Nasil baslasam bilmiyorum, bir yandan icimi döküp yazmak istiyorum bir yandan icim bombos ne düsündügümü bilemez haldeyim... Ne aradigimida bilmiyorum, bir umut bir teselli bir kücük söz bilemiyorum....
Daha 25 yasindaki gencecik kardesimi bir trafik kazasinda kaybettim, mavholdum, yikildim....
Babamin kaybina daha alisamadan simdi de kardes acisi cekiyorum... bu haksizlik, neden diye sormam dogru degil ama yinede bazen diyorum, neden diye....
Artik ne düsündügümü neler hissettigimi bilemiyorum, aglayamiyorum bile cok tuhaf, icim sizliyor ama aglayamiyorum neden acaba? Bu beni korkutuyor, cünki öldü bile diyemiyorum dilim varmiyor, sanki cok uzak bir yerlere gitti ve bir daha gelmiyecek, öldügünü bir türlü inanmiyorum, ne yapacagimi bilmiyorum perisan haldeyim .....
Amin canim evet öyle haklisin ama cok zor ya cooooooookkk..... neden bunlar oluyor ki, neden ölüm var, olmasa ne güzel olurdu....orda ne yaparlar ne derler bilmiyoruz, topragin altinda oldugunu düsünmek insani mavhediyor, daha hayata yeni atilmisti, cok erken birakti bizi cok erken...
7 yıl önce bende ağbimi kaybettim seni okadar çok iyi anlıyorum ağbimin öldüğünü ilk duyduğumda feryat etmiştim ciğerlerim yandı kavruldu kalbim okadar çok acıyorduki sonra uzunca bir sessizlik herkesin baş salığı dilemesi ertesi gün cenaze işlemleri hiçbirini hatırlamıyorum ağbimi hatırlıyorum yüzünü gözlerimin önüne getirmeye çalışıyorum ama olmuyo gelmiyo ama her hatırladığımda kalbim ilk günkü gibi sızlıyo. annem babam sağ evladımda var allah onlara sabır versin ama kardeş acısı da o kadar çok büyükkii ağbimle 1 yaş vardı aramda çocukluğumla ilgili bişey bile hatırlasam hemen oda geliyo aklıma allah sabrını veriyor birşekilde ama çook zor allah sizede sabır versin kardeşinizin mekanı cennet olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?