınıfın ev sahibi gibi olur.
Oğlum yok kız annesiyim, bir gün kızım evlenirse hastalık vb sağlık sorunu olursa elbette torunuma bakarım ama onun dışında ben artık çocuk bakmak istemiyorum, anne baba olmaya karar veren yetişkin insanlar çocuklarının her türlü ihtiyacını da düşünmek ona göre ayarlamak zorunda.
Kızım 27 yaşında bekar, hala o ateşlendiğinde hastalandığında uyumuyoruz, yüzü biraz düşse bir derdi olsa içimiz içimizi yiyor, kötü giden evlilikleri, katil ruhlu erkekleri okudukça herkesin evladına dilediğimiz gibi kendi evladımıza da her şeyin hayırlısını dilerken, bir yanımız evladımız için için endişelenip korkuyor, geleceğini inşa ediyoruz, ona iyi bir hayat sunmaya çalışıyoruz, biz öldükten sonra kimseye muhtaç olmasın diye birikim yapıyoruz ama artık kendi hayatımızı da yaşamak istiyoruz zira yaş olmuş 50 belki en iyi ihtimalle 30 sene daha yaşayacağız, belki de daha erken göçüp gideceğiz, biz artık sağlıkla geçme ihtimali yarı yarıya olan 5-10 yıllık zamanı torunumuz bile olsa bir çocuğa bakarak geçirmek yerine, ertelediğimiz hayallerimizi yaşayarak geçirmek istiyoruz, bu bizi sahte aile yapmıyor.
Ayy aklıma geldi, oğlum ufak annemler abimin yanında yurtdışında. İşyerinden bir sorun oldu iki ay işe erken başlamam gerekti. Kayınvalidemi aradım, çocuğum 2 yaşında bırakacak kimsem yok ablamlar çalışıyor annem yok ben işteyim. Rica ettim telefonla. Bana 35 yaşındaki bekar oğlunun oruçlu işe gittiğini kalkıp sahur hazırlamayacağını ondan gelemeyeceğini söyledi. 35 yaşındaki adam kalkıp yatmadan bir dilim ekmek peynir yese ölürdü sanki. Sonra da evlat her yaşta evlat demişti. 70 yaşındaki teyzem bakmıştı kayınvalideden hayır gelmeyinceKadın 18 ay bakmış. 18 Ay!!
Siz kv deye kaç gün baktınız hastalandığı zaman, biryeri ağırdı zaman kaç kez dr a getirdiniz, yemeğini temizliğini yaptınız?
Uyandığı zaman biryeri sızlandığında kaç kez ağıran yerine krem sürüp masaj yapıp kahvaltısını hazırladınız?
Cevabınız 18 ay değilse Yaptığınız nankörlük.
Çocuğunuz uayndığı zaman ağlıyorsa, ücretsiz izine ayrılın oturun kendiniz bakın uyandığı zaman sizi görsün
Sizin yorumlar nefret içerikli ve saldırgan nefret kin kusuyorsunuz unutmayin ki sizde bur gün o yaşlara geliceksiniz
Allah sizin gibi evlatlardan razı olsun.Ne alaka bu yorum ya . Benim annem bana ve torununa hizmet etmek için mi var ? Belirli bir yaşa gelmiş beni büyütmüş yetiştirmiş küçük çocuk peşinde koşmak zorunda mı? Annenize izin veriyormuşsunuz yurt içi yurt dışı feziyormus bilmem ne . Çalışan bir insanın iki katı izni var diye siz merhametli mı oldunuz şimdi ? Dogurdugumuz çocuklar bizim sorumlulugumuzda. Yaşlanmış hastalığı olan enerjisi az olan insana bakmak istemiyor diye merhametsiz diyemeyiz.
Kim evladindan daha çok birini sevebilir? Şu yazdiklariniz bencillik bence başka birşey değil