Valla kusura bakmayın ama eşinizin de ailesininde işine gelmiş, eşiniz bu kadar degersizliğe rağmen bu parayı veriyorsa sıkıntı karşı taraf değil bizzat eşiniz, kimseye kızamazsınız , bazı eşler aileye gelince saf , mazlum rolüne yatarak , anlamamazlıktan gelerek maddi olarak para akışı sağlıyor, burada mağdur olan eşiniz değil siz ve doğmamış bebeginizsiniz...Eşim o parayı verecek. Vereceği için beni de ilgilendiriyor. Vermeseydi de sırf eşimi üzdükleri için bile beni ilgilendirirdi. Çünkü o benim eşim. Eşim olduğu için, onu bu kadar yalnız hissettirdikleri için, onu yürüyen banka gibi gördükleri için, evimizde derin derin uyurken aldığı telefon sebebiyle şimdi beni üzmemek için çaktırmadan sessiz sessiz evde dolaşan kocama nasıl destek olabilirim bilemediğim için beni de ilgilendiriyor bu durum. Biz bir hayat paylaşıyoruz. Onun içine oturan duygu bana da oturuyor, o yüzden de sinirlenmem çok normal benim açımdan. Bizim ailemizde -görüşsek de görüşmesek de- birimizi etkileyen her şey hepimizi ilgilendirir.
Ama kardeşini aramak kısmına katılıyorum. Bir an sinirim yükselince arasam, ağzıma geleni saysam dedim ama zaten mizacıma ters, yapabileceğimi sanmıyorum.
Evet ya. Aynen de bu. İki cümleyle özetlediniz. Sevgi, ilgi yok. Sadece para. Yazıktır ama. Bir evlat bu kadar değersiz hissettirilmez. Eşim de ailesi diye kestirip atamıyor.Ailesi sonuçta. Iliskiyi kesip atmak oyle zor ki. Ve sadece para icin aranmak ne üzücü
Mağdur değiliz çok şükür. Bizi etkileyen, zor durumda bırakan bir şey yok. Ama diğer dediklerinize katılıyorum. Eşim bu kadar değersizliğe rağmen hala onlar için çabalıyor ve böyle olunca iyice ezik görünüyor onların nazarında. Sanki yaptığı şeyler göreviymiş gibi itip kakıyorlar. Biraz da kendisine saygısının olması lazım. Bu akşam eşim diyor ki, yeğeninin doğum günü varmış. Bir hediye alıp kargolasa mıymış? Onlar senin çocuğunun doğum gününü bile hatırlamıyor, azcık kendine, çocuğuna saygın olsun dedim de vazgeçti. Eşimin de iflah olmaz bir tarafı var. Bazen salaklığa varan bir iyiniyeti…Valla kusura bakmayın ama eşinizin de ailesininde işine gelmiş, eşiniz bu kadar degersizliğe rağmen bu parayı veriyorsa sıkıntı karşı taraf değil bizzat eşiniz, kimseye kızamazsınız , bazı eşler aileye gelince saf , mazlum rolüne yatarak , anlamamazlıktan gelerek maddi olarak para akışı sağlıyor, burada mağdur olan eşiniz değil siz ve doğmamış bebeginizsiniz...
Öyle malesef yaşanmışlıklar insanda birikiyor.8 yıldır evliyim.Şu yazdığın yorumu neden çok iyi anlıyorum biliyomusun inan bende yaşadım.Teşekkür ederim iyi dilekleriniz için. Büyük kızımdan kalan bazı eşyaları kullanıcam tabi ki. Ama yeni alınması gereken şeyler de oldu. Her şeyini saklayamadım haliyle. Odaları eskimişti, yenilenmesi gerekiyordu, yeniledik. Bizim masraflar kaldıramayacağımız şeyler değil. Gelirimiz iyi, birikimimiz var. Verdiğimiz para dert değil zaten. Para için strese girmedik ya da üzülmedik.
Hep söylediğim gibi, onların düşüncesizlikleri, umursamaz tavırları, eşimi, doğacak bebeğimizi, hazırlığımızı hiç umursamayıp, bir kez olsun sormayıp sürekli bencilce kendileri için bir şeyler istemeleri. Bir kez olsun bebekle ilgili neler yaptın, bizim yapabileceğimiz bir şey var mı demediler eşime. İhtiyacımız olduğundan değil, evlatlarıyla ilgilenmek için sorsalardı. Sorsalardı da biz istemezdik zaten. Ben evimde bir çöp için bile kimseden yardım istemem. Geçen gün koca koca hurçları indirdim, kaldırdım. Cam sildim, temizlik yaptım ama kimseyi rahatsız etmedim. Yani sorsalar da gerek yok derdik biz. Ama işleri düşünce hiç utanmadan, gece gündüz demeden, biz normalde aramıyoruz ama sadece işimiz düşünce arıyoruz diye mahcup olmadan hep arıyorlar. Ben de bu yüzsüzlüklerine sinir oluyorum. Olmuştum yani.
Sizin anlattığınız anınızı da ben çok iyi anladım, hissettim. Keşke bir şeyleri bozuk para gibi harcamadan önce dikkatli olsa herkes. Ağzından çıkanı kuşağı duysa. Dışarıya değil, en çok ailesine karşı hassas olsa. Evlat olunca nasılsa kırılmaz sanıyorlar galiba ama en çok evladı kırıyorlar.
Ya verdi bile parayı. Umrumda değil inanın. Ama insan olsalar helali hoş olsun diyeceğim de, değiller maalesef.Öyle malesef yaşanmışlıklar insanda birikiyor.8 yıldır evliyim.Şu yazdığın yorumu neden çok iyi anlıyorum biliyomusun inan bende yaşadım.
ve karakter olarak kimseyide yormayan her işimizi kendimiz halleden insanlarız.Ayni sizin gibi.Hissettiklerinizde çok haklısınız.
Hamilelik hassasiyetinde var tabi.
Bende sizin gibi eskiden çok takardim.Ama şimdi cidden ilgilenmiyorum Takmıyorum.stres hiç yapmıyorum.Ama benim şansım ayrı şehre atama sebebi ile taşınmak oldu uzağa gidince kıymete bindik.
Kıymete binmekte umrumda değil hoş.
eşim hep der.Zamanimda verilmeyen para on para etmez diye..
İnsan unutamıyor
Tüm bunlar üzerine kaybınız oldukça düşüncesiz davranmış.
Eşiniz sadece yok zaten bebek olacak giderleriniz çoğaldı şu aralar desin Anlayacağini anlar bence.
Ne olur kendinizde üzmeyin değmiyor.az beklenti çok huzur.
Çocuklarınıza odaklanın.boşvermeye çalışın
Yine eşiniz de bitmiş ama. Niye verdi parayı ? Benim ailem yapsa şunları vermem mesela net.Ya verdi bile parayı. Umrumda değil inanın. Ama insan olsalar helali hoş olsun diyeceğim de, değiller maalesef.
Ben de kafamda kurmuyorum sürekli. İlk an sinirlendim ama geçti, unuttum sonra. Kimseden bir şey beklemiyorum da. Sadece para istedikleri için aklıma geldi bu. Bir şey isterken yüzsüzce arayabiliyorlarsa bir hal hatır sormaya gelince neden ölü taklidi yapıyorlar diye.
Ben de vermezdim en yakınım olsa bile. Ama eşim durumun gidişine bir bakalım, akıllanacaklar mı, yaşadıkları zorluktan ders alacaklar mı falan diye şans verip duruyor. Bendeki kredilerini tüketmek üzereler diyor ama yine veriyor, yine veriyor. Hadi bari fedakarlığına karşı insan yerine konulsa, o da yok. Ben o insanlara notumu yıllar önce verdim. Ama eşim musibetlerden ders alırlar diye bir umut bekliyor. Neden ders alsınlar ki? Her tökezlediklerinde sırtına binilecek eşşek gibi gördükleri biri var burda.Yine eşiniz de bitmiş ama. Niye verdi parayı ? Benim ailem yapsa şunları vermem mesela net.
Arkadaş vs olsa silmek kolayEvet ya. Aynen de bu. İki cümleyle özetlediniz. Sevgi, ilgi yok. Sadece para. Yazıktır ama. Bir evlat bu kadar değersiz hissettirilmez. Eşim de ailesi diye kestirip atamıyor.
İlk an yaşadığım sinir harbi dramatikti kabul ediyorum. Ama sonradan sakinleştim ve bu sinir harbinden kimsenin haberi olmadı, eşim dahil. Kendi içimde yarım saat, bir saat yükseldim o kadar. Ailesinin onu evlat gibi değil de menfaat sağladıkları biri gibi değerlendirmesi çok üzüyor beni. Eşim bunu hak eden biri değil.Haklı olabilirsiniz ama bayağı dramatik yaklasiyorsunuz
Evet haklısınız. Bir şey de yapmadım zaten. Seyrediyorum olayları. Eşimin durumu çözmek adına kafasında bir şeyler var. İşe yarayacak mı bekleyip göreceğiz.Sizin yapacağınız bir şey yok. Eşinizin çözmesi gerekiyor.
Bebeğinizi düşünün,stres yapmayın.Hanımlar iyi geceler. Sinirimden çatlamak üzereyim. Sakinleşmedim, sizden destek istemeye geldim.
Ben 7 aylık hamileyim. Çok şükür maddi olarak durumumuz iyidir ancak bebek beklediğimiz bu süreçte haliyle bir sürü masrafımız oldu. Büyük kızıma ve bebeğe yeni odalar hazırladık, bebeğin pek çok ihtiyacı alındı vs. bir dünya masraf yani. Eşim olabildiğince her şeyin en iyisini almaya çalıştı ama artık üst üste bindikçe bazı şeylerden kısmaya çalıştığını görüyorum ve çok da hak veriyorum. Sonuçta bu maddiyatın da bir sınırı var. Daha doğum ve öngörülemeyen masraflarımız da olacak. İleriyi de düşünmek zorundayız. Bizim destek görebileceğimiz kimsemiz de yok. Ne maddi, ne manevi.
Beni asıl sinir eden olaya geleyim. Dün gece saat 11’de kayınbirader aradı. Eşim de evvelki geceden nasıl yorgun, bayılmış adam saat 9’da. Uykulu uykulu açtı telefonu, kayınbirader 3 bin lira para istiyor. Bende şartel attı tabi. Hem gecenin bir yarısı arama densizliğine, hem bizim halimiz nedir umursamadan para istemesine. Eşime sordum noluyor diye. Ne olacak, yine işleri düşmüş aramışlar dedi.
Bu insanlar ne biçim insanlar yahu? Ben zaten ne tür karakterde olduklarını bildiğim için senelerdir görüşmüyorum onlarla ama oğullarıyla görüşüyorlar. Bir kez olsun eşime bir derdin, bir sıkıntın, yardım edilecek bir şey var mı demediler. Hamile olduğumu bildikleri halde en küçük bir destek vermediler eşime. (Sadece maddiyatı kastetmiyorum, hal hatır bile sormazlar) Bir kez olsun işleri düşmeden aramadılar. Ya sorun vardır, eşim çözsün diye ararlar, ya da para isterler. Eşim de her zaman elinden geleni yapar. Çok aileci değildir ama bir şey istediklerinde geri çevirmiyor. Kendisi de farkında ailesinin sürekli menfaatleri için onunla ilişki kurduğunun ama bu yüzsüzlük karşısında bir tepki koymuyor.
Ama ben artık bu kadar yüzsüzlük karşısında tahammül gösteremiyorum. Elim ayağım titredi. Eşimin telefonundan numarasını alıp yarın arayıp ağzıma geleni saysam, siz ne bencil, ne utanmaz, ne arsız insanlarsınız diye söylesem diyorum ama bir yandan da kendime yakıştıramıyorum.
Eşim onlara hiç bir şey demez biliyorum. İçine atar o. Çok derin uykudaydı, sonra kardeşinin aramasından sonra canı sıkıldı, uykusu kaçtı, uyuyor numarası yaptı anlamayım, strese girmeyim diye. Şimdi de evin içinde geziyor. Takmış kafayı belli. Bana çaktırmamaya çalışıyor. Ona da üzülüyorum böyle bir ailesi olduğu için. Eşimin hiç bir şeyini paylaşmıyorlar ama sürekli işleri düştükçe arıyorlar. Bu kadar kimsesiz hissettirmeye, bu kadar sömürdüğünü altını çize çize göstermeye ne gerek var ya? Bu adam onlara iyilikten başka bir şey yapmadı oysa. Yüzsüzlük insanın ikinci mutluluğu imiş. Biz kimseden bir şey istemediğimiz, beklemediğimiz için ben çok garipsiyorum bu kadar yüzsüzlüğü. Biz hep Allah kimseye muhtaç etmesin, kendi yağımızda kavrulalım kafasındayız çünkü.
Her neyse…Ben ne yapayım şimdi? Çatlıycam sinirden. Bebeğe de zarar bu kadar stres biliyorum ama bu insanlar yerli yersiz hep negatif duygularla hayatımızı işgal ediyorlar. Engellemek istiyorum ama onlarla hiç bağlantım olmadığı için muhatap olmak da istemiyorum. Ben onlarla konuşacak olsam eşim de konuşmamızdan hiç hoşlanmaz biliyorum. Napayım ben? İçimde mi patlasın bu sinir? Nasıl sakinleşicem ben?
Teşekkür ederim, sakinleştim çoktan. Elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum.Bebeğinizi düşünün,stres yapmayın.
Eşinizin kendisine değer vermesi gerekiyor, benim eşim de sizin eşiniz gibi , çok kavgalar ettik bu yüzden, ailesine karşı köle resmen , şuan biraz daha iyi durumdayız şükür, biraz düzeldi uyara uyara..Mağdur değiliz çok şükür. Bizi etkileyen, zor durumda bırakan bir şey yok. Ama diğer dediklerinize katılıyorum. Eşim bu kadar değersizliğe rağmen hala onlar için çabalıyor ve böyle olunca iyice ezik görünüyor onların nazarında. Sanki yaptığı şeyler göreviymiş gibi itip kakıyorlar. Biraz da kendisine saygısının olması lazım. Bu akşam eşim diyor ki, yeğeninin doğum günü varmış. Bir hediye alıp kargolasa mıymış? Onlar senin çocuğunun doğum gününü bile hatırlamıyor, azcık kendine, çocuğuna saygın olsun dedim de vazgeçti. Eşimin de iflah olmaz bir tarafı var. Bazen salaklığa varan bir iyiniyeti…
Eşim olanların farkında ama vicdanı rahat etmiyor. Umarım o da kendini kullandırmakla iyi niyetin farklı şeyler olduğunu anlar.Eşinizin kendisine değer vermesi gerekiyor, benim eşim de sizin eşiniz gibi , çok kavgalar ettik bu yüzden, ailesine karşı köle resmen , şuan biraz daha iyi durumdayız şükür, biraz düzeldi uyara uyara..
Maalesef anlamıyorlar, sevilmek için hep vermeye mahkumlar... Çocukluktan gelen bir durum bu , hep kullanılmasa taaa o zamandan adapte oluyorlar, onlar için yapacağımız tek şey bunu farketmesini sağlamak, kendileri değişmek istemezlerse bu böyle devam edecek ..Eşim olanların farkında ama vicdanı rahat etmiyor. Umarım o da kendini kullandırmakla iyi niyetin farklı şeyler olduğunu anlar.
Sevildiği de yok ki. Şimdiye kadar hiç değer gördüğüne şahit olmadım.Maalesef anlamıyorlar, sevilmek için hep vermeye mahkumlar... Çocukluktan gelen bir durum bu , hep kullanılmasa taaa o zamandan adapte oluyorlar, onlar için yapacağımız tek şey bunu farketmesini sağlamak, kendileri değişmek istemezlerse bu böyle devam edecek ..
Yok hayır, bizi sarsacak bir durum yok. Haklısınız, eşim bu durumdan benim kadar rahatsız da değil. Ya da bana yansıtmamaya çalışıyor. Üzülüyor ama çaktırmıyor bence. Çünkü onlar para için aradığında bazen dalıp gidiyor, yüzü düşüyor. Sorduğumda yok bişeyim, yorgunum vs. gibi geçiştiriyor. Ben biraz daha duygusal yaklaşıyorum bu mevzuya. Gerginliğim de öyle uzun sürmedi. İlk iletiye bakarak çok büyük tepki gibi düşünebilirsiniz ama o gerginlik kendi içimde yaşandı ve bitti, sabaha bir şeyim kalmadı, gerginliğim eşim dahil kimseye de yansımadı.Esin anasiyla babasiyla kardesiyle yasadiklarina bu kadar gerilen insanlara cok anlam veremiyorum.
Esimi yalniz hissettirdiler, esimi yuruyen banka olarak goruyorlar diye yazmissiniz ama buna ragmen esinizin parayi verecegini yazmissiniz.
Kendisi sizin kadar rahatsiz degil emin olun. Rahatsiz olsa keser atar, o parayi da vermez.
Kol kirilir yen icinde kalir demisler ya... siz bosverin o onlarin arasindaki mevzu iste. 3000 tl vermesi sizi cok sarsacaksa ve buna ragmen verecekse bu baska bir konu. Kayin aileyle degil direkt esinizle alakali bu noktada.